Η προσάρτηση της κατεχόμενης Κύπρου σκοντάφτει πάνω στον… Νιχάτ Ερίμ

 Πώς πυροδοτήθηκε η δημόσια συζήτηση για προσάρτηση από την Τουρκία των κατεχομένων από αυτήν περιοχών της Κύπρου; Ένα άρθρο του αυτοεξόριστου από το 2016 στη Γερμανία Τούρκου δημοσιογράφου Τζεχβερί Γκιουβέν στα MKΔ ότι ο Ερντογάν στην επίσκεψη του στην κατεχόμενη Κύπρο θα ανακοινώσει την προσάρτηση της στην Τουρκία επικαλέστηκε η μακροβιότερη τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Χαλκίν Σεσί» (Φωνή Λαού). Από εκεί πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και μας ήλθε ως αξιόπιστη πληροφορία εξ… Αμερικής από τον κ. Έντι Ζεμενίδη εκτελεστικό διευθυντή του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC). Και φυσικά αυτή η «πληροφορία» «άναψε φωτιές» στην Κύπρο και στην Ελλάδα και έδωσε την ευκαιρία στους υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν και της «οποιασδήποτε λύσης» για… «κλαυθμούς και οδυρμούς» για τις ευκαιρίες που δεν εκμεταλλεύτηκε η ελληνική πλευρά.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ερντογάν δεν θα είχε απολύτως κανένα δισταγμό για να προβεί σε μία τέτοια ενέργεια. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας έχει αποδείξει ότι ούτε τη διεθνή νομιμότητα σέβεται, ούτε φοβάται τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητος και σχεδιάζει τις κινήσεις του στην περιφερειακή και γενικότερα στη διεθνή σκακιέρα χωρίς τέτοιες αναστολές. Εκτιμούμε ότι η προσάρτηση της κατεχόμενης Κύπρου στην Τουρκία δεν θεωρείται από την Άγκυρα ότι εξυπηρετεί τα στρατηγικά της συμφέροντα και θα εξηγήσουμε γιατί.

Η Υψηλή Στρατηγική της Τουρκίας, για το Κυπριακό, ανεξαρτήτως της διακυβέρνησης της από κεμαλιστές ή νέο-Οθωμανούς, χαρακτηρίζεται από αδιάλειπτη συνέπεια και πάει 66 χρόνια πίσω στις προτάσεις του Νιχάτ Ερίμ. Επειδή αρκετοί στην Ελλάδα ίσως να μην τον γνωρίζουν κρίνεται σκόπιμο να δώσουμε παρενθετικά κάποιες πληροφορίες για τον ίδιο και τις προτάσεις Στρατηγικής, των οποίων η υλοποίηση βρίσκεται πλέον στο τελευταίο στάδιο μετά τα όσα η Άγκυρα έχει σταδιακά πετύχει μέχρι σήμερα.

Ο Νιχάτ Ερίμ (1912-1980) ήταν Τούρκος Καθηγητής Πανεπιστημίου και διακεκριμένος Συνταγματολόγος, Σύμβουλος του Πρωθυπουργού της Τουρκίας Αντάν Μεντερές και μετέπειτα για μικρό διάστημα Πρωθυπουργός. Στο τέλος του 1956 και με τον αγώνα των Κυπρίων αδελφών μας για Αυτοδιάθεση και Ένωση να βρίσκεται στο αποκορύφωμα του, μετά από μακρές επισκέψεις στην Κύπρο υπέβαλε δύο απόρρητες εκθέσεις για την τουρκική στάση στο Κυπριακό με προτάσεις διαδοχικών στόχων για το πως θα μπορούσε κερδηθεί μακροπρόθεσμα όλη η Κύπρος η οποία κάποτε «ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία». Ο ίδιος μάλιστα ήταν επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπίας για τη σύνταξη και επεξεργασία του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Μέχρι το 1960, έτος ίδρυσης της Κυπριακή Δημοκρατίας, όπως ανέφερε σε σχετικό του άρθρο ο Πολιτικός Επιστήμων Κωνσταντίνος Χολέβας, είχε επιτευχθεί ο πρώτος και ο δεύτερος στόχος που αφορούσε στην παρεμπόδιση της απόδοσης της Κύπρου στην Ελλάδα αλλά και που αφορούσε την απόκτηση από την Τουρκία νομίμων δικαιωμάτων στην Κύπρο με την απόλυτη στήριξη των Βρετανών. Με την καλοσχεδιασμένη τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1963 και όσα ακολούθησαν μέχρι το καλοκαίρι του 1964 άρχισε να υλοποιείται ο τρίτος στόχος που ήταν η συγκέντρωση των διασκορπισμένων σε όλη την Κύπρο Τουρκοκυπρίων σε θύλακες, ώστε να αποτελέσουν συμπαγείς, ομοιογενείς, μάζες.

