Συντρόφισσες και σύντροφοι, θέλω στη σημερινή μας συνεδρίαση να θέσω ευθύς εξαρχής το βασικό λόγο, το βασικό νόημα και το στόχο αυτής της συνεδρίασης.
Και θα ήθελα να σας προτείνω, σε όλους και όλες, αν δεν έχετε αντίρρηση, να θεωρήσουμε και να κηρύξουμε τη σημερινή μας συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας ως την επίσημη έναρξη της προεκλογικής μας εκστρατείας, του προεκλογικού μας αγώνα. Μιας κρίσιμης εκλογικής μάχης που έχουμε μπροστά μας.
Μιας πολύ κρίσιμης εκλογικής μάχης, την αφετηρία τη εκλογικής αναμέτρησης που έρχεται. Μιας αναμέτρησης που για τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του θα είναι μια απόπειρα απόδρασης, αλλά για την κοινωνία, για τη χώρα θα είναι μια μεγάλη ευκαιρία. Μια μεγάλη ευκαιρία για αλλαγή πορείας, πριν η μοιραία πολιτική της σημερινής κυβέρνησης μετατρέψει τη γενικευμένη κρίση σε γενικευμένη κατεδάφιση, σε κοινωνική και εθνική τραγωδία.
Και επιτρέψτε μου να πω εξαρχής ότι δεν είμαστε τόσο μακριά από το σημείο μηδέν. Γιατί δυστυχώς, το έχω πει πολλές φορές, η χώρα μας είχε την ατυχία, στη χειρότερη χρονική συγκυρία, τη χρονική συγκυρία της πανδημίας και της γενικευμένης κρίσης, της ενεργειακής και της πληθωριστικής, να έχει τη χειρότερη δυνατή κυβέρνηση. Στη χειρότερη δυνατή στιγμή, τη χειρότερη δυνατή κυβέρνηση. Δηλαδή μια ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, η οποία με τις επιλογές της πολλαπλασιάζει τις επιπτώσεις της κρίσης. Μια κυβέρνηση που εν μέσω ακρίβειας, κοινωνικής ανασφάλειας αλλά και της γεωπολιτικής αστάθειας, επιδεινώνει δραματικά αντί να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες.
Και την ίδια στιγμή διαφημίζει, και αυτό είναι το παράδοξο, τον εαυτό της και το έργο της με όρους σχεδόν μεταφυσικής τελειότητας. Η αγία οικογένεια συμφερόντων που μας κυβερνά, ζει τον μύθο της τελειότητάς της.
Τέλειοι, με την πρωτιά σε νεκρούς στην πανδημία.
Τέλειοι με την πρωτιά στην ακρίβεια και το χάσμα ανάμεσα στις αμοιβές και τις ανάγκες των πολλών.
Τέλειοι, με την πρωτιά στις τιμές των καυσίμων και του ρεύματος.
Τέλειοι στη δημοκρατία, την ελευθεροτυπία, το νόμο και την τάξη, έτσι που να έχει γίνει η Ελλάδα παράδειγμα προς αποφυγή σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Θα έλεγε λοιπόν κανείς, ότι τόση τελειότητα μόνο αυταρχικά ή και ακόμα χειρότερα καθεστώτα παράγουν στην προπαγάνδα τους.
Αλλά ήρθε ο καιρός, πιστεύω, να βάλει η ελληνική κοινωνία μια τελεία στην τελειότητά τους, να μπει ένα τέλος σ` αυτή την εφιαλτική τελειότητα.
Φαίνεται, συντρόφισσες και σύντροφοι, και το βλέπουμε όλοι από τις συμπεριφορές, τις δηλώσεις, το κλίμα, ότι ο κ. Μητσοτάκης μέσα στην παραζάλη της φθοράς του και το χάσμα το τεράστιο, που δεν μπορεί να μην το διαβλέπει, ανάμεσα στην προπαγάνδα και την πραγματικότητα, ένα χάσμα που συνεχώς διευρύνεται και απειλεί να τον καταπιεί, φαίνεται ότι αποφάσισε να πιαστεί από τα μαλλιά του.
Ξέχασε και τη σοβαρότητα, ξέχασε και την εθνική ευθύνη, ξέχασε και τη θεσμική αφοσίωση, και τη διαρκώς επαναλαμβανόμενη τα τελευταία χρόνια δέσμευσή του ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Όλα εκείνα δηλαδή με τα οποία φιλοτεχνούσε τόσο καιρό επιτηδευμένα, την εικόνα του. Τα ξέχασε όλα και καταφεύγει σε πρόωρες εκλογές. Καλοδεχούμενες λέμε εμείς, άλλωστε τις ζητάμε εδώ και έξι μήνες. Τις ζητάμε από τη συνεδρίαση της Βουλής στα τέλη του Δεκέμβρη για τον Προϋπολογισμό του 2022.
Ωστόσο, θα μου επιτρέψετε να πω ότι είναι άξιο αναφοράς ότι ούτε αυτή του την επιλογή δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα. Ακόμα και την επιλογή του για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, ακόμη δηλαδή και τις εκλογές, τη κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας, δεν μπορεί να αποφύγει να τις στιγματίσει με την καθεστωτική του τοξικότητα. Και χωρίς καμιά δημοκρατική περίσκεψη, καμιά δημοκρατική ευαισθησία σπεύδει να αποδώσει προκαταβολικά την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, που ο ίδιος προετοιμάζει, σε ποιον; Στον δικό μας αντιπολιτευτικό λόγο.
