H Νίκη στο Γράμμο και το Βίτσι και η οριστική συντριβή των Κ/Σ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΓΟΥ Ε.Α. ΣΤΕΡΓΙΑΝΝΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΟ

Η σημερινή μέρα, δεν είναι γιορτή μίσους, όπως θέλουν κάποιοι να τη χαρακτηρίζουν, αλλά αναγνώριση τιμής και ευγνωμοσύνης σ' αυτούς που έπεσαν για να υπερασπίσουν τα ιερά και όσια του έθνους μας. Είναι εκδήλωση μνήμης για την επέτειο της Νίκης του Στρατού μας στο Γράμμο και το Βίτσι έναντι του «Δ.Σ.Ε.» που αιματοκύλησαν την πατρίδα κατά τα έτη 1946-1949. Στον ανελέητο εκείνο αγώνα του μαρξιστικού ολοκληρωτισμού, που ήθελε δια της βίας να επιβληθεί, επικράτησε για μια ακόμα φορά η δύναμη της Ελληνικής ψυχής, και αυτό ας γίνει μάθημα για τη νέα μας γενιά, αλλά και φόβητρο για τους νέους σύγχρονους εφιάλτες, που απειλούν τη συνέχεια της φυλής μας.

Τιμούμε σήμερα 68 χρόνια μετά, τους γενναίους και ηρωικούς νεκρούς του Εθνικού μας Στρατού και της Χωροφυλακής, που αντιστάθηκαν στην κομμουνιστική ανταρσία και τον ανθελληνικό μπολσεβικισμό. Η σημασία της Νίκης του Στρατού υπήρξε μεγάλη για την επιβίωση και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος. Ο Ελληνικός Στρατός, πρόμαχος των Εθνικών και πανανθρώπινων ιδανικών της Ελευθερίας, της ιδέας της πατρίδος, της Δημοκρατίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του πολιτισμού, πέτυχε μία λαμπρά νίκη στο ΓΡΑΜΜΟ και στο ΒΙΤΣΙ εναντίον των ξενοκίνητων Ελλήνων κομμουνιστών και όχι μόνο.

Με την νίκη αυτή, ο Ελληνικός Στρατός, έσωσε την πατρίδα μας, από τον Σλαβικό επεκτατισμό και απέτρεψε τον κίνδυνο να μεταβληθεί η χώρα μας σε τραγικό δορυφόρο του Σλαβοκομμουνισμού. Οι μάχες στο χώρο αυτό εξασφάλισαν την οριστική διάσωση και τον αναπόφευκτο ακρωτηριασμό της πατρίδας μας από την επιβολή δια της βίας ενός απάνθρωπου, στυγνού και αποτυχημένου δικτατορικού καθεστώτος.

Το Κ.Κ.Ε. εκτελώντας πιστά και με ιδιαίτερο ζήλο οδηγίες άλλων κομμουνιστικών κομμάτων, της κομμουνιστικής διεθνούς και υποταγμένο στις προσωπικές φιλοδοξίες των ηγετών του, προσπάθησε με τη βία των όπλων να επιβάλλει τις απόψεις του σε βάρος της Ελλάδος εκμεταλλευόμενο τις συγκυρίες. Μετά την απελευθέρωση επιχείρησε δύο φορές δια των όπλων να καταλάβει την εξουσία. Πρώτα τον Δεκέμβριο του 1944 και την «συμφωνία της Βάρκιζας» και έπειτα το 1946-49 με τον ύπουλο «συμμοριτοπόλεμο» όπως αποφασίσθηκε από τη Γ.Σ. του ΟΗΕ τον Οκτ. του 1946.

