ΠΗΓΕΣ ΑΡΤΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ Γ.ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ
ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕΛΤΣΟΥ 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016-
ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 1300 "ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ" ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
«Έσφαλε οικτρά , όποιος
την δόξα είπε μάταιη…….»έγραψε ο επικός μας
ποιητής Ανδρέας Κάλβος, στο ποίημά του «εις
δόξαν»….και δεν είχε άδικο.
«Δεν υπάρχει γλυκύτερος θάνατος από αυτόν,
τον υπέρ πατρίδος θάνατο. Μηδέ ενδοξότεροι
νεκροί παρά οι νεκροί που έπεσαν στο πεδίο της
μάχης υπέρ της ελευθερίας. Ας παραμένουν άταφοι αυτοί οι ήρωες.
Ας γίνονται βορά των γυπαετών και των σαρκοβόρων
θηρίων. Ας μην έβρεξε μὲ δάκρυα και ας μη φίλησε
ποτέ κανείς ,το χώμα που αιώνια αναπαύονται.
Και τα οστά τους ακόμη, ας μην
μένουν εκεί ,στον ένδοξο αυτό τόπο. Ας τα διασκορπίζουν
οι πνοές φθονερών άνεμων και άκαρδοι χείμαρροι
σε βαθιές χαράδρες και φαράγγια ανήλιαγα. Παρ΄
όλα αυτά όμως, ένα είναι αληθινό. Δεν υπάρχει
ενδοξότερος νεκρός από αυτόν που πέφτει στα
πεδία των μαχών .Δεν παύει αυτός ο υπέρ πατρίδος,
να είναι ο γλυκύτερος θάνατος».
Οι ΠΗΓΕΣ-ΑΡΤΑΣ με την παλιά ονομασία «ΒΡΕΣθΕΝΙΤΣΑ» είναι ένα χωριό των Άνω Ραδοβιζίων
και Ιστορική έδρα του ΔΗΜΟΥ Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ σήμερα.
Εκεί βρίσκεται και η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΕΛΤΣΟΥ ανεκτίμητο μνημείο της ορθοδοξίας και Ιερός
Τόπος της θυσίας. Σ΄αυτή τη γη στέκουν
η Δόξα και η Αρετή αντάμα , τους στεφανώνουν
με δάφνης φύλλα χρυσά, με ρόδα αμάραντα, και
φεύγουν γοργά-γοργά για να μην ταράξουν την
αιώνια ανάπαυσή των ηρωικώς πεσόντων Σουλιωτών.
Εκεί έμελλε να παιχθεί ο επίλογος
του δράματος των Σουλιωτών με ένα υπέρτερο «Νέο Ζάλογγο» και να γίνει άθελά της, ο αιώνιος μάρτυρας
της Ιστορίας. Άγνωστη ακόμη και σήμερα, για πολλούς,
χτίστηκε το 1697. Είναι Αθωνικού τύπου
,αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Βρίσκεται στα σύνορα Άρτας-Καρδίτσας στον ορεινό όγκο των
Άνω Ραδοβιζίων στο χείλος του βαράθρου
της Γκούρας. Κρυμμένη και απρόσιτη γύρωθεν,
στέκει εκεί, όπου φωλιάζουν οι σταυραετοί της
Πίνδου, ανάμεσα στο Νιγκόζι, στη Φρούσια και τα αδούλωτα Άγραφα. Στα πόδια της κάτω, κυλάει ορμητικά ο θεοπόταμος
Αχελώος η Άσπροπόταμος ,λες και βιάζεται να αλαργέψει γρήγορα από
το στοιχειωμένο τούτο μέρος.
Στις 23 Απριλίου του 1804 το ΣΕΛΤΣΟ μετά από 4μηνη σκληρή πολιορκία έπεσε με προδοσία.
Ακολούθησε η ηρωική έξοδος των μαχητών του
προς τη Γέφυρα Κοράκου που είχει όλα τα χαρακτηριστικά της εξόδου
του Μεσολογγίου. Δίκαια αποκαλείται από πολλούς
«Το Μεσολόγγι της Ηπείρου»
Οι επτά αράδες του ιστορικού
ΠΟΥΚΕΒΙΛ -σύγχρονου των γεγονότων-
όπως αποτυπώθηκαν και τις διαβάζουμε στην
επιγραφή του ηρώου των Σουλιωτών στις
ΠΗΓΕΣ ΑΡΤΑΣ, αρκούν για να καταλάβουμε
τι συνέβη στο ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΣΕΛΤΣΟ.
