Τον Τζίτζη τον ξέρετε. Είναι ο τύπος που έφθασε ξαφνικά στη γειτονία. Ήτανε μυστήριος, δεν είχε πολλά πάρε δώσε με την ομήγυρη, αλλά είχε πολλά πάρε δώσε με τον καφετζή Νικόλαο Μερακλή, τον επιλεγόμενο και «Μπίχλα», καθόσον η καθαριότης δεν ήταν και το δυνατό του σημείο.
- Του Χρήστου Μπολώση
Εκείνη την ημέρα, ο Τζίτζης καθόταν σκεφτικός στη γνωστή του θέση, την οποία είχε αγκαζάρει λες και την είχε αγοράσει με διαρκείας, όπως στα γήπεδα και κανείς δεν κόταγε να του την πιάσει. Καθόταν το λοιπόν ο Τζίτζης και κάπνιζε και έκανε με τον καπνό του τσιγάρου του γαλάζια δαχτυλίδια, που τα έστελνε στον ουρανό. Εκείνα, ταξίδευαν για λίγο και μετά διαλύονταν. Όπως τα όνειρα του συνταξιούχου που περιμένει μια αύξηση, η του φοιτητάκου που περιμένει να πάρει το πτυχίο, ή της κόρης που περιμένει μάταια στεφάνι από το πριγκιπόπουλο, ή μάλλον από τον εργάτη, διότι όταν αναφέρουμε βασιλόπουλα και πρίγκιπες τσαντίζεται ο σ. Φίλης, τέως υπουργός παιδείας, άνευ θρησκευμάτων.
– Μακρόν προ βραχέως περισπάται, λέει σε μια στιγμή με φιλοσοφική διάθεση ο Τζίτζης και στέλνει άλλη μια τούφα δαχτυλιδάκια στον ουρανό…
Τον ακούει από δίπλα ο Βαγγέλας ο ζερβοκουτάλας, που τόνε λένε έτσι καθόσον έπαιζε όξω αριστερά στην ομάδα της γειτονιάς, την «Βροντή» με τ’ όνομα. Ο Βαγγέλας δεν άκουγε καλά από το δεξί αυτί, επειδή είχε φάει μια μπαλιά εκεί όταν έπαιζε μπάλα και του χάλασε το ηχοσύστημα.
– Τι είπες δάσκαλε;
– Μακρόν προ βραχέως περισπάται ρε, επανέλαβε ο Τζίτζης
– Ε, και δε πα’ να περισπάται τι μας νοιάζει εμάς;
– Ρε δεν είναι περί γραμματική το θέμα.
– Αλλά;
– Είναι περί γαλλικές εκλογές, που ο Μακρόν βγήκε πάλι πρόεδρος.
– Και τι μας νοιάζει εμάς δάσκαλε; θα είχε ρεύμα φαίνεται, επέμενε ο Βαγγέλας. Άλλωστε αυτός είναι φίλος της Ελλάδας, αφού μας πουλάει κοψοχρονιά αερόπλανα και φρεγάτες.
– Άκου ρε να μαθαίνεις κι’ εσύ και οι άλλοι. Αυτό το είπε δυνατά για να το ακούσουν όλοι οι πελάτες του καφενείου. Και να δεις που το άκουσαν και άρχισαν να σούρνουν τις καρέκλες τους προς το μέρος του Τζίτζη, έτσι που σε λίγο τον περιτριγύρισαν, όπως τα παιδιά στο «Κρυφό Σχολειό» του Γύζη.
Ο Τζίτζης, έριξε ολόγυρα τη ματιά του, έμεινε ευχαριστημένος και φώναξε στον καταστηματάρχη: «Νικόλα τα συνηθισμένα». Έστι ουν τα συνηθισμένα καραφάκι εν, με μεζέ σπέσιαλ και ουχί 2 ελιές θρούμπες, μισή σαρδέλα και αγγουράκια μικρών διαστάσεων 2. Ακούστηκε από μέσα «έφταεεεε» και σιγή απλώθηκε στον καφενέ. Μύγα; Τι λέω μύγα. Κουνούπι; Τι λέω κουνούπι. Ένα ασήμαντο ζωύφιο να πέταγε θα το άκουγες. Αρκεί να άκουγες καλά και όχι σαν τον Βαγγέλα τον Ζερβοκουτάλα.
Και αρχίζει ο Τζίτζης.
