H πολιτική που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα έμμεσα, από τις ξένες δυνάμεις, θυμίζει την εποχή της κατοχής από τους ναζί – όπου είχαν εγκαταστήσει μία δικής τους επιλογής επίορκη κυβέρνηση, λεηλατώντας ανεμπόδιστοι τα πλούτη της χώρας
.
«Η κυριολεκτικά εφιαλτική σιωπή των Ελλήνων, η οποία φυσικά θεωρείται ως έγκριση της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση, μπορεί να εξηγηθεί μόνο με το γνωστό πείραμα – όπου τοποθετείται ένας βάτραχος σε χλιαρό νερό, ανεβάζει σταδιακά ο θύτης του τη θερμοκρασία, προσέχοντας να τη συνηθίσει, έως ότου τελικά ο βάτραχος καίγεται, χωρίς καν να το καταλάβει» (ΒΒ).
.
Άποψη
Οι περισσότεροι γνωρίζουν το παράδειγμα με τις δύο αγελάδες, το οποίο επεξηγεί τα διάφορα οικονομικά και πολιτικά συστήματα, με έναν αρκετά ιδιόρρυθμο, παραστατικό τρόπο. Σύμφωνα με αυτό, σοσιαλισμός σημαίνει ότι έχει κάποιος δύο αγελάδες, οπότε του δίνεται η εντολή, εάν δεν το κάνει μόνος του, να δώσει τη μία στο γείτονα του.
Στην περίπτωση του εφαρμοσμένου σοβιετικού κομμουνισμού η κυβέρνηση, η κομματική «νομενκλατούρα» καλύτερα, του έπαιρνε και τις δύο αγελάδες, δίνοντας του λίγο γάλα. Από την άλλη πλευρά, στα φασιστικά συστήματα, ο εκάστοτε δικτάτορας κατάσχει τις δύο αγελάδες, πυροβολώντας όποιον φέρει αντίρρηση.
Όσον αφορά το νεοφιλελευθερισμό, με τη δεξιά ή με τη σύγχρονη αριστερή του «παραλλαγή», η κυβέρνηση κατάσχει τις δύο αγελάδες αφού προηγουμένως υπερχρεώσει τους ιδιοκτήτες τους, προσφέροντας τες στην οικονομική ελίτ, διεθνή ή ξένη – παρέχοντας στο λαό μία ελάχιστη ποσότητα γάλατος, με δίκαιο και ηθικό δελτίο.
Τέλος στο ναζισμό, τον οποίο έχουν αποκηρύξει έξυπνα οι Γερμανοί, προσπαθώντας να πείσουν ότι δεν έχει καμία σχέση με τους ίδιους, αλλά με κάποιους άλλους, εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους, τους ναζί, ισχύει κάτι ανάλογο με το φασισμό.
Με τι διαφορά όμως πως οι αγελάδες τότε ανήκαν κυρίως στους Εβραίους που δεν πυροβολήθηκαν, αλλά δολοφονήθηκαν μαζικά στα κρεματόρια – ενώ ληστεύθηκαν οι αγελάδες δεκάδων άλλων λαών, με τα κλεμμένα να χρησιμοποιούνται κρυφά για να δημιουργήσουν το μεταπολεμικό γερμανικό «οικονομικό θαύμα», σε συνδυασμό με τη διαγραφή χρεών του 1953.
Στο σοσιαλισμό της Βενεζουέλας τώρα (πηγή), ο πρόεδρος της χώρας εισήγαγε ένα νόμο το 2001, με τον οποίο δρομολόγησε την αναδιανομή της γης – επειδή, κατά τον ίδιο, ήταν ανήθικο για κάθε μεμονωμένο πρόσωπο ή εταιρεία να κατέχει μεγάλες εκτάσεις. Αμέσως μετά η κυβέρνηση άρχισε να κατάσχει τις περιουσίες των πολιτών ενώ, όποιος αντιστεκόταν, οδηγούταν στη φυλακή – μία πολιτική που βρισκόταν κάπου μεταξύ του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.
Ο συγκεκριμένος όμως νόμος είχε πολύ μεγάλο αντίκτυπο στον κλάδο της εκτροφής βοοειδών – επειδή, για να είναι κερδοφόρα μία επιχείρηση αυτού του είδους, απαιτούνται μεγάλες εκτάσεις γης, οι οποίες έπαψαν να υπάρχουν. Με λίγα λόγια, όταν άρχισαν οι κατασχέσεις γης, η παραγωγή βοείου κρέατος στη Βενεζουέλα κατέρρευσε – οπότε η χώρα, από αυτάρκης στη συγκεκριμένη παραγωγή το 1998, έγινε ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας παγκοσμίως.
Η συνέχεια ήταν ακόμη χειρότερη, αφού το νόμισμα της σήμερα ευρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, τα συναλλαγματικά της αποθέματα μειώνονται δραματικά, ενώ αδυνατεί να εισάγει προϊόντα πρώτης ανάγκης, άρα και βοδινό κρέας – παρά το ότι έχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου παγκοσμίως (εικόνα).
.
