Σημεία συνέντευξης Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στο περιοδικό GG Greece που κυκλοφορεί ως ένθετο στην εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής» και στη δημοσιογράφο Ντόγια Καρολίνη (25.09.2022)
• «Διαβάζω πολύ, αλλά και αυτοσαρκάζομαι. Μου αρέσει να βλέπω ποδόσφαιρο, αν και φυσικά δεν παίζω ο ίδιος πια. Έτσι αποσυμπιέζομαι από την καθημερινότητα».
• «Θα σας απογοητεύσω, ίσως, αλλά δεν έχω απολύτως κανένα ταλέντο στην κουζίνα – δεν ξέρω να μαγειρεύω τίποτα, εκτός από τα απολύτως αναγκαία (ταπεινά τηγανητά αυγά και δύσμοιρα μακαρόνια, δηλαδή). Επίσης, πολύ φοβάμαι πως έχω να χορέψω από 17 ετών πιτσιρίκος - προς μεγάλη απογοήτευση της συζύγου μου. Όμως αγαπώ όντως την τζαζ, λατρεύω τη βελούδινη φωνή της Έλλα Φιτζέραλντ».
• «Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή χωρίς τη (σύζυγό μου) Δάφνη και ο προσωπικός μου Κρύπτον είναι το σπίτι μας στους Παξούς - το μέρος εκείνο στο οποίο επιστρέφω πάντα για να φορτίσω τις μπαταρίες και να συνεχίσω».
• «Το σπουδαιότερο μάθημα που διδάχτηκα από τα παιδιά μου είναι ότι η ζωή έχει συνέχεια. Ο πατέρας μου Σπύρος, πάλι, μου έμαθε από νωρίς πως χρειάζεται πάντα ταπεινοφροσύνη».
• «Θυμάμαι πολύ έντονα την πιο στενάχωρη (ανάμνηση). Να γυρίζω κάθε Σεπτέμβρη στο σχολείο, ως εσωτερικός μαθητής στο Κολλέγιο Αθηνών. Αφήνοντας πίσω μου την Κέρκυρα, τη θάλασσα, τις παρέες».
• «Προφανώς υπήρξαν αρκετά μικρά λάθη (στην πολιτική διαδρομή), νομοτελειακά συμβαίνει αυτό σε όσους πράττουν, αλλά ελπίζω καμία καίρια επιλογή».
• «Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος για τη θητεία μου στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη και την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής, ως απάντηση στην πρόκληση που η δράση της συνιστούσε για το Κράτος Δικαίου. Όπως επίσης για την αποκατάσταση της εικόνας της Αθήνας, ως πρωτεύουσας συντεταγμένου κράτους στην οποία τηρούνται οι Νόμοι της Ελληνικής Δημοκρατίας, εν μέσω της κρίσης, το 2012. Στο Υπουργείο Εξωτερικών είναι οι δύο συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο - στις οποίες, υπόψιν, αδυνατούσαμε να καταλήξουμε επί 50 χρόνια σερί - που εκτιμώ πως ήταν όντως το σπάσιμο μιας γυάλινης οροφής. Σιγανά όμως, χωρίς κρότο. Δεν χρειάζεται ποτέ πολύς θόρυβος».
• «Εκτιμώ πως σε μεγάλο βαθμό έχω ήδη ολοκληρώσει όσα θα ήθελα να έχω κάνει (στο Υπουργείο Εξωτερικών) και να αφήσω πίσω μου. Αλλά θα ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος, με έναν αντίστοιχο επίλογο έργου ζωής, αν ερχόταν η στιγμή της επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών. Μία επίλυση, η οποία θα ήταν απολύτως δυνατό να επιτευχθεί, εάν η Τουρκία αποδεχόταν το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και τη σχετική Συνθήκη (UNCLOS)».
• «Αυτό που τροφοδοτεί ακατάπαυστα τα σχέδια, το πείσμα, την ενέργεια είναι η ελπίδα μου να γίνει η πατρίδα μας ισχυρότερη, με διευρυμένες συμμαχίες και αναβαθμισμένο ρόλο. Και, τόσο η ευρύτερη περιοχή μας, όσο και ο κόσμος ολόκληρος, να γίνουν ένα πραγματικά ασφαλές μέρος».