Γράφει η Κατερίνα Χατζηθεοδώρου
3. Παντού ψέμα αντί αλήθειας
Το Σύστημα χρησιμοποιεί καθ' υπερβολήν το ψέμα για κάθε του πολιτική πράξη και απόφαση, σε σημείο να εμφανίζει το μαύρο για άσπρο. Έτσι προκαλείται τεράστια σύγχυση στο λαό, ένα μεγάλο ποσοστό του οποίου δεν έχει ούτε την κριτική ικανότητα, ούτε τη γνώση (εφ' όσον τον άφησαν επί σκοπώ, για πολλά χρόνια, χωρίς αληθινή Παιδεία), ούτε φυσικά όλα τα δεδομένα (αφού του τα αποκρύπτουν), ώστε να διακρίνει ποιο είναι το άσπρο και ποιο το μαύρο.
Η απόκρυψη των δεδομένων, ίσως θα μπορούσε να αναφερθεί σαν μια ιδιαίτερη τεχνική χειραγώγησης, ωστόσο εδώ την εντάσσουμε στην ευρύτερη: “Παντού ψέμα αντί αλήθειας”, επειδή όταν αποκρύπτονται τα πραγματικά δεδομένα της πραγματικότητας, κάποια άλλα ψευδή εμφανίζονται στη θέση τους για να μην υπάρχει “κενό δεδομένων”. Αν άφηναν κενό δεδομένων οι άνθρωποι του Συστήματος, πολλοί θα άρχιζαν να ψάχνουν γιατί υπάρχει κενό και ποιο. Και μια τέτοια αναζήτηση δε συμφέρει καθόλου το Σύστημα.
Δεν είναι ο κ. Τσίπρας που εφηύρε τον κωδικό “παντού ψέμα”, καλομελετημένος κωδικός της Νέας Τάξης είναι και σίγουρα υποστηριζόμενος (back-up: ποια ψέματα “πιάσανε”, ποια όχι, προς τροποποίησή τους). Απλά ο Τσίπρας ως πλήρως ενταγμένος στο Παγκόσμιο Σύστημα εξουσίας, χρησιμοποιεί αυτήν τη μέθοδο καθ' υπερβολήν, επειδή προφανώς “του πάει”, ταιριάζει με το χαρακτήρα του.
Τυχαία, άραγε, εκφράζεται έτσι ο Τσίπρας, σαν ανισόρροπος, εμφανίζοντας το μαύρο για άσπρο -το ίδιο και ο πολιτικός “περίγυρός” του; Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα είναι μελετημένα στο έπακρο. Γι' αυτό το λέω και το ξαναλέω, μέχρι να γίνει συνείδηση και στον τελευταίο αληθινό Έλληνα: Ο Τσίπρας προετοιμαζόταν από τη Ν.Τ.Π. για το ρόλο του, ήδη πριν από κάποια χρόνια. Και τεκμήριο αποτελεί ότι ο κύριος αυτός έχει εφαρμόσει με μεγάλη επιτυχία επάνω μας όλους τους κωδικούς χειραγώγησης , τους επεξεργασμένους από το Παγκόσμιο Σύστημα, τη Ν.Τ.Π.
Όμως, πλέον, στο συγκεκριμένο κωδικό, έχουν τόσο πολύ όλοι τους υπερβεί κάθε όριο, ώστε, στην καλύτερη περίπτωση, οδηγούν τον πολίτη σε παραίτηση από την ενεργό δράση του τύπου: “ Δεν ασχολούμαι πια ... αφού δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Δε θα με τρελάνετε σεις, παλιοαλήτες”!
Και στη χειρότερη περίπτωση διαταράσσουν την ήδη ασταθή νοητική ισορροπία του πολίτη, αποτέλεσμα τόσων “χτυπημάτων” που έχει δεχτεί, ο οποίος πλέον ζει υπό την επιρροή της διαρκούς σύγχυσης μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, με επιτομή: “Βγαίνουμε ή δε βγαίνουμε από την κρίση;” “Θα υπάρξει αύριο για μένα ή δε θα υπάρξει;”
Στον κωδικό αυτό μπορεί να ενταχθεί και το αφειδώλευτο πούλημα στο λαό ελπίδων, το οποίο φθάνει στο αποκορύφωμά του κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά ποτέ δεν εγκαταλείπεται από αυτούς που έγιναν κυβέρνηση. Όπως τώρα: η χώρα χάνει τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία της, δέχεται μια τρομακτική εισβολή μουσουλμανικού πληθυσμού, ταυτόχρονα βρίσκεται στα πρόθυρα της πλήρους οικονομικής κατάρρευσης και οι πωλητές ανήλιαγων ελπίδων και θεοσκότεινου ψεύδους δηλώνουν ότι “τα δύσκολα είναι πίσω μας και όπου να 'ναι μπαίνουμε στην ανάπτυξη”!
