Του Κώστα Στούπα
Ενάμισι χρόνο μετά τις εκλογές οι έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν πως αν στήνονταν αύριο κάλπες η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με τις αναγωγές, κατά πάσα πιθανότητα θα έπαιρνε μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό του 2019 και ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ μικρότερο.
Τούτο δεν λαμβάνει χώρα σε μια ομαλή περίοδο αλλά σε μια χρονική συγκυρία που η χώρα αντιμετωπίζει μια πανδημία, μια προσπάθεια υβριδικής εισβολής από τον Έβρο, με τις ένοπλες δυνάμεις σε διαρκή κινητοποίηση στο Αιγαίο και τη Ν.Α. Μεσόγειο...
Τούτο ερμηνεύεται με τη συνέχιση της απόλυτης κυριαρχίας της Ν.Δ. του Μητσοτάκη στο πολιτικό και κοινωνικό "Κέντρο" πέρα και από το βάθος της εκσυγχρονιστικής κεντροαριστεράς.
Δεν είναι μόνο η φορολογική εξόντωση της μεσαίας τάξης που επικαλέστηκε ο κ. Πολάκης προκειμένου να μοιραστούν επιδόματα αλλά και η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα να εκφέρει έναν μετριοπαθή λόγο που θα εμπνεύσει σταθερότητα και εμπιστοσύνη στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Αν παρατηρήσει κάποιος τις έρευνες της κοινής γνώμης θα διαπιστώσει πως πέρα από τις οριακές διακυμάνσεις μεταξύ του πρώτου και δεύτερου κόμματος τα 2/3 του εκλογικού σώματος δυσπιστούν θεμελιωδώς απέναντι στον κ. Τσίπρα και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το ποσοστό αυτό της δυσπιστίας παραμένει σχεδόν αναλλοίωτο από το 2016, δηλαδή αμέσως μετά την "κωλοτούμπα" του 2015. Η στροφή του κ. Τσίπρα προς το κέντρο και την Κεντροαριστερά δεν φαίνεται να αποδίδει καρπούς.
Από την άλλη πλευρά, παρά τη "γκρίνια" της δεξιάς πτέρυγας προς την κεντρώα στροφή της Ν.Δ., η πιθανότητα της επανόδου του "αριστεριστικο-λαϊκίστικου" συνονθυλεύματος στην εξουσία, τρομοκρατεί ακόμη και ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς, πόσο μάλλον της δεξιάς που ως εκ τούτου αναγκάζεται να καταπιεί τη "γκρίνια" της.
Οι προσφυγικές και "λαθρομεταναστευτικές" ροές έχουν μειωθεί κατά 70-80%, η χώρα κράτησε στον Έβρο, ενώ το ποσοστό ετοιμότητας των μονάδων αέρος και θαλάσσης στις ένοπλες δυνάμεις έχει διπλασιαστεί και τριπλασιαστεί σε λίγο χρονικό διάστημα.
Παρά τις όποιες αστοχίες, όλα αυτά προσμετρώνται...
Στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν πως με τον προσηλυτισμό της λαϊκίστικης "μούργας" του ΠΑΣΟΚ θα αποκτήσουν δυναμική επανόδου. Αντί να ασχολούνται με τα ξεχασμένα "ορφανά" του Παπανδρεϊσμού θα έπρεπε να υπερακοντίσουν τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη στη μεταρρύθμιση στην παιδεία που αγγίζει ως στρατηγικής σημασίας ζήτημα τον κόσμο ένθεν κακείθεν του Κέντρου.
Είναι αφελείς στον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα αν νομίζουν πως η πλειοψηφία δεν διακρίνει τους λόγους και τα κίνητρα της εμμονικής ενασχόλησης με τα δικαιώματα του στυγνού αρχιεκτελεστή της 17 Νοέμβρη κ. Κουφοντίνα και όχι με τα πιθανά δικαιώματα του κ. Γιωτόπουλου και των άλλων μελών της 17 Νοέμβρη.
Ο κ. Γιωτόπουλος εν αντιθέσει με τον κ. Κουφοντίνα ποτέ δεν ανέλαβε την ευθύνη των πράξεών του άρα και την πολιτική τους υπεράσπιση. Η επίκληση της εφαρμογής των κανόνων του κράτους δικαίου για τον κ. Κουφοντίνα μόνο, αποτελεί έναν μανδύα σιωπηλής υποστήριξης των πολιτικών του επιλογών που διατρέχουν ως κόκκινη κλωστή ένα κομμάτι της άκρας αριστεράς και αφορούν την αποτυχία πραξικοπηματικής κατάληψης της εξουσίας την περίοδο του εμφυλίου.