Η Ελλάδα την εποχή εκείνη, κατεστραμμένη από πάσης πλευράς από τον Β΄ ΠΠ, την τριπλή κατοχή και την εθνική αντίσταση, ήταν η μοναδική χώρα σ' ολόκληρη την Ν.Α. Ευρώπη, στην οποία επικρατούσε η Ελευθερία και η Δημοκρατία. Αποτελούσε όμως και το μοναδικό εμπόδιο για την κάθοδο των Σλαβοκομμουνιστών στο Αιγαίο. Έτσι ενώ οι άλλοι Ευρωπαϊκοὶ λαοί επεδίδοντο στο έργο της ανορθώσεως των χωρών των, από τα ερείπια του Β΄ ΠΠ, εδώ το ΚΚΕ προκάλεσε νέα πολλαπλάσια του πολέμου εκείνου δεινά,με δεκάδες χιλιάδες θυμάτων και τεράστιες υλικές καταστροφές και με μελανωτέραν σελίδα το κατάπτυστον παιδομάζωμα, την διαρπαγήν 28.010 μικρών Ελληνοπαίδων της υπαίθρου από τους γονείς των και την βιαίαν μεταφοράν των, στις γειτονικές και άλλες κομμουνιστικές χώρες, για να μεταβληθούν σε γενιτσάρους, εχθροὺς της Πατρίδος των. Παιδομάζωμα, το οποίο επισήμως εστιγματίσθη απὸ την Βαλκανικὴ Επιτροπὴ του Ο.Η.Ε. με την απὸ 21.5.1948 απόφασή της, σαν «κακούργημα γενοκτονίας».

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ  ΔΥΟ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ

Τον Ιούλιο του 49 το Βελιγράδι αποφάσισε το κλείσιμο των συνόρων του με τη χώρα μας που πρακτικά απέκοπτε τον ΔΣΕ από τις βάσεις ανεφοδιασμού του και τα στρατόπεδα εκπαίδευσης που είχε ιδρύσει στη Γιουγκοσλαβία. Η επιμονή της κομμουνιστικής ηγεσίας να μετατρέψει τις ανταρτικές ομάδες σε τακτικό «λαϊκό» στρατό στέφθηκε από πλήρη αποτυχία. Οι μεγάλες μονάδες που προέκυψαν δεν είχαν το πλεονέκτημα της ευελιξίας, της ευκαμψίας και της ταχείας κίνησης. Επιπλέον η απόφαση για διατήρηση βάσεων (Βίτσι-Γράμμος)  καθήλωσε τις μονάδες του ΔΣΕ σε μια στατική άμυνα που αναλώθηκε σε μάχες εκ παρατάξεως με δυσαναπλήρωτες φθορές προσωπικού και υλικού.

Ο ΕΣ με την τακτική των διαδοχικών «σαρωμάτων» είχε καταφέρει αρχίζοντας από την Πελοπόννησο και κατευθυνόμενος προς τη Στερεά Ελλάδα-Θεσσαλία και στη συνέχεια Μακεδονία να εξαφανίσει ουσιαστικά κάθε παρουσία του ΔΣΕ σε αυτές τις περιοχές, αφήνοντας μόνο ολιγομελείς ομάδες καταπονημένων ανταρτών οι οποίες εξουδετερώνονταν πλήρως από τις μονάδες της Εθνοφυλακής και της Χωροφυλακής. Εκατοντάδες αντάρτες λιποτακτούσαν ή παραδίδονταν αυτοβούλως σε μονάδες του ΕΣ απογοητευμένοι από την εξέλιξη του πολέμου και προδομένοι από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της ηγεσίας τους περί «οριστικής συντριβής του μοναρχοφασισμού». Για να αντιμετωπίσει τη δυσμενή αυτή κατάσταση, ο ΔΣΕ ενέτεινε την βίαιη στρατολόγηση από περιοχές που ακόμα ο ίδιος έλεγχε καθώς και  χρησιμοποίηση  αριθμού γυναικών σε μάχιμα τμήματα για την κάλυψη των κενών. Η εθελοντική κατάταξη δεν έφτανε ούτε το 10%. Μοναδικός σύμμαχος του ΔΣΕ εκείνες τις δύσκολες ώρες ήταν οι ομάδες των σλαβόφωνων ανταρτών. Με «κλειστά» τα γιουγκοσλαβικά σύνορα, έλλειψη ουσιαστικού ελέγχου στην ύπαιθρο χώρα της υπόλοιπης Ελλάδας, έλλειψη δυνατότητας ελεύθερης επικοινωνίας με τα μεγάλα αστικά κέντρα και δυσχερή συλλογή εφοδίων και περίθαλψης των τραυματιών του, ο ΔΣΕ παρουσίαζε σημαντικά προβλήματα ΔΜ, τα οποία μερικές φορές ήταν καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη των επιχειρήσεων.