– Μάγκες θυμάμαι το 1978, που γίνανε δημοτικές εκλογές. Σ’ αυτές το λοιπόν, στον Πειραιά ήτουνε δύο υποψήφιοι. Οι ισχυροί να πούμε και όχι από τους άλλους τους τρίχες. Ο ένας ονόματι Γεώργιος Κυριακάκος των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων και ο άλλος, ο Αριστείδης Σκυλίτσης, που τον είχε διορίσει δήμαρχο ο Παπαδόπουλος και είχε κάνει τον Πειραιά Κυανή Ακτή. Την πρώτη Κυριακή, ο Σκυλίτσης βγήκε πρώτος με 48,69% ενώ ο δεύτερος, ο Κυριακάκος κονόμησε 45,66%.
– Δηλαδή βγήκε ο Σκυλίτσης; Ρώτησε ο Κίμωνας που το μυαλό του ζύγιζε μεν γύρο στο κιλό, αλλά από στροφές κόμπλαρε και τούτο διότι μικρός είχε πέσει από μία συκιά που είχε ανέβει να… αραιώσει το προϊόν για ν’ αναπνεύσει το δέντρο…
– Όχι ρε Κίμωνα, είπε ο Τζίτζης. Γιατί είχαμε και δεύτερη Κυριακή. Σ’ αυτήν θα πάλευαν οι δύο πρώτοι. Ήγουν ο Σκυλίτσης με τον Κυριακάκο. Τότε το λοιπόν είχαμε στον Πειραιά σκηνές απείρου κάλους. Μπροστά στο… κίνδυνο που λεγόταν «Σκυλίτσης», μαζεύτηκε όλο το «δημοκρατικό» σκυλολόϊ και τι κάνανε λέτε ρε μάγκες;
– Πες μας δάσκαλε.
– Ρε σεις κατεβήκανε στον Πειραιά βουλευτές του «δημοκρατικού τόξου» πιαστήκανε αλαμπρατσέτα σαν τις μαντάμες του «Ποτέ την Κυριακή» και κόβανε βόλτες στο λιμάνι, ψαρεύοντας πελάτες. Και να η προπαγάνδα κατά του Σκυλίτση, που το μόνο του μειονέκτημα ήταν ότι είχε κάνει δήμαρχος επί Παπαδόπουλου. Έρχεται το λοιπόν η δεύτερη Κυριακή και ω του θαύματος.
– Ποιανού πράγματος κ. Τζίτζη, αρωτάει ο Βαγγέλας
-Του θαύματος Βαγγέλα, του θαύματος. Βγαίνουνε το λοιπόν τα αποτελέσματα της Β΄ Κυριακής και έχουμε: Κυριακάκος 53,43 % και Σκυλίτσης 46,57 %. Δηλαδή σε σύγκριση με τη Α΄ Κυριακή, ο Κυριακάκος πήρε 8 μονάδες παραπάνω και ο Σκυλίτσης έχασε 1. Και την μεν αύξηση του Κυριακάκου να την καταλάβω. Τόσο καλντερίμι δούλεψε. Όμως τι το κακό έκανε ο Σκυλίτσης και έχασε μια μονάδα; Να το θαύμα που λέγαμε.
– Και γιατί μας τα είπες όλα αυτά ρε δάσκαλε; Αρώτηξε ο Ξενοφών, που ανήκει στην «Ομπρέλα» του Τσακαλώτου.
– Γιατί και στην Ευρώπη με τον Μακρόν τα ίδια γίνανε. Τα καραγκιοζλίκια επανελήφθησαν τηρουμένων των αναλογιών. Όλοι μας φοβέριζαν ότι αν βγει η Λεπέν τότε θα ξαναέλθει ο κορονοϊός, θ’ αναστηθεί ο Χίτλερ και θα χρειαστεί ν’ αναστήσουμε τον Στάλιν ή τον ΕΛΑΣ για να τον αντιμετωπίσει. Ακόμη και στον Πούτιν δώσανε προσωρινό συγχωροχάρτι, επειδή ευχήθηκε «καλή επιτυχία» στον Εμμανουέλ.
– Κι’ εμάς τι μας κόφτει ποιος βγήκε στη Γαλλία κύριε Τζίτζη, ξαναρώτηξε ο Ξενοφών.
– Ουδόλως μας κόφτει φίλε. Απλώς το συζητάμε, καθόσον μακρόν προ βραχέως περισπάται. Άντε στην υγειά μας είπε ο Τζίτζης και καμάκωσε έναν κεφτέ……
Και μια προσφορά:
Χαρούμενες εικόνες από το παραδοσιακό Ελληνικό Πάσχα
Ο κ. Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού σε ανέμελες στιγμές με τον σύζυγο του κατά τις εορτές του Πάσχα.
(πώς το έλεγε ο κάποτε Ύμνος της ΝΔ: «Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία». Ακριβώς έτσι)