Τα ιστορικά γεγονότα πρέπει να αποδίδονται με σεβασμό στην αλήθεια.
- Από τον ΦΑΗΛΟ Μ. ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ*
Για παράδειγμα, ο ηρωικός και νικηφόρος αγώνας του Στρατού μας κατά των Ιταλών στη Βόρειο Ηπειρο ορθώς θεωρείται παράγοντας που οδήγησε στην τελική ήττα του Αξονα, διότι καθυστέρησε για μήνες την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα κατά της ΕΣΣΔ, ο Χειμώνας καθήλωσε τα γερμανικά στρατεύματα έξω από τη Μόσχα και ο Στάλιν, μετά την αρχική του κατάρρευση, αφήνοντας στην άκρη τις αριστερές μπούρδες, αφού κανείς δεν φαινόταν διατεθειμένος να πεθάνει για τον κομμουνισμό, άλλαξε τροπάρι.
Με μια ασυνήθιστη ομιλία, με αναφορές στον Αλέξανδρο Νιέφσκι που νίκησε τους Τεύτονες Ιππότες, τον Κουτούζοφ που τσάκισε τον Ναπολέοντα, τη Μητέρα Ρωσία, επαναφέροντας τις τσαρικές στολές των Αξιωματικών, που μοιάζανε σαν φανταρία ως τότε, αφού έβγαλε τον Πατριάρχη Τύχωνα από τη φυλακή, του έδωσε για έδρα την κατασχεμένη οικία του Γερμανού Πρέσβη, και όσους παπάδες επιβίωσαν των κομμουνιστικών διωγμών, γύρισε την παρτίδα. Οι Ρώσοι πολέμησαν για το μόνο που αξίζει, για την Πατρίδα.
Πολλοί χλεύαζαν την ανάλυση περί της καθοριστικής συμμετοχής μας στην τελική ήττα του Αξονα ως εθνικιστική υπερβολή. Ήρθε όμως πριν από λίγα χρόνια η αποκάλυψη της μαγνητοταινίας με τη συζήτηση του Χίτλερ με τον Φινλανδό ηγέτη, τον Στρατάρχη Μάνερχαϊμ, η μόνη που υπάρχει με την κανονική, καθημερινή φωνή του Αδόλφου, χωρίς να ωρύεται στα πλήθη, όπου ο Χίτλερ, σε μια ειλικρινή εξομολόγηση για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε στη Ρωσία, ομολογεί, μεταξύ άλλων, ακριβώς αυτό, πως ο πόλεμος στην Ελλάδα, η κρίσιμη καθυστέρηση εξ αυτού, ήταν καθοριστική για την αρνητική εξέλιξη των επιχειρήσεων!
Η αριστερά έχει ροπή στην απάτη, στη διαστρέβλωση της αλήθειας και στην κατασυκοφάντηση και τη δολοφονία χαρακτήρος. Έχουν ασκηθεί πρωτίστως μεταξύ τους, βγάζοντας ο ένας τον άλλο πράκτορα. Οταν ξεκίνησαν τα γεγονότα από τη Νομική το 1973, το ΚΚΕ κατήγγειλε μέσω του εντύπου της «Πανσπουδαστικής» τους φοιτητές ως «προβοκάτορες». Οταν είδε όμως μετά την αθρόα προσέλευση πως υπήρχε πολιτικό ψωμί, καπέλωσε την κατάληψη του Πολυτεχνείου και μαζί με άλλους της αριστεράς κάνουν έκτοτε προπαγάνδα με ψεύδη, που πρέπει να είσαι τουλάχιστον ανιστόρητος και ηλίθιος για να τη χάψεις.
Το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη Χούντα. Ο Παπαδόπουλος είχε βάλει μπροστινό τον Μαρκεζίνη και όδευε προς φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος με εκλογές που είχαν προκηρυχθεί για τις 10 Φεβρουαρίου 1975.
Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου αποσταθεροποίησαν την κυβέρνηση Μαρκεζίνη και ήταν η αφορμή, ώστε οι σκληροί νεότεροι Αξιωματικοί, με επικεφαλής τον Ιωαννίδη, που δεν επιθυμούσαν τη φιλελευθεροποίηση και θεωρούσαν πως προδόθηκε το «πνεύμα της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου», έκαναν νέο πραξικόπημα, που έφερε ακόμη πιο σκληρό δικτατορικό καθεστώς με Αόρατο Αρχή τον Δημήτριο Ιωαννίδη, κάτοχο πέντε (5) Αριστείων Ανδρείας, Εύελπιδα στην Κρήτη κατά των Γερμανών, αντάρτη του ΕΔΕΣ στην Ηπειρο, καταστολή της κομμουνιστικής ανταρσίας και μετά με τη Μεραρχία στην Κύπρο, ήταν όμως ανόητος, τυχοδιώκτης και τελικά προδότης, αφού οδήγησε την Κύπρο ως σφάγιο στα γόνατα των Τούρκων.
Η προδοσία της Κύπρου έριξε τελικά οκτώ μήνες μετά το Πολυτεχνείο τη Χούντα (Junta στα ισπανικά σημαίνει Στρατιωτικό Συμβούλιο). Γλίστρησε και έπεσε στο αίμα 5.500 νεκρών και τραυματιών και όχι γιατί η Δαμανάκη, ο Παπαχρήστος κ.λπ. κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο.
