Tρείς δικαστές και ένας εισαγγελέας θα κριθούν στις 9 Δεκεμβρίου από την Πειθαρχική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με το ερώτημα της οριστικής παύσης από τα καθήκοντά τους για υπερβολικές καθυστερήσεις στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων.
Σύμφωνα με πληροφορίες πρόκειται για καραμπινάτες περιπτώσεις υπερβολικής καθυστέρησης στην έκδοση αποφάσεων, που σηματοδοτεί και τη βούληση “μηδενικής ανοχής” για το συγκεκριμένο θέμα που αποτελεί καρκίνωμα στην απονομή της Δικαιοσύνης.
3 χρόνια
Η παραπομπή τους αποφασίστηκε για καθυστέρηση στην έκδοση αποφάσεων που έφτανε μέχρι και τα 3 χρόνια, προκαλώντας σοβαρές δυσλειτουργίες στην Δικαιοσύνη. Μάλιστα σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες έπεται συνέχεια αφού θα υπάρξει δεύτερο κύμα δικαστικών λειτουργών που θα παραπεμφθούν με το ερώτημα της οριστικής παύσης τον προσεχή Φεβρουάριο. Θα ακολουθήσει δε ανάλογη διαδικασία για χαμηλότερης βαθμίδας δικαστές που αγγίζουν τους 10 και παραλείπονται συστηματικά, λόγω ανεπάρκειας, στις προαγωγές.
Η διαδικασία
Η διαδικασία που ακολουθείτε προβλέπεται στο άρθρο 60 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων , σύμφωνα με το οποίο “…είναι δυνατό να παυθεί οριστικά ο δικαστικός λειτουργός:
α) για ανικανότητα εκτέλεσης των υπηρεσιακών του καθηκόντων, λόγω νόσου ή αναπηρίας, σωματικής ή πνευματικής, εφ’ όσον η ανικανότητα αυτή διαρκεί και πέρα από το χρόνο που ορίζεται από τις κείμενες διατάξεις για τους πολιτικούς διοικητικούς υπαλλήλους,
β) για υπηρεσιακή ανεπάρκεια”.
Μετάθεση στο δημόσιο
Πάντως η παύση υπηρεσιακών καθηκόντων δεν σημαίνει πως ο δικαστής πάει σπίτι του, αφού αξιολογείται το γεγονός ότι μπορεί μεν να μην μπορεί να ανταποκριθεί στα απαιτητικά καθήκοντα του δικαστή, αλλά λόγω σπουδών πιθανολογείται ότι μπορεί να αντεπεξέλθει στα καθήκοντά του δημοσίου υπαλλήλου. Έτσι προβλέπεται πως “…αν το δικαστήριο αποφασίσει την οριστική παύση, οφείλει συγχρόνως να διαλάβει στην απόφασή του, αν ο κρινόμενος επαρκεί για την άσκηση δημόσιας, διοικητικής φύσεως υπηρεσίας. Σε καταφατική περίπτωση ισχύουν αναλόγως τα οριζόμενα στην προηγούμενη παράγραφο (Σημ.: όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 13παρ. 2 του ν. 1968/1991 (ΦΕΚ Α 150).
Η βούληση
Πάντως είναι ενδεικτικές οι μέχρι σήμερα δημόσιες παρεμβάσεις της προέδρου του Αρείου Πάγου Μαρίας Γεωργίου η οποία από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της, έκρουσε τον κώδωνα “να μην υπάρχουν στο μέλλον καταδίκες της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου”. Παράλληλα στο μήνυμά της για την νέα δικαστική χρονιά επισήμανε πως “..προσωπικά παίρνω δύναμη και αντλώ σθένος όταν αισθάνομαι την ικανοποίηση του ενδιαφερόμενου ατόμου από την ορθή και σε εύλογο χρόνο πορεία της υπόθεσής του κι εντεύθεν την εξάλειψη του ελέγχου της χώρας μας από το ΔΕΕ και το ΕΔΔΑ.
Μόνον για ενίσχυση του σθένους σας, σας διαβεβαιώνω πως στα πλαίσια του νόμου, σε σύντομο χρονικό διάστημα θα εκλείψει το φαινόμενο της ανασυζήτησης υποθέσεων που αφαιρέθηκαν λόγω καθυστέρησης, από συναδέλφους σας, με άμεση συνέπεια την επί πλέον επιβάρυνση σας.
Σας επισημαίνω πως η βοήθεια σας, στους συναδέλφους σας, που καθυστερούν, πρέπει κατά νόμον να περιορίζεται μόνον στην εισφορά των γνώσεών σας στην περίπτωση που έχετε αποφανθεί σε όμοιο με δικό τους προβληματισμό επί νομικού ζητήματος. Οποιαδήποτε τυχόν περαιτέρω βοήθεια, είμαι βέβαιη πως συμφωνείτε, ότι δεν βρίσκει έρεισμα στο νόμο, κι επί πλέον υποθάλπει-καλλιεργεί το φαινόμενο της καθυστέρησης με τη μεταξύ άλλων ως άνω εις βάρος σας συνέπεια, βλάπτει δε το συνάδελφο μας γιατί δεν αναλογίζεται έγκαιρα αν έχει τη δυνατότητα ν’ ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του ως δικαστικού λειτουργού και να πράξει, ανάλογα με την απάντηση που θα δώσει στον εαυτό του.
Ο αριθμός των συναδέλφων μας που καθυστερούν, καίτοι μικρός έχει επίπτωση στο κύρος της απονομής της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης στη χώρα μας. Συνακόλουθα δε του καθενός από εμάς”.
Τα στοιχεία
Χαρακτηριστικά είναι άλλωστε τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν πρόσφατα στην ημερίδα που διοργάνωσε η Κίνηση Επιτάχυνσης της Δικαιοσύνης (ΚΕΔ) σχετικά με τις αλλεπάλληλες καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) λόγω καθυστέρησης απονομής της Δικαιοσύνης.
Αυτές την φέρνουν στην τρίτη χειρότερη θέση σε “Ευρωκαταδίκες” (για παραβίαση του “εύλογου χρόνου”), μετά την Ιταλία και την Τουρκία.
Στα 62 χρόνια λειτουργίας του το ΕΔΔΑ έχει εκδώσει συνολικά 19.739 καταδικαστικές αποφάσεις, από τις οποίες οι 5.950 αφορούν καθυστερήσεις απονομής της Δικαιοσύνης. Τις περισσότερες σχετικές καταδίκες έχει η Ιταλία (1.202), ενώ ακολουθεί η Τουρκία (608) και η Ελλάδα (542), που έχει καταβάλει πρόστιμα 1.800.000 ευρώ και δικαστικά έξοδα ύψους 166.000 ευρώ.
172 προκαταρκτικές
Χαρακτηριστικά επίσης είναι όσα ανέφερε στην ίδια ημερίδα ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Στ. Κοντονής περιγράφοντας την περίπτωση εισαγγελέα που παραπέμφθηκε για καθυστέρηση 172 προκαταρκτικών εξετάσεων, αλλά τιμωρήθηκε με πρόστιμο ίσο μόλις με αποδοχές 20 ημερών, καθώς και άλλης εισαγγελέως που ενώ είχε 414 ανεπεξέργαστες δικογραφίες για πάνω από 1,5 έτος, απαλλάχθηκε πειθαρχικά με δικαιολογία ότι παρακολουθούσε σπουδές μεταπτυχιακές…