Η προθυμία του Ερντογάν να κάνει… Ισλαμικές προσευχές και ρεσιτάλ στην Αγία Σοφία για τον εορτασμό της πτώσης της Κωνσταντινούπολης, η οποία αναλύεται στην greekcitytimes από τον Paul Antonopoulos, δεν είναι «τυχαία». Η Αγία Σοφία, τώρα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO χτίστηκε το 537 αλλά μετατράπηκε σε τζαμί μετά την οθωμανική κατάληψη της Κωνσταντινούπολης (Κωνσταντινούπολη) το 1453, και μετατράπηκε σε μουσείο το 1935 λίγο μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή η αυτοκρατορία, είναι αυτό που «σχεδιάζει» να εδραιώσει ο Ερντογάν. Αυτό είναι το «όνειρο» του Ερντογάν. Οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι τα ιμπεριαλιστικά όνειρα του Ερντογάν, να κατακτήσουν το… μισό της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, και μοιάζουν με τα «όνειρα» του Αδόλφου Χίτλερ, έχουν ένα όνομα. Ονομάζονται το δόγμα της μπλε πατρίδας.
Η ιστορία
Στο τέλος του 2019, η Τουρκία υπέγραψε συμφωνία με τη Κυβέρνησης της ισλαμοταλιμπάν της Τρίπολης της Λιβύης, η οποία δυνητικά θα μπορούσε να δώσει στην Τουρκία τον έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής της Λιβύης και καθιέρωσε στην πράξη έναν θαλάσσιο «διάδρομο» στην ανατολική Μεσόγειο.
Ο έλεγχος της θαλάσσιας περιοχής θα επιτρέψει στην Τουρκία να ελέγξει την κίνηση των πλοίων, τις δεξαμενές φυσικού αερίου και τους αγωγούς φυσικού αερίου στην περιοχή. Για παράδειγμα, τους σωλήνες που συνδέουν Ισραήλ με Ελλάδα και Ιταλία.
Η συμφωνία προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των χωρών Ελλάδας, Αίγυπτου, Κύπρου, Ισραήλ και Γαλλίας, καθώς και τη δυσαρέσκεια των Ηνωμένων Εθνών, που δεν ενέκριναν τη συμφωνία.
Τον Φεβρουάριο του 2020, ο Εθνικός Στρατός της Λιβύης (LNA) ανακοίνωσε ότι βομβάρδισε ένα τουρκικό εμπορικό πλοίο στο λιμάνι της Τρίπολης. Το εμπορικό πλοίο μετέφερε όπλα επί της κυβέρνησης στη Λιβύη, η οποία υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ και την Τουρκία.
Σύμφωνα με τον κορυφαίο γεωπολιτικό αναλυτή Eyal Pinko, από το Διεθνές Ινστιτούτο Έρευνας για τη Μετανάστευση και την Ασφάλεια, μια συνολική και στρατηγική άποψη σχετικά με την ακολουθία των γεγονότων στα οποία εμπλέκεται η Τουρκία, ρίχνει φως στις προσπάθειές της να γίνει περιφερειακή θαλάσσια δύναμη.
Αυτό μπορεί να περιγραφεί ως το δόγμα «Γαλάζια πατρίδα».
Το δόγμα «Γαλάζια πατρίδα»
Ο κ. Eyal Pinko, στο άρθρο του «Τουρκικές θαλάσσιες στρατηγικές φιλοδοξίες: Το δόγμα της μπλε πατρίδας (Mavi Vatan)», εξηγεί ότι το δόγμα «Γαλάζια πατρίδα» έθεσε δύο στόχους γιά τουρκικό έλεγχο.
Ο πρώτος περιλαμβάνει τις τρεις θάλασσες που περιβάλλουν την Τουρκία – τη Μεσόγειο Θάλασσα, το Αιγαίο Πέλαγος και τη Μαύρη Θάλασσα.
Ο δεύτερος και στρατηγικός, περιλαμβάνει την Ερυθρά Θάλασσα, την Κασπία Θάλασσα και την Αραβική Θάλασσα, συμπεριλαμβανομένου του Περσικού Κόλπου.