Από την άλλη πλευρά η κατάσταση ήταν ευοίωνη. Τον Ιανουάριο του 1949 ο Θεμιστοκλής Σοφούλης ανέλαβε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης αποτελούμενης από μέλη από όλες τις μη αριστερές πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Πρώτη ενέργεια της κυβέρνησης ήταν η επιλογή του στρατηγού Αλέξανδρου Παπάγου για τη θέση του αρχιστρατήγου του ΕΣ, με ευρύτατες δικαιοδοσίες. Ο Παπάγος επέβαλλε αυστηρότατη πειθαρχία στο στράτευμα και ιδιαίτερα στους διοικητές των μεγάλων σχηματισμών. Παράλληλα εμφύσησε ένα νέο επιθετικό πνεύμα και εφάρμοσε ευρέως την αρχή της συγκέντρωσης των δυνάμεων. Οι επιχειρήσεις που διεξάγονταν ήταν πλέον συγκεντρωτικές και σε συνδυασμό με τα παραληφθέντα σύγχρονα πολεμικά υλικά και εφόδια και την ταχύρυθμη εκπαίδευση του προσωπικού, ήρθαν τα επιτυχή αποτελέσματα. Οι ΕΔ στην τελική προσπάθεια  είχαν περίπου 300.000 άνδρες υπό τα όπλα. Οι στρατιώτες διακρίνονταν για την ποιότητά τους. Οι υπαξιωματικοί και οι αξιωματικοί διακρίνονταν τόσο για την άρτια εκπαίδευση όσο και για την πολύτιμη εμπειρία τους καθώς οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν βετεράνοι των πολεμικών επιχειρήσεων της περιόδου 1940-1948. Όλοι αυτοί οι παράγοντες συνέβαλαν τα μέγιστα στη νίκη των εθνικών δυνάμεων στα κακοτράχαλα βουνά του Γράμμου και του Βιτσίου.

Το 46 μέχρι το 47 ο αγώνας ήταν δύσκολος, αμφίρροπος και πείσμων και από την άνοιξη του 48, αρχίζει να διαφαίνεται ότι ο αγώνας είχε κριθεί.

Tον Αύγουστο του 1949 ο αυτοαποκαλούμενος Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ) είχε περιέλθει σε δεινή θέση. Σε στρατιωτικό επίπεδο, μετά από απανωτές αποτυχίες είχε περιοριστεί στο λεγόμενο «Κράτος του Γράμμου» και έπασχε πολύ σοβαρά στον τομέα του ανεφοδιασμού και των εφεδρειών. Σε πολιτικό επίπεδο η επιλογή του ΚΚΕ, κατόπιν πίεσης της Μόσχας, να λάβει θέση υπέρ της Κομμουνιστικής Διεθνούς στη διαμάχη της πρώτης με τον Γιουγκοσλάβο ηγέτη Τίτο αποδείχθηκε καταστροφική.

