H δήλωση των περιουσιακών στοιχείων του πληθυσμού μίας χώρας είναι σωστή – όμως, αφού χρεοκοπούν οι Πολίτες και όχι τα κράτη, η απογραφή της περιουσίας τους ίσως έχει στόχο τη δήμευση της, μέσω των φόρων και των κατασχέσεων
.
Πριν από όλα πρέπει επί τέλους να συνειδητοποιήσουμε πως δεν χρεοκοπούν τα κράτη, αλλά οι Πολίτες τους. Αμέσως μετά πως η μοναδική προστασία απέναντι στη χρεοκοπία, είναι η επίσημη αποδοχή της – αφού μόνο έτσι μπορεί να αποφύγει ένα κράτος τη ληστεία του από τους πιστωτές του.
Στη συνέχεια να κατανοήσουμε ότι, η δήλωση των περιουσιακών στοιχείων του πληθυσμού μίας χώρας είναι μεν σωστή, αλλά εξαιρετικά ύποπτη όταν έχει ήδη χρεοκοπήσει – ειδικά στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα. Άλλωστε, ακόμη και ένας ανόητος καταλαβαίνει πως, αφού χρεοκοπούν οι Πολίτες και όχι τα κράτη, η απογραφή της περιουσίας τους έχει στόχο τη δήμευση της – μέσω των φόρων, των κατασχέσεων ή με οποιουσδήποτε άλλους τρόπους σκεφτούν οι δανειστές.
Βέβαια, δεν είναι σίγουρο πως η Ελλάδα μπορεί να καταφύγει στη λύση της χρεοκοπίας σήμερα – αφενός μεν επειδή η κυβέρνηση της δεν είναι σε θέση να τη δρομολογήσει σωστά, αφετέρου λόγω του ότι κανένας δεν γνωρίζει τι έχει υπογραφεί από όλες τις μέχρι σήμερα πολιτικές ηγεσίες της. Ασφαλώς όμως έχει τη δυνατότητα να αναζητήσει τη νομική προστασία της από κάποιο Διεθνές Δικαστήριο, πριν ακόμη ξεκινήσει η ολοκληρωτική λεηλασία της – πιθανότατα, από τις αρχές του επόμενου έτους.
Η επόμενη ερώτηση είναι τι μπορούν να κάνουν οι Έλληνες, όταν η κυβέρνηση τους οδηγεί στο γκρεμό – ενώ η αντιπολίτευση δεν είναι σε θέση να τους προσφέρει μία ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Απλούστατα, να βγουν στους δρόμους μαζικά, πάνω από 2.000.000 άνθρωποι, να απέχουν από τους χώρους εργασίας τους όλοι μαζί ή να καταφύγουν σε μία οποιαδήποτε άλλη συλλογική διαμαρτυρία – σε καμία περίπτωση να επιμένουν στη σιωπή των αμνών, η οποία γίνεται κάθε φορά ακόμη πιο εκκωφαντική.
Στόχος τους οφείλει να είναι η επίσημη δήλωση της χρεοκοπίας της Ελλάδας, έτσι ώστε να προστατευτεί η δημόσια και ιδιωτική περιουσία τους από τους πιστωτές τους – οι οποίοι έχουν στόχο να δώσουν τους Έλληνες τροφή στους γύπες των αγορών, για να εισπράξουν τα δάνεια τους.
Λύσεις υπάρχουν λοιπόν και έχουν ασφαλώς ουσία, αλλά προϋποθέτουν συνειδητούς, αποφασισμένους, ώριμους και θαρραλέους Πολίτες – ανθρώπους που να μη φοβούνται να αγωνισθούν για το μέλλον το δικό τους, της πατρίδας τους και των παιδιών τους.
Περαιτέρω, τις προηγούμενες εβδομάδες διαπιστώθηκε στην Ελλάδα η μεγαλύτερη μεταφορά περιουσιακών στοιχείων στην ιστορία του πλανήτη – η οποία πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τη διεθνή κοινή γνώμη (άρθρο).
Πρόκειται κυριολεκτικά για το σκάνδαλο των σκανδάλων, αφού ιδιωτικοποιήθηκε ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας μόλις για 770 εκ. €, όταν προηγουμένως είχε κρατικοποιηθεί για περίπου 40 δις € – ένα ποσόν που έχασαν οι Έλληνες μέσα σε μία νύχτα, μαζί με περιουσιακά στοιχεία τους της τάξης των 350 δις € (ενεργητικό τραπεζών). Δεν υπάρχει δε καμία αμφιβολία ότι, συνεχίζονται η «κατά συρροή απάτες» αυτού του είδους, με θύματα τους Πολίτες της χώρας – οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει γύρω τους.