Το ψέμα και ψεύτικη ελπίδα είναι σαν το νανούρισμα και οι επιστήμονες της προπαγάνδας το γνωρίζουν καλά αυτό. Και το νανούρισμα της ελπίδας έχει βάλει τον ελληνικό λαό αν όχι σε ύπνο, τουλάχιστον σε προΰπνια, νωθρή κατάσταση. Το παρήγορο όμως είναι ότι υπάρχει ένα κομμάτι του, όλο και μεγαλύτερο, που αγρυπνά και κατανοεί και πονάει... Και το πιο πιθανό είναι ότι κάποια στιγμή θ' “αντιδράσει”, αναλαμβάνοντας “δράση”.
4. Οι επιθέσεις λασπολογίας
Οι ηγετικές πολιτικές ομάδες του Συστήματος οργανώνουν εκ των προτέρων επιθέσεις λασπολογίας εναντίον των επαγγελματικών κλάδων τους οποίους πρόκειται να πλήξουν. Ας θυμηθούμε τι ειπώθηκε πρόσφατα εναντίον των αγροτών, ώστε να αμαυρωθεί η εικόνα τους, όταν αυτοί ξεκίνησαν τον αγώνα τους.
Αν αυτοί οι κλάδοι δεν υποχωρήσουν στο χτύπημα και συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, το Σύστημα καταφέρνει, με την αμέριστη συμπαράσταση των συστημικών μέσων ενημέρωσης και με σχετικές δηλώσεις από τα “προβεβλημένα” του μέλη, να στρέψει μέρος του κοινωνικού σώματος εναντίον τους. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, καταφέρνει να μην τους συμπαρασταθεί σχεδόν καθόλου το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Αυτός είναι ο λεγόμενος κοινωνικός αυτοματισμός.
5. Η απόσπαση της προσοχής της κοινής γνώμης
Το πολιτικό κατεστημένο αποσπά με πολύ έντεχνους τρόπους την προσοχή της “κοινής γνώμης”, δηλαδή της γνώμης του κοινωνικού συνόλου που δεν είναι ενταγμένο στο Σύστημα και διαμορφώνει σχετικά ελεύθερα την άποψή του για τα συμβαίνοντα, από θέματα στα οποία θα έπρεπε να είναι εστιασμένη. Θέματα που θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν το κοινωνικό αυτό σύνολο ώστε να μπορέσει, δίνοντας έναν έγκαιρο αγώνα, να αποτρέψει κάποια συστημική επίθεση εναντίον του (ας πούμε ένα βαρύ φορολογικό νομοσχέδιο) ή εναντίον ενός άλλου κοινωνικού συνόλου (ίσως έναν άδικο πόλεμο).
Πρόσφατο παράδειγμα είναι η πρόταση (από ποιον άλλο; από τον κ. Τσίπρα) μιας Συνταγματικής αναθεωρήσεως, μίας φούσκας εντυπωσιασμού, που δεν εμπεριέχει ούτε την ελάχιστη δημοκρατική ουσία, αντιθέτως ισχυροποιεί το Σύστημα. Και έχει κύριο στόχο την απόσπαση της προσοχής τού λαού από τα θέματα ζωής ή θανάτου που αντιμετωπίζει εδώ και καιρό και από τον αγώνα που πρέπει να δώσει, για να αποφύγει τον όλεθρό του.
6. Η δημιουργία μη κυβερνητικών οργανώσεων -ΜΚΟ (στην υπηρεσία του Συστήματος)
...Στρατολογούν άτομα που υπηρετούν τα συμφέροντα του Συστήματος στην περιοχή (π.χ. τα Βαλκάνια), ενάντια στα συμφέροντα και ίσως ενάντια στην ακεραιότητα της ίδιας τους της πατρίδας. Έχουν συνήθως τίτλους άσχετους προς του πραγματικούς τους στόχους, τους οποίους καλύπτουν κάτω από αυτούς που δηλώνει η “ετικέτα”. Οι τίτλοι εμφανίζονται να είναι “υψηλών αρχών”, όπως η δημοκρατία, η αλληλεγγύη και η φιλανθρωπία. Έτσι, κρύβεται καλά το πραγματικό τους περιεχόμενο με ένα περιτύλιγμα πολύ ελκυστικό στους πολίτες.
