Μία από τις μεγαλύτερες συνεισφορές του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν ότι κατάφερε να φτιάξει στην Ελλάδα μια μεσαία τάξη. Δηλαδή, κατάφερε να διαμορφώσει μια συνθήκη όπου στην ελληνική κοινωνία υπήρχαν επιτέλους μισθωτοί που μπορούσαν να ζήσουν από τη δουλειά τους και δεν ήταν φτωχοί και ελεύθεροι επαγγελματίες που μπορούσαν να ανασάνουν. Αυτό ήταν που έφερε πραγματικά κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα. Στην περίοδο των μνημονίων η μεσαία τάξη δέχθηκε πλήθος χτυπημάτων.
Μεγάλα κομμάτια της είδαν τη ζωή τους να ανατρέπεται. Γι’ αυτό και ήταν η εξέγερση της μεσαίας τάξης που έκανε τόσο εκρηκτικό το κίνημα κατά των μνημονίων. Ηταν η δική της συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, ξεκινώντας από τις πλατείες, που διαμόρφωσε μια εντελώς νέα πολιτική κατάσταση στη χώρα.
Η μεσαία τάξη εμπιστεύθηκε τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί πίστεψε ότι μπορούσε να οδηγήσει στην έξοδο από τη λιτότητα. Ωστόσο εισέπραξε και από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα μια νέα επίθεση αυξημένων φόρων και εισφορών. Ακόμα χειρότερα, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα προσπάθησε να διαμορφώσει μια αντιπαλότητα ανάμεσα σε κοινωνικά στρώματα που στην πραγματικότητα είναι από την ίδια πλευρά. Ηταν η προσπάθεια, που την ομολόγησαν και τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, να υπερφορολογηθεί η μεσαία τάξη για να υπάρξουν επιδοματικού τύπου πολιτικές για τα πιο φτωχά στρώματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε το κόστος αυτής της επιλογής στις εκλογές.
Ωστόσο η πραγματικότητα είναι ότι η συνθήκη μεγάλης φορολογίας και μεγάλων εισφορών για τη μεσαία τάξη παραμένει, και αυτό δείχνουν και τα στοιχεία. Αυτή η συνθήκη δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ξέρουμε καλά ότι η υπερφορολόγηση πλήττει την ανάπτυξη και οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: στη φοροδιαφυγή και στην εισφοροδιαφυγή. Καταλήγει να είναι ένας φαύλος κύκλος. Σήμερα, μπροστά στην οικονομική κρίση είναι επείγον να υπάρξει μια άλλη κατεύθυνση. Δικαιότερη κατανομή και της φορολογίας και των εισφορών με σκοπό να υπάρξει μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα, ανάπτυξη και στο τέλος του δρόμου δυνατότητα για περισσότερα έσοδα και του Δημοσίου.