”Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις, περιπεσοῦσα γυνή,
τὴν σὴν αἰσθομένη Θεότητα”
Περιπεσούσα (αισθομένη)-οδυρομένη-Οίμοι υπάρχει μια επιτακτική κλιμάκωση στην τραγικότητα ως συναίσθηση αλλά και στα αλλεπάλληλα διανυόμενα στάδια της μετανοίας
αισθομένη, ερχόμενη σε κατάσταση θεογνωσίας αποκτά αυτοσυνειδησία..και ολοφυρόμενη οδύρεται. Η κορύφωση του δράματος της μετανοίας αποδίδεται από το οίμοι τον αναδιπλασιασμό οιμωγής ως οι-μ-οι…
Συνέρχεται…..ο εσωτερικός της κόσμος της αποκαλύπτεται ως νύκτα ασέληνος της αμαρτίας..
Αναλύεται σε δάκρυα …..πηγές δακρύων αναβλύζουν εκ του φρέατος της καρδίας μιας αλλιώτικης, δοτικής Σαμαρείτιδας. Η άγονη έρημος της ψυχής αρδεύεται….
Γίνεται ένα ανθρώπινο κουβάρι στους άχραντους πόδας Του….σε μια προτύπωση του Εσταυρωμένου.
Περιπεσούσα-αναλαβούσα-λέγουσα και εδώ στο τρίπτυχο της ενεργητικής μετοχής παρατηρείται μια προοδευτική ανάνηψη ως ανάληψη πρωτοβουλίας….Μετάνοια δεν σημαίνει αδράνεια παθητικότητα μη μετοχή στην αμαρτία αλλά προοδευτική κατάκτηση της αρετής. Ανάληψη δράσης προς ανατροπή είναι μια επιθετική πολιτική για την κατάκτηση της ποθούμενης άφεσης…..Επίμονη κίνηση καρδίας ” στεναγμοὺς τῆς καρδίας” αναστροφή πορείας..
”Μεγάλη η μετάνοια”. Χαρακτηριστικό αυτής η αρχή της αναλογικότητας ως προς το μέσο τον τρόπο….” καταφιλήσω” ο εξαγιασμός των ιδίων μέσων με τα οποία απεργάστηκε την αμαρτία……
dimpenews.com