Στην τελική σύγκρουση ο ΕΣ μπορούσε να υπολογίζει σε 8 μεραρχίες (Ι, ΙΙ, VIII, IX, X, XI, XV, III Καταδρομών), 14 ελαφρά ΣΠ, 150 πεδινά και ορειβατικά πυροβόλα, 200 άρματα μάχης και ελαφρά τεθωρακισμένα οχήματα και περισσότερα από 100 μαχητικά και ελαφρά βομβαρδιστικά αεροσκάφη. Σύνολο δύναμης 150.000 άνδρες. Ο ΔΣΕ είχε να αντιπαρατάξει 9.000 περίπου μαχητές στο Βίτσι και 6.500 περίπου μαχητές στον Γράμμο. Επίσης διέθετε 45 ορειβατικά πυροβόλα, 15 αντιαεροπορικά και άγνωστο αριθμό αντιαρματικών.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΠΥΡΣΟΣ

Η επιχείρηση των εθνικών δυνάμεων με την κωδική ονομασία  ΠΥΡΣΟΣ διεξήχθη καθ’ όλο τον μήνα Αύγουστο σε τρεις διαδοχικές φάσεις με αποτέλεσμα την οριστική συντριβή των κομμουνιστών και το τέλος της αιματοβαμμένης σύγκρουσης η οποία τόσα δεινά είχε επιφέρει στην ήδη καθημαγμένη από την κατοχή χώρα.

Στη 1η φάση του σχεδίου «Πυρσός Α΄» (2-8 Αυγούστου) προβλέπονταν παραπλανητικές επιθέσεις στον Γράμμο, με σκοπό να δημιουργηθεί η αίσθηση στον ΔΣΕ ότι εκεί θα εκδηλωνόταν η κύρια επίθεση του αντιπάλου και να καθηλωθούν οι δυνάμεις του.  Στη 2^η φάση του σχεδίου «Πυρσός Β΄»(10-16 Αυγούστου) προβλέπονταν ότι η κύρια ενέργεια του ΕΣ, θα εξελισσόταν στην περιοχή του Βίτσι με σκοπό την κατάληψή της και την εξόντωση των ανταρτών. Με τον «Πυρσός Γ΄» (24-30 Αυγούστου) 3^η φάση προβλεπόταν αποφασιστική ενέργεια στην περιοχή του Γράμμου, υπό τον Αντγο Τσακαλώτο  Δκτή  Α΄ΣΣ με σκοπό την κατάληψή της και την εξολόθρευση των ανταρτικών δυνάμεων καθώς και την απόφραξη των αλβανικών συνόρων, για να μην υπάρχει καμία διέξοδος στις δυνάμεις του ΔΣΕ. Το σχέδιο δράσης των δυνάμεων του ΔΣΕ για αντιμετώπιση της επίθεσης ήταν άρτιο. Προέβλεπε ενεργητική άμυνα, η οποία θα συνίστατο στην άμεση εκτόξευση αντεπιθέσεων για ανακατάληψη απολεσθέντος στρατηγικού σημείου. Δράση στα μετόπισθεν του εχθρού και αποκοπή των συγκοινωνιών του πλην όμως ο ΔΣΕ στερείτο των απαραίτητων εφεδρειών για τη διενέργεια αντεπιθέσεων.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΧΗ

Μετά το πέρας των δύο πρώτων φάσεων της επιχείρησης «Πυρσός» όλα ήταν έτοιμα για το τελειωτικό χτύπημα. Το σχέδιο επιχειρήσεων του ΓΕΣ προέβλεπε ότι σε πρώτο χρόνο έπρεπε να καταληφθεί ο βόρειος Γράμμος, με παράλληλη παρενόχληση του ΔΣΕ στον νότιο Γράμμο, ενώ θα απαγορευόταν η διαφυγή των ανταρτών νοτίως του Σαρανταπόρου. Σε δεύτερο χρόνο ο ΕΣ θα εξασφάλιζε την κατοχή του βόρειου Γράμμου, μέχρις ότου ολοκληρωθεί η εκκαθάριση της νότιας περιοχής του ορεινού όγκου. Σε τρίτο χρόνο ο ΕΣ έπρεπε να εξασφαλίσει το σύνολο του Γράμμου, να αποκαταστήσει την ακεραιότητα του εθνικού εδάφους και να προβεί στη συστηματική εκκαθάριση του δασωμένου και δυσπρόσιτου ορεινού όγκου του Γράμμου από υπολείμματα ανταρτικών δυνάμεων. Η ηγεσία του ΓΕΣ πίστευε-σωστά όπως αποδείχθηκε -ότι με αυτό το σχέδιο θα διασπώνταν η διάταξη των ανταρτικών δυνάμεων στο κέντρο, με αποτέλεσμα οι τελευταίες να εξαναγκαστούν να εμπλακούν σε μάχες φθοράς και να συγκεντρώσουν εκεί το σύνολο των εφεδρειών τους, γεγονός που θα επέτρεπε την αποτελεσματικότερη δράση του φίλιου ΠΒ. Όπως είχε εξελιχθεί η κατάσταση, για τον ΔΣΕ, νίκη θα ήταν η απόκρουση των δυνάμεων του ΕΣ και η πρόκληση μεγάλων απωλειών, ώστε στο τέλος να αναγκαστεί η ηγεσία του να διατάξει τη διακοπή των επιχειρήσεων. Το πόσο ουτοπική ήταν η επίτευξη αυτών των στόχων είναι πασιφανές. Οι προοπτικές για τον καταπονημένο ΔΣΕ διαγράφονταν ζοφερές. Αυτό δεν απέτρεψε τον Ζαχαριάδη να προβεί σε διάγγελμα και να μιλήσει για νίκη του ΔΣΕ εναντίον του μοναρχοφασισμού.

Από τις 24 έως τις 30 Αυγούστου η επιχείρηση «Πυρσός Γ΄» «έβαλε φωτιά» στον Γράμμο. Μετά τις κατάλληλες προωθήσεις των μεραρχιών του ΕΣ στις 0.5.30 τις 25ης Αυγούστου εξαπολύθηκε η κύρια επίθεση. Κρίσιμη ημέρα της μάχης υπήρξε αναμφίβολα η 27η Αυγούστου. Τότε η ΙΧ Μεραρχία ολοκλήρωσε με επιτυχία τον υπερκερωτικό ελιγμό που επιχείρησε, καταλαμβάνοντας τη διάβαση Πόρτα Οσμάν (η οποία μέχρι τότε αποτελούσε την πιο σημαντική δίοδο των ανταρτών με την Αλβανία) και εμποδίζοντας με τον τρόπο αυτό κάθε προσπάθεια διαφυγής τους προς τη γειτονική χώρα. Την 09.15 της 28 Αυγ. καταλαμβάνετε το υψ. 2520 μ..Ταυτόχρονα σχεδόν ήχθησαν τμήματα της Μεραρχίας ΚΔ επί της κορυφογραμμής ΠΕΡΗΦΑΝΟ-ΔΙΑΣΕΛΟ και έτσι διαγράφεται σοβαρή απειλή. Η ηγεσία των ανταρτών αντιλήφθηκε τον μεγάλο κίνδυνο παγίδευσης του συνόλου των δυνάμεων της  και αμέσως αποφάσισε την διαφυγή του ΔΣΕ- μέσω της δευτερευούσης διάβασης Μπάρας-στην Αλβανία, κάτι που τελικά πραγματοποιήθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, μέχρι να καταληφθεί και αυτή το μεσημέρι της 29 Αυγ. από τμήματα της 41^ης ΤΑΞ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ-ΚΡΙΣΕΙΣ

Η επιτυχής για τον ΕΣ διεξαγωγή της επιχείρησης «Πυρσός Γ΄» σήμανε το ουσιαστικό τέλος των αντανταρτικών επιχειρήσεων. Στην κατάληξη αυτή συνέβαλαν αποφασιστικά οι παρακάτω παράγοντες:  Η ικανή και στιβαρή ηγεσία του ΕΣ, η οποία εκπόνησε και εφάρμοσε, χωρίς επεμβάσεις από πολιτικά πρόσωπα, το σχέδιο επιχειρήσεων. Το πολύ υψηλό ηθικό των στρατιωτών του ΕΣ, οι οποίοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι ο εχθρός ήταν εγκλωβισμένος και η πολυπόθητη νίκη ήταν πλέον πολύ κοντά. Η άριστη εκπαίδευση, η αριθμητική υπεροχή και ο πλήρης εφοδιασμός με κάθε είδους υλικό των δυνάμεων του ΕΣ. Ο αιφνιδιασμός των δυνάμεων του ΔΣΕ, κυρίως με τη διενέργεια του υπερκερωτικού ελιγμού κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων από την ΙΧ Μεραρχία. Τα σοβαρά εσωτερικά πολιτικά και στρατιωτικά προβλήματα που ελλόχευαν στους κόλπους του ΔΣΕ και του ΚΚΕ.