Τα εκατομμύρια δολάρια ή ευρώ που δαπανώνται αφειδώς από τους φιλάνθρωπους τύπου Σόρος στις διάφορες ΜΚΟ που ελέγχουν, έχουν υποκλαπεί από όλους τους λαούς και πολίτες της γης, με επώδυνο “πρότυπο” τους Έλληνες πολίτες, ποδοπατώντας κάθε έννοια ανθρωπισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλλά, αν δεν αγωνιστούν οι ίδιοι οι λαοί (και γιατί όχι μπροστάρης ο ελληνικός;) για να φέρουν Δικαιοσύνη στις κοινωνίες τους, ποιος θα την φέρει; Ο ορκισμένος εχθρός της , η Νέα Τάξη , η “πυραμιδική δομή” της Παγκόσμιας Ολιγαρχίας του πλούτου;
Όσοι δεν έχουν ενταχθεί σε αυτές από καθαρό συμφέρον, όπως μερικά αφελή “ιδεολογικά ξεπεταρόνια” που τα άγουν και τα φέρουν οι διόλου αφελείς καθοδηγητές τους, ας μας πουν τι κάνουν ώστε ο κ. Σόρος να μην εκμεταλλεύεται την ανθρωπότητα; Αντ΄αυτού, επιλέγουν τον εύκολο δρόμο της “ανθρωπιστικής” εξ-ίσωσης προς την εξαθλίωση, για να αποδείξουν στον εαυτό τους και σε μας πόσο ανώτερα όντα είναι, φιλοτεχνώντας αριστοτεχνικά μέσα τους την Ιδεατή τους Εικόνα! Της εξ-ίσωσης να στοιβάζονται επάνω σε πεινασμένους, άνεργους Έλληνες και άλλοι εξαθλιωμένοι (πολλοί ίσως όχι, αλλά με άλλες σκοπιμότητες) μη Έλληνες.
7. Ο χαρακτηρισμός: “Αυτό είναι λαϊκισμός”
Το Σύστημα, όταν εκδηλώνεται προσωπική ή συλλογική έν-λογος (με συγκροτημένο λόγο) αντίδραση, που το αντιμάχεται ή μια αδέσμευτη λαϊκή συσπείρωση που του αντιτάσσεται με έναν απλό, λαϊκό λόγο, τη χαρακτηρίζει ως λαϊκισμό. Ποτέ ωστόσο δεν μας έδωσε τον ορισμό αυτής της λέξης. Έτσι αυτή έχει καταντήσει μια “πολυ-λέξη” (όπως “πολυ-κατάστημα”) που ακριβώς έχει εφευρεθεί για να χωράει τα πάντα, όσα το Σύστημα δεν μπορεί ή μάλλον δε το συμφέρει να αντιμετωπίσει με πολιτικά επιχειρήματα.
Και ποιος είναι μεγαλύτερος “λαϊκιστής” από το ίδιο Σύστημα και τους ανθρώπους του, που “επιχρυσώνουν” μεθοδικά, με τον ψεύτικο πολιτικό λόγο που εκφέρουν, την διαμορφωμένη από αυτούς πολιτική πραγματικότητα, ώστε να είναι αρεστή ή, έστω, ανεκτή από το λαό; Αυτή είναι και η ουσιαστική έννοια του λαϊκισμού, ο οποίος βρίσκεται στο ζενίθ του κατά τις προεκλογικές περιόδους, όταν “όλες οι ελπίδες έρχονται”, μαζί και η Άνοιξη σ' όλη τη χώρα!
8. Η προετοιμασία της διεθνούς κοινής γνώμης με σοβαρές κατηγορίες εναντίον του υπό επίθεση λαού
Το Σύστημα και οι άνθρωποί του (πολιτικοί, μμε, μη κυβερνητικές, κρατικοί “μηχανισμοί” διαπλοκής κ.α.) προετοιμάζουν τη διεθνή κοινή γνώμη, μέσω ψευδών και ανυπόστατων κατηγοριών, να διάκειται εχθρικά ενάντια σε κάποιο υποψήφιο οικονομικό -και όχι μόνον- θύμα, ώστε να μην έχει την αμέριστη συμπαράσταση των άλλων λαών, παρά μόνον ίσως κάποιων ελαχίστων ανθρώπων, που μπορούν να διακρίνουν τα ψεύδη και τις σκοπιμότητές τους.
