Τις τελευταίες εβδομάδες κατακλυζόμαστε από δηλώσεις της κυρίας Μαρίας Ζαχάροβα, αλλά και Ρώσων (ακόμα και Τούρκων καλοθελητών) δημοσιογράφων οι οποίοι επισημαίνουν την αγνωμοσύνη της Ελλάδας έναντι της Ρωσίας, η οποία ήταν «ο μεγαλύτερος υποστηρικτής των Ελλήνων στην ελληνική επανάσταση».
Το ότι οι Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι για διάφορους λόγους ήθελαν να διαφύγουν από τον τουρκικό τυραννικό ζυγό, έβρισκαν ευμενή υποδοχή και φιλικό περιβάλλον σε όλη την έκταση της ρωσικής αυτοκρατορίας, μέχρι και την Αγία Πετρούπολη, είναι γεγονός.
Όπως είναι γεγονός και ότι οι Έλληνες αγαπούσαν και αγαπούν τον ρωσικό λαό (περιλαμβανομένων και των Ουκρανών) μέχρι σήμερα. Το ότι όμως το επίσημο ρωσικό κράτος, στην εξωτερική πολιτική του, ευνόησε ή υποστήριξε τους Ελληνες στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους ή το ελληνικό κράτος να επεκταθεί σε περιοχές που κατοικούνταν από Ελληνες μέχρι την ολοκλήρωσή του, είναι ηθελημένο λάθος. Οι Ρώσοι ως κράτος, στα Ορλωφικά μετά την καταστροφή του τουρκικού στόλου στον Τσεσμέ, παράτησαν τους Ελληνες στην εκδικητική μανία των Οθωμανών με συνέπεια την ερήμωση της Πελοποννήσου. Ο Αλέξανδρος Α΄, Τσάρος πασών των Ρωσιών, εναντιώθηκε στην επιχείρηση του υπασπιστού του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ο οποίος είχε χάσει το ένα του χέρι στην τριήμερη μάχη της Λειψίας το 1813 εναντίον του Ναπολέοντα και όχι μόνο δεν τον βοήθησε αλλά τον άφησε έγκλειστο στις αυστριακές φυλακές μέχρι τον θάνατό του το 1828.
Ο διάδοχός του, Νικόλαος Α΄, δεν ήθελε την ανεξαρτησία της Ελλάδας αλλά την ήθελε κράτος υποτελές στην Τουρκία και τελικά υποχώρησε χάρη στην επιμονή του Καποδίστρια και της Μεγάλης Βρετανίας.
Η Ελλάδα το 1854 υπέστη τρομερή ταπείνωση από τις συνασπισμένες Δυνάμεις Γαλλίας – Αγγλίας επειδή τάχθηκε με το μέρος της Ρωσίας, για να λάβει από την τελευταία ως ανταμοιβή, με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου το 1878, τη δημιουργία της μεγάλης Βουλγαρίας, η οποία ούτε καν είχε εξεγερθεί.
Στις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η ρωσική κυβέρνηση εναντιώθηκε σε κάθε πρόταση συμμετοχής της Ελλάδας στο πλευρό της, γιατί επιθυμούσε τη διατήρηση των ελληνικών συνόρων μέχρι την Καβάλα, επιφυλάσσοντας για τη Ρωσία την κατάληψη των Στενών και την κάθοδο προς τη Μεσόγειο. Για να θυμηθούμε και την ευνόηση της δημιουργίας της μεγάλης σλαβικής Μακεδονίας από τον Δημητρώφ, το χαϊδεμένο παιδί του Στάλιν. Αυτή ήταν διαχρονικά η επίσημη στάση της Ρωσίας έναντι της Ελλάδος.
Και μία ερώτηση: Όταν η Ρωσία του Πούτιν παρέδιδε τους πυραύλους S-400 στην Τουρκία του Ερντογάν, προς ποια κατεύθυνση περίμενε ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν;
πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/readers/561996496/ellada-rosia-kai-i-istoria/