Πολλές φορές, από τη μεταπολίτευση και μετά, είχαμε αποφάσεις πρωθυπουργών για πρόωρη προσφυγή στην κάλπη. Καμία φορά όμως δεν έψαχνε να βρει το λόγο και την αιτία στην αντιπολίτευση. Έψαχνε να βρει σε εθνικούς λόγους, άλλοτε πιστευτούς και άλλοτε όχι. Ποτέ άλλοτε στην αντιπολίτευση.
Θα πω έτσι, πολύ περιφραστικά, με δυο λόγια: Κρύβεται πίσω από την αντιπολίτευση για να δικαιολογήσει τη δική του κυβίστηση, την οποία πραγματοποιεί προκειμένου να αποφύγει το πικρό ποτήρι της διαχείρισης των αδιεξόδων που ο ίδιος δημιούργησε και είναι ορατά, έρχονται την επόμενη μέρα. Είναι ήδη εδώ. Κι αυτό βεβαίως, δημιουργεί και σ’ εμάς μεγάλη ευθύνη. Και για το τι θα πούμε, και για το τι θα σχεδιάσουμε και για τις δυσκολίες που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την επόμενη μέρα.
Ας επανέλθω όμως λίγο στο προηγούμενο σχήμα. Τι κάνει ο πρωθυπουργός στον δημόσιο λόγο του; Προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη για την απόφασή του στον ΣΥΡΙΖΑ που κάνει αντιπολίτευση! Τι ωραία! Θα έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ, και η όποια αντιπολίτευση, να μην κάνει αντιπολίτευση για να είναι ο κ. Μητσοτάκης, συμβατός με τις δεσμεύσεις του να ολοκληρώσει την τετραετία.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή δεν όρθωνε ανάστημα απέναντι, για παράδειγμα, στο νόμο της Κεραμέως για την Παιδεία, που επιβάλλει το καθεστώς του κέρδους και του αστυνόμου στα πανεπιστήμια και έχει ξεσηκώσει τη μεγάλη πλειοψηφία της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ χειροκροτούσε την πανεπιστημιακή Αστυνομία, την ώρα που γίνονται καθημερινά εγκλήματα ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και δεν υπάρχει κανένας που να είναι ένοχος ή ύποπτος γι` αυτά που να έχει συλληφθεί, αλλά ασχολούνται με την πανεπιστημιακή Αστυνομία, κι αν εμείς δεν φωνάζαμε γι’ αυτό.
Αν υπογράφαμε δήλωση μετανοίας για το σκάνδαλο Novartis και αποδεχόμασταν ότι δεν είναι σκάνδαλο αλλά είναι σκευωρία, παρά τις αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών, τις δραματικές αποκαλύψεις.
Αν συναινούσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα της πανδημίας στη διάβρωση του ΕΣΥ, αδιαφορώντας για τις χιλιάδες χαμένες ζωές. 30.000 συμπολίτες μας έφυγαν, πολλοί απ’ αυτούς θα μπορούσαν να είναι μαζί μας σήμερα.
Αν μοιραζόμασταν μαζί με την κυβέρνηση και τους σπόνσορές της τα ιμάτια της κοινωνίας που έχει αφεθεί στο έλεος της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας.
Αν γενικά, να το πω αλλιώς, ήμασταν πιο φρόνιμοι και επιτρέπαμε διαρκώς στην ιδιοτέλεια να νοθεύει την αλήθεια, τότε ο κύριος Μητσοτάκης δεν θα πήγαινε σε πρόωρες εκλογές.
Λυπούμεθα, αλλά είμαστε περήφανοι που όλα αυτά τα «αν» δεν τα υλοποιήσαμε. Κι αν εμείς είμαστε η αιτία, το αποδεχόμαστε και χαιρόμαστε που είμαστε εμείς η αιτία να δοθεί μια δημοκρατική διέξοδος σε αυτό τον τόπο.
Αυτή όμως η επιχειρηματολογία, αποκαλύπτει και μια λογική, αυτή τη λογική του καθεστωτικού υποβολέα ακόμα και της στάσης της αντιπολίτευσης. Και αποκαλύπτει, νομίζω, με ανάγλυφο τρόπο τη σχέση του κ. Μητσοτάκη με την ίδια τη δημοκρατία.
Στη πραγματικότητα βέβαια όλα αυτά είναι ανώφελα στο επικοινωνιακό πεδίο, για τον πολύ απλό λόγο ότι κανένας δεν τον παίρνει σοβαρά. Όλος ο κόσμος, ακόμη και οι ψηφοφόροι του καταλαβαίνουν ότι ο κ. Μητσοτάκης προχωρά σε πρόωρες εκλογές για έναν και μόνο λόγο: Γιατί δεν αντέχει άλλο το βάρος από τις συσσωρευμένες αποτυχίες του.
Από τις συσσωρευμένες προκλήσεις σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Από τα συσσωρευμένα μικρά και μεγαλύτερα σκάνδαλα. Από τη συσσωρευμένη φτώχεια στην κοινωνία, τη συσσωρευμένη ανέχεια και την ανασφάλεια, που παράγει η πολιτική του.
Και όλοι καταλαβαίνουν ότι με αυτή τη φυγή προς τις κάλπες, και την αντι-ΣΥΡΙΖΑ πόλωση, να δραπετεύσει από την ευθύνη και να περιορίζει τη φθορά, να αποφύγει μια επερχόμενη κατάρρευση. Damage control, όπως λένε, δηλαδή διαχείριση της ζημιάς. Να περιορίσει όσο περισσότερο μπορεί τη προσωπική του ζημιά για τη ζημιά που έχει προκαλέσει ήδη στην κοινωνία, στην οικονομία, στους θεσμούς.