Ας θυμηθούμε, κατά την έναρξη της μεγάλης δοκιμασίας που περνάμε ως λαός, πώς αυτός ο αλήστου μνήμης τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος μάς καταρράκωσε ως Έλληνες στο εξωτερικό και το φρόνημά μας ως υπερήφανου λαού στο εσωτερικό. Προετοίμασε έτσι τη διεθνή κοινή γνώμη, κυρίως των Βόρειων λαών, να διάκειται εχθρικά, ή τουλάχιστον αδιάφορα, προς τον ελληνικό λαό. Πλέον αυτού, προετοίμασε τους Έλληνες να αποδεχτούν “ησύχως” ό,τι θα επακολουθούσε, εφ' όσον είχε τεθεί σε λειτουργία μέσα τους το εξής αυτο-ενοχοποιητικό: “τέτοιοι που είμαστε, καλά να πάθουμε”, που συνιστά τον επόμενο κωδικό.
9. Ενοχικά συναισθήματα- διάλυση της αυτοεκτίμησης
Οι άνθρωποι του συστήματος καλλιεργούν μέσα μας, όπως και σε άλλους λαούς-υποψήφια θύματα, ενοχικά συναισθήματα, Ας θυμηθούμε εκείνο το πολύ χαρακτηριστικό: “όλοι μαζί τα φάγαμε”! Με αυτή τη σατανική τεχνική διαλύουν την αυτοεκτίμησή μας και κατά άμεση συνέπεια μειώνουν την συναίσθηση της αξιοπρέπειάς μας. Και κατά έσχατη και αναπόφευκτη συνέπεια εκμηδενίζουν τη μαχητικότητά μας.
Αν δεν στηριζόμαστε γερά στην αυτοεκτίμηση, αν νιώθουμε ότι είμαστε περίπου τιποτένιοι, πώς είναι δυνατόν να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας; Μάς φέρονται σαν σε υποτελείς, σαν σε δούλους και σκύβουμε ευλαβικά το κεφάλι, “να μας το πάρουν”. Κυρίως αδειάζοντάς το από κάθε άξιο λόγου περιεχόμενο. Μέχρι να μείνει σαν μια άδεια κολοκύθα!
10. Καλλιεργούν έναν επίπλαστο ηγεμονισμό και την ηττοπάθεια του λαού
Τα ενεργούμενα του Συστήματος φέρονται ανυποχώρητα προς το λαό με έναν ηγεμονισμό επίπλαστο και μία δύναμη ψεύτικη, μία “δοτή” δύναμη , όχι από το λαό όπως στην αληθινή δημοκρατία, αλλά από το Σύστημα. Αυτήν την εικόνα, το “image”, την φιλοτεχνούν προσεκτικά οι επικοινωνιολόγοι του Συστήματος και την αναπαράγουν όλα τα συστημικά μμε και ειδικά η τηλεόραση. Αυτοί όλοι χτίζουν τους “γυάλινους” ηγέτες του σήμερα, που έχουν τόση δύναμη και αξία όση μια αερόφουσκα, ένας πομφόλυξ.
Δυστυχώς όμως αυτή η εικόνα της δήθεν δύναμης περνάει μέσα στην ψυχή του απλού πολίτη. Και του δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι οι τυραννίσκοι της ζωής του, οι εντολοδόχοι του Παγκόσμιου Συστήματος και ως εκ τούτου προστατευόμενοι από αυτό, είναι παντοδύναμοι, συνεπώς ο ίδιος είναι πολύ “λίγος” και ανίσχυρος για να τους αντιταχθεί.
Ακούγονται συχνά φράσεις από Έλληνες πολίτες όπως: “Τι μπορεί να κάνει ο απλός λαός, αυτοί που κυβερνάνε έχουν τη δύναμη” ή “Όσο και να παλέψουμε, στο τέλος αυτό που θέλει η κυβέρνηση γίνεται”. Αυτές είναι οι νοητικές φόρμες της πλήρους ηττοπάθειας και αυτο-παράδοσης, που καλλιεργούνται εντατικά μέσα στον ελληνικό λαό και σε σημαντικό βαθμό έχουν επιτύχει το στόχο τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τσίπρας διαρκώς (χαμο)γελάει, σαν να πηγαίνουν όλα κατ' ευχήν σε αυτήν εδώ τη χώρα. Στo image του “ικανού και δυνατού” που προσπαθούν πολύ έμπειροι επικοινωνιολόγοι να του χτίσουν, δεν χωράει σκουντουφλιά. Αν είχε σκουντούφλικο και σκοτεινιασμένο ύφος, όπως παραδείγματος χάριν ο κ. Σαμαράς, ίσως τώρα να είχε “πέσει”. Το σκοτεινιασμένο ύφος θα μετέδιδε “σήμα” ανησυχίας και συνεπώς αφύπνισης, ενώ το διαρκές χαμόγελο, μια ψεύτικη εικόνα ελπίδας κι αυτό, λειτουργεί ως νανούρισμα: “Κοιμήσου λαέ, με μένα στο τιμόνι όλα πάνε καλά...”
