Τρία ήταν μεταπολιτευτικώς τα ιδεολογικά προπύργια της Αριστεράς: Η διανόηση.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Οι εφημερίδες. Τα πανεπιστήμια. Και δι’ αυτών «κυβερνούσε» χωρίς να κυβερνά. Με τη διανόηση έγραψε ξανά την Ιστορία της νεοτέρας Ελλάδος, ειδικώς του Εμφυλίου Πολέμου, με όρους νικητού και όχι ηττημένου. Κολακευόταν τότε η Αριστερά με τη φράση «η Δεξιά κυβερνά, η Αριστερά σκέπτεται». Με τις εφημερίδες διαμόρφωνε την πολιτική ατμόσφαιρα στην κοινωνία. Σε όλα τα επιτελεία του Τύπου ηγούνταν παλαιοί εαμίτες ή και νέες αριστερές μεταπολιτευτικές δυνάμεις. Ακόμη και ο κεντροδεξιός Τύπος έτσι στελεχωνόταν. Με τα πανεπιστήμια, τέλος, στρατολογούσε κομματικά μέλη, αύξανε τη διείσδυσή της στο εκλογικό σώμα και διέθετε εμπροσθοφυλακή για τις διαδηλώσεις.
Ο νόμος-πλαίσιο του 1982, που προέβλεπε συμμετοχή των φοιτητών στα πανεπιστημιακά όργανα και κατ’ ουσίαν συνδιοίκηση με τους πρυτάνεις, τη μεταπολιτευτική διαμόρφωση των συσχετισμών στα ΑΕΙ επικύρωνε. Μέσω αυτού -οι συντάκτες του το έχουν μετανιώσει- η Αριστερά αύξησε καταλυτικά την παρουσία της στα μέλη Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού. Απέκτησε λέκτορες, αναπληρωτές επίκουρους και τακτικούς καθηγητές, οι οποίοι αποτελούν σήμερα, καθένας στον τομέα του, την αυθεντία που ορίζει την κατεύθυνση της επιστήμης αλλά και το μονοπώλιο της σκέψης. Ταυτοχρόνως «εξόρισε» από το πανεπιστήμιο διάνοιες που την απειλούσαν – χαρακτηριστικό το παράδειγμα του διαπρεπούς καθηγητή Νανόπουλου στον οποίο εφράγη ο δρόμος. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που η Αριστερά πολέμησε λυσσωδώς τη δημιουργία μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων. Ο φόβος ότι θα «ανοίξει» η κλειστή ακαδημαϊκή επετηρίδα και θα χαθεί διαπαντός το μονοπώλιο της σκέψης.
Οι «αυθεντίες» που έγερναν την πλάστιγγα υπέρ της σε κρίσιμες στιγμές. Προχωρώ συντόμως σε αυτές τις εισαγωγικές παρατηρήσεις γιατί είναι μάλλον δύσκολο στον τρίτο αδαή που έχει μαύρα μεσάνυκτα για την αριστερά κουλτούρα και πρακτική να κατανοήσει γιατί αυτές τις ημέρες η Αριστερά πραγματοποιεί το ένα συλλαλητήριο πίσω από το άλλο εναντίον του νόμου Κεραμέως για την Ανώτατη Εκπαίδευση τη στιγμή που:
α) δεν πράττει με την ίδια επιμονή κάτι ανάλογο για τους πληττόμενους κλάδους από την πανδημία και
β) οι δημοσκοπήσεις της «λένε» ότι οι απόψεις της κυβέρνησης για την Ανώτατη Εκπαίδευση είναι ισχυρά πλειοψηφικές και οι δικές της ασθενώς μειοψηφικές.
Η απάντηση είναι ότι ελάχιστα την ενδιαφέρει αυτό. Αυτό που την «καίει» είναι η μείωση των εισακτέων κατά 20.000 με την καθιέρωση της βάσης και η πτώση του προπυργίου της ανομίας μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους του ασύλου. Και τούτο για έναν απλό λόγο, τον οποίο υπαινίχθηκα ευθέως ανωτέρω: Λιγότεροι εισακτέοι στα ΑΕΙ ίσον λιγότερη επιρροή στη νεολαία, λιγότερη στρατολόγηση στους οριοθετημένους χώρους του πανεπιστημίου, μικρότερες διαδηλώσεις.
Φαντάζεται κανείς ότι πήρε ο πόνος την Αριστερά για το γεγονός ότι οι αποτυχόντες να εισέλθουν στα ΑΕΙ θα εγγραφούν στα κολέγια και τα ΙΕΚ; Θεωρεί κανείς ότι το πρόβλημά της είναι το χαμηλό επίπεδο των κολεγίων και των ΙΕΚ;
Μα αν την ένοιαζε διαχρονικά το επίπεδο σπουδών, δεν θα έτρεχαν τα ίδια της τα μέλη και στελέχη να σπουδάσουν σε αμφίβολης ποιότητας σχολές Νομικής, Ιατρικής κ.ά. στη Βουλγαρία, στην Ουγγαρία, ακόμη και στην Ιταλία.
Αν την ένοιαζε, θα διάβαζε μελέτη της ΓΣΕΕ που αποκαλύπτει ότι οι πτυχιούχοι ΑΕΙ φοιτούν μετά το πέρας των σπουδών τους σε ΙΕΚ γιατί μόνο έτσι βρίσκουν θέση στην αγορά εργασίας. Εάν την ένοιαζε, θα διαμαρτυρόταν για την εξίσωση ΤΕΙ – ΑΕΙ. Αστειευόμαστε, προφανώς!