Και θα έλεγα ότι αυτό το έχουν καταλάβει όλοι, ακόμη και οι ψηφοφόροι του, ακόμη και οι βουλευτές του, προσέξτε, που οι μισοί περίπου απ’ αυτούς, γνωρίζουν ότι δύσκολα θα επανεκλεγούν, αφού στη καλύτερη των περιπτώσεων το 1/3 της κοινοβουλευτικής δύναμης της σημερινής πλειοψηφίας θα εξανεμιστεί στις επόμενες εκλογές όπου για πρώτη φορά το ποσοστό των κομμάτων στον λαό θα αντιστοιχεί ευθέως με τη δύναμη των κοινοβουλευτικών ομάδων στην εθνική αντιπροσωπεία, στο κοινοβούλιο. Διότι για πρώτη φορά θα εφαρμοστεί το σύστημα της απλής, της ανόθευτης αναλογικής.
Όλοι λοιπόν έχουν καταλάβει γιατί ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Και γίνεται ακόμη πιο φανερό από τα μέσα που χρησιμοποιεί, τα οποία είναι σε απόλυτη αρμονία με το σκοπό του: Ψέμα, διαστροφή, τοξικότητα. Και είναι λογικό να χρησιμοποιεί αυτά τα μέσα, όχι μόνο για να είναι σε αρμονία με το σκοπό αλλά και γιατί αυτή η κυβέρνηση, είναι φανερό εδώ και τρία χρόνια, ένα πράγμα δεν αντέχει Την αλήθεια. Δεν αντέχει ούτε ίχνος αλήθειας.
Η αλήθεια, η πραγματικότητα που όλοι ζούμε, είναι ο πιο επικίνδυνος εχθρός του κυρίου Μητσοτάκη. Και την αλήθεια, εμείς την έχουμε και θα την έχουμε σημαία. Κι εχθές την είχαμε και σήμερα την έχουμε. Κυρίως όμως θα την έχουμε σημαία στη μάχη που έχουμε να δώσουμε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι μια υγειονομική κρίση η οποία βρήκε το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας όπως και τον κόσμο ολόκληρο, αλλά μόνο στην Ελλάδα μια υγειονομική κρίση αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνηση ως ευκαιρία για ληστεία δημόσιου χρήματος. Δεν έγινε πουθενά αλλού.
Με λίστες ντροπής σε πρόθυμα ΜΜΕ. Με απευθείας αναθέσεις δισεκατομμυρίων σε νεοσύστατες εταιρείες ημετέρων. Με φίμωση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών διαδικασιών. Με διάβρωση του ΕΣΥ, το ΕΣΥ που το μισούν όπως κάθε τι δημόσιο, εκτός βέβαια από το δημόσιο χρήμα που δεν το μισούν καθόλου, το αγαπάνε το δημόσιο χρήμα. Χιλιάδες άνθρωποι, όπως είπα πριν, θα μπορούσαν σήμερα να είναι σήμερα στη ζωή, αν αυτή η πολιτική και η πλήρης έλλειψη ανθρωπιστικής έστω συναίσθησης, δεν είχε γίνει τραγική κανονικότητα.
Η αλήθεια, επίσης, είναι ότι τη διπλή κρίση που έχουμε μπροστά μας, κρίση κοινωνική και κρίση γεωπολιτική, η κυβέρνηση Μητσοτάκη όχι μόνο δεν κάνει τίποτε για να την αντιμετωπίσει, να αμβλύνει τις συνέπειές της για την κοινωνική πλειοψηφία, για τη χώρα, αλλά την εκμεταλλεύεται κιόλας. Την εκμεταλλεύεται με δύο στόχους: Από τη μια να κρύψει πίσω της τις τεράστιες ευθύνες για όσα δεινά μαστίζουν εκατομμύρια νοικοκυριά στην πατρίδα μας κι από την άλλη, εν μέσω γενικευμένης ανασφάλειας, ακόμα και φόβου για τα χειρότερα, να επιβάλει την πιο άγρια, νεοφιλελεύθερη, αντιλαϊκή της συνταγή, με όρους καθεστώτος.
Η αλήθεια επίσης είναι ότι με την πολιτική τους οδήγησαν την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις στον κατάλογο της ανέχειας και της δυστυχίας. Στην ακρίβεια, τις αστρονομικές τιμές του ρεύματος και των ειδών πρώτης ανάγκης, τις απαγορευτικές για τους πολλούς, για τους περισσότερους, τιμές των καυσίμων.
Η αλήθεια είναι ότι ο ενεργειακός πληθωρισμός μέχρι τον Μάιο του ’21 ως τον Μάιο του ’22, σε όλη την ευρωζώνη έτρεξε με 39%, στην Ελλάδα όμως έφτασε το 62%. Κι αυτή η διαφορά, 23%, είναι η ενεργειακή ακρίβεια Μητσοτάκη. Έχει τη σφραγίδα Μητσοτάκη.
Η αλήθεια επίσης είναι ότι ο πληθωρισμός στην Ελλάδας είναι ο μεγαλύτερος σε όλη τη Δυτική και Νότια Ευρώπη. Και μεγαλύτερος φυσικά από το μέσο όρο της ευρωζώνης.
