Την Δευτέρα 09 Μαΐου, εορτάσθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου Άρτας, η λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Την Δοξολογία ετέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.κ. Καλλίνικος.
Η φιλόλογος κυρία Δήμητρα Μαργώνη εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας.
Στην εκδήλωση παρέστησαν:
. Ο Δκτης του ΚΕΝ Άρτας, Τχης(ΠΖ) Φώτιος Καραμπάς
. Ο Δήμαρχος του Ν. Σκουφά, Στάθης Γιαννούλης
. Εκπρόσωποι της αντιπεριφέρειας Άρτας, του δήμου Αρταίων, και της Αστυνομίας
. Ο Πρόεδρος της Ε.Α.Α.Σ./Παρ. Άρτα, Σχης(ΠΖ) ε.α. Αλέξανδρος Παναγής
. Ο Αντιπρόεδρος τω αποστράτων Αστυνομικών Υπαστυνόμος Βασίλειος Τσώλης
. Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Εφέδρων Αξκων Άρτας Πέτρος Κατσαούνος
Ο Πανηγυρικός της ημέρας από την
Μαργώνη Δήμητρα,Φιλόλογο ΓΕ.Λ Κομποτίου
Σαν σήμερα πριν 72 χρόνια έληξε για την Ευρώπη ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, η μεγαλύτερη σύγκρουση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σε αυτόν ενεπλάκη η πλειονότητα των κρατών του τότε κόσμου -συμπεριλαμβανομένων και των μεγάλων δυνάμεων - δημιουργώντας τελικά δύο αντίπαλα στρατόπεδα: τους Συμμάχους (με συμμετοχή χωρών όπως οι Η.Π.Α , η Ε.Σ.Σ.Δ, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ελλάδα, η Γιουγκοσλαβία, ο Καναδάς, η Αυστραλία) και τις δυνάμεις του Άξονα ( με τη Γερμανία, την Ιταλία ως το 1943, την Ιαπωνία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία κ.α). Επρόκειτο εκτός των άλλων και για μια μεγάλη ιδεολογική σύγκρουση ανάμεσα στο φασισμό και σε όσους τον πολεμούσαν .
Η έκρηξη αυτού του Πολέμου αποτέλεσε απόρροια της επεκτατικής τακτικής που άσκησε η ναζιστική Γερμανία και της υποχωρητικότητας των συμμαχικών κυβερνήσεων της Γαλλίας και της Βρετανίας, οι οποίες φάνηκαν αρχικά ενδοτικές, προκειμένου να διατηρηθεί η ειρήνη.
Κατά την πρώτη φάση του πολέμου τα γερμανικά στρατεύματα σημείωσαν αλλεπάλληλες νίκες και επεξέτειναν τον έλεγχο της ναζιστικής Γερμανίας απ' άκρου εις άκρον της ηπειρωτικής Ευρώπης. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις θα σημειώσουν εντούτοις νέα τροπή μετά τη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, τον Ιούνιο του 1941, και την αιφνιδιαστική ιαπωνική επίθεση κατά του Περλ Χάρμπορ, τον Δεκέμβριο, οπότε θα εισέλθουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες στον πολεμικό αγώνα. Η συμμαχική αντεπίθεση θα οδηγήσει, μετά το 1943, στην κάμψη της Γερμανίας και, τελικά, στη συνθηκολόγησή της
Ο Πόλεμος προκάλεσε τεράστιες ανθρώπινες και υλικές απώλειες σε κλίμακα παγκόσμια - κυρίως όμως στην Ευρώπη. Σε τριάντα έξι εκατομμύρια ανέρχονται οι νεκροί στη γηραιά ήπειρο - πολλοί από τους οποίους προέρχονταν, για πρώτη φορά, από τους αμάχους. Πόλεις και οικισμοί, λιμάνια, επικοινωνιακοί κόμβοι και πλουτοπαραγωγικές πηγές καταστράφηκαν. Η σκληρή δοκιμασία ανέτρεψε τις ισορροπίες στον παγκόσμιο χάρτη.
Έξι ολόκληρα χρόνια (1939-1945) αιματοχυσίας και καταστροφών, έξι ολόκληρα χρόνια πίκρας, πείνας και πόνου δημιούργησαν την οδυνηρή τραγωδία των λαών μέχρι τη συνθηκολόγηση.
