Δεν ξέρω τι με απελπίζει περισσότερο… Η ίδια η φράση ή το ταχυδακτυλουργικό προς ηλιθίους: «Με το τσίγκινο εννοούσα κράνος»; Στη χώρα (μπορεί και στον κόσμο όλο) βράζει ένας εμφύλιος. Αυτοί που φοράνε το σώβρακο στο κεφάλι εναντίον αυτών που αναγνωρίζουν το κεφάλι στο ψηλότερο σημείο του σώματος
Ρέα Βιτάλη
Και είπεν ο Πολάκης: «Να φοράς τσίγκινο σωβρακάκι». Και δύο μέρες μετά, ως Καμμένος που αλλάζει πρόσωπο μα μένει ίδιος, το διευκρίνισε περιπαίζοντάς μας –γιατί βεβαίως βεβαίως αυτός είναι πιο ξύπνιος από όλους– «Με το τσίγκινο εννοούσα κράνος».
Α ρε Φρόιντ, μάγκα! Όταν το όργανό σου είναι μακρύ εννοείται ότι σκαρφαλώνει και στο κεφάλι, περιπλέκεται εγκέφαλο ως κισσός, πνίγει η αντρίλα το σύμπαν σου όλο, συνεπώς το σώβρακο φοριέται στο κεφάλι…Κράνος. Μπορεί και ολούθε σου… Πανοπλία.
Από την άλλη, και μόνο που «εμπλέκεσαι» σε τέτοια ανάλυση, που μεταφέρεις εξυπνακισμούς αναλύοντας, μολύνεσαι. Πτου και ξαναπτού. «Μην κοιτάς προς τα εκεί. Μη! Κοίτα αλλού», όπως έλεγαν οι παλιές μάνες. Και υπάρχουν τόσα συναρπαστικά, τόσα ιερά, τόσα ευλογημένα «αλλού»! Είναι όμως έτσι απλό; Πώς λέτε να συμπεριφέρεται αυτό το «μοντέλο» αντρίλας σε μια γυναίκα, για παράδειγμα, που ορθώνει ανάστημα λόγου; Πώς άραγε να είναι η ματιά του για τα φύλλα των φύλων; Ο εκπρόσωπος της αντρίλας διατυμπανίζει το «μοντέλο» εντός Βουλής.
Μεταφέρει τον λόγο στο γεννητικό σύστημα και μόνο. «Να φοράς τσίγκινο σωβρακάκι». Ετσι συνεννοείται. Σε χρόνια που η αντρίλα μαστίζει –μαζί με τον κορονοϊό– ασφυκτιώντας σε τέσσερις τοίχους σπιτιών, δεν ξέρεις πού μπορεί να φτάσει. Μάλλον ξέρεις. Μια χαρά το ξέρουμε. Μην το παίζουμε αθώοι. «Μα, εκπρόσωπος της Αριστεράς να συμπεριφέρεται έτσι;» σηκώνουν τα σηκωμένα φρύδια, ακόμα πιο πάνω, μερικοί.
Δεν ξέρω τι με απελπίζει περισσότερο… Η φράση «Να φοράς τσίγκινο σωβρακάκι», το ταχυδακτυλουργικό προς ηλιθίους «Με το τσίγκινο εννοούσα κράνος» ή το ότι μερικοί ακόμα επικαλούνται «Αριστερά»; Τους κλώτσησαν με κάθε τρόπο, αφάνισαν αξίες και αυτοί… Ως Κατερίνα Χέλμη… «Μείνε. Είσαι Αριστερά». Φέρνω στη σκέψη μου τον συνέταιρό τους. Όπως μας φτάνει μέσα από τις φωτογραφίες του.
Πότε στο Παρίσι με βελούδο κόκκινο, «Σαράφης στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα, τώρα και στο Παρίσι» (πάλι προδόθηκε η ηλικία)… Πότε στα μπλε, «τον σούρ’ τον» και μια ποσέτα να σπάει το μπλε ως γόης. Ξέρει να ζει! Τι μας λέει ο σύντροφος; Σταρχι@ια μου! Αυτό που μας λέει και ο σώβρακος. Στη χώρα (μπορεί και στον κόσμο όλο) βράζει ένας εμφύλιος. Αυτοί που φοράνε το σώβρακο στο κεφάλι εναντίον αυτών που αναγνωρίζουν το κεφάλι στο ψηλότερο σημείο του σώματος. Ακάλυπτο. Ευάερο. Μην παίζουμε τους αθώους.
ΥΓ. Επειγόμαστε υγιούς αντιπολίτευσης.
ΥΓ. 2 Από το χρονογράφημά μου λείπει ο οχλαγωγικός, φλύαρος Αδωνις Γεωργιάδης. Επίτηδες. Οι εκπρόσωποι της αντρίλας πάντα αυτό το επιχείρημα επικαλούνται. Ότι τους εξώθησε ο άλλος/η άλλη. Το είπε προσφάτως και από άμβωνος ένας άλλος κρυφοεκπρόσωπος. Η φλυαρία, είπε, εξωθεί. Είδατε πώς ενώνονται όλα;
Πηγή: Protagon.gr
Πηγή: Protagon.gr