Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Ποια σχέση έχει η σημερινή Ελλάδα με κράτος της Ευρωζώνης; Με ποια λογική για παράδειγμα απαγορεύεται στον πολίτη να αξιοποιεί και να χρησιμοποιεί τον πλούτο που έχει παράξει; Πόσο πραγματικά Ευρωπαίοι μπορούμε να νιώθουμε σήμερα; Και πόσο κοντά τελικά βρισκόμαστε στην κόλαση της αποδοχής της πρότασης Σόιμπλε;
Στην Ελλάδα του σήμερα επικρατούν συνθήκες και επιβάλλονται πολιτικές που προσομοιάζουν σε σταλινικά καθεστώτα ή κατ’ ευφημισμό δημοκρατίες της Υποσαχάριας ζώνης. Για παράδειγμα είναι εντελώς απαράδεκτη η οικονομική και φορολογική λογική και πολιτική που επικρατεί σήμερα και εφαρμόζει η κυβέρνηση και οι απαγορεύσεις που έχουν επιβληθεί.
Μήπως ζούμε σε ένα σκληρό απολυταρχικό καθεστώς; Μήπως βρισκόμαστε σε συνθήκες κατοχής και περιορισμού βασικών ελευθεριών, ενώ κατοικούμε στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία; Πώς θεωρούμε εαυτούς Ευρωπαίους πολίτες με ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους, όταν μας απαγορεύονται βασικές δράσεις που διέπουν την φιλοσοφία της ίδιας της Ευρωζώνης;
Μπορώ ως πολίτης να αξιοποιήσω τον πλούτο που νομίμως κατέχω και έχω παράξει μέσα από την εργασία μου; Για τον οποίο έχω φορολογηθεί στο παρελθόν, χωρίς να έχω αποκρύψει οτιδήποτε; Προσέξτε, δεν αναφέρομαι σε προϊόν φοροδιαφυγής, ούτε σε οποιαδήποτε παράνομη δραστηριότητα. Τα χρήματα που έχω αποταμιεύσει με κόπο, την περιουσία, μικρή ή μεγάλη που έχω νομίμως αποκτήσει και για την οποία έχω πλήρως φορολογηθεί.
Όχι είναι η απάντηση. Είτε είμαι απλός εργαζόμενος, είτε είμαι επιχειρηματίας, μέσω των capital controls δεν μου επιτρέπεται να διακινήσω τα χρήματά μου. Δεν μπορώ να εμβάσω ό,τι θέλω όπου θέλω. Θα πρέπει να περάσω από επιτροπές, να δώσω ένα σωρό δικαιολογητικά, να εξηγήσω τα πώς και τα γιατί, να περάσω από ένα είδος ανάκρισης. Υπόκειμαι σε περιοριστικές διατάξεις που πολλές φορές δημιουργούν τεράστια, ακόμη και άλυτα προβλήματα και οδηγούν σε καταστροφικές, ουσιαστικές, ή ψυχολογικές συνέπειες. Καθεστώς που θα γίνει ακόμη δυσμενέστερο με την εφαρμογή του περιουσιολογίου. Έτσι όπως το σχεδιάζουν και όπως σκοπεύουν να το αξιοποιήσουν οι κυβερνόντες. Και συναντώ παράλληλα άρνηση από μία σειρά τράπεζες του δυτικού κόσμου να μου ανοίξουν λογαριασμό μόνο και μόνο επειδή είμαι Έλληνας, άρα και επισφαλής πελάτης.
Και για τις επιχειρήσεις τα πράγματα είναι ακόμα δυσκολότερα, υποχρεώνοντας τες σε αναζήτηση τρυκ και "παραθύρων" για να μπορεί να γίνει μια δουλειά. Γεγονός βέβαια που τις εξωθεί σε μεταφορά συναλλαγών, έδρας και δραστηριοτήτων εκτός Ελλάδας. Μία απλή έρευνα, ακόμη και μέσω του διαδικτύου –δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις– μπορεί να ενημερώσει όσους το αμφισβητούν για το τι συμβαίνει σήμερα με την φυγή επιχειρήσεων σε Κύπρο και Βουλγαρία.
Είμαστε πολίτες χώρας της Ευρωζώνης όταν για το ασφαλιστικό επεξεργαζόμαστε λύσεις που μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες μπορούν να λειτουργήσουν, αφού εκεί απαγορεύεται η αντίδραση και επιβάλλεται η τυφλή υπακοή; Όταν εμείς οι ίδιοι σπρώχνουμε τα παιδιά μας να φύγουν από την Ελλάδα καθώς αν παραμείνουν δεν θα έχουν καμμία δυνατότητα να βρουν εργασία ή να ζήσουν αξιοπρεπώς;
Και την ίδια στιγμή, έχουμε γίνει ως χώρα βασικός αποδέκτης μίας τεράστιας και ανεξέλεγκτης ροής προσφύγων και μεταναστών, χωρίς να υπάρχει καθορισμένο και αποτελεσματικό σχέδιο, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε πραγματική και ουσιαστική βοήθεια από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Στους οποίους η νυν κυβέρνηση άνοιξε διάπλατα την πόρτα για να... λιαστούν στις πλατείες... Με ντε φάκτο υπονόμευση της ελεύθερης διακίνησης των πολιτών, καθώς πολλές ευρωπαϊκές χώρες επιβάλλουν πλέον εξονυχιστικούς ελέγχους στα σύνορά τους, ακόμη και σε πολίτες προερχόμενους από κράτη μέλη της Ε.Ε.
Μήπως λοιπόν έχουμε ήδη γίνει Ευρωπαίοι πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Μήπως ζούμε σαν πολίτες τριτοκοσμικής περιοχής; Και μήπως τελικά, το σχέδιο Σόιμπλε για time out, δηλαδή για έξοδο με συγκεκριμένες παροχές της χώρας από την Ευρωζώνη, βρίσκεται πολύ πιο κοντά από ό,τι πιστεύουμε; Γιατί αυτή η κυβέρνηση με αυτούς τους χειρισμούς, μάλλον "σπρώχνει" τις εξελίξεις προς το αναπόφευκτο. Μήπως δηλαδή τελικά, οι πύλες της κόλασης έχουν ήδη ανοίξει;
Πηγή: Capital.gr