Η τουρκική κυριαρχία και η εφαρμογή του δόγματος «Γαλάζια πατρίδα» εκδηλώνονται στην τουρκική θαλάσσια κυριαρχία σε αυτές τις περιοχές, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των δεξαμενών πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Μια άλλη πτυχή της εδραίωσης της κυριαρχίας είναι η πολιτική υποστήριξη της Τουρκίας στις χώρες της περιοχής, η δημιουργία στρατιωτικών βάσεων και η κατάρτιση στρατιωτικών δυνάμεων που θα είναι δίπλα τους.
Η Τουρκία δημιούργησε στρατιωτικές και ναυτικές βάσεις στη Σομαλία, το Σουδάν, τη Λιβύη και το Κατάρ, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης στρατιωτών, της προμήθειας όπλων, πυρομαχικών και άλλης στρατιωτικής υποστήριξης.
Πρόσφατα, δημοσιεύθηκε ακόμη και ότι η Τουρκία έστειλε στη Λιβύη περίπου 2.000 μισθοφόρους από τη Συρία και στρατιωτικούς συμβούλους, οι οποίοι εργάζονται στο όνομά της για να υπερασπιστούν και να διατηρήσουν τη Λιβυκή κυβέρνηση.
Η ναυτική δύναμη δύναμης
Το τουρκικό ναυτικό λειτουργεί τακτικά σε όλη τη Μεσόγειο, στον Εύξεινο Πόντο (με έμφαση μπροστά στη Βουλγαρία) και στο Αιγαίο, δίπλα στην ανατολική αλυσίδα των νησιών της Ελλάδας.
Το τουρκικό ναυτικό άρχισε να λειτουργεί και στην Ερυθρά Θάλασσα, στα στενά Bab El-Mandeb, στην Αραβική Θάλασσα και στον Περσικό Κόλπο, και μάλιστα να λειτουργεί σε συνεργασία με το Πακιστάν. Η συνεργασία με το Πακιστάν βασίζεται σε μια στρατηγική προοπτική στην οποία θα χρησιμοποιηθεί από την Τουρκία για την ανάπτυξη μόνιμης παρουσίας στην Αραβική Θάλασσα και στον Ινδικό Κόλπο.
Η Τουρκία κατανοεί ότι η επίγεια τοπογραφία της, η οποία καλύπτεται από βουνά, είναι αμυντικό πλεονέκτημα και ασφαλής από επίγειες επιθέσεις.
Το θαλάσσιο όριο της Τουρκίας, το οποίο εκτείνεται σε τρεις θάλασσες, είναι το αδύναμο όριό του, αφενός, και αφετέρου, είναι αυτό που αποτελεί ευκαιρία για τις ενεργειακές της ανάγκες και την οικονομική ανεξαρτησία και επέκτασή της.
Αυτή η κατανόηση, η οποία βρίσκεται καλά στις ρίζες της οθωμανικής ιστορίας, έφερε τον Ερντογάν λίγο μετά την άνοδο του στην εξουσία, να ξεκινήσει στην ενδυνάμωση και ένα πρόγραμμα δημιουργίας ναυτικών δυνάμεων, που ονομάζεται Milgem.
Αυτό το πρόγραμμα είναι πλούσιο σε χρηματοδότηση και μέσα, βασισμένα επίσης στην κατανόηση ότι το κλειδί για την ανάπτυξη της δύναμης της Τουρκίας και η καθιέρωσή του ως περιφερειακής και διεθνούς δύναμης, είναι μια ανεξάρτητη και τεχνολογική ανάπτυξη της τοπικής τουρκικής βιομηχανίας.
Η τουρκική αμυντική βιομηχανία επικεντρώνεται στην ανάπτυξη και παραγωγή σκαφών, αεροσκαφών και προηγμένων οπλικών συστημάτων για τον στρατό γενικά και το ναυτικό ειδικότερα.
Αυτό και περισσότερο, η τουρκική φιλοδοξία είναι να γίνει παγκόσμιος ηγέτης εξαγωγέας όπλων, ο οποίος θα της επιτρέψει να επηρεάσει χώρες και πολιτικές, όπως συμβαίνει στα αμερικανικά, κινεζικά και ρωσικά μοντέλα ». Περισσότερα ανάλυση αυτή παρέχεται σε iimsr.eu ( κάντε κλικ εδώ )
new-economy.gr