Κλιμακώνεται επικίνδυνα η κρίση με επίκεντρο τη Συρία

Ανάλυση του Χρήστου Καπούτση

Στη Συρία, στην νοτιοανατολική Τουρκία και στο Βόρειο Ιράκ,  είναι σε πλήρη εξέλιξη  στρατιωτικές επιχειρήσεις, με εκατοντάδες νεκρούς καθημερινά, κυρίως άμαχους πολίτες. 
Η διάχυση της κρίσης στα γειτονικά κράτη, εκτιμάται ως πιθανή εξέλιξη, άρα η κρίση «αναβαθμίζεται» σε περιφερειακή και απειλεί την σταθερότητα μιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής. 
Επίσης,  η ενεργός ανάμειξη με στρατιωτικά μέσα των ΗΠΑ , της Ρωσίας, αλλά και της Τουρκίας, του Ιράν, του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, σκορπούν “ρίγη ανησυχίας” στους αναλυτές , που προσπαθούν να περιγράψουν την τελική φάση της πολύπλευρης κρίσης στη Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.  
Το βασικό διακύβευμα είναι  εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων και η ασφάλεια των αγωγών μεταφοράς του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.  Είναι αυτά που ρυθμίζουν συνθήκες «ειρήνης» ή κλιμάκωσης των πολεμικών συρράξεων, αλλά και τη ζωή των αμάχων πολιτών και το μέλλον των προσφύγων από τις εμπόλεμες ζώνες.

Στη Συρία διεξάγεται ένας πολύ σκληρός και αφόρητα φονικός πόλεμος, με τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες , τις διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις, τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους(ISIS) να συγκροτούν ένα ενιαίο μέτωπο και να αντιμάχονται τις κρατικές δυνάμεις που παραμένουν πιστές στον Πρόεδρο της Συρίας  Μπασάρ Αλ Άσαντ.

Στον εμφύλιο στη Συρία μετέχουν οι ΗΠΑ και η ΡΩΣΙΑ , ως εξής:

 Οι ΗΠΑ,  πραγματοποιούν αεροπορικούς βομβαρδισμούς στο Β. Ιράκ και τη Συρία, τόσο εναντίον στο  Ισλαμικό Κράτους, όσο και σε άλλες ακραίες αντικαθεστωτικές ομάδες. Παράλληλα , οι ΗΠΑ στηρίζουν μετριοπαθείς επαναστατικές  ομάδες, που πολεμούν εναντίον  των καθεστωτικών δυνάμεων και της κυβέρνησης της Συρίας. 

Επίσης οι αμερικανοί στηρίζουν τους Κούρδους της Συρίας, που δίνουν σκληρές μάχες στο έδαφος,  εναντίον των τζιχαντιστών του ISIS. Ωστόσο, είναι συγκλονιστική η αποκάλυψη ότι οι αμερικανοί στηρίζουν με την παροχή οπλισμού την τρομοκρατική οργάνωση ΑΛ – ΝΟΥΣΡΑ (παρακλάδι της ΑΛ- ΚΑΙΝΤΑ).

Στη συνέντευξη που έδωσε λοιπόν ο διοικητής της εξτρεμιστική ομάδας της αλ Νούσρα Αμπού αλ Έζ (Abu Al Ezz) στον δημοσιογράφο Jürgen Todenhöfer και δημοσιεύει η γερμανική εφημερίδα της Κολωνίας Kölner Stadtanzeiger αποκαλύπτεται η συνεργασία του ISIS με τις ΗΠΑ. «Η υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών στην αντιπολίτευση είναι παρούσα, αλλά όχι άμεση. Υποστηρίζουν τις χώρες που μας στηρίζουν. Αλλά δεν είμαστε ικανοποιημένοι με αυτήν την υποστήριξη. 

Θα πρέπει να αποκτήσουμε όπλα υψηλής τεχνολογίας. Έχουμε κερδίσει πολλές μάχες λόγω των πυραύλων TOW που λάβαμε και ήρθαμε σε μια ισορροπία με το καθεστώς εξαιτίας αυτών των πυραύλων. Επίσης λάβαμε άρματα μάχης από τη Λιβύη μέσω της Τουρκίας και πολλαπλούς εκτοξευτήρες ρουκετών», δήλωσε ο Αμπού αλ Έζ.

Η Ρωσία, στηρίζει , με στρατιωτικά και διπλωματικά μέσα τον  ηγέτη της Συρίας, Μπασάρ Αλ-Άσαντ, που είναι  και ο μοναδικός  σύμμαχος της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή. Η Ρωσική αεροπορία βομβαρδίζει ανηλεώς θέσεις  των τζιχαντιστών του ISIS στο Ιράκ και πραγματοποιεί εναέριους βομβαρδισμούς στα εδάφη της Συρίας, εναντίον τρομοκρατικών και αντικαθεστωτικών οργανώσεων. Σύμφωνα με το Κρεμλίνο, η ένταξη νεαρών Ρώσων , κυρίως από την Τσετσενία, στις γραμμές των Τζιχαντιστών,  ενέχει τον κίνδυνο τρομοκρατικών επιθέσεων στο έδαφος της Ρωσίας, γι’ αυτό επιδιώκει τη διάλυση του Ισλαμικού Κράτους. Επίσης η Ρωσία ενισχύει στρατιωτικά και τους Κούρδους της Συρίας.

