Όλοι στη Θεατρική Παράσταση: Η Αναπαράσταση της Δίκης του Σωκράτη

                                                                                                                                              

                                                                                                  

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

        η Αναπαράσταση της Δίκης του Σωκράτη

    ΠΛΑΤΩΝΑ , ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΗ

    στα αρχαία ελληνικά

      με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

ΣΤΗΝ ΑΡΤΑ

ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

την Δευτέρα 6 Ιουνίου στις 21:00

Η παράσταση που καθήλωσε χιλιάδες θεατές, μετά από sold παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη αλλά και στη Ρουμανία, την Κύπρο και το Βιετνάμ όπου αποθεώθηκε από το Διεθνές Διπλωματικό Σώμα 27 Πρεσβειών στην ιστορική Όπερα του Ανόι, και μετά το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά , ξεκινά περιοδεία από τον Ιούνιο ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό με 60 προγραμματισμένες παραστάσεις.

                                                                                                                                                                  Η αυθεντική αυτή Αναπαράσταση της πιο συγκλονιστικής δίκης στην ιστορία του πολιτισμού, στην ίδια ακριβώς γλώσσα που μιλούσε ο Σωκράτης, κάνουν την παρακολούθηση της για τους θεατές, μια Η H H Η αυθεντική αυτή Αναπαράσταση της πιο συγκλονιστικής δίκης στην ιστορία του πολιτισμού, στην ίδια ακριβώς γλώσσα που μιλούσε ο Σωκράτης, κάνουν την παρακολούθηση της για τους θεατές, μοναδική βιωματική εμπειρία, έχοντας την αίσθηση ότι ζουν μέσα στην πραγματική ατμόσφαιρα εκείνης της μέρας της δίκης, κι όπου ο Σωκράτης και ο Μέλητος ενσαρκώνονται μπροστά τους ζωντανά.

Είναι η πρώτη φορά, που επιχειρείται και υλοποιείται, ύστερα από 2500 χιλιάδες χρόνια, να εκφέρεται η αρχαία ελληνική γλώσσα έτσι, ώστε ν’ ακούγεται με έναν φυσικό, άμεσο και οικείο τρόπο χωρίς χαρακτήρα πειραματισμού, αναδεικνύοντας την αδιάλειπτη ενότητα όλων των μορφών της ελληνικής γλώσσας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Ο Δήμος Αβδελιώδης, εμπνευστής και δημιουργός αυτού του εγχειρήματος, έχοντας διδάξει την φωνητική ερμηνεία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και καταθέτοντας παράλληλα μια νέα μετάφραση της «Απολογίας» που συνοδεύει με υπέρτιτλους την παράσταση, γράφει στο εισαγωγικό του σημείωμα:

«Mε την «Απολογία του Σωκράτη» το οικουμενικό πνεύμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού φθάνει στην πιο κορυφαία του στιγμή, γιατί γίνεται συνειδητή πράξη, αποκτώντας πραγματική και αναμφισβήτητη σωματική υπόσταση με τον Σωκράτη, ο οποίος αρνείται να ζει συμβατικά, χωρίς ελευθερία, και προτιμά το θάνατο, παρά να στερηθεί τον ενθουσιασμό και τη χαρά, σαν αναζήτησης του ουσιαστικού σκοπού της ύπαρξής μας.

Στην απολογία του, αποκαλύπτει τις τυποποιημένες και φοβικές συμπεριφορές των ανθρώπων και όλη την εικόνα ενός πολιτισμού που πελαγοδρομεί ασταμάτητα χωρίς πιλότο και χωρίς ξεκάθαρο δημιουργικό σκοπό, μοιάζοντας με το σήμερα του δυτικού πολιτισμού.

Ταυτόχρονα αρχίζει και η δύση του ελληνικού κόσμου, εφ’ όσον το πνεύμα αυτού του ουμανιστικού πολιτισμού δεν μπόρεσε να ενσωματωθεί μέσα στην πραγματική ζωή, της λειτουργίας της δημοκρατίας, της παιδείας και των άλλων θεσμών, παραμένοντας σαν μια ουτοπική και άπιαστη ιδέα για ποιητές.

Είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να καταλάβουμε σήμερα τον πραγματικό χαρακτήρα αυτού του εξόχως οριακού κειμένου μέσα από τις μεταφράσεις  του, επειδή η μεταγραφή του σε μιαν άλλη γλωσσική δομή και φωνή, είτε είναι η νέα ελληνική είτε η φωνή μιας οποιασδήποτε άλλης εθνικής γλώσσας, αλλοιώνει αναγκαστικά και παρερμηνεύει το ύφος και το ήθος του λόγου, άρα και το πραγματικό πρόσωπο του Σωκράτη και του Πλάτωνα.

Κάθε μεταφραστική απόπειρα όσο πιστή κι’ αν θέλει να είναι, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον πρωτότυπο λόγο ενός κειμένου, αφού εκ των πραγμάτων παράγει μιαν εντελώς νέα δομή, που ενέχει έναν διαφορετικό ήχο, παράγοντας μιαν άλλη μουσική και ένα άλλο νόημα.

Όμως ο ήχος και οι μουσικές παράμετροι είναι που ρυθμίζουν τις σημασίες και το νόημα  της κάθε φράσης και όχι η τυπική ή τυποποιημένη εκφορά μιας σειράς λέξεων. Ο τρόπος που θα ειπωθούν, είναι αυτό που καθορίζει την ευκρίνεια των ιδεών, των εικόνων και των αισθημάτων που κατοικούν μέσα τους.

Οι λέξεις για να αποκαλύψουν αυτό τον κρυμμένο κόσμο, πρέπει να μην ακούγονται σαν λέξεις αλλά σαν οχήματα σημασιών που διαρθρώνουν το νόημα. Στο άκουσμά τους όχι απλώς να καταλαβαίνουμε αλλά κυρίως να νοιώθουμε.

Σκοπός λοιπόν της εκφοράς του ίδιου του αρχαίου πλατωνικού κειμένου κατά την παράσταση, δεν είναι κάποιος λόγος πρωτοτυπίας ή μιας στενά φιλολογικής ή ιστορικής αναζήτησης, αλλά η ανάγκη, από το άκουσμα της φωνής του αυθεντικού έργου, να αφουγκρασθούμε και να νοιώσουμε βιωματικά τα αισθήματα και τις ιδέες του Σωκράτη, αφού κάθε μετάφραση-ανάλογα με την οπτική γωνία και τις προσωπικές επενδύσεις του μεταφραστή-, προσδίδει κάθε φορά κι ένα εντελώς διαφορετικό προσωπείο στο Σωκράτη.

Οι πρόβες ξεκίνησαν τον Μάιο του 2012, με τη συγκεκριμένη μέθοδο που χρησιμοποιώ για την ερμηνεία ενός κειμένου –παρακάμπτοντας την Εράσμια και την Προσωδιακή εκφορά καθώς και τη χρήση των πλάγιων ήχων της βυζαντινής μουσικής–, με σκοπό ο αρχαίος λόγος να ακούγεται φυσικός και οικείος, έχοντας παρόμοιους-αν όχι τους ίδιους-, ήχους και ρυθμούς με τις προγενέστερες έως και τις σύγχρονες φωνητικές εκφράσεις της ελληνικής γλώσσας.

Οι υπέρτιτλοι της μετάφρασης δεν είναι μόνο ένας οδηγός για την πλήρη κατανόηση του λόγου του Σωκράτη αλλά και για την εξήγηση κάποιων λέξεων που τις θεωρούμε αυτονόητες επειδή τις χρησιμοποιούμε και σήμερα, ενώ η σημασία τους είναι εντελώς διαφορετική, όπως πχ η λέξη αλήθεια, η οποία για τους ακροατές του απολογούμενου Σωκράτη, σημαίνει την ακριβή διατύπωση ενός πράγματος, την πραγματικότητα.

Μέλημά μας δεν ήταν απλά μια καλή θεατρική παράσταση, αλλά κυρίως μια αυθεντική  Αναπαράσταση της δίκης του Σωκράτη, με ένα πατάρι και μια κλεψύδρα, χωρίς άλλα  θεατρικά στοιχεία, παρά μόνο με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί η ενσάρκωση, από τους δυο ηθοποιούς, της φωνής του πρωτότυπου κειμένου στην αρχαία αττική διάλεκτο, της αυθεντικής δηλαδή φωνής του, που του επαναπροσδίδει το "χαμένο" από τις μεταφράσεις  νόημα του.

