Η επική μάχη των Ελλήνων κομάντος στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας εναντίον των Τούρκων και Καναδών του ΟΗΕ ( 6 Σπάνια Βίντεο και φωτογραφίες)
Η ιστορική αλήθεια για τα άκρως δραματικά για τον ελληνισμό γεγονότα που έλαβαν χώρα στην νικηφόρα μάχη του αεροδρομίου Λευκωσίας το ματωμένο καλοκαίρι του 1974 , αποτελούν «οδηγό» για αυτά που αναμένουμε στο Αιγαίο από τους νεο-Οθωμανούς λίαν συντόμως.
Εδική μνεία κάνουμε μέσω βίντεο με μαρτυρίες των ίδιων των πρωταγωνιστών για την ύπουλη και άκρως «βρώμικη» θέση των ανδρών του ΟΗΕ , που πρόδιδαν συνεχώς τα ελληνικά στρατεύματα θέλοντας να παραδώσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα το αεροδρόμιο στους Τούρκους.
Οι Τούρκοι το ήθελαν λυσσασμένα διότι φοβόντουσαν και άλλες αποστολές ελληνικών δυνάμεων μετά την μοιραία αποστολή με τα NORATLAS.
Η μάχη αυτή αποτελεί σύγχρονο «φάρο» για τις ένδοξες δυνάμεις των καταδρομών και από αυτήν εξάγουμε πλήθος συμπερασμάτων, για το πώς ακριβώς ενδεχομένως να μας στήσουν «παγίδα» ξένοι και Τούρκοι στο Αιγαίο με διακύβευμα τα τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων.
Οι Τούρκοι εκτός από το Αιγαίο ετοιμάζονται μεθοδικά εδώ και πολλά χρόνια για την ολοκληρωτική κατάληψη του υπόλοιπου κομματιού της Κύπρου, αλλά η μάχη αυτή τους θυμίζει πάντα ποίους θα έχουν να αντιμετωπίσουν.
Εκείνες τις καυτές ημέρες από την ζέστη και τις βόμβες των τουρκικών αεροσκαφών στην Λευκωσία , η τουρκική διοίκηση είχε επικεντρωθεί στην πάση θυσία κατάληψη του αεροδρομίου της .
Τουρκικό μηχανοκίνητο σύνταγμα αλεξιπτωτιστών με 2000 άνδρες αποδεκατίζεται από τους Έλληνες καταδρομείς τριών λόχων και αριθμητικής συνθέσεως 300 ανδρών. Στο κείμενο που ακολουθεί περιγράφεται η απόκρουση αυτή της τουρκικής διείσδυσης η οποία επιχειρήθηκε όσο κρατούσε η ανακωχή και η οποία επιπρόσθετα αποτέλεσε την πρώτη Ελληνική επιτυχία στην Κύπρο τον Ιούλιο του ΄74.
Την Παρασκευή 19 Ιουλίου 1974, οι φήμες περί επίθεσης των Τούρκων οργίαζαν. Γύρω στις 11:00 το βράδυ κλήθηκαν όλοι οι αξιωματικοί από το Διοικητή στην αίθουσα επισήμων επισκεπτών του αεροδρομίου Λευκωσίας.
Παρευρίσκονταν, πλην του Διοικητή , ο Υπολοχαγός Νικόλαος Κατούντας, οι Ανθυπολοχαγοί Χρίστος Κότσαλης, Θεόδουλος Θεοδούλου, Σάββας Μέντζης, Αντώνης Ιωάννου και οι ΔΕΑ Λοΐζος Λοΐζου και Ανδρέας Κυριάκου.
Μετά τη συγκέντρωση, επεκράτησε σε όλο το τμήμα κλίμα ενθουσιασμού.
Οι καταδρομείς άρχισαν να προετοιμάζονται.