Μια από τις μεγαλύτερες ντροπές της νεότερης Ιστορίας είναι η στάση του επίσημου μεταπολιτευτικού κράτους απέναντι στους μαχητές του Εθνικού Στρατού, που έσωσαν την Ελευθερία του Έθνους, την εδαφική του ακεραιότητα και την δημοκρατία από την προδοτική δράση του ΔΣΕ, που ούτε δημοκρατικός ήταν, ούτε και πολύ ελληνικός γιατί όταν έπεφτε το Κάμενικ, μετά από τιτάνιο αγώνα των Καταδρομέων, το ποσοστό των κομμουνιστοσυμμοριτών  σλαβόφωνων ανταρτών, ήταν πια πάνω από το 70%, δηλαδή ο Στρατός μας πολεμούσε μια δύναμη που απαρτιζόταν πλειοψηφικά από Σλάβους κομιτατζήδες.

Η Νίκη του Ελληνικού Στρατού από πλευράς αποτελέσματος, αποτελεί ένα από τα κορυφαία γεγονότα της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, αν αναλογιστούμε το τι θα είχε συμβεί, αν είχε επικρατήσει τότε ο ξενοκίνητος κομμουνισμός εκτός της πλήρους εξαθλιώσεως του Ελληνικού λαού, θα είχε ακρωτηριασθεί η πατρίδα μας και θα είχαμε απολέσει την ελληνικότητα της Μακεδονίας, προς όφελος των Βορείων γειτόνων.

Σήμερα δυστυχώς, βλέπουμε μερικούς λάτρεις αυτών, να οδηγούνται, αντί της ευπρεπούς σιωπής, στην «αγιοποίηση» των αγώνων του λεγόμενου «Δημοκρατικού Στρατού» που είχε σκοπό την επικράτηση ενός δικτατορικού καθεστώτος.

Αποτέλεσμα της αλλόφρονης πολιτικής των Κ/Σ της εποχής εκείνης ήταν, οι  τεράστιες εθνικές ζημιές, η πλήρης οπισθοδρόμηση της πατρίδος μας και επί πλέον οι εκατόμβες ελληνικού αίματος, το τονίζω και από τις δύο πλευρές, που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. 

Ενδεικτικά αναφέρω κατά το διάστημα 1946-49:

Απώλειες του Ελληνικού Στρατού

Νεκροί:

Αξιωματικοί ........ 1.498

Οπλίτες ........... 14.771

Τραυματίες:

Αξιωματικοί ........ 1.708

Οπλίτες ........... 27.790

Απώλειες Ελληνικής Χωροφυλακής

Νεκροί:

Αξιωματικοί............ 225

Οπλίτες.............. 1.500

Απώλειες των ξενοκίνητων Κομμουνιστών (δυστυχώς Έλληνες)