ΟΠΕΚ, το μερίδιο των αποθεμάτων πετρελαίου του οργανισμού στο κόσμο (ανοικτό γαλάζιο χρώμα, στη 1η πίτα) και το μερίδιο των χωρών που δεν είναι μέλη του οργανισμού (σκούρο γαλάζιο χρώμα, στη 1η πίτα). Η 2η πίτα παρουσιάζει τις χώρες-μέλη του ΟΠΕΚ με τα αντίστοιχα αποθέματά τους, ενώ ο κάτω πίνακας τη ποσότητα των αποθεμάτων (γαλάζιο χρώμα) και το ποσοστό εκ του συνόλου των αποθεμάτων (κόκκινο χρώμα).
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Συνεχίζοντας, οι εισαγωγές βοδινού έχουν μειωθεί κατά 80% σχετικά με το 2014, αφού οι τιμές του υπόκεινται σε αυστηρούς ελέγχους εκ μέρους της κυβέρνησης – οπότε οι ελλείψεις είναι μεγάλες, διευρυνόμενες σε πολλά άλλα προϊόντα, με τα ράφια των Σούπερ Μάρκετ να είναι σχεδόν άδεια.
.
Βενεζουέλα – στρατιώτες φυλάνε σούπερ μάρκετ με στόχο οι καταναλωτές να αγοράζουν συγκεριμένο αριθμό τροφίμων και να αποφευχθεί τυχόν απόπειρα λεηλασίας.
.
Από το παράδειγμα της Βενεζουέλας, τον πρώην πρόεδρο της οποίας θαυμάζει ο πρωθυπουργός μας, συμπεραίνει κανείς πως η ευημερία δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από κεντρικά κατευθυνόμενες οικονομίες – με ελέγχους τιμών δηλαδή από την κυβέρνηση, με δικτατορικές πολιτικές αναδιανομής ή με γραφειοκρατικές ρυθμίσεις.
Ως εκ τούτου, οι αριστερές δικτατορίες, είτε με σοσιαλιστικό, είτε με κομμουνιστικό μανδύα, είναι καταδικασμένες στην αποτυχία – οπότε δεν έχει κανένα λόγο να τις μιμείται κανείς ιδεαλιστικά, ισχυριζόμενος πως είναι κοινωνικά δίκαιες και ηθικές.
.
Η Ελλάδα
Περαιτέρω, διαπιστώνεται πως στην Ελλάδα γίνεται μία προσπάθεια υιοθέτησης τέτοιων καθεστώτων, με την ειδοποιό διαφορά όμως ότι, οι αγελάδες θα κατάσχονται από τους δανειστές της χώρας, ενώ οι Έλληνες θα επιτρέπεται ίσως να πίνουν λίγο από το γάλα τους – όταν η κυβέρνηση περιορίζεται στο να υπογράφει τις εντολές τους, δρομολογώντας με τη διαδικασία του κατεπείγοντος νόμους που θα οδηγήσουν τους περισσότερους στη φυλακή.
Ειδικότερα, αφού μετά την εφαρμογή των μνημονίων μειώθηκαν ραγδαία οι μισθοί, οι συντάξεις και τα εισοδήματα, οι εργαζόμενοι έχασαν τις δουλειές τους, ενώ χιλιάδες επιχειρήσεις καταδικάστηκαν στη χρεοκοπία, οι περισσότεροι Έλληνες αδυνατούν να ανταπεξέλθουν με τις υποχρεώσεις τους – με τα δάνεια τους απέναντι στις τράπεζες, με τα χρέη τους στο κράτος που αυξάνονται από την επιβολή υπερβολικών φόρων, με τις οφειλές τους στα ασφαλιστικά ταμεία κοκ.
Εν τούτοις η κυβέρνηση, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν αυτές τις συνθήκες, ψηφίζει μέτρα «καταστολής της ασυνέπειας», τα οποία θα οδηγήσουν σε μαζικές κατασχέσεις κατοικιών, σε εκτεταμένες ποινικές διώξεις, σε φυλακίσεις κοκ. – δημιουργώντας ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, το οποίο φυσικά δεν είναι ότι καλύτερο για το μέλλον της χώρας, ενώ μάλλον δεν εγγυάται την ανάπτυξη που έχει ανάγκη η Ελλάδα.
Την ίδια στιγμή υιοθετεί συνεχώς περισσότερες φορολογικές διατάξεις, σε μία έκταση που αδυνατούν πλέον να παρακολουθήσουν ακόμη και οι πιο έμπειροι λογιστές – με αποτέλεσμα οι περισσότεροι Έλληνες να καθίσταται «de facto και de Jura» φοροφυγάδες, οπότε «εν δυνάμει» υποψήφιοι κατασχέσεων και φυλακίσεων.
Ειδικά οι επιχειρήσεις, οι λίγες που απέμειναν μετά τον Αρμαγεδδώνα που προηγήθηκε, έχουν σε τέτοιο βαθμό τρομοκρατηθεί, ώστε να αναζητούν εναγωνίως τρόπους είτε να κλείσουν, είτε να δραπετεύσουν από τη χώρα – αφού είναι αδύνατον να ανταπεξέλθουν πιεζόμενες ταυτόχρονα από την εφορία, από τους νέους νόμους, από τις τράπεζες, από τους προμηθευτές, από τους πελάτες τους κοκ.