Η αλήθεια είναι ότι η τιμή της βενζίνης στη χώρα μας, στην αντλία για τον καταναλωτή, είναι στις 7 ακριβότερες σε παγκόσμια κλίμακα..
Όλα αυτά την ίδια ώρα που τα υπερκέρδη των εταιρειών ενέργειας είναι πάνω από 1,5 δισ. ευρώ όπως αποκαλύψαμε, τα οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη με λογιστικά κόλπα προσπαθεί να μειώσει ώστε να μην τα φορολογήσει.
Και, βεβαίως, η αλήθεια είναι ότι αυτή η ακρίβεια δεν κάνει μόνο τους φτωχούς φτωχότερους αλλά πλήττει καίρια και τους ελεύθερους επαγγελματίες, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αυτή την περιβόητη μεσαία τάξη που στο όνομά της ο κ. Μητσοτάκης δημιούργησε το ’19 όλη αυτή την πλειοδοσία υποσχέσεων που έμειναν απραγματοποίητες.
Να πούμε κι άλλες αλήθειες σήμερα. Η αλήθεια, επίσης, είναι ότι αντί για σοβαρή αύξηση στους μισθούς, αντίστοιχη με τον πληθωρισμό και αντί δραστικά μέτρα για τη μείωση των τιμών σε καύσιμα και λογαριασμούς ρεύματος, ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί τους τελευταίους μήνες, με ανεπαρκέστατα επιδόματα, που εξανεμίζονται από τις διαρκείς αυξήσεις πριν καλά καλά φτάσουν στις τσέπες των πολιτών, να δημιουργεί ένα κλίμα ευκαιριακό, προεκλογικής στοχευμένης παροχολογίας, την ίδια στιγμή όμως που επιδοτεί την αισχροκέρδεια σε ενέργεια και σε καύσιμα.
Θα ήθελα να παρακολουθήσει κάποιος απ’ όλους εσάς και να το αναδείξουμε στη Βουλή το επόμενο διάστημα όχι μόνο την αισχροκέρδεια την τρομακτική που αναδείξαμε, που αφορά τις εταιρείες-παραγωγούς ενέργειας με πρωταγωνίστρια, πρωταθλήτρια τη ΔΕΗ. Αλλά να δούμε και να ρωτήσουμε και τους αρμόδιους υπουργούς της κυβέρνησης για τα κέρδη που έχουν παρουσιάσει τον τελευταίο χρόνο, η Δημόσια Επιχείρηση Αερίου, η ΔΕΠΑ, και τα δυο διυλιστήρια.
Εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια τρομακτική αντίφαση: Την ίδια στιγμή που η μέση επιχείρηση δεν βγαίνει, που τα νοικοκυριά δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα, κάποιοι κερδίζουν εκατομμύρια. Και αυτό δεν γίνεται από ατύχημα, είναι συνειδητή επιλογή.
Θυμάστε, μας κατηγορούσε κάποτε ο κ. Μητσοτάκης, την πολύ δύσκολη περίοδο των μνημονίων, όταν όμως τα πράγματα τελείως διαφορετικά, όταν δεν μπορούσαμε να σχεδιάσουμε αυτονόμως την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική και είχαμε την τρόικα πάνω απ’ το κεφάλι μας και περιορισμούς για πρωτογενή πλεονάσματα πάρα πολύ συγκεκριμένα, και ό,τι έφευγε, αν θέλετε, από τον σχεδιασμό, ό,τι παραπάνω είχαμε, από αστοχία όμως, όχι από πρόβλεψη, στα Δημόσια Ταμεία, εμείς διεκδικούσαμε και πολλές φορές αψηφούσαμε και τις εντολές της τρόικας για να το μοιράζουμε με δικαιοσύνη στην ελληνική κοινωνία. Αυτά ήταν τα λεγόμενα μερίσματα, τα μερίσματα που δίναμε κάθε Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά αλλά και μια σειρά από επιδόματα τα οποία εκείνη την εποχή στήριξης τους πιο αδύναμους. Αλλιώς θα είχε συνεχιστεί αυτό που βρήκαμε, ανθρωπιστική κρίση υφέρπουσα στην ελληνική κοινωνία. Μας κατηγορούσε τότε λοιπόν ότι αυτή είναι η πολιτική μας, δήθεν. Τι κάνει σήμερα αυτός; Τι κάνει; Αυτό που κάνει είναι ότι σχεδιάζει τη λεηλασία της μεσαίας τάξης και των πιο αδύναμων, μέσα από αυτή τη διαδικασία, της ακρίβειας και του αυξημένου πληθωρισμού, κρατώντας συνειδητά υψηλά τους έμμεσους φόρους. Φόρο Προστιθέμενης Αξίας και Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης.
Όταν ο πληθωρισμός τρέχει με 11% και μάλιστα σε είδη τα οποία, ξέρετε, είναι ανελαστικά και τα νοικοκυριά -δεν μπορεί κανείς να μην αγοράσει τα βασικά προϊόντα διατροφής από το σούπερ μάρκετ, ούτε μπορεί κανείς να κόψει δραστικά τα καύσιμα και τις μετακινήσεις του, εργαζόμενοι που πηγαίνουν στη δουλειά τους κτλ.
Όταν λοιπόν διατηρείς υψηλά αυτούς τους έμμεσους φόρους, τότε στην πραγματικότητα αυτό που κάνεις, είναι αυτό που σήμερα ονόμασα ως διπλή αισχροκέρδεια. Αν η μία αισχροκέρδεια είναι των ιδιωτών και της ΔΕΗ στην παραγωγή ενέργειας, η άλλη αισχροκέρδεια είναι του κράτους.