Όμως, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, συμμετέχουν έμμεσα ή άμεσα και άλλα κράτη.

Η καταστροφή του σιιτικού μουσουλμανικού τόξου (Τεχεράνη- Δαμασκός- Νότιος Λίβανος) ήταν από τους βασικούς στόχους  του στρατιωτικού σχεδίου της Δύσης (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.) εναντίον του Ιράν, που είχε και έχει  τη στήριξη της Δαμασκού (παρότι ο Μ. Άσαντ δεν είναι σιίτης, αλλά είναι Αλαουίτης) και της οργάνωσης Χεζμπολάχ του Νότιου Λιβάνου.  

Το σιιτικό Ιράν βρίσκεται στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης με την σουνιτική Σαουδική Αραβία, η οποία έχει στο πλευρό της, τις επίσης σουνιτικές κυβερνήσεις του Σουδάν, του Κουβέιτ, του Μπαχρέιν και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, αλλά και την Τουρκία του Τ. Ερντογάν. Όλα αυτά τα σουνιτικα κράτη ενίσχυαν οικονομικά και στρατιωτικά τον ISIS και τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις στη Συρία.  Επίσης τη διάλυση του σιιτικού  τόξου (αν ανατραπεί ο Άσαντ επιτυγχάνεται ρήγμα στο σιιτικό τόξο) και την αποδυνάμωση του Ιράν, προωθούν,  οι Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, διότι εκτιμούν ότι ένα πυρηνικά εξοπλισμένο Ιράν, όχι μόνο θα είναι υπολογίσιμος αντίπαλος, αλλά και θα ανατρέψει τα γεωπολιτικά, ενεργειακά και στρατηγικά δεδομένα  της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής  της Α. Μεσογείου,  της Μέσης Ανατολής και της  Αραβικής Χερσονήσου. 
Η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, αντίπαλοι μέχρι πρότινος (δεν έχουν καν διπλωματικές σχέσεις), έχουν «ανακαλύψει» κοινά συμφέροντα  και συμμαχούν πλέον σε βάρος του Ιράν. Επίσης Ισραήλ και Σαουδική Αραβία, είναι οι ισχυρότεροι και οι πιο  σημαντικοί,  μαζί την Τουρκία, σύμμαχοι των  ΗΠΑ.

Αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωσαν,  πως  η κατάρρευση της  πρόσφατης εκεχειρίας στη Συρία, που έχει προκαλέσει μια άνευ προηγούμενου ανθρωπιστική καταστροφή στο Χαλέπι (αυτοκτονούν 10χρονα παιδιά διότι δεν αντέχουν την πείνα και τη φρίκη του πολέμου), αυξάνει τις πιθανότητες τα κράτη του Κόλπου να εφοδιάσουν τους σύρους αντικαθεστωτικούς αντάρτες με φορητούς αντιαεροπορικούς πυραύλους,  για να αντιμετωπίσουν τα αεροσκάφη της συριακής και της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας, που σημαίνει,  κλιμάκωση των φονικών στρατιωτικών επιχειρήσεων. 

Το εξαιρετικά επικίνδυνο είναι,  ότι στον ίδιο εναέριο χώρο δραστηριοποιούνται οι πιο ισχυρές αεροπορίες  του Κόσμου, η αμερικανική και ρωσική. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος ,  ένα ατύχημα ( π.χ. κατάρριψη ρωσικού μαχητικού από αμερικανικό) να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. 
Ο έλεγχος του εναέριου χώρου της Συρίας και του Β. Ιράκ, είναι από τους βασικούς στρατιωτικούς στόχους.  Είναι χαρακτηριστικό ότι, ο επικεφαλής των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο στρατηγός Ντάντφορντ,  απαντώντας σε ερώτηση μέλους της επιτροπής άμυνας του Κογκρέσου,  τι χρειάζεται,  για να ελέγξουν οι ΗΠΑ τον εναέριο χώρο της Συρίας, απάντησε: “Θα πρέπει να κάνουμε πόλεμο με τη Ρωσία”.

Στην  νοτιοανατολική Τουρκία και κοντά στα σύνορα με τη Συρία και το Ιράκ, διεξάγονται  σφοδρές μάχες της τουρκικής στρατοχωροφυλακής με τους Κούρδους  αντάρτες του ΡΚΚ. Σύμφωνα με το τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο «Ανατολή» (φιλοκυβερνητικό), από τις αρχές του Σεπτεμβρίου έχουν σκοτωθεί 320 Κούρδοι και 53 τούρκοι στρατιώτες.

Πάντως,  οι στρατιωτικές συγκρούσεις στην «γειτονιά» μας, είναι το αποτέλεσμα  των Στρατηγικών σχεδίων ισχυρών κρατών , που προωθούν, γεωπολιτικά, ενεργειακά, οικονομικά και διπλωματικά συμφέροντα.  

Αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής τους, είναι η αξιοποίηση και η εκμετάλλευση του τεράστιου ορυκτού πλούτου της περιοχής και η κατασκευή αγωγών μεταφοράς της ενεργείας, με εγγυήσεις για την ασφάλειά τους.  Και φυσικά, στους «ανομολόγητους» στόχους εντάσσεται και  η αύξηση των πωλήσεων των εξελιγμένων και πανάκριβων «προϊόντων» των Στρατιωτικών Βιομηχανιών.