Διακόσιες δεκαπέντε πυκνογραμμένες σελίδες, με εκείνα τα μικρά γραμματάκια που χρησιμοποιεί το Εθνικό Τυπογραφείο στα ΦΕΚ, είναι ο νέος νόμος 4782/2021. Από τον τίτλο δείχνει το μακροσκελές του πράγματος: «Εκσυγχρονισμός, απλοποίηση και αναμόρφωση του ρυθμιστικού πλαισίου των δημοσίων συμβάσεων, ειδικότερες ρυθμίσεις προμηθειών στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας και άλλες διατάξεις για την ανάπτυξη, τις υποδομές και την υγεία». Είκοσι τέσσερις υπουργοί υπογράφουν το νομοθετικό Μπεν Χουρ των 330.000 λέξεων, που σημαίνει ότι σε κάθε έναν πέφτουν περί τις 14.000 λέξεις. Ψιλοπράγματα, δηλαδή, αν σκεφθεί κανείς ότι μόνο ο/η εκάστοτε υπουργός Παιδείας κατεβάζει γύρω στις 200.000 λέξεις άμα τη… καθισιά του/της.
Ας είναι… Τα πράγματα σε όλο τον κόσμο γίνονται όλο και πιο πολύπλοκα, οι απαιτήσεις για δικλίδες διαφάνειας περισσότερες, στην Ελλάδα το κράτος ασχολείται με τα πάντα κι επομένως η ετήσια νομοθετική παραγωγή πρέπει να είναι στο μέγεθος της παλιάς Μεγάλης Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας.
Ζωή να ’χει, λοιπόν, το νέο νομοθέτημα, πράγμα που δεν είναι καθόλου σίγουρο, αφού η σταθερά του πολιτικού μας συστήματος είναι η επόμενη κυβέρνηση να αναμορφώνει τα αναμορφωμένα. Ακόμη κι αν αυτή είναι του ιδίου κόμματος με τον ίδιο πρωθυπουργό. Πάντως ο φετινός 4782 αναμορφώνει τον 4412 που είναι του 2016.
Μια άλλη σταθερά του πολιτικού συστήματος –όχι μόνο του ελληνικού, για να είμαστε δίκαιοι– είναι αυτό που είχε πει ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο: «Μια κυβέρνηση που ληστεύει τον Πέτρο για να πληρώσει τον Παύλο, μπορεί πάντα να υπολογίζει στην υποστήριξη του Παύλου»· και ο μεγάλος Ιρλανδός συγγραφέας μόνο νεοφιλελεύθερος δεν ήταν.
Πέρασαν τρία μνημόνια και δεν ξέρουμε πόσες εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ, αλλά οι φόροι υπέρ τρίτων ζουν και βασιλεύουν χωμένοι σε ευρύχωρα κείμενα εκατοντάδων χιλιάδων λέξεων. Έτσι στο άρθρο 16 διαβάζουμε ότι στα έξοδα μιας δημόσιας σύμβασης πρέπει να συνυπολογιστεί και «ποσοστό δυόμισι τοις χιλίοις (2,5‰) υπέρ των μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) της ΠΟΜΗΤΕΔΥ τακτικών υπαλλήλων (μονίμων ή αορίστου χρόνου) που απασχολούνται στο Δημόσιο, ΝΠΔΔ και στους οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης α΄ και β΄ βαθμού, που βαρύνει κάθε λογαριασμό πληρωμής έργου».
Αυτό, λέει, προκύπτει από την «υπ’ αρ. 8371/27-7-2016 συμφωνία μεταξύ εργοληπτικών ενώσεων και της ΠΟΕΜΔΥΔΑΣ» (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Μηχανικών Δημοσίων Υπαλλήλων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών). Με άλλα λόγια, ένα αυτόνομο σωματείο εργαζομένων συμφώνησε με μια ένωση ιδιωτών εργοληπτών να πληρώνει το κράτος επιπλέον 2,5‰ σε κάθε έργο!
Ποιος ιδιοφυής το σκέφτηκε; Όποιος πει Σπίρτζης –τότε ήταν υπουργός Υποδομών– μάλλον κερδίζει. Τώρα πρέπει να βρούμε και τον ιδιοφυή που το κράτησε…
πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561317695/idiofyeis-foroi-yper-triton/