Όταν η πολιτική βία θεωρείται αποδεκτή σε ιδεολογικό επίπεδο, είναι μικρή η απόσταση μέχρι την επίδειξη ειδικού ενδιαφέροντος για τους δολοφόνους της 17 Νοέμβρη
Πρόσωπα από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, που εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στον Δημήτρη Κουφοντίνα, ισχυρίζονται ότι το κάνουν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά του ως φυλακισμένου. Ο Κουφοντίνας δεν μπορεί να στερηθεί τα δικαιώματά του, όπως όλοι οι κρατούμενοι. Κάθε μέρα δεκάδες κατάδικοι καταθέτουν αιτήματα μεταγωγών για να πετύχουν καλύτερες συνθήκες κράτησης. Όμως τη συμπαράσταση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίζει μόνο ο δολοφόνος της 17 Νοέμβρη.
Σε άλλες εποχές, αλλά και στις μέρες μας σε άλλες χώρες, ένας σίριαλ κίλερ όπως ο Κουφοντίνας θα καταδικαζόταν σε θάνατο και θα κατέληγε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Είναι επίτευγμα ότι σχεδόν σε όλες τις χώρες της Δύσης η θανατική ποινή έχει καταργηθεί. Όσο μεγάλο έγκλημα κι αν κάνει κάποιος, δεν θα εκτελεστεί. Την ποινή που δεν μπορούν να επιβάλουν τα δικαστήρια σε δημόσιες δίκες, με μάρτυρες, αποδεικτικά στοιχεία, συνηγόρους και απολογίες, την επέβαλε το ιδιωτικό μυστικό δικαστήριο της 17 Νοέμβρη. Διάλεγε τα θύματα και τα δολοφονούσε.
Παρά τις απεχθείς πράξεις του, για τις οποίες δηλώνει αμετανόητος, ο Κουφοντίνας βρίσκει βήμα στη δημόσια σφαίρα. Η «Εφημερίδα των συντακτών» φιλοξενεί τις απόψεις του, ενώ δεν θα έκανε το ίδιο για τα μέλη της Χρυσής Αυγής. Η ακροαριστερή βία δεν θεωρείται ίδια με την ακροδεξιά. Την ημέρα της ανακοίνωσης της απόφασης για τη Χρυσή Αυγή συγκεντρώθηκαν χιλιάδες άτομα για να εκφράσουν τη δίκαιη οργή τους για τη νεοναζιστική οργάνωση και για να συμπαρασταθούν στα θύματά της. Στις ελάχιστες συγκεντρώσεις εναντίον της αριστερής τρομοκρατίας συμμετείχαν λίγες δεκάδες άτομα.
Στην αριστερή τρομοκρατία αρκετοί αναγνωρίζουν καλές προθέσεις. Το 2016 ο τότε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μάκης Μπαλαούρας είχε δηλώσει ότι «Οι οργανώσεις αυτές όπως η 17Ν είχαν ένα λαθεμένο αλλά ένα ιδεώδες που ήταν υπέρ του ανθρώπου...». Με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Μπαλαούρας είπε αυτό που κάνει τόσους αριστερούς να βλέπουν με ευνοϊκό τρόπο τους τρομοκράτες: το ιδεώδες του κομμουνισμού. Αν ο σκοπός σου είναι ο κομουνισμός και σκοτώνεις, τότε σκοτώνεις για καλό σκοπό. Η αριστερή βία δεν είναι απεχθής, αλλά ασκεί γοητεία.
Αν ένας δεξιός πολιτικός δήλωνε ότι θαυμάζει τον Πινοσέτ και το καθεστώς του, θα τοποθετούταν αυτονόητα εκτός του δημοκρατικού τόξου. Δεν μπορείς να είσαι δημοκράτης και να υποστηρίζεις ένα απάνθρωπο δικτατορικό καθεστώς. Όταν ένας αριστερός πολιτικός, όπως ο Αλέξης Τσίπρας, δηλώνει θαυμαστής των κομμουνιστών δικτατόρων Μάο και Κάστρο, δεν είναι αυτονόητο ότι τοποθετεί τον εαυτό του εκτός των υποστηρικτών της δημοκρατίας και της ανεκτικής κοινωνίας.
Οι κομουνιστές δικτάτορες ευθύνονται για δεκαετίες καταπίεσης και εκατομμύρια θανάτους, αλλά η αριστερή βία και τρομοκρατία θεωρούνται δικαιολογημένες. Έγιναν και γίνονται για ένα υποτιθέμενο ανώτερο ιδεώδες. Τι σόι δημοκράτης μπορεί να είναι κάποιος όταν δεν μπορεί να διακρίνει τι διαφοροποιεί τη δημοκρατία από τη δικτατορία. Οι εκλογές, οι ατομικές ελευθερίες και η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία χωρίς βία, θεωρούνται λεπτομέρειες.
Όταν η πολιτική βία θεωρείται αποδεκτή σε ιδεολογικό επίπεδο, είναι μικρή η απόσταση μέχρι την επίδειξη ειδικού ενδιαφέροντος για τους δολοφόνους της 17 Νοέμβρη. Δεν ισχυρίζομαι ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν πολιτικά την τρομοκρατία. Επισημαίνω όμως ότι δεν αντιμετωπίζουν τα μέλη της 17 Νοέμβρη όπως όλους τους άλλους δολοφόνους. Η ευαισθησία απέναντί τους και η προσφορά βήματος από τον φιλικό Τύπο δείχνουν κάποιου είδους συγγένεια.
Πάνω από όλα όμως είναι ο υποβιβασμός των δολοφονιών και του αίματος που χύθηκε. Ο Κουφοντίνας θέλει να παρουσιάζεται σαν πολιτικός κρατούμενος, σαν κάποιος που φυλακίστηκε για τις ιδέες του και όχι για τις δολοφονίες. Οι συμπαραστάτες του τον αντιμετωπίζουν προνομιακά σαν να πρόκειται για κάποιον παραστρατημένο που η θέση του είναι στο αναμορφωτήριο.
«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/699151_o-koyfontinas-sto-anamorfotirio»