Πώς από τη Μεσόγειο μπορεί να φτάσει στις χώρες της Ευρώπης με ενδιάμεσο σταθμό την Ελλάδα
Θορυβημένοι από το ανεξέλεγκτο ράλι τιμών στην ενέργεια, αναποφάσιστοι -ως συνήθως- για τους τρόπους διασφάλισης της ευρωπαϊκής ενεργειακής επάρκειας και προσκολλημένοι απόλυτα στο πρόγραμμα μετάβασης στην πράσινη ενέργεια με οποιοδήποτε κόστος, οι Ευρωπαίοι ηγέτες μετέθεσαν και τη φωτιά και τα κάστανα στο προσεχές Συμβούλιο Υπουργών Ενέργειας.
- Της Κύρας Αδάμ
Στη διάρκεια του συμβουλίου όμως ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προχώρησε σε μια πρωτότυπη και ασυνήθιστη τοποθέτηση, εμπλέκοντας την πιθανή άμεση προσθήκη των ενεργειακών πόρων της ανατολικής Μεσογείου στην προτεινόμενη δημιουργία μιας κεντρικής ευρωπαϊκής πλατφόρμας φυσικού αερίου, από την οποία οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούν να αγοράζουν αέριο σε προσιτές τιμές.
Ο κ. Μητσοτάκης στην τοποθέτησή του αυτή ουδόλως αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα του αγωγού φυσικού αερίου από τη Μεσόγειο προς την Ευρώπη (EastMed), μήλον της Έριδος και σοβαρή αιτία εντάσεων και προστριβών της Τουρκίας με όλες τις χώρες-συγκατοίκους στην ανατολική Μεσόγειο. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι η ανατολική Μεσόγειος μπορεί, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να εξελιχθεί σε εναλλακτική πηγή ενέργειας για την Ε.Ε. «Είτε μιλάμε για φυσικό αέριο, το οποίο μπορεί να μεταφέρεται σε υγροποιημένη μορφή από την Αίγυπτο προς την Ελλάδα και από εκεί προς το ευρωπαϊκό δίκτυο φυσικού αερίου, είτε μιλάμε για ηλεκτρική ενέργεια, η οποία θα μπορεί να παράγεται πάλι στη Β. Αφρική σε πολύ συμφέρουσες, σε ιδανικές, θα έλεγα, συνθήκες και να μεταφέρεται μέσω ενός καλωδίου πάλι από την Αίγυπτο στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας».
Προηγουμένως σε τηλεοπτικές δηλώσεις του ο πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι είχε περιγράψει την ίδια διαδικασία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από την Αίγυπτο στην Κρήτη.
Έτσι, για πρώτη φορά από ελληνικά χείλη ακούστηκε στην Ευρώπη η εναλλακτική οδός αξιοποίησης και μεταφοράς του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη, χωρίς υποθαλάσσιο αγωγό, αλλά με πλοία που μεταφέρουν ανά τον κόσμο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), με χρήση μάλιστα και του τερματικού σταθμού LNG στην Κρήτη (στους Καλούς Λιμένες).
Η εναλλακτική αυτή ελληνική πρόταση μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου από την ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη δεν μπορεί αυτήν τη στιγμή να θεωρηθεί «ανταγωνιστική» του EastMed, που ακόμα αποτελεί προτεραιότητα της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας για την κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων στην ΑΟΖ/Υφ. τους.
Ωστόσο, η μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου με πλοία στην Ευρώπη… αφήνει σύξυλη την Τουρκία και την παράνομη επιθετική πολιτική της στις περιοχές ΑΟΖ/Υφ. Κύπρου και Ελλάδας, αφού, ως άγνωστον, τα εμπορικά πλοία πλέουν ελεύθερα ανεξαρτήτως χωρικών και διεθνών υδάτων, των ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας, σε όλες τις θάλασσες. Επομένως η Τουρκία δεν έχει «αντικείμενο» εφαρμογής της παράνομης επιθετικής πολιτικής της εναντίον των κυριαρχικών δικαιωμάτων των χωρών, αλλά το κυριότερο δεν θα έχει και κανένα οικονομικό όφελος από τη μεταφορά LNG. Επιπροσθέτως η μεταφορά του μεσογειακού φυσικού αερίου στην Κρήτη με πλοία παραγκωνίζει/αχρηστεύει την τουρκολιβυκή ΑΟΖ.
Θα πρέπει να σημειωθεί ωστόσο ότι η ωραία προοπτική των παρελθόντων ετών με τους πολλούς υδρογονάνθρακες στην Κυπριακή ΑΟΖ, που θα ήταν ο οικονομικός καταλύτης για τη λύση του Κυπριακού, με τη μεταφορά μέσω Κρήτης των υδρογονανθράκων στην Ευρώπη, με παράκαμψη της Τουρκίας, αυτήν τη στιγμή παρουσιάζει προβλήματα διότι:
- Δεν υπάρχουν πιστοποιημένες ποσότητες υδρογονανθράκων. Τα υπολογιζόμενα 10bcm/έτος μπορεί να υπάρξουν σε κάποια χρόνια, αλλά δεν υπάρχουν σήμερα,
- δεν υπάρχει η αναγκαία μελέτη σκοπιμότητας, που χρειάζεται τουλάχιστον δύο χρόνια, με υπολογιζόμενο κόστος 30.000.000-60.000.000 ευρώ, κάτι που είναι προϋπόθεση για έναρξη σοβαρών συζητήσεων,
- ο βυθός είναι πολύ ανώμαλος, τα βάθη προσεγγίζουν το ύψος που έχει ο Ολυμπος, ενώ είναι άγνωστη η σύσταση του υπεδάφους (σ.σ. γι’ αυτό και οι έρευνες του «NAUTICAL GEO»),
- το όλο έργο αρχίζει σε σημερινές τιμές από τα 12 δισ., ενώ μόνο το κόστος του μέρους του αγωγού μεταξύ Κύπρου – Κρήτης ξεπερνά τα 7 δισ.