«Πλάτωνα, Απολογία Σωκράτη»

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ                                                                                                              

Διδασκαλία Ερμηνείας Αρχαίου Κειμένου,

Σκηνικός χώρος,

Σκηνοθεσία, Μετάφραση: Δήμος Αβδελιώδης

Μακέτες, Κοστούμια : Αριστείδης Πατσόγλου

Σχεδιασμός κατασκευή Κλεψύδρας: ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, Κώστας Κοτσανάς

Μεταγραφή στην Αγγλική γλώσσα,

επιμέλεια υποτιτλισμού: Αμαλία Κοντογιάννη

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Βασίλης Καραμπούλας

ΜΕΛΗΤΟΣ: Γιάννης Κολόι

Διεύθυνση Παραγωγής: Αθηνά Ζώτου

Boηθοί σκηνοθέτη: Γιώργος Νικόπουλος, Δανάη Ρούσσου, Ειρήνη Ζάρρα

Φωτογραφίες: Κορνηλία Σιδηρά

 Εκτέλεση καλοκαιρινής περιοδείας: ΟΨΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

 Παραγωγή: «anagnorisis»  Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Θεάτρου

ΚΑΣΤΡΟ ΑΡΤΑΣ

ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 6934-115555, 2310257218

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ :

ΔΕΥΤΕΡΑ 6 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΩΡΑ 21.00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :

Προπώληση

12 € κανονικό & 10 € φοιτητικό-άνεργοι 

Πόρτα

15 € κανονικό & 12 € φοιτητικό-άνεργοι 

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ : ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΣΠΥΡΟΥ, ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΟΥΦΑ 163 Τ:2681074598

 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Δήμος Αβδελιώδης, ένας από τους σημαντικότερους έλληνες δημιουργούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, έχει συνδέσει το όνομά του με πρωτοποριακές και διακεκριμένες θεατρικές παραστάσεις που άνοιξαν νέους δημιουργικούς δρόμους στη θεατρική τέχνη.

Στις πιο πρόσφατες, την «Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη» -που ξεκίνησε τοn Ιούλιο του 15 με τη συνεργασία του ΚΘΒΕ-, παρουσίασε για πρώτη φορά στην ιστορία του θεάτρου αλλά και της ερευνητικής φιλολογίας,  την απαγγελία της αρχαίας ελληνικής με την δική του μέθοδο, ώστε να ακούγεται σαν φυσική και ζωντανή γλώσσα, αλλάζοντας ριζικά τη σχέση μας με τα αρχαία ελληνικά κείμενα.

Κάθε μια από τις 20 θεατρικές παραστάσεις του, σχεδιασμένες και εκτελεσμένες σαν όπερες, αναδεικνύουν με έναν μοναδικό, συναρπαστικό τρόπο συγγραφείς, όπως ο Βιζυηνός και ο Παπαδιαμάντης, που εθεωρούντο μέχρι τώρα δυσπρόσιτοι εξαιτίας της καθαρεύουσας, είτε απόμακροι λόγω της ιδιάζουσας ποιητικής τους γλώσσας, όπως ο Χορτάτσης και ο Σολωμός.

«Το Μόνον της Ζωής του Tαξείδιον», «Το Αμάρτημα της Μητρός μου», «Η Νοσταλγός», «Όνειρο στο Κύμα – Έρως Ήρως», «Το Μυρολόγι της Φώκιας», «Μαράν Αθά», «Βαβυλωνία», «Ερωφίλη», και «Η Γυναίκα της Ζάκυθος», με τη δραματουργική επεξεργασία, τη θεατρική διασκευή και τη διδασκαλία της απαγγελίας από τον Δ. Αβδελιώδη, κατάφεραν-κατά κοινή ομολογία-να ξαφνιάσουν, να συγκεντρώσουν βαθιά, και να συγκινήσουν, ένα πολύ μεγάλο και εντελώς διαφορετικό μεταξύ του κοινό ως προς την ηλικία και την παιδεία του, ενώ επισημάνθηκε από τους παιδαγωγούς η ιδιαίτερη σημασία των παραστάσεών του για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. «ο Δ. Αβδελιώδης στις παραστάσεις του σώζει και αναδεικνύει τη μαγεία και τη δραματικότητα που όντως υπάρχουν  στο κείμενο. Οι λύσεις που προτείνει είναι και ο δρόμος για το ανέβασμα του αρχαίου ελληνικού Δράματος» σημειώνει ο Γιάγκος Ανδρεάδης στο άρθρο του  OI AΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ « Η γόνιμη προδοσία της παράδοσης από τον Δήμο Αβδελιώδη, ένας δρόμος που ανοίγει προοπτικές». Περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ 2009.

