Είναι δύσκολο το «μέσα». Ειδικά για τα παιδιά. Η αναπαραγωγή συνθηκών «Σπιρτόκουτου», δηλαδή πολέμου σε τέσσερις τοίχους είναι πιθανή. Ακόμα πιο δύσκολο είναι γι αυτούς που μένουν μόνοι. Που μιλάνε με τα φυτά και τα κατοικίδια. Αλλά όπως έγραψε και μια φίλη «καλύτερα μόνη στο σπίτι, παρά μόνη στη ΜΕΘ». Η σκέψη μας στο Φίλιππο που είναι μόνος στο Αμβούργο.
Γιατί όλο το κόλπο της γρήγορης αντίδρασης, του έγκαιρου lockdown, έχει να κάνει με τις ψυχές των ανθρώπων. Να σώσουμε τις ψυχές όσων περισσότερων μπορούμε και αυτό γίνεται μόνο μένοντας στο σπίτι και τηρώντας όλα εκείνα τα μέτρα που προτείνουν οι ειδικοί. Μέτρα που ανακόπτουν τη διασπορά του φονικού ιού μέχρι να βρεθεί μια λύση. Διότι το σώμα είναι το μόνο καταφύγιο της ψυχής.
Στο δρόμο αυτό δεν θα επιτρέψουμε σε άτομα, συλλόγους και δόγματα να βάλουν άμεσα ή έμμεσα σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών. Θα είναι αντικειμενικά «εχθροί του λαού» και τα όργανα της πολιτείας θα πρέπει να κάνουν το καθήκον τους. Καταλαβαίνω τον πειρασμό κάθε πικραμένου κομπλεξικού να ξεχωρίσει από το πλήθος, αλλά δεν πρόκειται ούτε για την κοινή ησυχία, ούτε για την ελεύθερη κυκλοφορία. Πρόκειται για τη ζωή μας. Γι αυτό εδώ δεν αρκεί να πούμε «τα κουβαδάκια σου και σ άλλη παραλία». Τύλιξε τα κοκορέτσια με τα πανό και κάτσε στ’ αυγά σου, ανόητε.
Η χαοτική αντίδραση των ΗΠΑ, όπως σημειώνει και ο μεγάλος ιστορικός Φρανκ Σνόουντεν, είναι απότοκο της περιφρόνησης της επιστήμης από τον Τραμπ και του κόμματος που κυβερνά. Και γι αυτό πιάστηκαν στον ύπνο και θρηνούν πολλά, πάρα πολλά για το επίπεδο της χώρας, θύματα. Γιατί δεν έδωσαν βάση στις προβλέψεις των ειδικών που από την αρχή του 2019 μιλούσαν για τον κίνδυνο μιας φονικής πανδημίας. Ο Έμπολα, ο SARS και ο MERS ήταν απλώς οι προπομποί του Covid-19. Του χειρότερου. Αλλά και οι ηγεσίες της Γαλλίας, της Μ. Βρετανίας ή της Ισπανίας έδειξαν στην αρχή τόσο χαλαρές και ξέγνοιαστες και οι πολίτες τους το πληρώνουν. Με εκατόμβες αδικοχαμένων.
Η πανδημία ανοίγει το κεφάλαιο μιας παγκόσμιας συνεννόησης και όχι ενός παγκόσμιου ηγέτη. Του ξερόλα φωτισμένου τύπου τα καζάντια του οποίου είδαμε σε πολλές χώρες. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μονόδρομος παραγωγής, κερδών, ευημερίας. Έχει και ανθρωπιστικές υποχρεώσεις. Θέλει ισχυρό ΠΟΥ, θέλει ένα παγκόσμιο επιστημονικό δίκτυο παρακολούθησης και μελέτης των επιδημιών, θέλει γρήγορες αντιδράσεις και κοινή γραμμή. Παγκόσμια συνεννόηση. Θέλει την ελεύθερη πρόσβαση όλων σε ισχυρά δημόσια συστήματα υγείας και φυσικά ένα παγκόσμιο σχέδιο αντιμετώπισης ανάλογων καταστάσεων. Οι ισχυροί του κόσμου μπαίνουν σε περιπέτειες αλλά και σε ευθύνες. Δεν πρόκειται για απλή οικονομική κρίση αλλά για υπόθεση επιβίωσης.
Αν υπάρχει κάτι για να ψέξουμε την ΕΕ δεν είναι η αδυναμία της να φτιάξει ένα ευρωομόλογο αλλά η καθυστέρηση που έδειξε στην επέλαση του Covid-19. Πράγμα που επέτρεψε σε κακούς, αμελείς ή υπερβολικά cool ηγέτες να αφήσουν τους πολίτες τους στο έλεος του ιού. Ευτυχώς η Ελλάδα δεν είχε τέτοια τύχη. Διότι είχε φροντίσει. Είχε κάνει σωστές επιλογές. Είχε δοκιμάσει την τέχνη των αλμπάνηδων, είχε καεί από τον αντιμνημονιακό χυλό τους και φυλάχτηκε.
