Το εξ Ασίας (Πακιστάν-Μπαγκλαντές κλπ...) προερχόμενο φθηνό εργατικό δυναμικό που απασχολούνταν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα εγκαταλείπει τη χώρα μας.
Η πληροφορία προέκυψε πριν μερικές εβδομάδες από φίλη επιχειρηματία που δραστηριοποιείται με την προμήθεια των βιοτεχνιών ένδυσης με τα απαραίτητα υλικά.
Ο κλάδος είναι ένας από αυτούς που απασχολούν πολλούς ειδικευμένους εργαζόμενους από τις παραπάνω χώρες και τους τελευταίους μήνες κοινή είναι η διαπίστωση πως πολλοί από αυτούς παραιτούνται και φεύγουν από την Ελλάδα, με προορισμό την Ιταλία.
Προκειμένου να διασταυρώσω του λόγου το αληθές και τα πιθανά αίτια επικοινώνησα με τον πρόεδρο τους Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πλεκτικής & Ετοίμου Ενδύματος (ΣΕΠΕΕ) κ. Β. Μασσέλο ο οποίος μου επιβεβαίωσε την πληροφορία και μου διευκρίνισε πως ο λόγος της μαζικής αποχώρησης είναι μια αλλαγή στην ιταλική νομοθεσία που επιτρέπει την απόκτηση άδειας παραμονής στη χώρα σε τρία χρόνια, διάστημα πολύ μικρότερο σε σχέση με αυτά που ισχύουν στην Ελλάδα.
Οι συνδικαλιστικές ενώσεις των εταιρειών παραγωγής ένδυσης και υπόδησης προσανατολίζονται στο να ζητήσουν από τους αρμόδιους κυβερνητικούς φορείς πρωτοβουλίες για την προσέλκυση ειδικευμένου προσωπικού από το εξωτερικό προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες.
Φοβάμαι όμως πως αν άλλες ευρωπαϊκές χώρες προσφέρουν καλύτερους όρους θα υπάρξουν δυσκολίες στην κάλυψη των αναγκαίων θέσεων εργασίας με συνέπειες στην απασχόληση, την οικονομική δραστηριότητα και κυρίως την αδυναμία υποκατάστασης εισαγωγών με εγχώρια παραγωγή.
Η εξέλιξη αυτή αποτελεί μια ειρωνική υπενθύμιση της πολυπλοκότητας του κόσμου μας όπου από τη μία πλευρά χτίζουμε φράχτες στον Έβρο προκειμένου να εμποδίσουμε την παράνομη μετανάστευση και από την άλλη αναγκαζόμαστε ενδεχομένως τα ίδια πρόσωπα να τα προσκαλούμε ως περισσότερο ή λιγότερο ειδικευμένους εργαζόμενους.
Αντιλαμβάνομαι πως υπάρχουν διαφορές μεταξύ αυτών που επιδιώκουν να εισέλθουν παράνομα σε μια πλούσια χώρα και αυτών που επιλέγουν τη νόμιμη οδό. Η αφετηρία των κινήτρων όμως για τις περισσότερες περιπτώσεις είναι κοινή...
Παρόμοια είναι και τα προβλήματα που δημιουργεί η συμβίωση μεγάλων κοινοτήτων με διαφορετικά πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Μεγαλύτερο δε από τα προβλήματα αυτά είναι ο πολιτικός διχασμός των δυτικών κοινωνιών σε σχέση με την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και του προσφυγικού.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Πρόσφατα που βρέθηκα στη Νέα Υόρκη την έλλειψη προσωπικού μου επισήμαναν σαν βασικό πρόβλημα ελληνικής καταγωγής επιχειρηματίες της εστίασης και της ψυχαγωγίας.
Οι περιορισμοί που είχε θέσει η Προεδρία Τραμπ στη μετανάστευση νοτιοαμερικάνων προς τις ΗΠΑ έχει εκτοξεύσει τις αμοιβές των εργαζομένων, γεγονός που αποτελεί μια πολύ ισχυρή παράμετρο διατήρησης του πληθωρισμού σε υψηλά επίπεδα.
Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στην Ευρώπη. Προχθές η γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt στην ηλεκτρονική της έκδοση είχε πρώτο θέμα με τίτλο: 1,7 εκατομμύρια κενές θέσεις: Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θέλει να διευκολύνει τη μετανάστευση για ειδικευμένους εργαζόμενους...”
"Η έλλειψη δεν υπάρχει μόνο για ειδικούς υψηλής ειδίκευσης, αλλά σχεδόν σε όλα τα επαγγέλματα και για τα περισσότερα προσόντα", δήλωσε ο πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW), Marcel Fratzscher, στην Handelsblatt. "Ως εκ τούτου, η Γερμανία θα χρειάζεται 500.000 επιπλέον υπαλλήλους κάθε χρόνο τα επόμενα δέκα χρόνια".
Μέχρι στιγμής, η Γερμανία έχει επωφεληθεί πρωτίστως από την ελευθερία μετακίνησης της ΕΕ. Ωστόσο, το μεταναστευτικό ισοζύγιο με τις άλλες χώρες της ΕΕ κορυφώθηκε σε 382.000 το 2015 και έκτοτε μειώνεται. Το 2020, σχεδόν 158.000 περισσότεροι πολίτες της ΕΕ μετανάστευσαν προς τη Γερμανία από ό,τι μετανάστευσαν από αυτήν. Ωστόσο, η πανδημία του κορονοϊού ήδη επιβράδυνε τη μετανάστευση…".
Η διευκόλυνση των μεταναστευτικών ροών προς την Ελλάδα και την Ε.Ε. γενικότερα θα εντείνει τις αντιδράσεις αυτών που ανησυχούν (δικαίως κατά τη γνώμη μου) για την πολιτισμική αλλοίωση και τις τριβές που προκαλεί η συμβίωση με πληθυσμούς από μουσουλμανικές χώρες.
Επιπλέον, θα ενισχύσει τις ακραίες φωνές που μιλούν για την ύπαρξη κάποιου οργανωμένου σχεδίου άλωσης και εποικισμού της Δύσης. Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιο οργανωμένο σχέδιο, ανάγκες υπάρχουν τις οποίες η οικονομία αναζητά τρόπους να ικανοποιήσει.
Ο κόσμος μας είναι περίπλοκος, αντιφατικός, ειρωνικός και ενδεχομένως αδυσώπητος...
πηγή:https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3648656/mas-pairnoun-tous-pakistanous