του Βασίλειου Γούλα,
τ. Διευθυντή Συντάξεων στο ΓΛΚ
Σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε αναφερθεί στο γεγονός ότι η αναπροσαρμογή των δημοσιοϋπαλληλικών συντάξεων, στην οποία προέβη ο ΕΦΚΑ από 1.1.2019 (στα «κρυφά» και χωρίς καμία ενημέρωση των ενδιαφερομένων συνταξιούχων) στερείται νομιμότητας, για τους λόγους που αναπτύσσαμε εκεί.
Επίσης, είχαμε τονίσει ότι η μη τήρηση του προβλεπομένου από τον νόμο τύπου για την αναπροσαρμογή έχει ως αποτέλεσμα να είναι παράνομος και ο τρόπος καθορισμού της «προσωπικής διαφοράς».
Πίσω από όλα αυτά, ενδέχεται να κρύβεται κάποια σκοπιμότητα. Να καθίσταται, δηλαδή, με τον τρόπο αυτό απορριπτέο, εκ των προτέρων, οποιοδήποτε ένδικο μέσο των νέων συνταξιούχων (που δεν θα λαμβάνουν προσωπική διαφορά και άρα θα υστερούν συνταξιοδοτικώς έναντι των παλαιών με τα ίδια χρόνια και τον ίδιο συντάξιμο μισθό) για ίση μεταχείριση με τους παλαιούς.
Αυτό δε, γιατί το ΣτΕ στο παρελθόν, σε περίπτωση προσφυγής ενώπιόν του δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι διεκδικούσαν, για λόγους ίσης μεταχείρισης, οικονομική παροχή, προβλεπόμενη από το νόμο, που είχε χορηγηθεί σε υπαλλήλους ορισμένου υπουργείου, χωρίς, όμως, να έχει τηρηθεί ο προβλεπόμενος από το νόμο τύπος (δημοσίευση στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως της σχετικής υπουργικής απόφασης) έκρινε ότι η παροχή είναι παράνομη, λόγω μη τήρησης του προβλεπόμενου από το νόμο τύπου, και, κατά συνέπεια, δεν νοείται αξίωση για ίση μεταχείριση επί παρανομίας, με αποτέλεσμα να απορρίψει τη σχετική προσφυγή.
Το ίδιο αποτέλεσμα θα έχουν (κατά πάσα πιθανότητα) και οι προσφυγές των νέων συνταξιούχων για την «προσωπική διαφορά».
πηγή:enypekk.gr