Αν θέλετε ένα δείγμα του τι σημαίνει ΜΙΣΟΣ, διαβάστε άρθρο του Φ. Χασάνκαγια (“Μιλέτ”, 3-11-16). Ασχολίαστο το λιβελογράφημα του τουρκόφρονα Πομάκου, σε μετάφρασή μας (Μ.Κ):
“Οι κάθε είδους εθνικές και θρησκευτικές αξίες των Τούρκων της Δυτικής Θράκης (που αποτελούνε μια εθνικοθρησκευτική κοινότητα) συνεχίζουν να καταπατώνται από την ελληνική κυβέρνηση. Όπως και στο παρελθόν έτσι και τώρα, με αυξανόμενη σφοδρότητα, συνεχίζονται οι επιθέσεις κατά των ισλαμικών αξιών.
Παρά το ότι στην Αθήνα ζούνε εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι, στερούνται κάποιου ιερού χώρου για να κάνουν την προσευχή τους. Οι μουσουλμάνοι που ζούνε στην Ελλάδα, δεν περνά μέρα που να μην υποστούν βία. Ιδιαίτερα οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες που φεύγουν από μια τυραννία, βρίσκονται αντιμέτωποι με μιαν
χειρότερη.
(…) Η Ελληνική νοοτροπία ακόμη από την Ρωμαϊκή εποχή, συντηρήθηκε με την λογική πως για να μπορέσει να επιβιώσει απέναντι σε έναν μεταδοτικό ιό σαν το Ισλάμ και να μπορέσει να συνεχίσει την ύπαρξη της, πρέπει να διαβρωθούν και να καταστραφούν οι άξιες του Ισλάμ και έτσι με αυτό τον τρόπο συντηρήθηκε.
Οι Δυτικοί ευεργέτες γνωρίζοντας καλά αυτήν τους την αρρώστια, επί αιώνες τους εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν. Με όνειρα για την Μεγάλη Ελλάδα συγκρούσθηκαν πάντα στην πρώτη γραμμή με τους μουσουλμάνους. Σαν παλληκάρια που δεν χορταίνουν τις ήττες, μόλις σηκώνονταν λίγο και πριν καν ανοίξουν τα μάτια τους, μα με ξένους βασιλείς, μα με χούντες και με οικονομικές κρίσεις, τους αποκοίμιζαν. Και καθώς δεν γνωρίζουν άλλη θρησκεία και ιστορία από αυτήν που τους επέβαλε η Εκκλησία, έχουν μίσος για άλλες θρησκείες και ιστορίες.
Καθώς ανατράφηκαν με αυτού του είδους την τύφλωση του νου και του πνεύματος σε καμμιά περίοδο της ιστορίας δεν αντιλήφθησαν τον κόσμο και τις ιστορικές αλήθειες. Εάν τυχαία ένας επιστήμονας, επιχειρήσει να δείξει θάρρος ενάντια στο σκοτάδι της εκκλησίας και φέρει αντιρρήσεις κατά των θρησκευτικών και ιστορικών δογμάτων της, τότε ακόμη και αν είναι άθεος αφορίζεται, ανακηρύσσεται προδότης από όλη την κοινωνία και λιντσάρεται. Μαυρίζει όλη η ζωή του και σε όποιο αξίωμα και θέση και αν βρίσκεται, καθίσταται πλέον αδύνατο να συνέλθει και να δει μια άσπρη μέρα.
(…) Κανονικά το κράτος πρέπει να έχει ένα σύστημα προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων πίστης και λατρείας. Τα δικαιώματα αυτά παρά το ότι είναι εγγυημένα από της διεθνείς συνθήκες και το σύνταγμα, στην χώρα μας το κρατικό χέρι τα αγνοεί και επιτρέπει κάθε είδους τυραννία σε βάρος των Τούρκων της Δυτικής Θράκης.
Η μεγαλύτερη τυραννία κοινωνιών και κυβερνήσεων είναι να μην σέβονται και να μην υπολογίζουν τις ιερές αξίες άλλων.
Εάν όμως αυτοί έχουν τους νόμους τους που μυρίζουν μίσος, οργή και φρίκη, εμείς έχουμε τον Αλλάχ…”
Πηγή Αντιφωνητής