Ο πλήρης και οριστικός γεωγραφικός διαχωρισμός επιτεύχθηκε με την εισβολή, την κατοχή και τον εξαναγκασμό εκ μέρους της Τουρκίας μετακίνησης όλων των Τ/Κ στις κατεχόμενες περιοχές. Ο τέταρτος στόχος ήταν η αντιστάθμιση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ε/Κ (82-18%) Σήμερα από τους 300.000 περίπου κατοίκους των κατεχομένων από την Τουρκία εδαφών εκτιμάται ότι πλέον μόνο 100.000 είναι Τ/Κ και εδώ θα ρωτήσω για ποια «τουρκοκυπριακή κοινότητα» ομιλούν ακόμα κάποιοι. Παράλληλα επιτεύχθηκε και ο πέμπτος στόχος που ήταν ο στρατιωτικός έλεγχος της περιοχής. Τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο αριθμούν 35.000 και διαθέτουν σύγχρονα μέσα και οπλισμό. Τι μένει λοιπόν; O ανεκπλήρωτος ο έκτος στόχος τους που αφορά στον πλήρη πολιτικό έλεγχο όλης της Κύπρου.

Εδώ λοιπόν βρισκόμαστε τώρα, στον τελευταίο ανεκπλήρωτο ακόμα στρατηγικό στόχο της Τουρκίας που αποσκοπεί σε πλήρη πολιτικό έλεγχο της Μεγαλονήσου. Πως λοιπόν θα επιτευχθεί ο πλήρης έλεγχος της Μεγαλονήσου μόνο με την προσάρτηση των κατεχομένων από αυτήν εδαφών (37% της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας). Αν και η πρόσφατη φιλολογία περί προσάρτησης ξεκίνησε από ένα δημοσιογράφο που έχει καταδικαστεί στην Τουρκία με 22,5 χρόνια για ενέργειες κατά του τουρκικού κράτους ως «γκιουλενιστής» η απειλή περί προσάρτησης ή της ανεξαρτησίας και της λύσης των δύο κρατών χρησιμοποιείται από την Άγκυρα για να ενδώσει η ελληνική πλευρά (ε/κ και ελλαδική) στη λύση της … Συνομοσπονδίας.

Έτσι επιτυγχάνει όπως έχει επισημάνει και ο Καθηγητής Γιάννης Βαληνάκης τον πλήρη έλεγχο στον βορρά, τη συνδιοίκηση - φινλανδοποίηση των ελεύθερων εδαφών και αρπάζει όλο τον υποθαλάσσιο πλούτο στα νότια του νησιού. Παράλληλα θα αποκτήσει πλέον τον στρατηγικό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί απλά και μόνο με τη διχοτόμηση και τη μονομερή ανακήρυξη Τ/Κ κράτους ή ακόμα και την προσάρτηση, μία παράνομη πράξη (όχι ότι φοβάται τις παρανομίες) που ουδέποτε θα αναγνωριστεί! Μέσα από μία συνομοσπονδιακή λύση το «τουρκοκυπριακό κράτος» μπορεί να αποκτήσει και αυτό την ιδιότητα μέλους της ΕΕ και να αποκτήσει πολιτική επιρροή στην ΕΕ από την … «πίσω πόρτα» με ότι αυτό σημαίνει κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί με προσάρτηση ή με «δύο κράτη».