Ξέρετε πόσο αυξήθηκαν τα έσοδα το προηγούμενο διάστημα, το πρώτο πεντάμηνο του έτους, από τον Γενάρη ως τον Μάη, τα δημόσια έσοδα από φόρους μόνο; 2,91 δισ., έναντι στόχων. Μόνο τον Μάιο που μας πέρασε, μέσα σ’ ένα μήνα, 1,14 δισ., κατά 33% έναντι στόχων.
Συνεπώς, η αλήθεια είναι, και πρέπει να την πούμε στον ελληνικό λαό: Ότι ο κ. Μητσοτάκης συνειδητά λεηλατεί νοικοκυριά και επιχειρήσεις για να γεμίζει τα Ταμεία και μετά να έρχεται να δίνει στοχευμένα προεκλογικά επιδόματα. Και αφήνει τη λεηλασία λέγοντας ότι δήθεν είναι εισαγόμενη η ακρίβεια και δεν είναι ελληνική κι έρχεται μετά να κάνει τον καλό, στοχευμένα, και να δείξει τι καλή που είναι η κυβέρνηση, νοιάζεται για την ελληνική κοινωνία.
Να πω άλλες δυο αλήθειες. Να πω για την αλήθεια της γεωπολιτικής κρίσης και της όξυνσης των τουρκικών προκλήσεων, που δημιουργούν ένα ρευστό και επικίνδυνο διεθνές τοπίο. Και ναι, η αλήθεια είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης με τις επιλογές του, που είναι ΙΧ επιλογές, ιδιωτικής χρήσης, όχι μόνο σε καμία συνεννόηση θεσμική με τις αρμόδιες Επιτροπές, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται και μέσα στην κυβέρνηση παίρνει αποφάσεις που δεν τις έχει ανακοινώσει σε κανέναν, κρίσιμες, όπως η αποστολή όπλων στην Ουκρανία.
Με τις επιλογές του αυτές, βάζει τη χώρα σε περιπέτειες. Αλλάζει το δόγμα της εξωτερικής μας πολιτικής και από πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στη δύσκολη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου που ήταν για δεκαετίες, στη δύσκολη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, μετατρέπει την Ελλάδα όχι σε πυλώνα ασφάλειας, αλλά σε προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης, με την εν κρυπτώ αποστολή βαρέως οπλισμού στην Ουκρανία, στερώντας μάλιστα κρίσιμο οπλισμό από τα νησιά μας. Μια επιλογή σε βαρέα τεθωρακισμένα που ούτε η Γερμανία δεν την έκανε. Η Γερμανία δίνει όπλα σ’ εμάς για να στείλουμε εμείς στην Ουκρανία και μάλιστα χωρίς την παραμικρή ενημέρωση θεσμικών οργάνων, αλλά και των κομμάτων και του ελληνικού λαού.
Και προσέξτε, προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης αλλά εντέλει αφύλακτο από τους Δυτικούς αφού, παρά την εμπλοκή μας στο πόλεμο της Ουκρανίας, παρά την επ’ αόριστο παραχώρηση στρατιωτικών εγκαταστάσεων στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και της Αλεξανδρούπολης που έχει ιδιαίτερο στρατηγικό ρόλο, δεν έχουμε λάβει καμία εγγύηση ασφάλειας έναντι της τουρκικής προκλητικότητας.
Και η αλήθεια, τέλος, είναι ότι όπως σε κάθε καθεστώς, συνοδός της πολιτικής του ήταν και είναι αυτό που ονομάζουμε υπονόμευση της δημοκρατίας. Η καταστολή, η απόπειρα εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης, η κατάληψη του κράτους και η κατάληψη του Ταμείου από στρατιές «ημετέρων».
Κάποιες στιγμές φτάνει και σε κωμικοτραγικά συμβάντα που αποκαλύπτονται, όπως αυτό της αγροτικής επιδότησης που έλαβε ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Νομίζω ότι μας έχουν πάει πολύ πίσω, ακόμα και στην εποχή του Μαυρογιαλούρου στα ζητήματα αυτά.
Και βέβαια η πρωτοφανής στα μεταπολιτευτικά χρονικά ταπείνωση της ενημέρωσης σε κυβερνητική και προσωπική προπαγάνδα. Οι επιλεκτικές επιδοτήσεις ΜΜΕ με μόνο κριτήριο τη στάση τους απέναντι στην κυβέρνηση. Η ανοιχτή διαπλοκή με ιδιοκτήτες. Οι διώξεις δημοσιογράφων που προαναγγέλλονται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό από αυτό το βήμα, το βήμα της Βουλής. Και φυσικά αποδεικνύονται από την ίδια τη Δικαιοσύνη τελείως άστοχες. Αποτέλεσμα όλων αυτών, να έχει εκπέσει η χώρα μας στην 108η θέση ντροπής στην παγκόσμια κατάταξη για την ελευθερία του Τύπου. Χειρότερη στην Ευρώπη και κάπου ανάμεσα από κάποιες χώρες τριτοκοσμικές της Αφρικής.