Η άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας υπογράφηκε στις 8 Μαΐου του 1945 από τον στρατηγό Γιόντλ, αρχηγό του Επιτελείου Επιχειρήσεων της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ, στη γαλική πόλη Ρένς. Η τελετή επαναλήφθηκε την επομένη, 9 Μαΐου, και στο Βερολίνο.
Βέβαια, ο πόλεμος μεταξύ Αμερικής και Ιαπωνίας συνεχίστηκε. Η συνθηκολόγηση του άλλου εταίρου του άξονα, επιτεύχθηκε λίγο αργότερα, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945, μετά τη ρίψη ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι από τις Η.Π.Α. Και σε αυτό το μέτωπο βαρύς υπήρξε ο φόρος αίματος και υλικών καταστροφών, κυρίως για τους λαούς της Άπω Ανατολής.
Η σημερινή ημέρα λοιπόν ταυτίζεται με τη σημαντικότερη ημερομηνία στην ιστορία της Ευρώπης και όλης της ανθρωπότητας, η οποία βίωσε και άλλες φορές τον πόλεμο, αλλά ποτέ πριν δεν γνώρισε τόση παράλογη βία, χωρίς όρια και σύνορα, με τίμημα τη ζωή δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ στιγματίστηκε και από το εβραϊκό Ολοκαύτωμα. Η πιο άγρια πλευρά της ανθρώπινης φύσης που καλλιεργήθηκε συστηματικά και αδίστακτα από ολοκληρωτικές ιδεολογίες και άνομα συμφέροντα, βγήκε στο προσκήνιο της Ιστορίας σπέρνοντας οδύνη και συμφορά. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι η πρώτη πολεμική σύγκρουση που οι υπεύθυνοι καταδικάστηκαν ως εγκληματίες πολέμου, παρότι είχε θεσπιστεί και συμπεριληφθεί ο σχετικός όρος του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου στη συνθήκη των Βερσαλλιών, ήδη από το τέλος του 1ου Παγκοσμίου.
Η Ελλάδα που συμμετείχε στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων αντιστάθηκε στον άξονα αλλά πλήρωσε και αυτή βαρύ «φόρο αίματος», τόσο κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων σε Ήπειρο, Μακεδονία και Κρήτη, όσο και κατά την τετράχρονη κατοχή Γερμανών, Ιταλών αλλά και Βουλγάρων.
Επομένως οφείλουμε την ίδια αυτή μέρα να τιμήσουμε παράλληλα, τη γενιά του αλβανικού έπους, τους ήρωες των οχυρών του Ρούπελ, της μάχης της Κρήτης, τους αγωνιστές σε όλη την Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή, όλους εκείνους που πολέμησαν και αντιστάθηκαν, που μαρτύρησαν στα βασανιστήρια των δυνάμεων κατοχής. Αυτούς που πέρασαν από την κόλαση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, όλους τους μαχητές που κράτησαν ψηλά τη σημαία της Ελευθερίας και της Πατρίδας μας.
Ο πατριωτισμός και η ακλόνητη πίστη του Ελληνικού λαού στο ιδανικό της ελευθερίας, και της δημοκρατίας, η έμφυτη απόρριψη του φασισμού και κάθε μορφής ολοκληρωτισμού οδήγησαν στην αυθόρμητη και απαράμιλλη Εθνική Αντίσταση, αποκορύφωμα της οποίας υπήρξε η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου από τις ενωμένες αντιστασιακές δυνάμεις του Ε.Α.Μ και του Ε.Δ.Ε.Σ την νύχτα της 25ης Νοεμβρίου 1942.
Δυστυχώς, λίγο μετά απ’ αυτές τις μεγαλειώδεις πράξεις, άρχισε να αναπτύσσεται το πνεύμα που οδήγησε στην τραγωδία του εμφυλίου. Ας θυμόμαστε πάντα την αντίθεση αυτή, ας απομονώσουμε τις φωνές του διχασμού και των ακροτήτων που -και σήμερα ακόμα- υπάρχουν, κι ας κρατήσουμε ως μήνυμα της ημέρας, τη δυνατότητα της πατρίδας μας να μεγαλουργεί μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες, όταν υπάρχει ενότητα και πίστη. Η Εθνική Αντίσταση διδάσκει πώς οργανώνει ένας λαός τον αγώνα του για το αυτονόητο δίκιο, για την εθνική του αξιοπρέπεια. Η αντιστασιακή δράση στην Ελλάδα, αποτελεί ταυτόχρονα, χάρη στον ενωτικό της χαρακτήρα, φωτεινό παράδειγμα για τις επερχόμενες γενιές.