Ο βασικός λόγος του ανιστόρητου συνθήματος πως «η Χούντα δεν τελείωσε το ’73» είναι γιατί το ’74 δεν κάνει… ρίμα με την ελευθερία. Δύσκολο πράγμα η στιχουργική όταν την μποδάει να ‘ούμ’ η ιστορική αλήθεια.
Το Πολυτεχνείο αέρα στα μέζεά της έκανε της Δικτατορίας, όπως βεβαίως αέρα της έκαναν όλοι πλην: α) Του Βασιλιά Κωνσταντίνου, που οργάνωσε το αποτυχόν Κίνημα του Ναυτικού της 13ης Δεκεμβρίου 1967 και β) Του Αλέκου Παναγούλη, που προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να σκοτώσει τον ίδιο τον Παπαδόπουλο με βόμβα και μετά τη σύλληψή του βασανίστηκε άγρια.
Όλοι οι υπόλοιποι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ανατινάζανε σκουπιδοτενεκέδες, ρίχναν καμία προκήρυξη και γίνανε αντιστασιακοί κυρίως… μετά τη Χούντα. Είμαστε η μόνη χώρα που είχε δικτατορία και ο «ένοπλος αγώνας» ξεκίνησε μετά την πτώση της! Το ΠΑΚ δεν υπολογίζεται διότι ήτο απησχολημένο κυρίως να πληρώνει τα νοίκια για το διαμέρισμα της γκόμενας του αρχηγού εις τας Λόνδρας.
Όπως προσφυώς και πικρόχολα μου είχε πει ο αείμνηστος φίλος μου Ανδρέας Λεντάκης, άγρια επίσης βασανισθείς, από τους λίγους αληθινούς αντιστασιακούς, όπως και ο Σπύρος Μουστακλής, Αξιωματικός, Αντάρτης του ΕΔΕΣ μαζί με τον Καρούσο και φλογερός οπαδός της Ενωσης Ελλάδας Κύπρου: «Αχ, Φαήλο μου, αν είχαν κάνει πραγματικά αντίσταση οι μισοί από όσους το ισχυρίστηκαν μετά τη μεταπολίτευση, η δικτατορία δεν θα είχε αντέξει ούτε εφτά μέρες, όχι εφτά χρόνια».
Η αριστερή μπαρούφα όμως πάει γόνα, που λένε και στα μαγευτικά Γεφύρια Καρδίτσης. Το «το Πολυτεχνείο έριξε τη Χούντα» πάει σετ με τις «εκατοντάδες φοιτητές που έλιωσε το άρμα και σκότωσαν μέσα στο Πολυτεχνείο με τα πολυβόλα».
Αυτά τα παραμύθια προσβάλλουν τη μνήμη των χιλιάδων νεκρών της Κύπρου, που η προδοσία της έδιωξε τη Χούντα οκτώ μήνες μετά την 17/11/1973, τη νοημοσύνη όλων μας αλλά και τη μνήμη των δεκάδων αληθινών νεκρών γύρω από το Πολυτεχνείο, που ακόμη δεν μάθαμε ποιοι ήταν οι ελεύθεροι σκοπευτές που έκαναν αυτά τα εγκλήματα, με προφανή στόχο την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης Μαρκεζίνη, τη ματαίωση των εκλογών του Φεβρουαρίου 1975 και την επιβολή σκληρότερης Χούντας, που ξεπούλησε την Κύπρο στον Αττίλα Ι, διότι στον Αττίλα ΙΙ η λερή σκυτάλη της απραξίας πήγε στα χέρια της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης Κ. Καραμανλή με το «η Κύπρος κείται μακράν», που προσπαθούν εσχάτως να το αμφισβητήσουν κάτι τζιτζιφιόγκοι, αλλά βοούν γι’ αυτό οι παραλείψεις.
Η Αθήνα απλά κοίταγε τους πολεμιστές να λιώνουν στην ΕΛΔΥΚ και αλλού στη μεγαλόνησο. Ο Ιωαννίδης τουλάχιστον έστειλε την Α’ Μοίρα Καταδρομών στον Αττίλα Ι με Διοικητή τον τρομερό Γιώργο Παπαμελετίου, που όταν γραφτεί η αληθινή πλήρης Ιστορία της εποχής, θα πάρει θέση δίπλα στον Κολοκοτρώνη, όπως βέβαια και ο Κατούντας, ο Κατσάνης, ο Σταυριανάκος, ο υπέροχα γενναίος Παύλος Κουρούπης και άλλοι, που είμαστε όλοι ανάξιοι της θυσίας τους.
Τα γεγονότα που συμμετείχαν, προδομένοι, αλλά ανυποχώρητοι, έριξαν τη Δικτατορία και όχι ο σημερινός κατασκευασμένος μύθος της «Ήρωες Πολυτεχνείου Α.Ε.», που μετά ήπιαν το μεδούλι της Ελλάδας. Σε λίγο θα μας πουν πως η Δαμανάκη πολέμησε στο Στάλινγκραντ. Ρωτήστε τη, όταν περάσετε από το Μονακό, όπου τα πίνει με τον Αλβέρτο…
Δικηγόρος, πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, εταίρου του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ www.neadexia.eu
πηγή:https://www.newsbreak.gr/apopseis/271319/i-damanaki-polemise-sto-stalingkrant/