Είναι λογικό σε κάθε σημαντική κρίση, ανεξαρτήτως της μορφής της, να αναδεικνύονται και οι γραφικές περσόνες που πιστεύουν ότι τους παρουσιάζεται μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να βγουν από την αφάνεια. Είναι συνήθως άνθρωποι με το σύνδρομο της προσωπικότητας που δεν έχει αναγνωρισθεί η αξία της από την κοινωνία. Είναι οι «πρωθυπουργοί» του Διαδικτύου και των καφέ. Για να διακριθούν, αναγκαστικά ο λόγος τους είναι και αιρετικός και προκλητικός. Αν έχουν και κάποιους πανεπιστημιακούς τίτλους, ακόμα καλύτερα. Τα επιχειρήματά τους αποκτούν και το επιστημονικό κύρος. «Αφού το λέει ο χ καθηγητής, έτσι θα είναι. Δεν μπορεί ολόκληρος επιστήμονας να πέφτει τόσο έξω!». Κάπως έτσι προσλαμβάνει το ακροατήριό τους τις ανοησίες που υποστηρίζουν. Γιατί πρόκειται περί ανοησιών.
Τώρα με την πανδημία ξεπήδησαν μέσα από την κοινωνία πολλοί νέοι «σωτήρες» που θέλουν να μας σώσουν από τις πολυεθνικές του φαρμάκου, τον Γκέιτς και την παγκόσμια διακυβέρνηση που επιδιώκουν να αλλοιώσουν τα γενετικά χαρακτηριστικά μας. Αυτά ακούμε όλο αυτό το διάστημα.
Είναι επικίνδυνοι αυτοί οι άνθρωποι; Καθόλου. Επηρεάζουν ένα ασήμαντο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Aλλωστε, κάθε κοινωνία έχει αποθηκευμένη μέσα της μια ποσότητα ανορθολογισμού, που με κάποια αφορμή έρχεται στην επιφάνεια. Το ζήσαμε με την τράπεζα της Ανατολής και με αρχηγούς κομμάτων που μπήκαν στη Βουλή χάρη στην αποκαλούμενη «χαβαλέ» ψήφο. Απλώς, εδώ και μερικά χρόνια με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως έχει επισημανθεί και από τον Ουμπέρτο Eκο, αυτοί οι απίθανοι τύποι έχουν συναντηθεί διαδικτυακά και έχουν βρει το ακροατήριό τους. Είναι μια μεγάλη ή μικρή παρέα γραφικών, φανατικών, «ψεκασμένων», υποψιασμένων και συνωμοσιολόγων που κάνει μια ομαδική ψυχοθεραπεία.
Στην Ελλάδα αυτός ο χώρος έχει βρει την πολιτική έκφρασή του σε πολλά κόμματα, κομματίδια και κινήσεις. Συνολικά δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 10%-12%, ποσοστό διόλου ευκαταφρόνητο, αλλά στον βαθμό που είναι πολυδιασπασμένο δεν αποτελεί υπολογίσιμο πολιτικό μέγεθος. Η περίπτωση να ενοποιηθεί υπό μια προσωπικότητα με στοιχειώδη σοβαρότητα είναι σχεδόν μηδαμινή, γιατί σε αυτόν τον χώρο υπάρχουν πολλοί μικροί πρωθυπουργοί, με προσωπικές φιλοδοξίες. Τα «νούμερα» είναι πολλά και δεν χωράνε όλα μαζί στην ίδια στέγη. Η πανδημία θα περάσει και εμείς θα κοιτάζουμε τις φωτογραφίες από τα συλλαλητήρια των αντιεμβολιαστών, διερωτώμενοι πού να βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι.
πηγή: https://www.kathimerini.gr/opinion/561437161/ta-noymera-kai-ta-noymera/