Μια μικρή «νομισματική» ιστορία. Κάθε ομοιότητα με γνωστά πρόσωπα και γεγονότα δεν είναι τυχαία.

Του Χάρη Θεοχάρη

Το τηλέφωνο χτύπησε επίμονα. Ήταν η δεύτερη φορά που τον καλούσε ο ίδιος αριθμός και ο βουλευτής της ιστορίας μας το σήκωσε, παρά το γεγονός ότι ήταν σε μια σύσκεψη με τους συνεργάτες του.

- Καλησπέρα, μπορώ να σε πάρω εγώ σε λίγο, είναι επείγον;
- Πάρε. Πρέπει να σου γνωρίσω κάποιον που έχει να σου πει κάτι πολύ σοβαρό.
- Αύριο το πρωί; 10:00;
- Φυσικά. Τα λέμε αύριο.

...

O ήλιος την επόμενη ημέρα έκαιγε πιο έντονα από ό,τι συνήθως· σύννεφα δεν υπήρχαν στον ορίζοντα. Τίποτε δεν προμήνυε τις σκοτεινές αποκαλύψεις. Οι τρεις συναντήθηκαν και ο νεόφερτος έχει να εξιστορήσει μια συγκλονιστική –σχεδόν απίστευτη– ιστορία:

Ετοιμάζουν δραχμή! Δουλεύουν το σχέδιο με μια ομάδα από διάφορα υπουργεία. Από μακριά μέσω email. Από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ένας, δύο από το Μαξίμου, ένας δύο από άλλα υπουργεία.

Ο βουλευτής δεν πιστεύει στα αυτιά του. Είναι ποτέ δυνατόν να συμβαίνει αυτό μια εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα; Χωρίς στοιχειώδη προετοιμασία; Έτσι απλά σε μια νύχτα μια χώρα θα αλλάξει νόμισμα;

Είναι.

Το πλάνο περιλαμβάνει και εταιρεία συμβούλων. Θα καλούσαν μια εταιρεία που παρείχε συμβουλές και στο Πουέρτο Ρίκο κατά την πρόσφατη πτώχευσή του. Θα βοηθούσε σε πρακτικά ζητήματα που θα αναφύονταν. Έχει και πολλά άλλα παραλειπόμενα η ιστορία μας. Η έλλειψη ρευστότητας θα σκότωνε την Oικονομία. Προτεινόμενη λύση: η μη πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων για ένα μήνα, τον Ιούλιο... Μετά, από τον Αύγουστο, πληρωμή κατά το 30% σε ευρώ και το 70% σε λογιστικές μονάδες IOUs ή Β’s αν προτιμάτε.

Άμεσος έλεγχος νοσοκομείων και κεντρικός προγραμματισμός, γιατί η έλλειψη σε φάρμακα και αναλώσιμα θα καταστήσει για ένα διάστημα αναγκαίο το δελτίο στα χειρουργεία. Το ίδιο θα ίσχυε και για τα τρόφιμα και τα καύσιμα κατά περίπτωση.

Εκτύπωση χαρτονομίσματος σε κάποια χώρα (αργότερα θα μαθαίναμε για πιθανό σχέδιο για εκτύπωση στην Αυστραλία ή στη Ρωσία).

Και φυσικά, κρατικοποίηση των τραπεζών. Τι σημαίνει όμως αυτό; Κρατικοποίηση δανείων που θα γίνουν κόκκινα –όσα δεν είναι ήδη– μέσα σε μια νύχτα. Τράπεζες χωρίς αντίκρυσμα, πουκάμισα αδειανά. Όλα στην πλάτη του λαού.

Τη νύχτα δεν κοιμήθηκε. Την επόμενη μέρα, το καταγγέλλει από το βήμα της Βουλής. Η υπουργός που είναι στην αίθουσα, σε κατάσταση αμόκ, τον απειλεί μέχρι και με εισαγγελέα.

Δεν τον πιστεύει καλά καλά το ίδιο του το κόμμα και τον καλεί για διευκρινίσεις.

Οι λοιδορίες και οι επιθέσεις για μέρες είναι αμέτρητες.

Γελοιοποίηση είναι το σχέδιό τους. Πιάνει.

Την Τετάρτη, στο νέο διάγγελμα του πρωθυπουργού κάθε ελπίδα για συμβιβασμό χάνεται. Το βάρος της καμπάνιας το αναλαμβάνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που δεν αλλάζει ρότα.

Ο εφιάλτης κάθε ώρα, κάθε μέρα γίνεται και πιο μεγάλος. Όσο και να θελήσει να το σκεφτεί, το πιο πιθανό σενάριο είναι το εξής: Στο δημοψήφισμα το «Όχι» νικάει. Η κυβέρνηση θα διαπραγματευτεί για μια εβδομάδα για τα μάτια του κόσμου. Οι Ευρωπαίοι δε μπορούν να ενδώσουν σε καλύτερο σχέδιο από το τελευταίο πακέτο που έβαλαν στο τραπέζι.

Η δικαιολογία έτοιμη: «Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν σέβονται, όχι την ελληνική κυβέρνηση, αλλά την ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Αυτοί, όχι εμείς, δε θέλουν τη λύση. Πάμε σε δραχμή».

Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους, διαμαρτυρόμενος για τις χαμένες καταθέσεις, για τις χαμένες ελπίδες, για τα χαμένα όνειρα. Ένας λαός που σε μια νύχτα έχει περάσει από την Ευρώπη στον τρίτο κόσμο. Ο στρατός επιβάλλει την τάξη εξ ονόματος της νόμιμης κυβέρνησης.

Εφιάλτης!

Την επόμενη ο υπουργός Άμυνας κάνει μια επικίνδυνη, αλλά τώρα πια εύκολα εξηγήσιμη, δήλωση: «Ο στρατός εγγυάται την εσωτερική μας ασφάλεια».

Το πλάνο συνεπώς είναι ολοκληρωμένο.

Αργότερα έρχονται στο φως και άλλες λεπτομέρειες. Άλλες ομάδες απεργάζονταν άλλα σχέδια για κλοπή διαθεσίμων από το νομισματοκοπείο· βοήθεια για εκτύπωση ζητήθηκε από τον Πούτιν μια μέρα μετά το δημοψήφισμα· νομικοί σύμβουλοι συμβούλευσαν πως αν η εξουσία χανόταν στη διαδικασία μετάβασης, οι κατηγορίες για εσχάτη προδοσία θα ευσταθούσαν.

Κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά έγινε τις κρίσιμες ώρες της Κυριακής και της Δευτέρας. Ήταν κάτι δραματικό για να δικαιολογήσει την τεράστια αλλαγή κατεύθυνσης. Η αξιοπιστία της χώρας στο ναδίρ. Οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού πως δεν ερμήνευε το αποτέλεσμα ως έξοδο από το ευρώ δεν αρκούσαν και έπρεπε όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί της αντιπολίτευσης να δηλώσουν το ίδιο.

Μια εβδομάδα και 17 ώρες διαπραγμάτευσης μετά, η κυβέρνηση του «ΝΑΙ» είχε γεννηθεί.

Αυτή που προκειμένου να ξεχάσουν όλοι πως αυτή η κυβέρνηση υλοποίησε το «ΝΑΙ» κατηγορεί όσους το στήριξαν το δημοψήφισμα.

Κάθε ομοιότητα με γνωστά πρόσωπα και γεγονότα δεν είναι τυχαία.

http://www.liberal.gr/arthro/86026/apopsi/arthra/mia-mikri-isonnomismatikisin-istoria.html?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=Newsletter+-+17-10-2016+09%3A19%3A20