Τα €2,116 δισ. των Αυστραλών για το 49% του ΔΕΔΔΗΕ δεν θα έρχονταν ποτέ αν δεν είχε προχωρήσει με ταχύτητα και σπάνια για τα δεδομένα της χώρας αποτελεσματικότητα ένα πρότζεκτ που έμοιαζε ανέφικτο: η εξυγίανση του Ομίλου ΔΕΗ
Στέλιος Σοφιανός
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την ημέρα που ο Κωστής Χατζηδάκης, τότε υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος, καμάρωνε «πάνω» από το νέο λογότυπο και το επίσης νέο σλόγκαν της ΔΕΗ «Ένα με το μέλλον». Και δεν ήταν τόσο η νέα (σύγχρονη και καλαίσθητη) εταιρική ταυτότητα που τον έκανε χαρούμενο. Όσο το ότι μπορούσε πια να βλέπει με ξεκάθαρη αισιοδοξία αυτό το μέλλον και με βεβαιότητα να υποστηρίζει: «Κανένας τομέας ίσως δεν αποτυπώνει τόσο ξεκάθαρα την αλλαγή που γίνεται κάθε μέρα πράξη όσο η ΔΕΗ».
Ήταν 5 Οκτωβρίου 2020 και η ΔΕΗ άλλαζε εικόνα, παρουσία και του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη. Προτού συμβεί αυτό, ωστόσο, είχε αλλάξει ρότα, προκειμένου να αλλάξει και το προδιαγεγραμμένο τότε μέλλον της. Υπερχρεωμένη, απαξιωμένη, «απαρχαιωμένη», πληγωμένη «θανάσιμα» από τις επιλογές των προηγούμενων ετών, βυθισμένη σε μια «κουλτούρα» που είχε τις ρίζες της δεκαετίες πίσω, η άλλοτε κραταιά Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού έτρεχε προς τη χρεοκοπία. Και αυτό, όπως όλοι αναγνώριζαν, αποτελούσε συστημικό κίνδυνο.
Από τις πρώτες ημέρες που ανέλαβαν τα ηνία της χώρας, το καλοκαίρι του 2019, οι νέοι ένοικοι του Μαξίμου είχαν αναγάγει την εξυγίανση του Ομίλου ΔΕΗ σε στοίχημα που έπρεπε να κερδηθεί. Γνώριζαν άλλωστε πολύ καλά πως αν η ΔΕΗ «γύριζε», δεν θα ήταν μόνο ένα success story για την οικονομία (δεν θα ήταν και λίγο…) και την εικόνα της κυβέρνησης, αλλά θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για παρόμοιες επεμβάσεις στο Δημόσιο, μαζί και ένα μήνυμα αξιόπιστης και αποτελεσματικής διαχείρισης προς το εξωτερικό.
Τον Οκτώβριο του 2020 ήταν παραπάνω από ορατά τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της «στροφής»: η ΔΕΗ ήταν πάλι κερδοφόρος, ήταν ανταγωνιστική, ήταν πολύ πιο «πράσινη» με την απεξάρτησή της από τον λιγνίτη και το άνοιγμα προς τις ΑΠΕ, ήταν λαμπερή, ελκυστική, υγιής στα μάτια της κοινής γνώμης, των εργαζoμένων της, της αγοράς.
Και λίγο προτού περάσει άλλος ένας χρόνος από εκείνη την εκδήλωση παρουσίασης της νέας εταιρικής ταυτότητας της, η ΔΕΗ είναι κατά €1,3 δισ. ευρώ «πλουσιότερη». Όσο και το ποσό που θα της απομείνει «καθαρά» στο ταμείο (μετά δηλαδή από αποπληρωμές δανείων κλπ), από την πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ (θυγατρική της) στο αυστραλιανό fund Macquarie αντί €2,116 δισ. τίμημα που συνιστά τη μεγαλύτερη αποκρατικοποίηση που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα.
Με νέους ανθρώπους στο μάνατζμεντ, με νέο οργανόγραμμα και με μια συνολική προσπάθεια εξωστρέφειας και παρουσίας στην καθημερινότητα των καταναλωτών/πολιτών και της κοινωνίας, η ΔΕΗ μπορεί σήμερα να υποστηρίζει ότι εκείνη η αλλαγή στην εταιρική της ταυτότητα δεν ήταν μόνο για το «φαίνεσθαι». Είναι ουσία. Τόση και τέτοια, που όχι μόνο στηρίζει το κυβερνητικό αφήγημα γύρω από την επιτυχία της, προκαλώντας στην αντιπολίτευση αμηχανία, ενίοτε και σιγή, αλλά μπορεί να γίνει και η βάση για να πατήσει σε αυτή ένας άλλος, πολύ μεγαλύτερος, (υπέρ)εθνικός στόχος: η μετάβαση της οικονομίας στην «πράσινη» ανάπτυξη.
Πηγή: Protagon.gr