Δρ. ΤΙΤΟΣ ΠΑΡΤΣΑΦΥΛΛΙΔΗΣ
Οι λόγοι για τους οποίους δεν καταγγέλλεται ο βιασμός σχετίζονται με το στίγμα που θα συνοδεύει τόσο το θύμα αλλά αρκετές φορές και την οικογένειά του.
Ένας άλλος λόγος είναι η «εξάρτηση» που τυχόν έχει το θύμα από τον δράστη και ακόμη ο απαράδεκτος τρόπος που αντιμετωπίζει η ανακριτική αρχή κυρίως και κατά δεύτερο λόγο η Δικαιοσύνη το θύμα του βιασμού. Το θύμα υποβάλλεται σε μια επιπλέον εξευτελιστική ταλαιπωρία, που αρχίζει από τη στιγμή της καταγγελίας στην αστυνομία και κορυφώνεται στο ακροατήριο εν μέσω κρισίμων ερωτήσεων σχετικών με την ιδιωτική του ζωή.
Η όλη ταλαιπωρία, που συντελείται πολλές φορές εν μέσω ειρωνικών σχολίων και γελώτων των παρευρισκομένων, αποτελούν έναν δεύτερο βιασμό, που είναι εξίσου τραυματικός και οδυνηρός με τον πραγματικό. Ακόμη ένας λόγος είναι ότι ο βιαστής είναι ένα «μη αναμενόμενο» άτομο με θέση στην κοινωνία, με μεγάλη οικονομική ανεξαρτησία που του επιτρέπει να έχει μεγάλη υπερασπιστική υποστήριξη.
Όλα αυτά τα γεγονότα τόσο το θύμα όσο και η οικογένειά του τα σκέπτονται με πίκρα και αγανάκτηση και τελικά επενεργούν ως απειλή επάνω τους, και υπό το κράτος αυτής της απειλής αποφασίζουν να κρύψουν το θέμα στο σκοτάδι.
Τελικά, ο μόνος που δεν υποφέρει, που δεν έχει τύψεις είναι ο βιαστής, αφού είναι άτομο το οποίο εξ ιδιοσυγκρασίας έμαθε να ικανοποιεί τα κατώτερα ένστικτά του χωρίς αναστολές. Το άτομο αυτό έτσι θα συνεχίσει να λειτουργεί και στην υπόλοιπη ζωή του γιατί απουσιάζει από τον εσωτερικό του κόσμο αυτό το στοιχείο που ελέγχει τις σκέψεις και τις πράξεις του: η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/readers/561278869/praxeis-ktinodias-kai-mi-kataggelies/