Όπως οι Έλληνες, έτσι και άλλοι λαοί που έδωσαν τη νίκη στο αντιφασιστικό μέτωπο, δεν είδαν όλα τους τα όνειρα και τις ελπίδες να επιβεβαιώνονται με το τέλος του πολέμου.
Με τον ανταγωνισμό Ανατολής-Δύσης εγκαινιάστηκε η περίοδος των εξοπλισμών και πρόβαλε ολοένα και πιο εφιαλτική η απειλή των πυρηνικών όπλων.
Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου απομάκρυνε την πιθανότητα μιας πυρηνικής σύγκρουσης που θα έθετε τέλος στην ανθρώπινη ιστορία. Οι ολοκληρωτικές ιδεολογίες κατέρρευσαν και οι αρχές των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων και της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, φάνηκε να επικρατούν.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα γεννήθηκε η ιδέα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Σαν σήμερα, στις 9 Μαΐου 1950, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρ Σουμάν με την διάσημη διακήρυξή του, καλούσε την χώρα του και την Γερμανία, καθώς και άλλες ευρωπαϊκές χώρες να ενώσουν την παραγωγή τους σε άνθρακα και χάλυβα. Η κίνησή του αυτή ήταν ο «πρώτος συγκεκριμένος θεμέλιος λίθος μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας» μέσα από τους καπνούς και τα ερείπια που άφησε πίσω του ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος. Επομένως η σημερινή μέρα έχει αποκτήσει ακόμα έναν υψηλό συμβολισμό και αναφέρεται ως η "Ημέρα της Ευρώπης". Ακριβώς 5 χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η κεντρική ιδέα του εξέχοντος Γάλλου πολιτικού ήταν, η από κοινού εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών λαών, προκειμένου να αποτραπεί μια νέα σύγκρουση στην Ευρώπη, αφού από τη «Γηραιά Ήπειρο» ξεκίνησαν και οι δύο αιματηρότατοι παγκόσμιοι πόλεμοι.
Ωστόσο, 72 χρόνια μετά τη λήξη του 2ου Παγκοσμίου δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την νέα κατάσταση που διαμορφώνεται διεθνώς, κυρίως με τον κίνδυνο της τρομοκρατίας που καλλιεργείται από το θρησκευτικό φονταμενταλισμό και την επιθετικότητα του ισλαμικού εξτρεμισμού, που απειλεί το δυτικό σύστημα αξιών της ανοιχτής κοινωνίας και βάλλει κατά του δυτικού τρόπου ζωής, προκαλώντας παράλληλα ανθρωπιστική κρίση λόγω των μαζικών προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών. Απότοκα των νέων συνθηκών είναι η ανερχόμενη ξενοφοβία και ο ρατσισμός, δηλαδή ένα αρνητικό ιδεολογικό πλαίσιο που ευνοεί την περιχαράκωση, τους αποκλεισμούς, τη διάσπαση, ακόμα και τα κηρύγματα μίσους που υποδαυλίζουν διάφοροι "πολιτικοί καθοδηγητές" με τάσεις επαναφοράς στους εθνικισμούς, και τους διαχωρισμούς. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι τάσεις αυτές εκδηλώνονται πλέον, με συμπαγείς πολιτικές συμπεριφορές σε ορισμένες κυβερνήσεις και ορισμένες πολιτικές δυνάμεις σε ολόκληρο τον κόσμο, δυστυχώς και στην Ευρώπη.
Παρά τη δύσκολη συγκυρία και την αρνητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η πλειονότητα των πολιτών και πολιτικών παγκοσμίως είναι - και πρέπει να παραμείνει -προσηλωμένη στα δημοκρατικά ιδεώδη. Η ιστορία διδάσκει, ότι απέναντι στους διαλυτικούς εθνικισμούς και στον πόλεμο, η απάντηση των δημοκρατικών κοινωνιών είναι η περαιτέρω ενίσχυση του δημοκρατικού πολιτεύματος, η συνεργασία, η αλληλεγγύη, η ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα, η καλώς εννοούμενη "ένωση συμφερόντων" και κυρίως η προσήλωση στις κοινές ανθρώπινες αξίες. Διότι αν ξεχάσουμε το ιστορικό μας παρελθόν, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το παρόν και σίγουρα δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε με ασφάλεια το μέλλον μας.