Οι παραστάσεις, «Ιχνευτές» του Σοφοκλή - καινοτόμος αναβίωση της ιδιαίτερης ατμόσφαιρας του σατυρικού δράματος σε σχέση με την κωμωδία και αναγνώριση σε Διεθνή Φεστιβάλ Θεάτρου-, «Πέρσες» και «Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη» ανέδειξαν σαν μοναδικό πρωταγωνιστή και πυρήνα της δραματουργίας της Tραγωδίας αλλά και του Σατυρικού δράματος, τον ίδιο τον λόγο του κειμένου, που εμπεριέχει και επιβάλει σαν λογικά αναγκαίες όλες τις αισθητικές και τις σκηνοθετικές επιλογές.

Ενώ με το «Λίγα απ’ Όλα»(2001) παρουσίασε εντυπωσιακά και για πρώτη φορά στο θέατρο την αισθητική ατμόσφαιρα του Θεάτρου Σκιών, αντικαθιστώντας τις χάρτινες φιγούρες με ηθοποιούς, και κάνοντας ιδιότυπη χρήση του φωτισμού και των εικαστικών στοιχείων.                                  Μια πρόταση που βελτίωσε και ολοκλήρωσε το 2007 με το έργο του «Ο Μεγαλέξανδρος κι ο Καταραμένος Δράκος», όπου διαφοροποίησε την παραδοσιακή ηθογραφική ατμόσφαιρα του θεάτρου Σκιών από το οθωμανικό της πλαίσιο και μετέτρεψε τους φολκλορικούς ήρωες του                          Θ. Σκιών, σε σύγχρονα πλανητικά  αρχέτυπα, μέσα στο ευρύτερο φόντο της παγκόσμιας ανέχειας και τους σύγχρονους δράκους. «Ο Δήμος Αβδελιώδης εξελίσσει ένα βήμα το σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Πρόκειται για μια σπάνια περίπτωση ποιητή της σκηνής του ελληνικού θεάτρου, ο οποίος αντλεί γνήσια υλικά από τον λαϊκό πολιτισμό και προσφέρει αυθεντικές δημιουργίες, χωρίς να πέφτει στην παγίδα της μίμησης του δυτικού πολιτισμού, αλλά ούτε και στη χαράδρα ενός στείρου και γραφικού ελληνικού φολκλόρ» Mπουμπουλίνα Νικάκη, 2009, 

’’Τιμώμενο πρόσωπο το 2010 στο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου Καΐρου, ο Δ. Αβδελιώδης, απευθύνεται όχι μόνο στο θεατρόφιλο κοινό αλλά στο ευρύτερο κοινό που αναζητά στο θέατρο την ψυχαγωγία σαν πραγματική απόλαυση, μέσα από τη βιωματική εμπειρία  παραστάσεων που επαναλαμβάνονται για χρόνια, και έχουν υμνηθεί από τους κριτικούς σαν μαθήματα, υποκριτικής, σκηνοθεσίας, θεατρικής διασκευής και πρωτοτυπίας.

Ο Δ. Αβδελιώδης γεννήθηκε το 1952 στη Χίο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή ΑΘΗΝΩΝ,  Γ. Θεοδοσιάδη.

Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βορείου Αιγαίου 1997- 2000 και 2004-2010.

Δίδαξε αφήγηση και λογική των συνδέσεων για τον κινηματογράφο και το θέατρο, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, 1993- 1997.

.Βραβείο GOVI στη Γένοβα ,2001 , για την ανάδειξη της μορφής ιδιαίτερων γλωσσικών διαλέκτων και πολιτισμικών στοιχείων στο κινηματογραφικό του έργο.                                                                                                                            

.“Η ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΩΝ”, .)     Ψηφίστηκε το 2007 , ανάμεσα  στις 10 καλύτερες ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου όλων των εποχών.