Η Τουρκία ποτέ δεν προχώρησε όλα αυτά τα χρόνια στην προσάρτηση ούτε επεδίωξε την δημιουργία δύο κρατών γιατί απλούστατα δεν τη συμφέρει. 

Επιδιώκει αναγνώριση του ψευδοκράτους μέσω εξαναγκασμού και πίεση για αυτοκατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε «λύση συνομοσπονδίας» και στην προσπάθεια της αυτή, η Άγκυρα έχει σύμμαχο το… Λονδίνο. Βρετανοί Αξιωματούχοι έχουν δηλώσει την… ανάγκη «ευελιξίας» και «ετοιμότητας συμβιβασμών» στη βάση μιας συνομοσπονδιακής μορφής λύσης την οποία ευσχήμως ονομάζουν «αποκεντρωμένη ομοσπονδία».

Με αυτόν τον τρόπο διαιωνίζεται το αποικιοκρατικό καθεστώς των «κυρίαρχων» Βρετανικών Βάσεων στη Μεγαλόνησο. Αλλά ακόμα και «συνομοσπονδιακή λύση» για να αποφευχθεί η δήθεν … προσάρτηση είναι εκτός του πλαισίου λύσης που έχει καθοριστεί από τα ψηφίσματα του ΣΑ/ΟΗΕ για το Κυπριακό και αντιτίθεται στο Διεθνές Δίκαιο. Το δε επιχείρημα που ακούγεται από κάποιους κύκλους στην Ελλάδα και στην Κύπρο, δηλαδή ότι η προσάρτηση θα φέρει την Τουρκία στην Κύπρο είναι απόλυτα λανθασμένο. Γιατί τώρα πού είναι με 200 χιλ έποικους και 35 χιλιάδες Στρατό;

Για μία ακόμα φορά η Άγκυρα κατάφερε να μας κάνει να… «ανησυχούμε» και να διερωτόμαστε τι θα πει ο Ερντογάν όταν πάει στην κατεχόμενη Κύπρο για να εορτάσει τα 48 χρόνια της τουρκικής εισβολής. Είναι απόλυτα λανθασμένο να λέμε ότι η προσάρτηση θα φέρει την Τουρκία στην Κύπρο. Γιατί τώρα πού είναι; Χωρίς να αποκλείεται τίποτα θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί τόσο στη Λευκωσία όσο και στην Αθήνα και προετοιμασμένοι για όλα τα πιθανά σενάρια.

Η Ελλάδα όμως ως Εγγυήτρια Δύναμη αλλά και λόγω στρατηγικών και πανεθνικών συμφερόντων θα πρέπει να παίξει τον δικό της ρόλο, τον ρόλο που επιβάλλει η Ιστορία, οι Διεθνείς Συμβάσεις και η υφιστάμενη γεωπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή και να παραμείνει ενεργή και δίπλα στην Κύπρο. 

Αν και το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής, κυβέρνηση, πολιτικός κόσμος και λαός θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη ότι μία δυσμενής για τα ελληνικά συμφέροντα λύση στην Κύπρο, είτε το θέλουμε, είτε όχι, επηρεάζει δυσμενώς όλο το φάσμα των λεγομένων ελληνοτουρκικών προβλημάτων που δημιουργούνται από την αναθεωρητική πολιτική της γειτονικής μας χώρας.

πηγή:https://www.liberal.gr/world/i-prosartisi-tis-katechomenis-kuprou-skontaftei-pano-ston-nichat-erim/460440