Νεκροί: Συνολικά 18.420

Τραυματίες: Ανάλογος αριθμός

Η Νίκη του Ελληνικού Στρατού στο ΓΡΑΜΜΟ και στο ΒΙΤΣΙ έφερε την πολυπόθητη ειρήνη και γαλήνη στην πατρίδα μας. Το Κράτος και ολόκληρος ο Ελληνικός λαός επιδόθηκαν  αμέσως στην ανασυγκρότηση της χώρας μας και στην επούλωση των πολλαπλών πληγών, που συσσώρευσαν ο πόλεμος, η τριπλή κατοχή, τα Δεκεμβριανά και η Κομμουνιστική Ανταρσία. Το Ελληνικό κράτος ως ήτο φυσικό, ήγειρε στις κορυφές του ΓΡΑΜΜΟΥ (υψ. ΓΚΕΣΟΣ) και στο ΒΙΤΣΙ σεπτά Μνημεία για να τιμήσει τα Ηρωικά Παιδιά του, που έπεσαν αγωνιζόμενοι για την Ελευθερία, την Δημοκρατία και την ακεραιότητα της πατρίδος και καθιέρωσε ημέρα ΜΝΗΜΗΣ και ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. Βέβαια κάποιες, μετέπειτα Κυβερνήσεις της χώρας, που έθεσαν το κομματικό συμφέρον, υπεράνω της εθνικής μνήμης και εθνικής αξιοπρέπειας, έφθασαν κατά την γνώμη μου, σε αδικαιολόγητες ακρότητες, στο βωμό των πολιτικών και ψηφοθηρικών σκοπιμοτήτων. Έτσι από την αποθέωση των νικητών, περάσαμε στη δικαίωση των ηττημένων.

Ενώ την Ιστορία είναι γνωστό ότι την γράφουν οι νικητές, στην περίπτωση του λεγόμενου «Εμφυλίου Πολέμου», ένα μεγάλο μέρος της, το έγραψαν οι ηττημένοι μετά το 1974.

Στην νίκη εκείνου του πολέμου πολλοί έχουν δώσει διάφορες ονομασίες. Μία όμως είναι η ιστορικά αληθής και μάλιστα επικυρωμένη από τον ΟΗΕ, δηλαδή ένοπλη ανταρσία. Και όχι η θεσμοθετηθείσα και δυστυχώς καθιερωθείσα από πολιτικές αποφάσεις αρκετά χρόνια μετά σαν «εμφύλιος πόλεμος». Τον ονόμασαν «εμφύλιο» γιατί νομίζουν το δικαιολογούν και τον καθαγιάζουν. «Εθνική συμφιλίωση δεν μπορεί να στηριχθεί επάνω σε ιστορικές ανακρίβειες ούτε να επιτευχθεί με μονομερείς υποχωρήσεις από την μία πλευρά».

Έρχεται όμως το μεγάλο παράπονο και συνάμα κατηγορώ:

Τι κάνουμε εδώ και χρόνια, σαν Ελληνικό κράτος, γι' αυτούς τους αθάνατους νεκρούς που άφησαν τα κόκκαλά τους στα βουνά, για να είναι σήμερα η χώρα μας ελεύθερη και όχι ακρωτηριασμένη: ΤΙΠΟΤΕ!

Πού είναι οι υποθήκες των τότε Δημοκρατικών Κυβερνήσεων της πατρίδος μας, προς τους εκάστοτε Κυβερνώντες, σήμερα ούτε ένα κεράκι στη μνήμη των, έστω μια φορά το χρόνο. Δυστυχώς όλα ξεχάστηκαν ή σκόπιμα λησμονήθηκαν.

Πού είναι οι πανάρχαιες αρχές των προγόνων μας, που τιμούσαν τα τέκνα των, που απόθνησκαν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα των; ΑΓΝΟΗΘΗΚΑΝ.

Το Μεγάλο παράπονο των Ελλήνων πατριωτών είναι για την παντελή έλλειψη από το μνημόσυνο αυτό της πολιτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας.

Το Μεγάλο ιστορικό λάθος των σημερινών πολιτικών της Ελλάδος, κατά την γνώμη μου είναι, αντί να επιτρέπουν από ορισμένους πολιτικούς χώρους, να χαρακτηρίζονται τα μνημόσυνα αυτά «Εορτές Μίσους», να παροτρύνουν σύσσωμη την πολιτική Ηγεσία του τόπου μας από την Αριστερά έως την Δεξιά να μεταβούν στον ιερό αυτό χώρο του ΓΡΑΜΜΟΥ - ΒΙΤΣΙ, για προσευχή στην μνήμη όλων των φονευθέντων Ελλήνων χωρίς διάκριση με σεμνότητα και κατάνυξη, χωρίς κορώνες για να θυμούνται οι επερχόμενες γενεές και να διδάσκονται από τα λάθη των προγόνων των.

