Της Μαρίας Dawkinson
Όσοι αγαπάτε γυναίκες, έχετε κόρες, ή απλά είστε γυναίκες το παρακάτω κείμενο σας αφορά και σας προειδοποιώ ότι θα σας εξαγριώσει.
Κάθε μέρα διαβάζουμε για μαζικούς βιασμούς και σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε δημόσιους χώρους στην καρδιά της Ευρώπης, ακούμε για φόνους στην Ανατολή που αποκαλούνται περήφανα «εγκλήματα τιμής», όπου πατεράδες σκοτώνουν τις κόρες τους για λόγους ανύπαρκτους. Η εγκληματικότητα κατά των γυναικών είναι φαινόμενο που αφορά ένα συντριπτικό ποσοστό των εγκλημάτων, εκτός πολέμου. Όλα αυτά τα καθημερινά μας έχουν μιθριδατίσει σε μια νέα πραγματικότητα, ένα new normal. Είναι σαν το βασανιστήριο του βατράχου, που τον βάζεις σε κατσαρόλα με νερό και ανεβάζεις τη θερμοκρασία ένα - ένα βαθμό, για να φτάσει στον βρασμό χωρίς να το καταλάβει.
Σήμερα, όμως, έπεσε το μάτι σε ένα πρωτάκουστο νέο που μου προκάλεσε ταχυκαρδία.
Είναι λέει, στην Αγγλία ένας τύπος ονόματι Νταριούς Βαλιζαντέχ, ο οποίος διατηρεί μπλογκ και γράφει βιβλία για τις καλύτερες μεθόδους παραπλάνησης των θυμάτων, έτσι ώστε να παρασύρονται από δημόσιο σε ιδιωτικό χώρο, προς βιασμό. Γράφει βιβλία και τα πουλάει στο Amazon. Αν δεν με πιστεύετε, κάνετε το google. Να το ξαναπώ: Αυτός ο τύπος γράφει παροτρύνει επίδοξους βιαστές εμπλουτίζοντάς τους με δημιουργικές ιδέες για το πώς θα βιάσουν πιο εύκολα, και τα βιβλία αυτά τα πουλά στο κοινό το Amazon. Το άρρωστο προϊόν της σκέψης ενός κτήνους που έχει το θράσος να απαιτεί τη νομιμοποίηση του βιασμού σε ιδιωτικούς χώρους.
Και έτσι, μου προέκυψαν πολλά ερωτήματα μαζί με έναν απίστευτο θυμό που δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ. Κατ' αρχάς νόμιζα ότι σε ένα ευνομούμενο κράτος όπως η Αγγλία, που ακροβατεί στα όρια της αντιδημοκρατικής παρακολούθησης των πολιτών της με ηλεκτρονικά μέσα σε ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους, και ελαφρυντικό την πάταξη της τρομοκρατίας και την ασφάλεια της κοινωνίας, ένας άνθρωπος τόσο απροκάλυπτα παραβατικός θα έπρεπε ήδη να είναι πίσω από κάγκελα. Εδώ στο facebook λέει όντας μεθυσμένος κάποιος μια βλακεία και σε δύο λεπτά του χτυπά το ηλεκτρονικό έγκλημα την πόρτα. Είχα την εντύπωση ότι τόσο η ηθική αυτουργία, όσο και η ανοιχτή αποδοχή εγκληματικών ενεργειών και πάλι ενεργοποιούν τις νομικές διαδικασίες. Επίσης, πίστευα ότι η οικονομική εκμετάλλευση και προώθηση προϊόντων εγκλήματος είναι εξίσου παράνομη. Το μόνο που συμβαίνει ως αντίσταση στην πρωτόγνωρη κτηνωδία είναι οι γνωστές ακτιβιστικές πλατφόρμες που μαζεύουν υπογραφές για να σταματήσουν τη δραστηριότητά του. Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο και να πωλείται και ως προϊόν;
Μάθετε λοιπόν ότι πέρα από τη γνωστή παράδοση της σωματικής κακοποίησης των γυναικών στην Ανατολή και σε ισλαμικές χώρες, υπάρχει μια καινούργια τάση στην «πολιτισμένη» μας Δύση που λέγεται rape culture, με αμέτρητα κρούσματα –τα περισσότερα δεν καταγράφονται– σε κολέγια της Αμερικής, της Αγγλίας και άλλες χώρες της Ευρώπης, που τώρα απέκτησε εμπνευστή και μέντορα, με μπλογκ και συγγραφικό έργο.
Μετά από αυτά τα ανατριχιαστικά, ξέρω ότι θέλεις να κλειδώσεις την κόρη σου μέσα και να μην την αφήσεις να ξαναβγεί από το σπίτι. Αλλά θα ήθελα να κάνεις κάτι καλύτερο και πιο εποικοδομητικό. Κάνε viral αυτήν τη φρίκη. Να τη μάθουν όλοι. Καλά είναι τα σκυλάκια και οι παροτρύνσεις για θετική σκέψη που αναρτάς στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά με το να μην κοιτάς το τέρας στα μάτια, το τέρας μαθαίνει να μη φοβάται τίποτα. Πες το να ανατριχιάσουν όλοι σου οι γνωστοί και να μαθαίνουν όλα τα αγόρια πόσο τους εκθέτουν όλα αυτά. Να ντραπούν για λογαριασμό των άλλων. Κάντο για να αντιδράσουν όλοι, με το δικό τους τρόπο. Και μετά σκέψου λίγο, αυτή η ελευθερία της έκφρασης που με τόσο πάθος υποστηρίζεις, για πότε μπορεί να γυρίσει και να απειλήσει τη δική σου ελευθερία της ύπαρξης.
Η ελευθερία της έκφρασης είναι θέμα που μας απασχόλησε και πολύ πρόσφατα με το έργο του Ξηρού στο Πειραματικό του Εθνικού.
Επίσης, θυμήσου κάτι που είπε ο Καντ: «Η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας των άλλων.». Εκεί. Που. Αρχίζουν. Να. Θίγονται. Τα. όρια.
Αν ο Καντ έχει δίκιο, τότε ως κοινωνία έχουμε κάνει πλήρη καταπάτηση, τόσο που δεν κατανοούμε πλέον όρια. Και το χειρότερο είναι ότι την καταπάτηση αυτή τη δικαιολογούμε, ως απότοκο της υπεράσπισης μιας άλλης ελευθερίας. Σκέψου. Λίγο.
Πηγή Liberal