Κατέρρευσε ολοσχερώς μέσα σε ελάχιστα 24ώρα ο μύθος του λιονταριού που από τη μια βρυχάται προς το άδικο και το κακό και από την άλλη περιθάλπει με απόλυτη στοργή και φροντίδα τον κάθε αδικημένο και κατατρεγμένο.
Κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος ο μύθος εκείνος που ήθελε τη Δικαιοσύνη ανεξάρτητη, αόμματη, άοσμη, δίκαιη, έχοντας ως σύμβολο τη ζυγαριά και το σπαθί.
Κατέρρευσε παντελώς ο μύθος εκείνος που ήθελε τη Δικαιοσύνη το τελευταίο καταφύγιο του αδικημένου πολίτη.
Κατέρρευσε, αποδυναμώθηκε και ευτελίστηκε στο μυαλό, στα μάτια και στη συνείδηση του κόσμου η Δικαιοσύνη.
Και παρ΄ όλα αυτά, το δυσάρεστο είναι ότι από τους χιλιάδες δικαστές που την υπηρετούν σήμερα, δεν υπήρξε η ελάχιστη αντίδραση, εκτός από μια συντεχνιακή συμβολική αναφορά.
Η Δικαιοσύνη δεν αυτοευτελίστηκε παρά τη θέλησή της. Στον ευτελισμό της συνέβαλαν και συνεχίζουν να συμβάλουν πρωταρχικά οι ίδιοι οι δικαστές και οι εισαγγελείς (πέρα από τους πολιτικούς), δηλαδή αυτοί που έδωσαν όρκο να υπηρετούν τη θέμιδα.
Η Δικαιοσύνη ευτελίστηκε με την απόλυτη σιωπηρή συναίνεση των ίδιων των δικαστών, οι οποίοι παρακολουθούν αδρανείς τα τεκταινόμενα ως απλοί παρατηρητές και περιμένουν την ημέρα της προαγωγής τους.
Μετά από όλα αυτά που διαδραματίσθηκαν τις τελευταίες ημέρες (και θα συνεχίσουν να διαδραματίζονται) στο χώρο της Δικαιοσύνης, αρχίζουν οι δεσμοί των δυο εξουσιών (πολιτική-δικαστική) -δηλαδή οι δεσμοί αίματος που υπάρχουν εδώ και χρόνια- να δένονται καθημερινά όλο και περισσότερο και όσο περνάει ο χρόνος η μια εξουσία να θεωρείται φυσιολογική συνέχεια της άλλης και να συνυπάρχουν στους ίδιους συνταγματικούς χώρους, παρά τη σαφή διάκριση που υπάρχει, ενώ κάποιοι κάνουν λόγο για σιαμαία.
Η δικαστική εξουσία δεν ελέγχει πλέον τη συνταγματικότητα και τη νομιμότητα της πολιτικής εξουσίας, απλά η μία βάζει πλάτη στην άλλη στα «ζωτικής σημασίας» θέματα και οι δύο μαζί βαδίζουν στον ίδιο δρόμο.
Φυσικά υπάρχουν δικαστές και εισαγγελείς που δεν σηκώνουν «μύγα στο σπαθί τους» και διακονούν τους θεσμούς και τη Δικαιοσύνη με τον καλλίτερο τρόπο, ενώ όλα αυτά τα θεωρούν μια φαντασίωση και ανακριβείς περιγραφές μυθιστορηματικού χαρακτήρα.
Η πολιτική προσπάθεια
Από την άλλη πλευρά, οι εκάστοτε κυβερνώντες με κάθε τρόπο και με μάθε μέσο προσπαθούν να καθυποτάξουν τη Δικαιοσύνη και να τη χρησιμοποιήσουν για τους δικούς της αλλότριους σκοπούς.
Όμως, για να επιτευχθεί κάποιος σκοπός -όποιος και εάν είναι αυτός- χρειάζεται τουλάχιστον δύο. Με ένα δεν γίνεται τίποτα.
Το αποκορύφωμα της κατάρρευσης της Δικαιοσύνης επήλθε τις τελευταίες ημέρες με αφορμή την τοποθέτηση των νέων προσώπων στην ηγεσία του Αρείου Πάγου, εν όψει της συνταξιοδότησης την 30η Ιουνίου 2019, του προέδρου Βασίλη Πέππα και της εισαγγελέως Ξένης Δημητρίου.
Η Δικαιοσύνη έγινε αντικείμενο έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης, ενώ επιφανείς συνταγματολόγοι εξέφρασαν τις απόψεις τους για το εάν μπορεί να γίνουν ή όχι οι τοποθετήσεις στην ηγεσία του Αρείου Πάγου, μεταφέροντας τις νομικές απόψεις τους στα χέρια του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος θα δώσει και τη τελική λύση
Αντιπαραθέσεις, τσακωμοί, παραιτήσεις, κ.λπ. κατά τη μαραθώνια σύσκεψης του υπουργικού συμβουλίου για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του Αρείου Πάγου, ενώ οι δικαστές και οι εισαγγελείς στοιχημάτιζαν για τα πρόσωπα που θα επιλεγούν, μετατρέποντας έτσι σε λοταρία την επιλογή των συναδέλφων της.
Κριτήρια για τα στοιχήματα ήταν οι υποθέσεις που είχαν χειριστεί οι προεπιλεγέντες δικαστές και τι θέση είχαν λάβει σε μείζονος σημασίας δίκες και όχι με κριτήρια νομικής κατάρτισης, αξιών, ήθους, κ.λπ.
Θεέ μου τι περιφρόνηση και τι ευτελισμός για τη Δικαιοσύνη.
Η σιωπή των αμνών
Κανείς από το χώρο της Δικαιοσύνης και ειδικά οι ηγεσίες της, δεν είχαν τη δύναμη και το ψυχικό σθένος να αντιδράσουν, να εκφράσουν την αντίθεσή τους, να διαμαρτυρηθούν για το διασυρμό των συναδέλφων τους και της Δικαιοσύνης, αλλά δεν είχαν και τη δύναμη να συγκαλέσουν μια έκτακτη διοικητική Ολομέλεια, για να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια τους και τις συνταγματικές αξίες, έστω έτσι για τα μάτια του κόσμου.
Όλες οι ηγεσίες της Δικαιοσύνης, διαβλέποντας τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών και εν όψει του πολιτικού πνεύματος που επικρατεί για τις εθνικές-βουλευτικές εκλογές επέλεξαν τη σιωπή των αμνών.