"Αυτό που μας έκαναν στις ασκήσεις οι εκπαιδευτές των συμμαχικών δυνάμεων ήταν η επανάληψη των ίδιων διαδικασιών (πρωτοκόλλων) σε όλο και πιο εξωπραγματικές συνθήκες" μας έλεγε πριν δεκαετίες ο αξιωματικός που μας εκπαίδευε.
"Όταν κάποιος έκανε την επισήμανση, τι νόημα έχει η εκπαίδευση στην αποτροπή μην υπαρκτών κινδύνων;
Η απάντηση ήταν, πως αν έχεις συνηθίσει να εφαρμόζεις αυτόματα μια διαδικασία σε πολύ δύσκολες συνθήκες τότε στις ευκολότερες συνθήκες της πραγματικότητας έχεις περισσότερες πιθανότητες να την υλοποιήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο...
Η ουσία όμως βρίσκεται στην απόκτηση της βέλτιστης ικανότητας καθώς θα χρειαστεί να υλοποιήσετε αυτά που μάθατε σε άγνωστες συνθήκες ενός εχθρού που γνωρίζει τι ξέρετε και θα προσπαθήσει να σας αιφνιδιάσει...".
Τούτο είναι η από μνήμης διήγηση μετά από 35-40 περίπου χρόνια του περιεχομένου της εκπαίδευσης του πληρώματος των πυροβόλων ενός αντιτορπιλικού.
Αυτό που συγκράτησα, πέρα από τις εκατοντάδες επαναλήψεις των ίδιων και ίδιων ασκήσεων που στο τέλος ο καθένας έκανε με κλειστά μάτια και μισοκοιμισμένο μυαλό, ήταν πως η ουσία είναι ότι αυτά που ξέρεις πρέπει να μπορείς να τα εφαρμόσεις στις πλέον αντίξοες συνθήκες...
Τούτες οι σκέψεις προέκυψαν διαβάζοντας τον φιλοκυβερνητικό Τύπο του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε όπου καταγράφονται οι προβληματισμοί της κυβέρνησης για την ανάγκη τερματισμού της παροχολογίας και της ταχείας επανόδου της οικονομικής πολιτικής σε δημοσιονομικά πλεονάσματα.
Μάλιστα το άρθρο του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδας κ. Γ. Στουρνάρα στην Καθημερινή με τίτλο "Ανάγκη Επιστροφής σε πρωτογενή Πλεονάσματα" θα το χαρακτήριζα σαν μια δραματική προειδοποίηση αντίστοιχη με εκείνη που είχε κάνει περί τα τέλη του θέρους του 2009 λίγο πριν τις εκλογές ο τότε διοικητής κ. Γ. Προβόπουλος. Με τη διαφορά πως τώρα η προειδοποίηση είναι δημόσια μέσω του Τύπου.
Ο κ. Στουρνάρας ευκρινώς αντικρούει τις ευρέως διαδεδομένες πλάνες πως το χρέος μας δεν αποτελεί πρόβλημα διότι καθώς το μεγαλύτερο μέρος του βρίσκεται στα χέρια των "θεσμών" και των εταίρων κλειδωμένο με χαμηλά επιτόκια (περί το 1,4% κατά μ.ο.) η άνοδος των επιτοκίων δεν μας ακουμπά...
Η άνοδος των επιτοκίων μας "ακουμπά" γιατί αυξάνει το κόστος χρηματοδότησης της ιδιωτικής οικονομίας και μετά από μια 10ετία θα αρχίζει να "ακουμπά" και το δημόσιο χρέος...
Σαν καλός μαθητής του πυροβολικού του ναυτικού θα είχα να συμβουλεύσω τους διοικούντες τις συστοιχίες των αντιαεροπορικών της οικονομίας πως θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι μπορεί να χρειαστεί να εφαρμόσουν αυτά που νομίζουν πως γνωρίζουν καλά, σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες...
Δεν εννοώ μόνο το προεκλογικό κλίμα στο οποίο έχει ήδη εισέλθει η χώρα ασχέτως αν οι εκλογές γίνουν στο τέλος της Άνοιξης, τις αρχές του Φθινοπώρου ή τον Ιούλιο του ’23.
Ούτε την επιδείνωση του κλίματος που θα μπορούσε να επιφέρει η επάνοδος της πανδημίας από το ερχόμενο Φθινόπωρο με μια νέα μετάλλαξη...
Εννοώ την επιδείνωση του κλίματος της διεθνούς οικονομίας κατά έναν τρόπο ανάλογο της περιόδου του κραχ του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος του 2008.
Μιας εξέλιξης δηλ. που θα αυξήσει τη διάθεση αποστροφής του κινδύνου διεθνώς. Τούτο για χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και ιδίως η Τουρκία μπορεί να αποτελεί ολική επαναφορά εφιαλτικών σεναρίων...
Δυστυχώς όπως μας μαθαίναν στο ναυτικό για να έχεις ελπίδες πρέπει να προετοιμάζεσαι για το χειρότερο δυνατό σενάριο..
πηγή:https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3614547/mathimata-oikonomias-apo-enan-puroboliti