Η δημοσιογραφία είναι πεδίο όπου συγκρούονται επιθυμίες, μύθοι και πραγματικότητα. Δημοσιογράφοι και η υπόλοιπη κοινωνία έχουν κατά νουν το ιδανικό της ουδέτερης, αξιόπιστης ενημέρωσης που αποτελεί θεμέλιο της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας. Με αυτό το κριτήριο μπαίνουν πολλοί στον χώρο, θέλοντας να είναι χρήσιμοι στην κοινωνία. Όμως, την ίδια σημαία εκμεταλλεύονται άλλοι για να ωφελήσουν φίλους, να βλάψουν αντιπάλους, να κερδίσουν οι ίδιοι.
Το δημόσιο βήμα παρέχει μεγάλη δύναμη και η δύναμη αυτή αποτελεί και ευθύνη και πειρασμό. Έτσι, πέρα από το ιδανικό ζητούμενο, πέρα από τους μύθους, η πραγματικότητα είναι ότι οι Έλληνες πολίτες εκφράζουν το χαμηλότερο ποσοστό εμπιστοσύνης στα Μέσα τους, με μόνο το 18% να πιστεύει ότι αυτά παρουσιάζουν σωστά τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις (Pew Research Report, 2018).
Οι λόγοι της δυσπιστίας είναι διαχρονικοί. Στον παραδοσιακό πολιτικό διχασμό και τη διαπλοκή μέσων και δημοσιογράφων με την πολιτική και επιχειρηματική εξουσία, τελευταίως προστέθηκαν ο ταυτόχρονος κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού και του φάσματος των μέσων ενημέρωσης.
Έτσι, οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι τα Μέσα εξυπηρετούν συμφέροντα και ιδιοτελείς στόχους. Βλέπουμε κάποιους να χρησιμοποιούν τη δημοσιογραφία ως μέσο αυτοπροβολής και εξυπηρέτησης επιχειρηματικής ή πολιτικής πελατείας.
Όταν η ενημέρωση μετατρέπεται σε θέατρο «καλού εναντίον κακού» και όταν ως κοινωνία το ανεχόμαστε αυτό, επόμενο είναι να ανθεί η επιλεκτική ενημέρωση, με την υπερβολή και την αποσιώπηση. Τότε, κάποιοι αστέρες θα ενδίδουν στους πειρασμούς του παραγοντισμού και ενός ναρκισσιστικού ακτιβισμού, όπου οι ίδιοι γίνονται αντικείμενο ειδήσεων, εκφραστές πολιτικής, ηγέτες σταυροφοριών με στόχους πέρα από την ενημέρωση του κοινού.
Οι περιπτώσεις ανθρώπων που «αξιοποίησαν» το δημόσιο βήμα προς ίδιον όφελος είναι τρανταχτές και τραυματικές. Όμως, η ενημέρωση είναι πολύ κρίσιμη για να πέσουμε στον πειρασμό να πιστεύουμε ότι «όλοι ίδιοι είναι», να παρακολουθούμε μόνο το μέσο που ταιριάζει με τις δικές μας πεποιθήσεις. Δεν μπορούμε να περιμένουμε εξυγίανση από απαγορεύσεις και τον «νόμο της αγοράς». Ως πολίτες οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι η σωστή ενημέρωση είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την κοινωνία. Με αυστηρά κριτήρια να ξεχωρίζουμε τους λαοπλάνους και ιδιοτελείς από αυτούς που πασχίζουν να προσφέρουν έγκυρη ενημέρωση.
Στη δημοκρατία αυτή η επιλογή είναι ευθύνη των πολιτών.
πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561678667/kato-apo-tin-idia-simaia/