Συμμετείχε και βραβεύτηκε σε μερικά από τα μεγαλύτερα Διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου (Βερολίνο, Σαν Φραντσίσκο κ.α)

.Τιμώμενο πρόσωπο μαζί με άλλες σημαντικές προσωπικότητες από το χώρο του θεάτρου στο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου Καΐρου 2010, για το «στίγμα του στο ελληνικό θέατρο και την συμβολή του στην παγκόσμια γλώσσα του θεάτρου, με το ιδιαίτερο σκηνοθετικό του σύμπαν»

ΘΕΑΤΡΟ
2016 «Το Μυρολόγι της Φώκιας - Το Καμίνι» Αλ. Παπαδιαμάντη, δεύτερο έργο της τριλογίας αφιερώματος στον Α. Παπαδιαμάντη - Αλεξία Φωτιάδου

2015 «Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη»-διδασκαλία, μετάφραση, δραματουργία, σκηνογραφία, σκηνοθεσία-έναρξη της παράστασης τον Ιούλιο στα αρχαία θέατρα της Δωδώνης, της Αιγείρας ,Λάρισας- με τη συνεργασία και την Αιγίδα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, αφού προηγήθηκαν τρία έτη προβών για τη διδασκαλία της εκφοράς και της ερμηνείας του αρχαίου πρωτότυπου πλατωνικού κειμένου, με τον ηθοποιό  Βασίλη Καραμπούλα. Εκδήλωση ενδιαφέροντος και πρόσκληση από σπουδαίους πολιτιστικούς Οργανισμούς και Φεστιβάλ στο εξωτερικό με την προβολή και υποστήριξη του διεθνούς δικτύου  Theatre Cultures.

2014    « Όνειρο στο Κύμα-Έρως Ήρως» Αλ. Παπαδιαμάντη, πρώτο έργο της τριλογίας αφιερώματος στον Παπαδιαμάντη -  Θεμιστοκλής Καρποδίνης, Γιάννης Κολόϊ

2013   «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» Δ. Σολωμού -  Όλια Λαζαρίδου
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 2013.                   Παρουσίαση στο ΒΟΖΑRT, Βρυξέλλες 2014  κατά τη διάρκεια της ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ.

2013     «Το Αμάρτημα της Μητρός μου» Γεωργίου Βιζυηνού – Κωνσταντίνος Γιανακόπουλος, Ρένα Κυπριώτη.                                             2015  Θεμιστοκλής Καρποδίνης, Αγάπη Μανουρά

2013      « Περλιμπλίν και Μπελίσα» Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα - Στέλιος Μάινας, Δήμητρα Ματσούκα, Ελένη Καστάνη

2013   «Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη»- προσέγγιση του θέματος Παναγούλη σαν μιας σύγχρονης τραγωδίας - Δραματουργία & Κείμενο, βασισμένα στο βιβλίο του Κώστα Μαρδά Α. Παναγούλης ΠΡΟΒΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ -  Ελένη Ερήμου

2013  ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ «Αφιέρωμα στο Δήμο Αβδελιώδη με 5 Παραστάσεις του», «Μαράν Αθά», «Η Νοσταλγός», «Το μόνον της ζωής του Ταξείδιον», «Ιχνευτές», «Πέρσες».

2012    «Ερωφίλη» Γεωργίου Χορτάτση, ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ -  Βασίλης Καραμπούλας, Ιωάννα Παππά, Γρηγόρης Γαλάτης, Δάφνη Μαρκάκη, Αγγελος Τριανταφύλου, Αμαλία Τσεκούρα, Έλενα Μαρσίδου
Έναρξη διδασκαλίας αρχαίου κειμένου ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΗ.

2012    «Η Νοσταλγός» Αλ. Παπαδιαμάντη - Μαίρη Ιγγλέση, Γιάννης Τσιώμου,  Τζένη Οικονόμου   ΘΕΑΤΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ                                                                                                                                                                                                                           

2011    «Πέρσες» Αισχύλου - 18μελής Θίασος, 1^ο  Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Αθηναίων ΑΤΤΙΚΟ ΑΛΣΟΣ

2010   «Ταξιδεύοντας με τον Παναίτ Ιστράτι» βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο  της Μπ. Νικάκη, ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ, Δ. Αβδελιώδης

2010 «Ιχνευτές» Σοφοκλή - 18μελής Θίασος, πρωτότυπη αναπαράσταση της ιδιαίτερης ατμόσφαιρας του Σατυρικού δράματος σε αντιδιαστολή με την Κωμωδία. Προσκλήθηκε στα διεθνή Φεστιβάλ θεάτρου Κύπρου, Μπουτρίντι, Καϊρου, Σμύρνης, Τραπεζούντας κ.α.

2010 «Το Μόνον της Ζωής του Ταξείδιον» Γ. Βιζυηνού, Μαρίνα Αργυρίδου, Γιώργος Νικόπουλος, Δανάη Ρούσσου.

