Γράφει ο
Ανχης ε.α. Χρήστος Χρηστίδης
Διευθύνων Σύμβουλος ΕΑΑΣ
Μακαρθισμός είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ανυπόστατες και άδικες κατηγορίες που εκτοξεύονται από συγκεκριμένα συστημικά κέντρα εναντίον προσώπων ή και Οργανώσεων ακόμη και Κρατών. Συμπεριλαμβάνει ακόμη και δημαγωγικές τακτικές επιθέσεων, δίνοντας έμφαση σε πολιτικά και εθνικά κριτήρια.
Παρά το γεγονός ότι γενέτειρα του όρου είναι οι Η.Π.Α. λόγω του Γερουσιαστή Μακάρθυ, στην Ελλάδα μάλλον έχει μεγαλύτερη και διαχρονικότερη εφαρμογή.
Διχασμένοι πάντα οι Έλληνες, αφού αυτό είναι και το Εθνικό μας σπορ, ενδιαφέρονται να «κατατροπώσουν» τον έχοντα την αντίθετη άποψη από τους ίδιους αδιαφορώντας πολλές φορές για τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουν.
Φανατικοί Μεσόγειοι φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν εν ριπή οφθαλμού αλλά εν τω μεταξύ η ριπή έχει προκαλέσει …. θύματα.
Η επιχειρηματολογία πολλές φορές θυμίζει το γνωστό « το μπουζούκι είναι όργανο, όργανο είναι και ο αστυφύλακας και άρα ο αστυφύλακας είναι μπουζούκι». Έτσι απλά και σβέλτα χωρίς λογικές αναλύσεις και κυρίως χωρίς διάθεση να ακούσουν την άλλη άποψη.
Απαντούν ή συζητούν χωρίς να ακούν καν το συνομιλητή τους αφού ξεκινούν πριν εκείνος ολοκληρώσει τη φράση του. Παράλληλοι μονόλογοι μονομαχίας ή μάλλον κοκορομαχίας και μάλιστα σε ξένα χωράφια συνήθως.
Χειρότεροι των ανωτέρω οι γνωστοί «παπαγάλοι» που άκριτα, ανερυθρίαστα και εμμονικά υιοθετούν τα όσα αφιλτράριστα διαβάζουν στο διαδίκτυο έχοντας αναγορεύσει τη Wikipedia στις Δέκα Εντολές κι αλίμονο σε όποιον δεν τις ασπάζεται.
Την πάλαι ποτέ μνημονιακή εποχή οι μνημονιακοί και οι αντιμνημονιακοί αντήλλασσαν πυρά ευθυτενούς τροχιάς από μέση ή μικρή απόσταση μέχρις ότου όλα τα κόμματα ψήφισαν αμέσως ή εμμέσως κι από ένα μνημόνιο – πλην ΚΚΕ – και όλοι ησύχασαν. Αν κάποιος εκείνη την εποχή αγόραζε ένα κιλό Γαλλικό ροκφόρ στο Σούπερ Μάρκετ συγκέντρωνε τα βλέμματα υποψηφίου στη λίστα …. Λαγκάρντ και βάλε.
Μετά ήρθε η πανδημία και γεννήθηκαν οι υποστηρικτές του εμβολίου και οι αντίθετοί του. Μακελειό, οι σφαίρες βροχή. Ο καθένας με τα επιχειρήματά του να πείσει τον άλλο διότι αν δεν τον πείσει τον στέλνει και στο……. απόσπασμα ακόμη. Μένος απροκάλυπτο ένθεν κακείθεν, διαζύγια, απομάκρυνση φίλων και καυγάδες στα διαδικτυακά καφενεία που θα ζήλευε και ο Ζήκος στην θρυλική πλέον ταινία «Ο Μπακαλόγατος» ή επί το ορθότερο ως ο αρχικός τίτλος «Της Κακομοίρας».
Τελευταία «αρένα» για τους Έλληνες ο Ρωσο – Ουκρανικός πόλεμος. Φυσικά διαιρεθήκαμε σε φιλοπουτινίστας και αντιπουτινίστας.