« Η ΦΑΛΑΓΞ [1.148] ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΚΙΤΣΟΥ ΚΑΙ ΝΟΤΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ -ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ- ΒΑΔΙΖΕΙ ΠΡΟΣ ΣΕΛΤΣΟ. ΑΠΙΣΤΙΑΝ ΑΛΗ ΤΡΙΜΗΝΟΝ ΑΝΙΣΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΘΥΣΙΑ. ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΦΟΔΙΑ ΑΣΙΤΟΙ ΚΥΚΛΩΜΕΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΕΞΟΔΟΝ Η ΘΑΝΑΤΟΝ ΗΡΩΟΣ. ΞΙΦΗΡΕΙΣ 300 ΑΚΑΛΥΠΤΟΙ ΣΑΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΝ ΠΛΗΝ ΓΕΦΥΡΑΣ ΚΟΡΑΚΟΥ. Ο ΝΟΤΗΣ ΠΙΠΤΕΙ ΜΕ 5 ΠΛΗΓΑΣ. ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΦΟΝΕΥΟΝΤΑΙ. ΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΑΧΟΜΕΝΑΙ ΦΩΝΑΖΟΥΝ «ΘΑΝΑΤΟΣ». ΥΠΕΡΔΙΑΚΟΣΙΟΙ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΗΔΟΥΝ ΚΑΙ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ. ΧΑΛΑΣΜΟΣ ! ΜΟΝΟ 10 ΚΑΙ Ο ΚΙΤΣΟΣ ΣΩΖΟΝΤΑΙ». [ΠΟΥΚΕΒΙΛ 1824 Τ. Ι. ΣΕΛ. 207-212
Χίλιοι τριακόσιοι και πλέον
ήρωες Σουλιώτες, Μποτσαραίοι και ντόπιοι Ραδοβιζινοί, αγωνιστές της ελευθερίας εκεί, στην Ιερή γη του Σέλτσου, δεν μπορούσαν παρά να συνεχίσουν την
προαιώνια παράδοση των προγόνων τους, του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών. Η Αρχαία ψυχή που ζούσε μέσα τους αθέλητα
κρυμμένη, τους προέτρεπε. «Να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων και να νικήσουν
, ή να πεθάνουν». Ύστερα από 4μηνο άνισο αγώνα,
κατά ασυγκρίτως υπερτέρων δυνάμεων και προδοσία,
πέφτουν ως νέοι Λακεδαιμόνιοι, ηρωικώς μαχόμενοι
υπέρ πατρίδος και ελευθερίας« τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» σε μια μόνο
μέρα χάθηκαν τρεις γενιές Μποτσαραίων Σουλιωτών.
Mόνο που αυτοί παρέμειναν μέχρι σήμερα
οι «αγνοούμενοι» της ιστορίας. Πάντα τους προσπερνούσαν
βιαστικά με δυο αράδες οι ιστορικοί αδυνατώντας
να συλλάβουν το μέγεθος του ολοκαυτώματος
που υπέστησαν.
Από την ηρωική και ένδοξη Βρεστενίτσα
υποσχόμεθα ως θεματοφύλακες της υπέρτατης
αυτής θυσίας να διατηρήσουμε τη φλόγα τους
άσβεστη.
Στην μνήμη των Ηρώων αυτών
σήμερα, κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ αποτείοντας φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης
. Προτίμησαν να πεθάνουν λεύτεροι παρά να ζήσουν
σκλάβοι. Δεν λιποψύχησαν, δεν λιποτάκτησαν,
δεν συμβιβαστήκαν.
Οφείλουμε να μην ξεχάσουμε
ποτέ αυτή την ανείπωτη θυσία τους.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η
ΜΝΗΜΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ Β.ΚΑΠΕΡΩΝΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΠΗΓΙΩΤΩΝ
ΑΡΤΑΣ