2009   «Βαβυλωνία» Δ. Βυζάντιου- Διασκευή και Σκηνοθεσία, 20μελής Θίασος,ΚΘΒΕ

2009   «Μαράν Αθά»  θεατρική διασκευή, διδασκαλία ερμηνείας, σκηνοθεσία του ομώνυμου μυθιστορήματος του Θωμά Ψύρρα, Γιασεμί Κηλαηδόνη.  

2007  «Ο Μεγαλέξανδρος και ο καταραμένος Δράκος» Δ. Αβδελιώδη.     Η παράσταση είχε επιλεγεί επανειλημμένως από σπουδαία διεθνή φεστιβάλ θεάτρου, ύστερα από εισηγήσεις της Μπ. Νικάκη για την “...αυθεντική ελληνικότητά της, αποτελώντας πρόταση στο διεθνή πολιτισμό και σπάνιο δείγμα σύγχρονης δημιουργίας” και προβλήθηκε βιντεοσκοπημένη σε σχολές Καλών Τεχνών και Θεάτρου σε πρώην Ανατολικές χώρες, στην Τουρκία και στην Εγγύς Ανατολή.

2007 «Το Μόνον της Ζωής του Ταξείδιον»  Γ. Βιζυηνού - Φένια Μάγιου, Κώστας Τζουβάρας

 2003   «΄Ασμα Ασμάτων» Σολομώντος Θέατρο ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ

2001   «Λίγ’ απ’ όλα» Αντώνη Μόλλα ,για πρώτη φορά ζωντανή εκδοχή του Θεάτρου Σκιών με ηθοποιούς,  θέατρο ΣΦΕΝΔΟΝΗ

1995   «Τρία ελληνικά παραμύθια» , Αγνή Στρουμπούλη, θέατρο ΜΥΛΟΣ Θεσσαλονίκη

1993   «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού» , Άννα Κοκκίνου,  Θέατρο ΣΦΕΝΔΟΝΗ

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

1999   «Η Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων» - Ψηφισμένη το 2007, από     την Πανελλήνια  Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) και την Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδος (ΟΚΛΕ), ανάμεσα στις δέκα καλύτερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου όλων των εποχών.

Βραβείο FIPRESCI (Διεθνής ΄Ενωση Κριτικών Κινηματογράφου) –

4 βραβεία* στο Forum Φεστιβάλ Βερολίνου 2001

Βραβείο Σκηνοθεσίας, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2000

1990    «Νίκη της Σαμοθράκης» -Κρατικά βραβεία, Ποιότητας Ταινίας, Μουσικής, Μακιγιάζ και Ήχου.

1987    «Το Δέντρο που Πληγώναμε» - Βραβείο της C.I.F.E.J., Φεστιβάλ Βερολίνου 1987                                                                                         .Επίσημη συμμετοχή της Ελλάδας στο Φεστιβάλ Καννών.  Εβδομάδα της Κριτικής (Semaine de la critique)                                                                        .Χρυσός και Αργυρός Ελέφαντας καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας, Φεστιβάλ Νέου Δελχί.  

1982   «Αθέμιτος Συναγωνισμός» - 1^ο Βραβείο Κριτικής Επιτροπής και Βραβείο Κοινού, Φεστιβάλ Δράμας 1984.

 *  Η κριτική επιτροπή του FORUM απονέμει στην ταινία, η Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων, το βραβείο της Ένωσης Αιθουσαρχών, CICAE, "για τις καλλιτεχνικές της αρετές, για την αυθεντικότητά της και τη δημιουργική ελευθερία της". 2. Το βραβείο "Δον Κιχώτης" της Διεθνούς Ένωσης των Cine-clubs, (FICC).(Το FICC είναι ένα διεθνές δίκτυο αιθουσών τέχνης που σκοπό έχει τη διάδοση ταινιών με πολιτιστική αξία.) 3. Το βραβείο CALIGARI 2000, στο σκεπτικό της βράβευσης αναφέρεται " η πολύπλευρη παραβολή της ταινίας, με σπουδαίους χαρακτήρες, πολιτική αλληγορία, αυθεντικότητα και χιούμορ". 4. Ειδικός έπαινος των κριτικών της γερμανικής εφημερίδας "BILD". Η γερμανική εταιρία "Πανδώρα - Πήγασος" ανέλαβε τη διανομή της ταινίας στη Γερμανία.