Χαμός ……. Αν η Κυβέρνηση αντί να στείλει όπλα στην Ουκρανία τα μοίραζε εδώ, το 1946 – ’49 θα έμοιαζε φιλειρηνική διένεξη. Να σου βγάλει το μάτι ο άλλος και μάλιστα με …. κουτάλι για να σε βασανίσει.
Ηλίου φαεινότερο φαντάζει ότι οι ήρεμες και λογικές φωνές που προσπαθούν να αγγίξουν τα όρια της ουδετερότητας και της κριτικής και αναλυτικής σκέψης, καίγονται στην πυρά ως αιρετικοί.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ σου λέει να μην είσαι με τον έναν ή με τον άλλον, ή διαλέγεις ή πεθαίνεις διότι ως γνωστό ο Μακαρθισμός εδράζεται στο φανατισμό εναντίον της διαφορετικής άποψης και ας μην είναι εντελώς αντίθετη.
Ενορχηστρωτές του όλου κλίματος... ποιοι άλλοι; οι γνωστοί, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Έχοντας αποφασίσει οι ιδιοκτήτες τους ποια θέση τους συμφέρει να πάρουν κάθε φορά, επιστρατεύουν τους εργαζόμενους δημοσιογράφους-παρουσιαστές ειδήσεων, ρεπόρτερ κλπ να την προπαγανδίσουν με άκρατο Μακαρθισμό
Μην πυροβολείτε τους δημοσιογράφους. Εντολές εκτελούν κι αυτοί, το γάλα των παιδιών τους φροντίζουν, απλά κάποιοι μερικές φορές επιδεικνύουν ιδιαίτερο ζήλο στα κέφια του αφεντικού και γελοιοποιούνται. Οσφυοκάμπτες και τακουνοκρούστες υπάρχουν παντού και πάντα, το δε αέναο πρόβλημά τους είναι ότι κάποτε θα βρεθεί ο πιο γρήγορος «σκυφτούλης» και τότε ούτε ο καθρέφτης τους δεν θέλει να τους δει.
Δημαγωγούντες και αλαλάζοντες συμπατριώτες μας εξαπολύουν ανυπόστατες κατηγορίες εναντίων φίλων και συγγενών δημιουργώντας δυσεπούλωτες πληγές στην καρδιά και στο μυαλό.
Λοιπόν σας δηλώνω μνημονιακός και αντιμνημονιακός, εμβολιασμένος και αντεμβολιαστής, πουτινικός και αντιπουτινικός , καπνιστής και αντικαπνιστής και παρακαλώ κρίνετέ με αν μπορείτε και κατατάξτε με αν θέλετε.
Ξέρω, υπάρχουν και οι «Όπου Φυσάει ο Άνεμος» αλλά προσωπικά δεν γέρνω με τον έναν ή με τον άλλον όπως κάνουν οι ΟΦΑ όταν βλέπουν ποιος έχει το προβάδισμα.
Άφησα στο τέλος τον σχολιασμό κάποιων έμμισθων λιβελλογράφων που προφανώς εκδηλώνοντας το αντιμιλιταριστικό μένος του αφεντικού τους βάλουν ομαδικά εναντίον των Στρατιωτικών που βρήκαν στασίδι στα τηλεοπτικά παράθυρα και σχολιάζουν ο καθείς με τις εμπειρίες, τη μόρφωση και την αντίληψή του.
Ηρεμήστε κύριοι, κάτι έχουμε να πούμε κι εμείς όταν γίνεται ένας πόλεμος και περί του πολέμου έχουμε σπουδάσει στις σχολές που φοιτήσαμε.
Εσείς δεν μας λέτε τι έχετε σπουδάσει... διότι άλλο δημοσιογραφία και άλλο Μακαρθισμός!!
ΥΓ. Κάποιος εκ των ανωτέρω κυρίων δημοσιογράφων τοποθετήθηκε δημόσια λέγοντας ότι είναι ευτυχής που δεν υπηρέτησε υπό τας διαταγάς κάποιων εκ των συναδέλφων που σχολιάζουν και του ανταπαντώ ότι αν τον είχα υπό τη διοίκηση μου το πολύ που θα του είχα αναθέσει είναι η φύλαξη της γνωστής «Καλλιόπης»