Την 04.15 πρωινή ώρα του Σαββάτου 20 Ιουλίου και ενώ τα τμήματα ετοιμάζονταν για αναχώρηση, εμφανίστηκαν πολεμικά αεροσκάφη.
Τα μεταγωγικά αράδιαζαν αλεξιπτωτιστές.
Τα βομβαρδιστικά έβαλλαν στο παρακείμενο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και πολυβολούσαν το δίαυλο του αεροδρομίου.
Ο Τχης Γεώργιος Κατσάνης, Διοικητής της 33 Μοίρας Καταδρομών, ανέφερε πως η καταβληθείσα προσπάθεια από τον Πρόεδρο Μακάριο διεθνοποίησης των γεγονότων στην Κύπρο πέτυχε και ότι τμήματά μας έπρεπε να είναι σε θέση να κινηθούν, ανά πάσα στιγμή, κατά των Τούρκων.
Ο Διοικητής διέταξε τη Μοίρα να κινηθεί προς τη βάση της, στην Κερύνεια.
Ο 32 Λόχος Κρούσεως, με τον Ανθυπολοχαγό Χρίστο Κότσαλη παρέμεινε στο αεροδρόμιο με μια διμοιρία.
Τη διοίκηση του αεροδρομίου ανέλαβε ο Τχης Παπαδόπουλος. Στο χώρο υπήρχαν δυο άρματα Τ34, δυο Marmour Harrington, δυο BTR μεταφοράς προσωπικού, το τμήμα της Μοίρας μας, μια διμοιρία εξ εφέδρων Ανθυπολοχαγών και αριθμός ενόπλων πολιτών.
Το πρωινό της Τρίτης, 23 Ιουλίου 1974, δόθηκε η διαταγή: ‘‘Αγώνας μέχρι εσχάτων’’.
Σ’ απόσταση 200 μέτρων άρχισαν ν’ αναπτύσσονται τμήματα Τούρκων αλεξιπτωτιστών.
Προωθούνταν με άλματα των 5 μέτρων προς το δρόμο βορείως του αεροδρομίου.
Δυο τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, συνοδευόμενα από ένα άρμα Μ48, άρχισαν να πλησιάζουν.
Τότε άρχισαν να καταφθάνουν οι ενισχύσεις εποχούμενων καταδρομέων της Α΄ Μοίρας.
Δύο μεγάλοι τουρκικοί σχηματισμοί πλησιάζουν το αεροδρόμιο και ένα ολόκληρο σύνταγμα παραμένει σε εφεδρεία για να επιτεθεί κι αυτό στην συνέχεια.
Τις Τουρκικές δυνάμεις συνοδεύουν ισχυρές δυνάμεις αρμάτων μάχης.
Η ψυχραιμία του Ταγματάρχη Μανουρά είναι παροιμιώδης! Αφήνει τους Τούρκους να πλησιάσουν σε απόσταση αναπνοής και τότε, η διμοιρία του Λοχαγού Μπένου από την ταράτσα του αεροδρομίου, ξερνά φωτιά και σίδερο στους Τούρκους.
Ο 42ος ελληνικός Λόχος Κρούσης Καταδρομών, εισέρχεται στην μάχη και αυτός αμέσως.
Ο 43ος Λόχος θερίζει τους Τούρκους ανηλεώς.
Οι Τούρκοι θερίζονται κατά κύματα από τα εύστοχα πυρά των Ελλήνων Καταδρομέων.
Κοντά στο αεροδρόμιο βρίσκεται το φυλάκιο των Καναδών του Ο.Η.Ε., όπου βρίσκουν καταφύγιο οι Τούρκοι.
Οι φιλότουρκοι Καναδοί δίνουν όλες τις πληροφορίες για τους Έλληνες Καταδρομείς στους Τούρκους…
Οι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές άρχισαν να κινούνται στο αναπεπταμένο έδαφος.
Αποτελούσαν θαυμάσιο στόχο για τα όπλα μας.
