Γράφει ο Παντελής Δ. Καρύκας
Ήλθε, είδε και απήλθε ο Ερντογάν χωρίς να λάβει τα όσα ζητούσε. Οι Κούρδοι, για την ώρα τουλάχιστον, αποτελούν ιδιαίτερο κομμάτι του αμερικανικού σχεδιασμού στην Συρία και δεν πρόκειται να θυσιαστούν.
Φαίνεται επίσης πως η Ουάσινγκτον δεν φοβήθηκε από τις άμεσες ή έμμεσες τουρκικές απειλές και το ρωσικό χαρτί που προσπαθεί να παίξει ο Ερντογάν, καθώς η κυβέρνηση Τραμπ, αλλά και το καθεστώς Πούτιν έχουν δείξει την πρόθεσή τους, κατά το κοινώς λεγόμενο, να τα βρουν.
Αν δε τα βρουν ο ρόλος της Τουρκίας, απλοϊκά δοθέντος, περιορίζεται δραματικά. Και ναι μεν οι ΗΠΑ θέλουν μια ισχυρή Τουρκία στα νώτα της Ρωσίας, αλλά πρωτίστως θέλουν μια σοβαρή και αξιόπιστη Τουρκία, κάτι που με τον σουλτάνο Ταγίπ τον Α΄στο τιμόνι απλώς δεν υπάρχει.
Αντίθετα υπάρχει μια Τουρκία που παλινωδεί, που απειλεί, που προκαλεί και με ίντριγκες προσπαθεί να σώσει την κατάσταση για την ίδια στην Συρία.
Ωστόσο ούτε η Ρωσία, ούτε πλέον οι ΗΠΑ έχουν κοινή οπτική με την Τουρκία επί του προκειμένου. Μια παράμετρος του ζητήματος πάντως αφορά το Ιράν και το Ισραήλ.
Εκεί η κατάσταση περιπλέκεται καθώς το Ιράν έχει στενή σχέση με τη Ρωσία, αλλά παράλληλα αποτελεί τον υπ’ αριθμό 1 εν δυνάμει αντίπαλο του Ισραήλ. Η Τουρκία και στο θέμα του Ιράν παίζει, τασσόμενη πότε υπέρ, πότε κατά γεγονός που δεν καθιστά ιδιαίτερα αξιόπιστη.
Από την άλλη πλευρά η Τουρκία πιέζει ασφυκτικά σε Αιγαίο και Κύπρο. Λίγες μόλις ώρες πριν από το ψευδοκράτος αφέθηκε να εννοηθεί πως αν η ελληνική πλευρά δεν υποχωρήσει τον Ιούνιο θα έχουμε θερμό επεισόδιο.
Με τον τρόπο αυτό αποκαλύπτεται η αδιέξοδη πολιτική που ακολουθήθηκε στο Κυπριακό καθώς η ελληνική πλευρά θεώρησε τον Ακιντζί καλόπιστο συνομιλητή.
Όσον αφορά την Ελλάδα, πέραν των βερμπαλισμών και της ρητορείας η πραγματικότητα δεν είναι ευχάριστη. Και μπορεί να βαυκαλιζόμαστε με τα προβλήματα που υπάρχουν στις ένοπλες δυνάμεις της απέναντι πλευράς, μετά το πραξικόπημα, αλλά το πλεονέκτημά μας αυτό, εάν υφίσταται, εν τέλει, δεν θα διαρκέσει για πάντα.
Ο χρόνος δεν εργάζεται υπέρ της Ελλάδος στο ισοζύγιο στρατιωτικής ισχύος με την Τουρκία, εφόσον η Αθήνα δεν σκέφτηκε, ποτέ, σοβαρά να επενδύσει στην Άμυνα τα πολλά τελευταία χρόνια.
Την ώρα που η Τουρκία κατασκευάζει οπλικά συστήματα, μόνη ή και συνεργασία με άλλες χώρες, και μάλιστα τα εξάγει και κερδίζει πολλά δολάρια από τις εξαγωγές αυτές, στην Ελλάδα υπάρχει τέλμα, ένα τέλμα παλαιότερο από την επταετή οικονομική κρίση.
Μοιραία, αν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί η Ελλάδα, παρά τις καλές προθέσεις όλων θα αδυνατεί να προασπίσει τα συμφέροντά της, ελπίζοντας απλώς σε διπλωματικές συγκυρίες για να κρατηθεί.
Δυστυχώς κάτι τέτοιο δοκίμασαν και οι Παλαιολόγοι για να συγκρατήσουν τους Οθωμανούς. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό και εορτάζεται, απέναντι, κάθε 29η Μαΐου, επέτειο της Αλώσεως.
πηγή: MIgnatiou