Του Γιώργου Κράλογλου
Οι Γερμανοί μας βλέπουν μαύρο πρόβατο.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση απλά συνυπάρχουμε.
Στα σύνορα οι συμμορίες Ερντογάν.
Η Ελλάδα δεν "πουλάει" πια.
Τι βήματα μένουν;
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση απλά συνυπάρχουμε.
Στα σύνορα οι συμμορίες Ερντογάν.
Η Ελλάδα δεν "πουλάει" πια.
Τι βήματα μένουν;
Μένοντας, χωρίς άλλο, στο "μαντρί" της Ε.Ε. να ορθώσουμε όσο γίνεται το ανάστημά μας και να διαπραγματευθούμε τη θέση που μας αρμόζει.
Έχουμε ακόμη στα χέρια μας δυνάμεις και "χαρτιά" για να καθίσουμε και τους δανειστές και την Τρόικα στο τραπέζι.
"Χαρτιά" που βρίσκονται ανάμεσα και σε εκείνα, γνωστά ως προαπαιτούμενα, από τα μνημόνια που δήθεν μαζεύτηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ του 2019...
Το καλύτερο "χαρτί" από όλα είναι ο χώρος της ενέργειας. Η "προσφορά" της Ελλάδας στην κάλυψη της ενεργειακής ανασφάλειας της Ευρώπης. Της ανασφάλειας που θα γίνει μεγαλύτερη, μετά την κρίση του κορονοϊού.
Τα ευρωπαϊκά ενεργειακά συμφέροντα στη γεωπολιτική διαμόρφωση του συστήματος διακίνησης φυσικού αερίου αγγίζουν και δικά μας σχέδια τα οποία (προς ώρας) μένουν (εκ των πραγμάτων) παγωμένα.
Σχέδια για αποθηκευτικούς και άλλους χώρους (στην Αλεξανδρούπολη και την Καβάλα) όπου οι λιμενικές ζώνες εξυπηρέτησής τους ανήκουν ακόμη στη διαχείριση του κράτους για να μην πούμε και στην ιδιοκτησία του.
Ας αναζητήσουμε τα γερμανικά ενδιαφέροντα στην περιοχή, αναβαθμίζοντας (διαπραγματευτικά) και τα άλλα παρόμοια (ακόμη και κινέζικα) ενδιαφέροντα, του ιδίου επιπέδου και ας τα βάλουμε στο τραπέζι των ευρωπαϊκών συζητήσεων. Ακόμη και με το ευρωομόλογο που αρνούνται οι Γερμανοί και οι Προτεστάντες της παρέας τους.
Στους υπόλοιπους ενεργειακούς σχεδιασμούς μας, εκείνους για τη μεταφορά σε ιδιωτικά χέρια των κρατικών μετοχών στη διύλιση, στη διαχείριση, στη διακίνηση και λιανική του φυσικού αερίου ας εντοπίσουμε (στους "μνηστήρες" και στους "προξενητές") εκείνους που μιλούν γερμανικά και φλαμανδικά...
Και αφού τους εντοπίσουμε ας μην φαινόμαστε τόσο "μπόσικοι", όσο μέχρι τώρα, αλλά να δείξουμε πως θα πουλήσουμε κράτος και δεν θα το "χαρίσουμε", σε δήθεν φίλους και δήθεν υποστηρικτές μας στην Ε.Ε.
Η ΔΕΗ τώρα και όλο εκείνο το κρατικό πανηγύρι που κουβαλάει ως θυγατρικές μαζί με τα 15ετή προγράμματα εκσυγχρονισμού που έχουμε ανάγκη ως χώρα αλλά το ψειρίζουμε..., για πολλούς και διάφορους λόγους… Ευκολότατα μπορεί να γίνει ο "άσσος ο καλός" στις κουβέντες που σιγοσυνεχίζουν, παρά τον συναγερμό του κορονοϊού.
Η απόλιγνιτοποίηση με τη διάδοχη κατάσταση από τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας τους καίει και τους κόφτει και τους Γερμανούς (το σημειώσαμε ξανά). Ας το παίξουμε και αυτό το "χαρτί" όταν οι Γερμανοί μας δείχνουν τον δρόμο των μνημονίων...
Αυτά δεν είναι "μαγκιές", τύπου Γιάν(ν)η, τότε που έπαιζε τα ταμπούρλα… και τον χόρευαν οι Γερμανοί.
Είναι σοβαρό κομμάτι συζητήσεων που έκανε το οικονομικό επιτελείο της φράου Μέρκελ να πηγαινοέρχεται (χρόνια τώρα) με χαμόγελα (και την εποχή Τσίπρα) για συζητήσεις στην Αθήνα πάνω στα ελληνογερμανικά, επιχειρηματικά συμφέροντα.
Το επόμενο βήμα, στις μεταφορές, στα ναυπηγοεπισκευαστικά και στις προσφορές από Γερμανία μέχρι Πεκίνο, Παρίσι, Ισραήλ και Μόσχα για το σύστημα μεταφορών που θα αλλάξει χέρια στην Ελλάδα...
Στην αξιοποίηση των ναυπηγοεπισκευαστικών ιστορικών και (δυστυχώς) κατακρεουργημένων (από την φαυλότητα, και τον εργατοπατερισμό), εγκαταστάσεων Σκαραμαγκά και Ελευσίνας (με προσθήκη γιατί όχι και της Χαλκίδας), θα μας πείσει επίσης για τον επόμενο "καλό άσσο" που έχουμε στο μανίκι μας.
Οι κουβέντες γι' αυτή την Ελλάδα που θα "πουλήσουμε" δεν πρέπει να έχουν, ως βάση, το "δώστε μας και σώστε μας... γιατί βάλαμε τα λεφτά αυτά στον προϋπολογισμό και τώρα τα περιμένουμε...".
Οφείλουν να εστιάζονται στην αποκάλυψη ορισμένων "αποικιοκρατικής" μορφής μεθοδεύσεων που "σπρώχνουν" οι δανειστές, δηλαδή η υπόλοιπη Ευρώπη, στην οποία χρωστάμε βεβαίως αλλά όχι έτσι ώστε να μη μας υπολογίζει ως μέλος επειδή το ορίζουν οι Γερμανοί.
Θα σπάσουμε τα μούτρα των Γερμανών και της παρέας τους έτσι; Ούτε λόγος. Ας μην αφήνουμε όμως στην άκρη, ό,τι ενεργειακά και άλλα ενδιαφέροντα (ναυπηγικά, μεταφορές, υποδομές) που προσφέρονται στο ελληνικό έδαφος, συνδυάζονται άριστα και με επιδιώξεις της Ε.Ε. Και για να γίνουμε πειστικοί ας ξεκινήσουμε μόνοι μας (να βουλώσουμε έτσι κάποια στόματα σχετικά με την ελληνική επενδυτική αποχή). Ας "επιστρατεύσουμε" (με κίνητρα βεβαίως) το εγχώριο επιχειρηματικό δυναμικό, ζητώντας να ξεπαγώσει τα 40-50 δισ., "παρκαρισμένα" από το 2015 στις ξένες Τράπεζες και να τα ρίξει στην ενέργεια και αλλού. Τι άλλο θα μας βγάλει από την απομόνωση; Η αριστερή "σημαία" Τσίπρα, για διχασμό της Ε.Ε, σε βορρά και νότο;