Η πρώτη προσπάθειά τους απέτυχε παταγωδώς.
Οι φωνές των Τούρκων ομαδαρχών και στελεχών ακούγονταν καθαρά.
Άρχισαν και πάλι τα επιθετικά άλματα.
Οι Έλληνες αξιωματικοί διέταξαν πυρ. Γογγητά.
Στα σαράντα μέτρα αρχίσαμε με χειροβομβίδες.
Και η δεύτερη προσπάθεια των Τούρκων απέτυχε.
Δύο χιλιάδες Τούρκοι επίλεκτοι ετοιμάζονται εκ νέου και επιτίθενται με πρωτοφανή μανία εναντίον των Ελλήνων Καταδρομέων.
Ο Ταγματάρχης Μανουράς δίνει όρθιος τις εντολές του αψηφώντας τις σφαίρες που σφυρίζουν γύρω του.
Οι Επίλεκτοι Τούρκοι έπεσαν πάνω σε διασταυρωμένα πυρά και αποδεκατίστηκαν.
Επί μια ώρα οι προσπάθειες των Τούρκων έσπαγαν κατά κύματα επάνω στα στήθη των Ελλήνων Καταδρομέων.
Πυραμίδες σχημάτιζαν οι σωροί των Τουρκικών πτωμάτων κάτω από τον καυτό Κυπριακό ήλιο.
Η μάχη διήρκησε τριάντα λεπτά. Παρά τις σοβαρές απώλειές τους δεν εγκατέλειπαν τις προσπάθειες κατάληψης του αεροδρομίου.
Πάλι επιτίθενται.
Ο όγκος πυρός μας είναι καθοριστικός.
Ούρλιαζαν, φωνασκούσαν κι έτρεχαν πανικοβλημένοι πλάγια και πίσω.
Τα ημέτερα δυο Τ34 και τα BTR εξήλθαν του αεροδρομίου κι έβαλλαν με τα πολυβόλα τους κατά του δεινοπαθούντος εχθρού.
Τίποτα δεν προδίκαζε για μας αυτό που θ’ ακολουθούσε.
Την ώρα δηλαδή της κατά κράτος επιβολής μας. ‘‘Παύσατε Πυρ’’.
Η διαταγή εκδόθηκε από τον Τχη Παπαδόπουλο.
Βρισκόταν στο Jeep με δυο αξιωματικούς του ΟΗΕ κι έναν Τούρκο αξιωματικό.
Οι καθηλωμένοι Τούρκοι, όσοι επέζησαν, άρχισαν ν’ απομακρύνονται έντρομοι.
Οι υπερασπιστές του αεροδρομίου Λευκωσίας, με σκυφτά τα κεφάλια, κατόπιν της ανωτέρω διαταγής του ΓΕΕΦ άρχισαν να υποχωρούν.
Η ελληνική σημαία αντικαταστάθηκε με εκείνην του ΟΗΕ.
Οι ελληνικές απώλειες είχαν έναν νεκρό.
Τον Αρχιλοχία ΤΘ Αθανάσιο Φωτόπουλο και δυο τραυματίες.
Δυο ασθενοφόρα του ΟΗΕ κατέφθασαν για να περισυλλέξουν τους νεκρούς και τραυματίες Τούρκους.
Οι Έλληνες καταδρομείς μπήκαν σε λεωφορεία και κατευθύνθηκαν στο στρατόπεδο της Τύμπου, όπου ήδη είχε ανασυνταχθεί η Μοίρα τους.
Το αεροδρόμιο της Λευκωσίας μετά από «εντολές» από την Αθήνα παραδόθηκε στον ΟΗΕ και σήμερα παραμένει έρημο, σημάδι ενός αιματοβαμμένου πολέμου που πολλοί στην χώρα μας ήθελαν να ‘ξεχαστεί» το συντομότερο δυνατό.
Αλλά «όποιος λαός ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει».