Ειδικότερα, με το τρίτο μνημόνιο που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, είχε εγκριθεί από την Τρόικα ένα πακέτο ύψους 25 δις € για τη διάσωση των ελληνικών τραπεζών – με κριτήριο τις εκτιμήσεις της ΕΚΤ. Ξαφνικά όμως, στα τέλη του Οκτωβρίου, το ποσόν περιορίσθηκε στα 14,4 δις € – ενώ το Νοέμβριο μειώθηκε ακόμη περισσότερο, στα 5,7 δις €! Με δεδομένη όμως τη συνεχή επιδείνωση της οικονομίας της χώρας, εύλογα αναρωτιέται κανείς πού βασίσθηκε η πρωτοφανής αυτή μείωση του ποσού.
Στα πλαίσια αυτά, μετά την ανακοίνωση των 25 δις € για την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τόσο η Τρόικα, όσο και η ελληνική κυβέρνηση απαίτησαν από τις τράπεζες να αναζητήσουν επενδυτές – για να συμμετέχουν στην αύξηση κεφαλαίου τους.
Εν προκειμένω, το μειονέκτημα των τραπεζών ήταν τα κόκκινα δάνεια, τα οποία βρίσκονταν (αι) στους ισολογισμούς τους, υπολογιζόμενα στα 107 δις € – όπου, για να διευκολυνθεί η είσπραξη τους, η κυβέρνηση έπρεπε να υιοθετήσει μια ανάλογη νομοθεσία κατασχέσεων, πλειστηριασμών, πωλήσεων σε ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια, καθώς επίσης εξώσεων των ενοικιαστών, εφόσον δεν πληρώνουν τα ενοίκια.
Εν τούτοις οι «επενδυτές», παρά το ότι οι τιμές των μετοχών των τραπεζών έχασαν το 70% της αξίας τους από τις 4 έως τις 20 Νοεμβρίου, απαίτησαν τερατώδεις τιμολογιακές εκπτώσεις για να συμμετέχουν (πηγή). Για παράδειγμα, όταν το ΤΧΣ (δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι) είχε πληρώσει 4,29 € για μία μετοχή της Εθνικής Τράπεζας στο παρελθόν, οι επενδυτές έδωσαν μόλις 2 Σεντ! Για την Τράπεζα Πειραιώς, η τιμή της οποίας ήταν 1,70 € κατά την κεφαλαιοποίηση του 2014, οι επενδυτές προσέφεραν 3 Σεντ – για την Alpha από 0,44 € μόλις 4 Σεντ, ενώ για τη Euro Bank από 1,54 € ακριβώς 1 Σεντ!
Ως εκ τούτου, θα ήταν παράλογο να προσφέρει η Τρόικα 25 δις € ή 14,4 δις € – οπότε εύλογα περιορίσθηκε στα 5,7 δις €. Μέσω της κεφαλαιοποίησης δε το μερίδιο του κράτους περιορίσθηκε από το 56% κατά μέσον όρο, στο 17% – γεγονός που σημαίνει ότι, χάθηκαν συνολικά πάω από 50 δις € από τα χρήματα των φορολογουμένων, εάν συμπεριλάβει κανείς όλα όσα δόθηκαν μέχρι σήμερα στις τράπεζες, χωρίς όμως τις εγγυήσεις του δημοσίου (περί τα 140 δις €).
.
.
Εν τούτοις η απάτη, η ληστεία ή όπως αλλιώς θέλει να την περιγράψει κανείς, δεν τελειώνει εδώ – αφού οι τράπεζες συνεχίζουν να έχουν μικρή κεφαλαιακή επάρκεια, ενώ από την αρχή του 2016 έχει ψηφιστεί η διάσωση τους από τους καταθέτες τους (Bail-in). Εν πρώτοις βέβαια για καταθέσεις που υπερβαίνουν τα 100.000 €, όπως στο παράδειγμα της Κύπρου – χωρίς όμως να μπορεί να είναι κανείς σίγουρος ότι, το ποσόν δεν θα μειωθεί.
Επειδή τώρα οι τράπεζες είναι πλέον στα χέρια ιδιωτών, μαζί με όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορεί να «νίπτει τας χείρας της» για όσα αποφασιστούν από τις διοικήσεις τους – σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία φυσικά δεν ανήκει στους Έλληνες.
Οι νέοι μέτοχοι τους δε, θα μπορούν να ρισκάρουν άφοβα ότι θέλουν, αφού στην περίπτωση μελλοντικών ζημιών θα καλούνται οι Πολίτες να τις διασώσουν – επειδή αποτελούν συστημικό κίνδυνο (too big to fail)! Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ μέχρι σήμερα στην ιστορία – οπότε δεν θα ήταν υπερβολικό να μας θεωρήσει κανείς ως τους μακράν περισσότερο «διανοητικά καθυστερημένους» σε ολόκληρο τον πλανήτη.
πηγή:Ιάκωβος Ιωάννου, για το Analyst.gr