"Στέγη" της ψυχής του Μιλτιάδη Παπαδόπουλου αποτελεί το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Μυροφύλλου Τρικάλων
Μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης τελέστηκε στη Ι. Μονή Αγίου Γεωργίου Μυροφύλλου Τρικάλων την Κυριακή, 29 Μαϊου 2016, μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του Μιλτιάδη Παπαδόπουλου, χοροστατούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Άρτας, κ. Ιγνατίου – ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Τρίκκης, κ. Χρυσόστομος παρά την επιθυμία του να ανταποκριθεί δεν μπόρεσε να παρευρεθεί λόγω της εορτής του πολιούχου Βησσαρίωνος- και συλλειτουργούντων του Πανοσιολογιότατου π. Εφραίμ από την Ι. Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους και του εφημέριου του χωριού, π. Ξενοφώντα και του Ιεροδιακόνου της Ι. Μητροπόλεως Άρτας.
Ο Σύλλογος Φίλων προστασίας περιβάλλοντος ν. Πίνδου και των μνημείων Αχελώου: Ι. Μονή Αγ. Γεωργίου Μυροφύλλου Τρικάλων και η Κοινότητα Μυροφύλλου συμμετέχοντας στο βαρύ πένθος της οικογένειας Χριστοφόρου και Ανδρούλας Παπαδοπούλου για την απώλεια του γιου τους πάνω στον ανθό της νιότης του θέλησαν να τους ανακουφίσουν από τον αβάσταχτο πόνο και να απαλύνουν, αν αυτό είναι εφικτό, στο μέτρο των ανθρωπίνων διαστάσεων την πληγή τους από τον άδικο χαμό του Μιλτιάδη και τέλεσαν στο μοναστήρι μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του.
Παραβρέθηκαν σ’ αυτό οι γονείς του Μιλτιάδη, το φιλικό τους ζευγάρι Μαρίας και Σπύρου Σπύρου, οι οποίοι ήλθαν από την Αγγλία, ο Αντιδήμαρχος του Δήμου Πύλης, Ευάγγελος Γκρόπας, ο Πρόεδρος της Κοινότητας, Γεώργιος Ράπτης, σύσσωμος ο Σύλλογος Φίλων Ι. Μονής Αγίου Γεωργίου Μυροφύλλου και πλήθος κόσμου, για να τιμήσουν τη μνήμη του Μιλτιάδη και να συμπαρασταθούν στους γονείς του.
Ο Μιλτιάδης Παπαδόπουλος ήταν γιος της Ανδρούλας Κατσιαντώνη-Παπαδοπούλου και του Χριστόφορου Παπαδόπουλο από την Κύπρο, κατοίκων τώρα του Λονδίνου. Πριν από δυο χρόνια δολοφονήθηκε στο σπίτι του από κακοποιούς εγκληματίες αφήνοντας στους δικούς του αξεπέραστο πόνο και ένα δυσαναπλήρωτο κενό σε όλους τους συγγενείς, φίλους, γνωστούς, πατριώτες. Γιατί ο Μιλτιάδης ήταν απλός και ταπεινός, με μεγάλη καρδιά, αγάπη για τη ζωή και το συνάνθρωπό του. Βοηθούσε πάντα εκείνους που είχαν ανάγκη, όχι μόνο με οικονομική βοήθεια, αλλά τον έβρισκαν όλοι να απλώνει τα χέρια του και να σμίγει τον πηλό. Το ότι γρήγορα εξελίχτηκε επαγγελματικά και από νωρίς απέκτησε ένα αξιοσέβαστο όνομα επιχειρηματία δεν του άλλαξε το χαρακτήρα, τις συνήθειες και του φίλους του. Ήταν φιλόξενος, προσιτός, χαμογελαστός και όσα έπαιρνε τόσα έδινε.