Το ανομολόγητο πρόβλημα της Αριστεράς είναι ότι στα κολέγια και στα ΙΕΚ δεν είναι δυνατό το πολιτικό ψηστήρι. Και κυρίως η στρατολόγηση. Στις περυσινές φοιτητικές εκλογές (ΔΑΠ 49%) η παράταξη της Πανσπουδαστικής έλαβε 20%, τέσσερις φορές πάνω το ποσοστό του ΚΚΕ στην επικράτεια. Τα ΕΑΑΚ 9% και η ΠΑΣΠ 8%. Για να αυξηθούν τα ποσοστά αυτά και να αιμαδοτοδοτηθεί η γηρασμένη εκλογική βάση του εν συνεδριακή τροχιά ΚΚΕ απαιτούνται «ηρωικά» γεγονότα. Πορείες. Επεισόδια. Προσαγωγές. Ξύλο. Καταγγελίες. Είναι καταπληκτικό να παρατηρεί κανείς με ποια επιχειρήματα επιχειρεί η Αριστερά να ματαιώσει την ψήφιση του νομοσχεδίου Κεραμέως.
Και ποια τακτική ακολουθούν μεταξύ τους τα αριστερά κόμματα στην προσπάθεια να υφαρπάξουν πελατεία το ένα από το άλλο! Επί της αρχής ζήτησαν απόσυρση του νομοσχεδίου με επιχείρημα την πανδημία. Εάν είχαν ζητήσει πλήρη αναστολή των εργασιών της Βουλής (ψήφιση νόμων, κύρωση διεθνών συμβάσεων, συνεδρίαση επιτροπών, κοινοβουλευτικό έλεγχο), τότε ίσως είχε αξιοπιστία το επιχείρημα της πανδημίας. Αλλά δεν το έκαναν. Αντιθέτως, αυτό που πρότειναν στον ελληνικό λαό σε περίοδο κρίσεως είναι η διακοπή της νομοθέτησης και κατ’ επέκταση της διακυβέρνησης. Πρωτότυπο!
Έπειτα επιχείρησαν να οικοδομήσουν το επιχείρημα ότι, αν αθροιστούν τα ποσοστά τους στο εκλογικό σώμα, ξεπερνούν το 50% και κατά συνέπεια η κυβέρνηση πρέπει να ικανοποιήσει την απαίτησή τους για αναβολή. Στην ουσία πρότειναν όμως την κατάργηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Οι έδρες όλων των συνασπισμένων κομμάτων της αντιπολίτευσης κατά του νομοσχεδίου Κεραμέως είναι μόλις 132! Ωραίοι λογαριασμοί.
Όπως ωραίος και ο χαρακτηρισμός της συγκέντρωσης «πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο»:
Έτσι αποκλήθηκε η συγκέντρωση 5.000-7.000 κομματικών μελών με κόκκινα λάβαρα χωρίς την παρουσία ούτε ενός εν ενεργεία πρυτάνεως. «Πανεκπαιδευτικό». Πόσο δυστυχείς.
Κράτησα για το τέλος το καλύτερο: Τον συναγωνισμό «αλληλεγγύης» εντός Κοινοβουλίου. Αριστερά κόμματα που δεν δίνουν του αγγέλου τους νερό έσπευσαν να αξιοποιήσουν μια αψιμαχία έξω από τη ΓΑΔΑ για να υποστηρίξουν ότι ξυλοκοπήθηκε η βουλευτής του ΜέΡΑ25 Σοφία Σακοράφα. Ενώ, όπως διευκρίνισε αργά το βράδυ της ιδίας μέρας η σεμνή άλλοτε πρωταθλήτριά μας στον ακοντισμό, κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ.
Όλα αυτά συνέβησαν την ημέρα που ο πρόεδρος Ερντογάν απείλησε ευθέως ξανά την Ελλάδα και τον πρωθυπουργό της, οι εστιάτορες μετέβησαν στο Μαξίμου για να παραδώσουν τα κλειδιά τους, το οικονομικό επιτελείο αποκάλυψε πως ετοιμάζεται να αναθεωρήσει τον Προϋπολογισμό λόγω της ύφεσης και σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία το ιδιωτικό χρέος -οι πολίτες που κάνουν στάση πληρωμών αυξάνονται δραματικώς- εκτοξεύεται. Κάποιοι τη μέρα αυτή αφηνίασαν στο κέντρο της Αθήνας υπέρ της αιωνιότητος της φοιτητικής ιδιότητος και εμμέσως υπέρ του δικαιώματος στην αντιγραφή και τη λογοκλοπή. Λες και η χώρα έχει καιρό για χάσιμο. Ε, λοιπόν, όχι, η Ελλάδα δεν έχει χρόνο για χάσιμο. Για νέο «ραχατηλίκι».
Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει και όσο νωρίτερα σταματήσει την αυτοθυματοποίηση η Αριστερά τόσο αυξάνονται οι πιθανότητές της να μειώσει τη νέα συρρίκνωση που θα υποστεί σε εθνικό επίπεδο. Όσα μέλη κι αν «ψαρέψει» στα τραπεζάκια έξω από τις Γραμματείες των σχολών. Εάν θέλει, ας το καταλάβει. Αν όχι, κακό του κεφαλιού της. Ας παραμείνει κλεισμένη στον υπέροχο κόσμο της.
πηγή:https://www.newsbreak.gr/apopseis/169214/ta-mystika-ton-kinitopoiiseon/