Δυστυχώς, από τότε και μέχρι σήμερα στην πατρίδα μας, πλην μικρών εξαιρέσεων, τίποτε δεν πήγε σωστά. Επιδοθήκαμε στον ευδαιμονισμό, μεγάλωσαν γενεές χωρίς αρχές και αξίες και φθάσαμε την χώρα μας σ' αυτήν την κατάντια, να γίνουμε οι επαίτες των Ούννων. Παρ' όλα αυτά θεωρώ ότι η απουσία σήμερα της πολιτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας από το μνημόσυνο των Ελλήνων αγωνιστών, αποτελεί διαχρονικό ιστορικό έγκλημα μνήμης.

Αποτελεί ντροπή για την επίσημη πολιτεία η υποκριτική λήθη για τη θυσία των πεσόντων, ενώ αντίθετα τιμά, το αντεθνικό ΚΚΕ, με κάθε επισημότητα. Είναι ο απόλυτος παραλογισμός ενός κράτους χωρίς πυξίδα, όραμα και ιδανικά.

ΑΘΑΝΑΤΟΙ μες στις καρδιές μας οι δοξασμένοι ΗΡΩΕΣ του Γράμμου, που χύσανε το αίμα τους για να κάθονται στα έδρανα της βουλής στη πλειοψηφία ανίκανοι και καθόλου άξιοι πολιτικοί, που ξεπουλάνε την ΕΛΛΑΔΑ και πτωχοποιούν το σύνολο του λαού για να περνούν καλά ορισμένοι.

Μακάρι να φανούμε αντάξιοι απόγονοι εκείνων. Έχουμε χρέος και καθήκον προς το έθνος μας, την ιστορία μας, τη θρησκεία μας, στους εαυτούς μας και στις γενιές που έρχονται να υψώσουμε τα ανάστημα μας στο σύστημα του κατοχικού ανθελληνισμού και εθνικομηδενισμού και να συγκρουστούμε με τις δυνάμεις του σκότους που επιδιώκουν τον αφανισμό του έθνους των Ελλήνων μέσω της βαρβαρότητας, της ισλαμοποίησης και της επιβολής της Ν.Τ.Π. και της παγκοσμιοποίησης.

Επειδή ζούμε σε μια κοινωνία της καλοπέρασης, του ωχαδερφισμού και σε μια κοινωνία οσφυοκαμπτών, χρειάζονται ενεργοί πολίτες με αρχές, Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι, με πίστη και σε εγρήγορση, άφθαρτοι και ασυμβίβαστοι και όχι αμοραλιστές ή άθεοι. Έλληνες που με τις συνεχείς παρεμβάσεις τους στην γειτονιά, στα σχολεία των παιδιών μας, στο Δήμο, στα εθνικά θέματα και αλλού να φέρουν την αισιοδοξία στους συνανθρώπους μας.

Σεβασμιότατε, ευλαβείς προσκυνητές του ΓΡΑΜΜΟΥ σας εκφράζω για άλλη μια φορά τις ευχαριστίες για τη συγκινητική παρουσία σας και την υπέροχη απόφασή σας να βρίσκεστε εδώ επιτελώντας μαζί σας το ιερό χρέος προς τους ηρωικούς νεκρούς μας.

Ας είναι αιωνία η μνήμη των πεσόντων υπέρ πατρίδος ανδρών των ΕΔ , της ΕΒΧ και της ΒΑ εκείνων των αγώνων. Ο Θεός να αναπαύσει τις ηρωικές ψυχές τους.

Θεία η Δόξα τους.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