Και, βεβαίως, αποτέλεσμα όλων αυτών να καταγράφει -και πάλι καλά, διότι νομίζω ότι μόνο αυτό κάνει, δεν κάνει τίποτε άλλο, η Ανεξάρτητη Αρχή η αρμόδια, το ΕΣΡ- να καταγράφει στο σύνολο των ΜΜΕ την προβολή ουσιαστικά κυβερνητικού κόμματος και της κυβέρνησης στο 75% και την προβολή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο 16% και των υπολοίπων κομμάτων στο 9%. Αυτή είναι η εικόνα σήμερα. Και δεν μιλάω για την προπαγάνδα τη συνολική, το συνολικό πλαίσιο, το ξέρουμε, το βλέπουμε. Μιλάμε τώρα για προβολή: 75% η κυβέρνηση, 16% η αξιωματική αντιπολίτευση. Ποτέ άλλοτε δεν είχε συμβεί άλλοτε. Ποτέ άλλοτε στα μεταπολευτικά χρονικά αυτή η μονοκαλλιέργεια, αυτή η προπαγάνδα, αυτή η τοξικότητα!
Να τη χαίρονται λοιπόν αυτή τη φοβερή ποιότητα της δημοκρατίας μας που εγκαθίδρυσαν αυτοί που ήρθαν, υποτίθεται, για να διώξουν τους θεσμικούς κατσαπλιάδες. Θυμάστε τι έλεγαν; Όταν η συμπεριφορά της δικής μας κυβέρνησης ήταν συμπεριφορά απολύτως θεσμική, τουλάχιστον σε όλα τα ζητήματα που είχαν να κάνουν με την ελευθεροτυπία, με την πολυφωνία, με του πλουραλισμό και με τον σεβασμό απέναντι στην ίδια τη δημοκρατία και τις διαφορετικές απόψεις.
Αυτή η δυστοπία όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι, πιστεύω ότι έρχεται η ώρα να τερματιστεί. Όχι γιατί δεν μπορούμε εμείς άλλο έτσι, αλλά γιατί η κοινωνία δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιτρέψει την επιστροφή της χώρας σε τραγικές εποχές και καταστάσεις.
Είπα στην αρχή και το επαναλαμβάνω ότι αν για τον κ. Μητσοτάκη οι εκλογές είναι μια απόπειρα δραπέτευσης, για το λαό μας είναι ευκαιρία απαλλαγής από το καθεστώς που υπονομεύει τη δημοκρατία. Μια ευκαιρία απαλλαγής από το καθεστώς που διαβρώνει την οικονομία. Μια ευκαιρία από το καθεστώς που οδηγεί τη χώρα σε τραγωδίες.
Το δίλημμα των εκλογών που έχουμε μπροστά μας είναι απλό και ξεκάθαρο: Πολιτική Αλλαγή και ο εφιάλτης τέλος, ή εφιάλτης δίχως τέλος; Αυτό είναι το δίλημμα που θα έχει μπροστά του να επιλέξει ο ελληνικός λαός, όπως κι αν αποφασίσει ο κ. Μητσοτάκης να έρθει στις κάλπες.
Θα ήθελα λοιπόν και από τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, όπως έκανα χθες κι από τη συνεδρίαση της Πολιτικής μας Γραμματείας, να καλέσω για άλλη μια φορά τον κύριο Μητσοτάκη να δείξει στις δύσκολες αυτές στιγμές τη στοιχειώδη εθνική ευθύνη και τη στοιχειώδη πολιτική σοβαρότητα.
Το παιχνίδι του με τους θεσμούς πρέπει να τελειώσει εδώ και τώρα. Και για όσο ακόμη θα είναι πρωθυπουργός, οφείλει να διαχειριστεί με εθνική ευθύνη τις κρίσεις που ο ίδιος πολλαπλασίασε, που ο ίδιος μεγέθυνε. Οφείλει να διαχειριστεί με εθνική ευθύνη την επιτεινόμενη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και τη διαφαινόμενο ένταση στα εθνικά μας θέματα.
Η δημοκρατία είναι η μόνη διέξοδος στα αδιέξοδα. Τον καλώ λοιπόν να ακολουθήσει τον ενδεδειγμένο δημοκρατικό δρόμο της συνεννόησης και της ευθύνης.
Αφού λοιπόν αποφάσισε εκλογές, να σταματήσει το κρυφτούλι και τα παιχνίδια:
1) Να ανακοινώσει την ημερομηνία των εκλογών, να την ανακοινώσει τώρα την ημερομηνία των εκλογών τον επόμενο Σεπτέμβρη.
2) Να ορίσει από τώρα τον υπηρεσιακό υπουργό Εσωτερικών, όπως το Σύνταγμα ορίζει.
3) Να θέσει σε διαρκή συνεδρίαση το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, ώστε όλες οι πολιτικές δυνάμεις να έχουν πλήρη και διαρκή ενημέρωση για τις εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα καθόλη τη προεκλογική περίοδο.
4) Να συσταθεί άμεσα -είναι ζήτημα δημοκρατίας αυτό- η αρμόδια Διακομματική Επιτροπή που συστήνεται κάθε φορά που προκηρύσσονται εκλογές και να επιβάλει δημοκρατικούς κανόνες ισότιμης προβολής των κομμάτων στα Μέσα Ενημέρωσης, στην πορεία προς την κάλπη. Αυτό επιτάσσει η ίδια η δημοκρατία, αυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει κανείς αν σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς, τον πλουραλισμό, την ισονομία ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις. Όλες τις πολιτικές δυνάμεις.