Συνεχίζοντας, η ιδιότυπη αυτή αριστερή δικτατορία που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα έμμεσα, από τις ξένες δυνάμεις, θυμίζει όλο και περισσότερο την εποχή της κατοχής από τους ναζί – όπου είχαν εγκαταστήσει μία δικής τους επιλογής επίορκη κυβέρνηση, λεηλατώντας τα πλούτη της χώρας, τα οποία ακόμη αρνούνται να εξοφλήσουν.
Βέβαια, η σημερινή κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει κακές προθέσεις, ενώ δεν συγκρίνεται καθόλου με τη συγκεκριμένη του σκοτεινού παρελθόντος. Αντίθετα, έχω την άποψη πως θέλει να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για τη χώρα της, χωρίς δυστυχώς να συνειδητοποιεί την παγίδα, στην οποία έχει οδηγηθεί – κάτι που όμως δημιουργεί μεγάλες αμφιβολίες σχετικά με τη νοημοσύνη της, αφού είναι αδύνατον να τα καταφέρει η χώρα, κάτω από τις παραπάνω συνθήκες.
Βέβαια, αυτό δεν αλλάζει τα αποτελέσματα για την Ελλάδα, πόσο μάλλον όταν η κυβέρνηση την οδήγησε πρόσφατα στην «de facto» έξοδο της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της επιβολής των ελέγχων κεφαλαίων (είναι ασύμβατοι με το ευρωπαϊκό δίκαιο) – αφού προηγουμένως χρεοκόπησε ξανά τις τράπεζες, επιβαρύνοντας το δημόσιο χρέος με τα 25 δις € που θα χρειαστούν για την κεφαλαιοποίηση τους.
Εύλογα λοιπόν προβλέπεται η εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος, εν πρώτοις για την πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων, το οποίο θα διευκολύνει τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας – κάτι που θα αποτελέσει το δεύτερο βήμα στο δρόμο για την έξοδο από την Ευρωζώνη και τη χρεοκοπία της εξαθλιωμένης τότε χώρας.
Όσον αφορά δε την εδαφική μας ακεραιότητα, δημιουργούνται ήδη οι πρώτες γκρίζες συνθήκες στο Αιγαίο, με αφορμή τα κύματα των μεταναστών που κατευθύνονται στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με τις πιέσεις που υφίσταται η καγκελάριος από την κοινή γνώμη της διεφθαρμένης χώρας της – ενώ όλα όσα συμβαίνουν στη Θράκη, δεν είναι καθόλου ευχάριστα.
.
Επίλογος
Η μεγαλύτερη απορία μου, ενώ φυσικά δεν είμαι ο μόνος που την έχει, είναι γιατί δεν αντιδρούν οι Έλληνες, παρά το ότι βιώνουν μία τρομακτική επίθεση στο βιοτικό τους επίπεδο, στις δημοκρατικές τους ελευθερίες, στον πλούτο της χώρας τους κοκ. – ειδικά όταν δεν υπάρχει σχεδόν κανένας που να βλέπει κάποιες μελλοντικές προοπτικές για τον ίδιο, για τα παιδιά του ή για τα παιδιά των παιδιών του.
Υπάρχουν φυσικά κάποιες ερμηνείες, όπως η χειραγώγηση τους από τα ΜΜΕ (άρθρο), το παράδειγμα του βατράχου, οι επιβαρύνσεις τους με τόσα καθημερινά προβλήματα που δεν τους επιτρέπουν να σκεφθούν το παρόν, πόσο μάλλον το μέλλον, η ελπίδα τους στη νέα κυβέρνηση που δεν έχει ακόμη πεθάνει, η συνέχιση των υποσχέσεων εκ μέρους του πρωθυπουργού παρά το ότι δεν τήρησε ποτέ καμία, η βοήθεια που τελικά θα τους προσφέρει η Ευρωζώνη, η δειλία τους, η «μαλθακότητα» τους μετά από αρκετά χρόνια ευημερίας, η ενοχοποίηση και του εαυτού τους για το κατάντημα της χώρας τους, η επιλογή του βολικού καναπέ επειδή θέλουν την ησυχία τους κοκ.
Εν τούτοις, οι ερμηνείες αυτές δεν πείθουν, αφού η κατάσταση της χώρας επιδεινώνεται πλέον ραγδαία ενώ,ακόμη και αν αδιαφορεί κανείς για τον εαυτό του, είναι αδύνατον να αδιαφορεί για την πατρίδα του και τα παιδιά του. Επομένως, κάπου αλλού πρέπει να αναζητηθεί η σωστή επεξήγηση της «συλλογικής αποχαύνωσης» που διαπιστώνεται, καθιστώντας την Ελλάδα ντροπή της Ευρώπης – κάτι που δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να ανακαλύψω, παρά το ότι προσπαθώ.
Ιάκωβος Ιωάννου, για το Analyst.gr