Όσο η ερντογανική Τουρκία εκφεύγει από τη συμπεριφορά εθνικού κράτους και τρέφει τις αυτοκρατορικές φαντασιώσεις της, τόσο ο μύθος για την Ελλάδα ως υπομόχλιο των Δυτικών γίνεται ισχυρότερος. Σύμφωνα με την ιστορία που έχει κατασκευάσει και διδάσκει στα παιδιά της, η ελληνογαλλική συμφωνία δεν είναι τίποτα άλλο από τη μεταφορά του Ναυαρίνου στο Καστελόριζο ή στο Φαρμακονήσι
Οι Τούρκοι έφριξαν με την ελληνογαλλική συμφωνία. Δεν εξεπλάγησαν όμως. Η συμφωνία Μητσοτάκη-Μακρόν επιβεβαιώνει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο την ιστορική οπτική που έχουν για την Ελλάδα και για τον διαχρονικό ρόλο της. Το γεγονός ότι οι Γάλλοι εξοπλίζουν τη χώρα μας και σπεύδουν μάλιστα οι ίδιοι αυτοπροσώπως να σταθούν δίπλα της σε μια πιθανότητα πολεμικής σύρραξης, για τους Τούρκους δεν είναι τίποτε άλλο από την επανάληψη ενός σταθερού μοτίβου δύο αιώνων.
Ξαναδιαβάστε το «Εμείς, τα χαϊδεμένα παιδιά της Δύσης», για να δείτε πώς στο τουρκικό μυαλό όλα μπαίνουν στην προαιώνια θέση τους. Η μικρή και ανήμπορη Ελλάδα, κατασκευασμένη το 1827 από τους στόλους των μεγάλων δυτικών δυνάμεων για να χρησιμοποιηθεί ως υπομόχλιό τους στην επίλυση του Ανατολικού Ζητήματος, δηλαδή στον διαμελισμό της Οθωμανικής Aυτοκρατορίας, συνεχίζει σταθερά να παίζει τον ρόλο του θρασύτατου μπόμπιρα της περιοχής που τσαμπουκαλεύεται με τις πλάτες των προστατών του.
Όσο μάλιστα η ερντογανική Τουρκία εκφεύγει από τη συμπεριφορά εθνικού κράτους και επιστρέφει στις αυτοκρατορικές φαντασιώσεις της, τόσο ο τουρκικός μύθος για την «Ελλάδα – υπομόχλιο των Δυτικών» γίνεται ισχυρότερος εντός της. Για τον τρόπο που η Τουρκία έχει κατασκευάσει την ιστορία της περιοχής μας (και την έχει διδάξει στα παιδιά της), η ελληνογαλλική συμφωνία δεν είναι τίποτε άλλο από τη μεταφορά του Ναυαρίνου στο Καστελόριζο ή στο Φαρμακονήσι.
Να ξέρετε ότι όσο ακράδαντα πιστεύουμε εμείς ότι με την πρώτη ευκαιρία η Τουρκία θα αποβιβαστεί σ’ ένα νησί μας, το ίδιο ακράδαντα πιστεύουν και οι Τούρκοι ότι οι γάλλοι κηδεμόνες μας δεν θα διστάσουν να τους πλήξουν στρατιωτικά για να υποστηρίξουν την Ελλάδα σε μια αντιπαράθεση μαζί τους. Εξ ου και η ολοφάνερη οργή τους. Όπως εμείς πιστεύουμε ότι ο Αττίλας μπορεί εύκολα να επαναληφθεί κάπου στο Αιγαίο, αντιστοίχως κι εκείνοι πιστεύουν ότι εύκολα οι Δυτικοί θα επαναλάβουν το Ναυαρίνο του 1827 ή τους Βαλκανικούς του 1912-13 ή την απόβαση στη Σμύρνη το 1919.
Στα μάτια τους, οι Αγγλογάλλοι πήραν μια ανύπαρκτη Ελλάδα, την έφτιαξαν κράτος διά των όπλων τους και έκτοτε επί δύο αιώνες τη βοηθούν συστηματικά να επεκτείνεται εις βάρος των Τούρκων και να τους περικυκλώνει στα στενά όρια των ακτών τους. Η επιβεβαίωση των ζωτικών ιστορικών μύθων τους φουντώνει μεν την οργή τους, αλλά τους κάνει και πιο προσεκτικούς.
Ποτέ η Τουρκία δεν κατάφερε ζωτικό χτύπημα κατά της Ελλάδας, παρά μόνο όταν την πέτυχε μονάχη και διασπασμένη εσωτερικά. Όσο βλέπει ισχυρούς συμμάχους στο πλάι της, τόσο την καταλαμβάνει η προαιώνια λύσσα των σουλτάνων της, που έβλεπαν ανήμποροι την αυτοκρατορία τους να στριμώχνεται δίχως να τολμούν να κάνουν τίποτα.
Εμείς προφανώς έχουμε άλλη ανάγνωση και άλλη οπτική της Ιστορίας και της γεωγραφίας της περιοχής μας. Όμως η ελληνογαλλική συμφωνία είναι ευεργετική για μας, διότι μεταξύ άλλων δικαιώνει και τους σταθερούς φόβους της τουρκικής οπτικής. Και μόνο γι’ αυτό θα έπρεπε να νιώθουμε λίγο πιο ήσυχοι. Δεν ξέρω πόσο τους στριμώξαμε πραγματικά, σημασία έχει ότι αυτοί νιώθουν πιο στριμωγμένοι.
Πηγή: Protagon.gr