Γνωρίζουμε βεβαίως ότι η απάντηση του κυρίου Μητσοτάκη σ’ αυτές τις προτάσεις που καταθέσαμε χτες, ήταν διά μέσω του εκπροσώπου του ένα ακόμη συκοφαντικό παραλήρημα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και εμού προσωπικά.
Πρώτον, μου καταλόγισε ότι ζητώ υπηρεσιακή κυβέρνηση, πράγμα τελείως ανυπόστατο. Δεν ζήτησα υπηρεσιακή κυβέρνηση.
Και δεύτερον, με κατηγορεί ότι προτείνω παρατεταμένη αστάθεια, τη στιγμή που η αστάθεια έχει γίνει κανονικότητα με τις πρωτοβουλίες του ίδιου του κυρίου Μητσοτάκη. Με το εκλογικό κλίμα που ο ίδιος έχει εδώ και μήνες δημιουργήσει. Με τις συνεχείς διαρροές από το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου για πρόωρες εκλογές εδώ και μήνες, με συνεχείς δηλώσεις από τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη για πρόωρες κάλπες τις τελευταίες εβδομάδες.
Αυτές οι διαρροές και αυτές οι δηλώσεις είναι που ευθύνονται για την παράλυση στα υπουργεία, για το ότι οι υπουργοί του έχουν κατεβάσει τα μολύβια και ασχολούνται με το σε ποια εκλογική περιφέρεια θα εκτεθούν και πώς θα μαζέψουν σταυρούς και ψήφους. Δεν τους κάλεσα εγώ να οργανώσουν τις εκλογικές τους εκστρατείες, ούτε εγώ ανακοινώνω κάθε δεύτερη εβδομάδα υποψηφίους της Νέας Δημοκρατίας.
Άρα λοιπόν ας αφήσουν αυτά τα αστεία περί παρατεταμένης αστάθειας που δήθεν προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ, μόνο επειδή υπάρχει κι επειδή αναπνέει, ενδεχομένως. Αυτοί από μόνοι τους τη δημιουργούν την αστάθεια.
Η δημοκρατική διαφάνεια που συνεπάγονται οι δικές μας προτάσεις, δηλαδή η συνεννόηση για τα εθνικά θέματα και ο καθαρός εκλογικός ορίζοντας, είναι η μόνη επιλογή σταθερότητας. Αυτό γίνεται άλλωστε σε όλες τις χώρες που οι κυβερνήσεις δεν παίζουν ιδιοτελή κομματικά παιγνίδια ακόμα και με την ημερομηνία των εκλογών. Όλα τα υπόλοιπα δεν είναι παρά προεκλογικά προπαγανδιστικά πυρά από μια κυβέρνηση που εξορκίζει το προεκλογικό κλίμα, ενώ την ίδια στιγμή το παράγει και το αναπαράγει με κάθε της κίνηση.
Ας έρθουμε όμως λίγο, πριν κατέβω απ’ αυτό το βήμα, -και νομίζω ότι αυτό είναι και το ουσιαστικό μέρος της συζήτησης που θα ακολουθήσει στην Κοινοβουλευτική μας Ομάδα- ας αφήσουμε λίγο αυτά που κάνει ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση και ας ασχοληθούμε με το τι θα κάνουμε εμείς για να οργανώσουμε τη μάχη μας στο επόμενό διάστημα ώστε αυτή η μάχη να είναι νικηφόρος.
Γνωρίζω καλά και όλοι γνωρίζουμε ότι η μάχη που έχουμε μπροστά μας είναι μια μάχη που είμαστε αναγκασμένοι να την κερδίσουμε. Είμαστε αναγκασμένοι από την ιστορία και από την ευθύνη μας απέναντι σ’ αυτούς που εκπροσωπούμε. Το μεγάλο μέρος της κοινωνίας που είναι αυτό που κάποτε ονόμαζαν «οι μη προνομιούχοι», δηλαδή οι άνθρωποι του μόχθου, της εργασίας, οι αδύναμοι, η μεσαία τάξη, οι άνθρωποι της δημιουργίας. Αυτό τον κόσμο εκπροσωπούμε. Κι αυτός ο κόσμος αυτά τα τρία χρόνια υφίσταται μια τρομακτική πίεση, όταν οι ανισότητες διευρύνονται τρομακτικά.
Αυτή λοιπόν την πλειοψηφία που εκπροσωπούμε και στο όνομα αυτής της πλειοψηφίας και για τα συμφέροντα αυτής της πλειοψηφίας, δεν έχουμε την επιλογή να μην κάνουμε ό,τι περνά απ’ το χέρι μας για να την κερδίσουμε αυτή τη μάχη. Και είμαι βέβαιος ότι θα τη κερδίσουμε. Το ζήτημα δεν είναι να την κερδίσουμε, το ζήτημα είναι να την κερδίσουμε καθαρά, δημοκρατικά, και με μεγάλη διαφορά, πρώτοι να είμαστε, από τη Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη.
Η απαλλαγή από το καθεστώς Μητσοτάκη και η πολιτική αλλαγή είναι ανάγκη ζωής για την κοινωνική πλειοψηφία στη χώρα. Και πρέπει να μιλήσουμε καθαρά στους πολίτες.
Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτή ή ανάγκη ζωής για την κοινωνική πλειοψηφία, δηλαδή η απαλλαγή από το καθεστώς Μητσοτάκη, ο μόνος τρόπος, είναι η καθαρή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές με απλή αναλογική. Ο μόνος τρόπος. Διότι η καθαρή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, η καθαρή, επαναλαμβάνω, στις εκλογές με απλή αναλογική, είναι και η μόνη δυνατότητα απ’ αυτές τις εκλογές, να σχηματιστεί κυβέρνηση, χωρίς να χρειαστεί να πάμε και σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση.