Τα τελευταία χρόνια έχει φουντώσει σε όλο τον προηγμένο κόσμο το αντιεπιστημονικό κίνημα. Ως στάση κυρίως αντισυστημική που ενισχύεται από θεωρίες συνομωσίας για μυστικές λέσχες δόλιων, πρωτίστως εβραίων και μασόνων, για άνομα κέρδη επιχειρηματιών, για τσιπάκια στον εγκέφαλο, για παγκόσμιο έλεγχο και άλλα τέτοια. Το ανιεμβολιαστικό κίνημα είναι ιδιαίτερα ρωμαλέο στην ΕΕ και τις ΗΠΑ. Στην Ευρώπη, ο αριθμός των θανάτων που συνδέονται με την ιλαρά εξαπλασιάστηκε ανάμεσα στο 2016 και το 2018. Διότι λανσάρονται οι ανοησίες που θέλουν τα εμβόλια να προκαλούν άλλες ασθένειες, όπως αυτισμό, για να πλουτίζουν οι φαρμακευτικές. Τα παραμύθια αυτά φτάνουν και σε λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, από το Κονγκό και το Τόγκο μέχρι το Πακιστάν και την Αϊτή, εμπλέκονται με θρησκευτικές δοξασίες και τοπικά ήθη και φυσικά παράγουν δυστυχία και θάνατο. Φαίνεται εξωφρενικό αλλά η πιο καχύποπτη χώρα απέναντι στον εμβολιασμό είναι η πατρίδα του Παστέρ, η Γαλλία. Και όμως. Όχι φυσικά από αμάθεια, αλλά μάλλον από εναλλακτικό ιδεασμό.
Στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν κάποιοι θρησκευτικοί ηγέτες θεωρούν τα εμβόλια μέσο στείρωσης των νεαρών μουσουλμάνων. Στο Κονγκό καλούσαν για επιθέσεις ενάντια στους γιατρούς που εμβολίαζαν παιδιά. Μιλάμε για παράνοια την οποία απ’ ότι ακούω και βλέπω η σημερινή πανδημία θα ενισχύσει. Γενικώς η αντιεπιστημονική στάση ήταν μέχρι χτες της μόδας, συνδυαζόμενη με vegan διατροφές, εναλλακτικές θεραπείες, αντιαυταρχικές συμπεριφορές, κακά πνεύματα και άλλα παράξενα τριπάκια. Ελπίζω ότι ο χαμός που ζούμε θα προκαλέσει στο τέλος το αντίθετο αποτέλεσμα και θα ανατρέψει το δόγμα που λέει ότι η βλακεία είναι ανίκητη .
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στο κίνημα για το μεγάλο διαχρονικό πρόβλημα του πλανήτη, την κλιματική αλλαγή, ανεδείχθη ως ηγέτιδα η Γκρέτα Τούνμπεργκ. Μια 16χρονη, που μάλιστα έχει κόψει και το σχολείο, ως η εκλεκτή που θα μας γλιτώσει από το κακό. Ακριβώς ένα κατ εξοχήν αντιεπιστημονικό πρότυπο, βεβαίως νεανικό και απλοϊκό ως αντίπαλο δέος απέναντι στη σοβαρή και συνήθως γερασμένη και συμβατική φιγούρα του επιστήμονα. Σήμερα όμως που ζόρισαν τα πράγματα, οι πολίτες όλου του κόσμου κρέμονται από τα στόματα των γιατρών και των επιδημιολόγων.
Στη δική μας εσχατιά της Ευρώπης ξεκίνησε πολύ γρήγορα και θα συνεχιστεί η προσπάθεια αποδόμησης του Σωτήρη Τσιόδρα. Οι επιθέσεις δεν έχουν αντιπολιτευτικά ελατήρια. Εξάλλου τον στηρίζει και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης. Τα ελατήρια είναι ιδεολογικά. Η «δυτική επιστήμη» για πολλούς εναλλακτικούς αλλά και σταλινικούς είναι το στήριγμα του καπιταλισμού όπως και η παιδεία είναι ο ισχυρότερος ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους. Κατ’ αυτούς η επιστήμη δεν εγγυάται την ευημερία της κοινωνίας των πολιτών αλλά εμποδίζει την κατάρρευση του αστικού τρόπου ζωής και διασώζει την ταξική διαστρωμάτωση. Είναι ίδιοι με αυτούς που έτρωγαν μαρούλια επί Τσέρνομπιλ για να αποδείξουν το «ραδιενεργό νέφος του αντικομουνισμού». Γι αυτό βλέπετε και την ανάλογη εμπάθεια. Για τους διαταραγμένους ιδεοληπτικούς η πανδημία και οι συνέπειές της θα μπορούσαν να είναι το λεωφορείο για έναν άλλο κόσμο, διαφορετικό. Ευτυχώς είναι μακρυά μας.
Όλες οι προσπάθειες, ευτυχώς λίγες και χαζές, που γίνονται για να σπάσουν τα μέτρα και να αρχίσει η καμπύλη του θανάτου να ανεβαίνει, όλα τα δικαιωματικά φληναφήματα και οι δήθεν δημοκρατικές ανησυχίες, ακόμα και η εμμονή με τις ανοικτές εκκλησίες, εσκεμμένα ή αθέλητα ένα στόχο έχουν. Την εγκυρότητα της επιστήμης. Την αυθεντία των ειδικών. Την προσήλωση της κοινότητας στις εντολές των εμπειρογνωμόνων. Γι αυτό και η Πολιτεία δεν πρέπει να είναι αφελής και να εμπιστεύεται μόνο την ατομική ευθύνη. Η αμάθεια, ο δογματισμός και η ιδεοληψία μπορεί να αποδειχθούν ισχυρότερες, ειδικά τώρα που μπαίνει η άνοιξη στην πόλη. Δυστυχώς δεν έχουμε μόνο τον ιό να αντιπαλέψουμε αλλά και τη βλακεία.
Αν τα επιβεβαιωμένα κρούσματα αποτελούν μόνο το 6% των συνολικών σύμφωνα με τις στατιστικές, να ξέρουμε ότι έχουμε σίγουρα ασυμπτωματικούς φορείς του ιού και στο τετράγωνο του σπιτιού μας. Γι αυτό μένουμε σπίτι.