Ο Τσίπρας είπε στον Μητσοτάκη ότι δίνει «γη και ύδωρ» στους Αμερικανούς. Συγγνώμη, αλλά υπάρχει ασφαλέστερη πολιτική από τη σταθερή σύμπλευση με τους ισχυρούς συμμάχους της χώρας; Η Ελλάδα δεν είναι αναθεωρητική δύναμη, όπως η Τουρκία. Επιδιώκει τη σταθερότητα. Και όταν επιδιώκεις τη σταθερότητα, οφείλεις να είσαι και δεδομένος
Ο ΣΥΡΙΖΑ ελέγχει την εξωτερική πολιτική της χώρας ως «δεδομένη». Η θέση του περιγράφεται από το βασικό θέμα της «Αυγής» που υποστηρίζει ότι ο Πρωθυπουργός είναι για τις ΗΠΑ «δεδομένος για όλα», καθώς προσφέρει γη και ύδωρ. Και η συζήτηση στη Βουλή είχε άρωμα 70s, με τον Αλέξη Τσίπρα να υποδύεται μία light εκδοχή του Ανδρέα.
Ο Παπανδρέου ζητούσε να φύγουν οι βάσεις, ο Τσίπρας δεν ζητεί κάτι τόσο εξωφρενικό, καλεί την κυβέρνηση να μην είναι «δεδομένη». Αυτό δεν ακούγεται τόσο ως πολιτική θέση, όσο ως προσχηματική δυσθυμία προς χάρη ενός ακροατηρίου που γαλουχήθηκε με το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Είναι το κοινό που πιστεύει ότι τα θέματα εξωτερικής πολιτικής επιδέχονται χειρισμούς πατριωτικού τσαμπουκά και χτύπημα της γροθιάς πάνω στο γραφείο του Αμερικανού προέδρου. Εντελώς μεταξύ μας, το «να μη σε έχουν ως δεδομένο» περισσότερο παραπέμπει σε γκομενική συζήτηση εφήβων, παρά σε υπεύθυνη πρόταση εξωτερικής πολιτικής
Η σύγκριση, δε, με την Τουρκία του Ερντογάν, είναι εντελώς άστοχη, σχεδόν παράλογη. Η Τουρκία επιβεβαιώνει και επιχειρησιακά το «μη δεδομένη», παίζοντας σε ταμπλό που εμείς αδυνατούμε να προσεγγίσουμε. Η Τουρκία πατάει στις γραμμές του αναθεωρητισμού. Εμείς παραμένουμε προσηλωμένοι στην αρχή της σταθερότητας.
Όταν, λοιπόν, ευαγγελίζεσαι τη σταθερότητα, οφείλεις να είσαι και δεδομένος προς τις συμμαχίες που συνάπτεις. Διότι θέλεις να κινείσαι θεωρώντας ότι και αυτές οι συμμαχίες είναι δεδομένες. Αντιθέτως, όταν είσαι απρόβλεπτος παίκτης, θα εισπράξεις και απρόβλεπτες αντιδράσεις.
Ο Τσίπρας είπε στον Μητσοτάκη ότι δίνει «γη και ύδωρ» στους Αμερικανούς. Το ίδιο, πάντως, θα μπορούσε να προσάψει κάποιος και στον Τσίπρα, όταν ήταν αγκαλιά με τον Τραμπ.
Συγγνώμη, αλλά υπάρχει ασφαλέστερη πολιτική από τη σταθερή σύμπλευση με τους ισχυρούς συμμάχους της χώρας; Το να πιστεύεις ότι οι Αμερικανοί θα αρχίσουν στις καρπαζιές την Τουρκία, ειδικά στη συγκεκριμένη στιγμή, είναι τουλάχιστον αφελές. Όμως όταν το εκστομίζεις, δεν είσαι αφελής. Νομίζεις ότι είναι αφελείς αυτοί που σε ακούνε.
Πηγή: Protagon.gr