Και νομίζω ότι οι δημοκρατικοί πολίτες αυτό το καταλαβαίνουν. Έχουν και την πείρα και τη γνώση και τη συναίσθηση της πραγματικότητας και γι` αυτό πιστεύω ότι θα το κάνουν με την ψήφο τους. Θα αναδείξουν με τη ψήφο τους τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία καθαρά πρώτη δύναμη, προκειμένου να ανοίξουν τον δρόμο για την προοδευτική κυβέρνηση που έχει ανάγκη ο τόπος για να βγει από το τέλμα Μητσοτάκη.
Να δώσουν χώρο στη δημοκρατία, χωρίς όρους και χωρίς όρια συμφερόντων. Να δώσουν χώρο στην κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς υποσημειώσεις διαφθοράς και διαπλοκής. Να δώσουν χώρο στο κοινωνικό κράτος.
Σε μια πολιτική που δεν θα αφήσει κανένα νοικοκυριό στο έλεος της ακρίβειας και καμιά οικογένεια χωρίς στήριξη στην προσπάθεια να επιβιώσει όταν στην πλειοψηφία των νοικοκυριών και των οικογενειών σήμερα, ακόμα και σε αυτές που δουλεύουν δύο, στις οικογένειες που έχουν δυο εργαζομένους, στη συντριπτική πλειοψηφία, τελειώνουν τα χρήματα την τρίτη εβδομάδα του μήνα. Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα στα ελληνικά νοικοκυριά.
Γι` αυτό λοιπόν, γι` αυτή την αναγκαιότητα, να στηρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους, δεν έχουμε επιλογή παρά να κερδίσουμε.
Για να δώσουμε χώρο στο κοινωνικό κράτος και να δώσουν χώρο οι ψηφοφόροι με την εκλογή τους και εμπιστοσύνη σε αυτό που ονομάζουμε εντιμότητα και σε αυτό που ονομάζουμε καθαρά χέρια, που έχουμε αποδείξει ότι έχουμε εμείς, η Αριστερά. Στην εντιμότητα και στα καθαρά χέρια της Αριστεράς.
Θα είναι λοιπόν ένας δύσκολος αλλά όμορφος αγώνας. Θα τον δώσουμε με αποφασιστικότητα και με πίστη για τη νίκη.
Σας καλώ να παίξετε πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτή τη μάχη. Οι βουλευτές και οι βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτή τη μάχη. Το καλοκαίρι αυτό ας μην είναι μονάχα στο μυαλό μας η χαλάρωση, μπορεί λίγες μέρες να γίνει κι αυτό. Αλλά πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι για να κερδίσουμε τον Σεπτέμβρη, πρέπει να δουλέψουμε τον Ιούνιο, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Αυτές οι 60-70 κρίσιμες μέρες που έχουμε μπροστά μας, θα κρίνουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Πρέπει, λοιπόν, το επόμενό διάστημα, να διατάσσουμε τις δυνάμεις μας σε θέσεις εξωστρέφειας, σε θέσεις μάχης. Αυτή ήταν και η απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας χτες.
Και οι στρατηγικού χαρακτήρα επιλογές που θα κάνουμε το επόμενο διάστημα σ’ αυτό τον προσανατολισμό είναι. Ακόμα και η οργανωτική διάταξη του κόμματος σ’ αυτό τον προσανατολισμό θα είναι.
Οι βουλευτές λοιπόν πρέπει να παίξουν καθοριστικό ρόλο. Όχι παρατώντας το Κοινοβούλιο, γιατί είναι κρίσιμο να βρισκόμαστε εδώ, να πιέζουμε, να ρωτάμε, να αναδεικνύουμε τα θέματα. Αλλά νομίζω ότι η παρουσία μας μέσα στην κοινωνία είναι αυτή που μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι.
Και προσέξτε: δεν θα έχουμε ούτε αυτή τη φορά τη στήριξη των λογής συμφερόντων. Οι αντίπαλοί μας θα την έχουν αυτή τη στήριξη.
Όμως αυτή τη φορά θα έχουμε κάτι που δεν είχαμε στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Θα έχουμε την ενεργό συμμετοχή και τη στήριξη, θα έχουμε τον ενθουσιασμό των 170.000 μελών μας και κυρίως των περισσότερων από τα 110.000 μέλη μας που εγγράφησαν στην εκλογική διαδικασία του περασμένου Μάη.
Άρα λοιπόν θα έχουμε ένα μεγάλο όπλο στα χέρια μας, να πολλαπλασιάζουμε τη φωνή μας, τη δύναμή μας. Θα ακολουθήσουμε τον παραδοσιακό και γνώριμο σ’ εμάς δρόμο και αυτός ο δρόμος και τρόπος είναι να δώσουμε τη μάχη σε κάθε πεδίο, να δώσουμε τη μάχη σε κάθε μέτωπο, από γειτονιά σε γειτονιά, από κοινωνική ομάδα, σε κοινωνική ομάδα, στους δρόμους, στις πλατείες, στα σπίτια.
Έτσι γνωρίζουμε να δίνουμε μάχες, έτσι θα τη δώσουμε κι αυτή και έτσι θα την κερδίσουμε για λογαριασμό της κοινωνίας και της πατρίδας.
Καλή δύναμη και καλό αγώνα. Να είστε καλά!