Οι γονείς του Μιλτιάδη στη μνήμη του επέλεξαν μια πράξη η οποία είναι αιτία αθανασίας του. Αποφάσισαν να στεγάσουν τη μνήμη του στον θρησκευτικό και ιστορικό χώρο της Μονής του Αγ. Γεωργίου Μυροφύλλου. Είναι μια θεάρεστη και ταυτόχρονα εθνική πράξη.Γιατί σ’ αυτό το μνημείο που στέκει ζωντανό πάνω από χίλια χρόνια συνοψίζονται οι αγώνες του λαού, τόνισε στην ομιλία του ο πρόεδρος του Συλλόγου, κ. Δημ. Ράπτης. Αγώνες πνευματικοί και απελευθερωτικοί από τον τουρκικό ζυγό. Στο μοναστήρι αυτό λειτούργησε σχολείο στα δύσκολα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς και με τους δασκάλους του προετοιμάστηκε η απελευθέρωση. Λόγιοι, κωδικογράφοι εργάστηκαν σ’ αυτό και άφησαν έργα που κοσμούν τις βιβλιοθήκες της Ελλάδας. Και είναι αυτό πολύ σημαντικό, γιατί αυτό κρατάει το νήμα του Ελληνισμού πριν ακόμη από τον Ευρωπαϊκό διαφωτισμό. Αυτή τη μαγιά βρήκε η Φιλική Εταιρεία και το 1815 ένα χρόνο μετά την ίδρυσή της και έχτισε αυτό το μοναστήρι, όπως είναι σήμερα, για να είναι καταφύγιο του άμαχου πληθυσμού, ορμητήριο για τους οπλαρχηγούς (Στουρνάρας, Κατσαντώνης και άλλοι), χώρος προετοιμασίας των αναγκαίων για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Είναι ανάγκη αυτά τα μνημεία να τα διατηρούμε, γιατί είναι η ίδια η ζωή του έθνους και μας κρατούν όρθιους σημείωσε και ο ταμίας του Συλλόγου, κ. Ηλίας Τασούλας απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα. Η δε συντήρησή του αποτελεί μνήμη και μαρτυρία, χώρος πνευματικών συναντήσεων, διαλογισμού και συμπροσευχής. Η παρουσία μας εδώ συνιστά κλήση του Αγίου Γεωργίου.
Ο Σεβασμιότατος, κ. Ιγνάτιος, κάνοντας μια σύνθεση ανέφερε τους θρησκευτικούς και ιστορικούς λόγους που μας έφεραν σ’ αυτόν το χώρο, σ’ αυτούς που έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν στο μοναστήρι και στο χώρο γενικότερα –οι τοίχοι είναι νοτισμένοι με τον ιδρώτα των ανθρώπων-, είπε, και τόνισε πως πρέπει όλα αυτά να τα διατηρούμε, να τα συντηρούμε ως μαρτυρίες της ανθρώπινης παρουσίας. Ιδιαίτερη πνευματική συμμετοχή ήταν του εκπροσώπου του π. Ελισσαίου από το Άγιο. Όρος, π. Εφραίμ, ο οποίος μας μεταφέροντας τη χάρη από το περιβόλι της Παναγίας συζήτησε μαζί με τους ανθρώπους και σου έδινε την εντύπωση ότι πάνω του ψηλαφείς την αγιότητα.
Η λειτουργία και η επιμνημόσυνη δέηση τελέστηκαν σε κλίμα βαθιάς κατάνυξης που προέκυπτε από την ιστορικότητα του μνημείου και τα δεδομένα της ημέρας.
Το μεσημέρι μετά την ολιγόλεπτη ξενάγηση στον εξωτερικό χώρο ο Σύλλογος και η Κοινότητα παρέθεσαν καφέ, λουκούμι, γλυκά και γεύμα με τοπικά εδέσματα στο χώρο του μοναστηριού, κάτω από το δροσερό ίσκιο του πλατάνου.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΑΝΙΑΤΣΑΣ
πηγή:www.gnomiartas.gr/