11. Θέτουν το λαό μπροστά σε ένα διαρκές “αδιέξοδο” ή κωδικός: “Δεν υπάρχει άλλος δρόμος”!
...Το δεν υπάρχει άλλος δρόμος, που έχει καθ' υπερβολήν χρησιμοποιηθεί ενάντια στην ψυχονοητική υπόσταση του ελληνικού λαού, τούτη εδώ τη λειτουργία επιτελεί: εκμηδενίζει μέσα του την αναζήτηση άλλου δρόμου, πράξη που θα είχε ως άμεση συνέπεια την απομάκρυνση από τον “άνωθεν” επιβαλλόμενο, καταστροφικό μονόδρομο.
Ο κωδικός “δεν υπάρχει άλλος δρόμος” βρήκε την απόλυτη ισχύ και έκφρασή του κατά το Συνταγματικό πραξικόπημα της 5ης προς 6η Ιουλίου του 2015, κατά το οποίο εν μιά νυκτί μεταμορφώθηκε το καλλίμορφο και αγέρωχο ΟΧΙ του Ελληνικού λαού στο πολιτικό έκτρωμα του “ΝΑΙ σε όλα”.
Ήταν τόση η πρεμούρα του Συστήματος να πετάξει το ΟΧΙ στα σκουπίδια, που ούτε τα προσχήματα δεν κράτησε. Και όλο “σκηνικό” μεταμόρφωσης του ΟΧΙ σε ΝΑΙ βοούσε ότι επρόκειτο για μια καλοστημένη και προμελετημένη προδοσία, που δόθηκε στο λαό με τη μορφή μιας κακοστημένης θεατρικής παράστασης, με όλον τον “πολιτικό θίασο” επί σκηνής και με τίτλο: “Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς! Δεν υπάρχει άλλος δρόμος!”
Αυτή η μέθοδος κατά την οποία ο λαός πείθεται ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση και λύση, (Τhere Is No Alternative=TINA) παρά μόνον η αδιέξοδη που του έχει επιβληθεί “άνωθεν”, συνθλίβει τη φυσική ορμή του προς αναζήτηση ευφυών λύσεων και δημιουργικών δράσεων, που θα τον έβγαζαν από την κρίση πολλαπλών επιπέδων, μέσα στην οποία τον έχει “τυλίξει” το Σύστημα.
Το δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δηλαδή υπάρχει μόνον το επιβαλλόμενο αδιέξοδο, μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ακριβό και πολύ ταχύ αυτοκίνητο που κινείται με 140-150χιλ. (πάρα πολύ πιο ισχυρή είναι η ορμή κάθε λαού να “τρέξει μπροστά” και να δημιουργήσει) και ξαφνικά κάποια αόρατη δύναμη του κλείνει το δρόμο με έναν βράχο ή έναν ισχυρό τοίχο από ατσάλι. Δε θα συντριβεί το αυτοκίνητο αυτό;
Έτσι και ο λαός συντρίβεται από το “αδιέξοδο” με το οποίο του φράζουν τη δημιουργική του δύναμη. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Λουφάζει, μαραζώνει και σιγά-σιγά πεθαίνει. Αυτός είναι ίσως ο πλέον καταστροφικός κωδικός και έχει εφαρμοστεί πολύ έντεχνα από τον “λαοπρόβλητο” σημερινό πρωθυπουργό “κύριο” Τσίπρα, από όλους τους προηγούμενους και θεμελιωτές της κρίσης, σίγουρα και από όλους τους επόμενους, εκτός αν προσπαθήσουμε, ως εθνικό σύνολο, να ξαναβρούμε την ψυχική μας ορμή προς ζωή και δημιουργία, αντιστεκόμενοι και χαράζοντας “έναν άλλο” δρόμο!
(συνεχίζεται)
Υ.Γ. Επιτρέπεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση αυτού του κειμένου, αφού ολοκληρωθεί η ανάρτησή του, καθόσον αποτελείται από τέσσερα μέρη (Α)-(Δ) και η με οποιοδήποτε τρόπο χρήση του. Κάτι περισσότερο: παράκλησις προς τούτο.