Οι Τουρκοκύπριοι είναι ένα είδος «Κούρδων» της Κύπρου. Όπως οι Κούρδοι, αποτελούν μια ευμεγέθη μειονότητα. Εκεί τελειώνει και η όποια ομοιότητα. Οι Ελληνοκύπριοι, οι πραγματικοί Κύπριοι, όπως οι Κούρδοι, έχουν βαθιές ιστορικές ρίζες. Έχουν μια απόλυτη τεκμηριωμένη, αδιάκοπη, χριστιανική κουλτούρα εδώ και τρεις χιλιετίες. Το κυπριακό κράτος δημιουργήθηκε το 1960, μετά από τον αντιαποικιακό αγώνα που είχε ως στόχο την Ένωση με την Ελλάδα.
Στη Τουρκία, οι Κούρδοι ζουν κυρίως στο βόρειο Κουρδιστάν, στις ανατολικές επαρχίες της. Και οι Κούρδοι έχουν μακραίωνη ιστορία. Η τουρκική μειονότητα στην Κύπρο δημιουργήθηκε κατά την οθωμανική κατοχή του νησιού τον 16ο – 19ο αιώνα. Αποτελούν δε το 18% του πληθυσμού, περίπου όπως οι Κούρδοι αποτελούν το 20% του πληθυσμού της Τουρκίας.
Οι Βρετανοί αρνήθηκαν δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των Ελληνοκυπρίων και υιοθέτησαν την τακτική του διαίρει και βασίλευε, φέρνοντας την Τουρκία στο κάδρο ως προστάτη της τουρκοκυπριακής μειονότητας. Το 1974 ήρθε η τουρκική εισβολή. Από τότε οι Τουρκοκύπριοι ζουν στο βόρειο κατεχόμενη τμήμα του νησιού, συχνά στα σπίτια των Ελληνοκύπριων προσφύγων.
Το 1960 η Βρετανία και η Τουρκία, σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ αμφότερες, πίεσαν τους Ελληνοκύπριους να δεχτούν το σχέδιο ανεξαρτησίας που προέβλεπε εγγυήτριες δυνάμεις, τη διατήρηση βρετανικών βάσεων και την απόδοση υπερβολικών προνομίων στους Τουρκοκύπριους.
Οι Τουρκοκύπριοι ονομάζονταν, πριν μουσουλμάνοι Κύπριοι. Πολλοί εξ αυτών ήταν εξισλαμισμένοι Ελληνοκύπριοι. Στην Τουρκία όμως οι Κούρδοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Στην Κύπρο όμως, οι Τούρκοι θέλουν την υποταγή της ελληνοκυπριακής πλειοψηφίας στην τουρκοκυπριακή μειονότητα. Την ώρα που η Άγκυρα ζητά δικαιώματα για τους Τουρκοκύπριους, βομβαρδίζει, φυλακίζει και καταπιέζει τους Κούρδους.
Στην Κύπρο, το 80% των κατεχομένων εδαφών, σύμφωνα με παραδοχή των ίδιων των Τούρκων, ανήκε σε Ελληνοκύπριους. Όταν η Τουρκική Δημοκρατία συστάθηκε το 1923 οι Κούρδοι είχαν πολεμήσει στο πλευρό των Τούρκων και περίμεναν να έχουν λόγο στο νέο κράτος.
Οι Τούρκοι όμως απαγόρευσαν την κουρδική γλώσσα, επέβαλαν βίαιες μετακινήσεις κουρδικών πληθυσμών και αντιμετώπισαν με βία την όποια κουρδική αντίδραση, επιβάλλοντας πολιτιστική γενοκτονία, βάσει του κεμαλικού μότο «ένα έθνος, μια γλώσσα, μια χώρα».
Στην Κύπρο υπήρξε ένας συμβιβασμός με στόχο την εξασφάλιση των γεωστρατηγικών συμφερόντων της Δύσης, που εξασφαλίστηκαν με την παρουσία των βρετανικών βάσεων και την προσπάθεια εξισορρόπησης της μειονότητας με την πλειονότητα.
Ο πρώτος στόχος, μόνο, επετεύχθη. Έτσι το Σύνταγμα του 1960 φάνηκε εξαρχής ότι δεν ήταν λειτουργικό. Η προσπάθεια βελτίωσης του Συντάγματος, το 1963, δεν προχώρησε, με τη Βρετανία να στηρίζει την τουρκοκυπριακή πλευρά.
Ακολούθησαν οι συγκρούσεις του 1963. Ακολούθησε μια ανήσυχη ειρήνη που οδήγησε στην εισβολή του 1974, μετά από το πραξικόπημα κατά του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Μετά την τουρκική εισβολή η Κύπρος χωρίστηκε εθνοτικά.
Στο βόρειο τμήμα του νησιού εκτελέστηκε εθνοκάθαρση, με τους Ελληνοκύπριους να προσφυγοποιούνται. Ωστόσο, η Κυπριακή Δημοκρατία επέζησε ως το μόνο νόμιμο κράτος, το οποίο εντάχθηκε και στην ΕΕ και την ευρωζώνη. Τα κατεχόμενα αυτοανακηρύχθηκαν σε «κράτος», το οποίο αναγνώρισε μόνο η Τουρκία, η οποία διατηρεί εκεί 40.000 στρατιώτες.
Η ΕΕ θεωρεί το σύνολο του ευρωπαϊκού εδάφους ως ευρωπαϊκό έδαφος. Όμως, οι ευρωπαϊκοί νόμοι δεν ισχύουν στα κατεχόμενα. Η Βρετανία συνεχίζει πάντως να υποστηρίζει την τουρκική πλευρά, επί τη βάσει του ρεαλισμού. Για τους Βρετανούς, η όποια λύση εξασφαλίζει την παρουσία των βάσεών τους είναι μια καλή λύση.
Η Τουρκία εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι προστατεύει τους Τουρκοκύπριους στην Κύπρο. Ο ισχυρισμός όμως καταρρίπτεται από τα γεγονότα, καθώς από το 1974 και μετά οι μισοί Τουρκοκύπριοι έχουν εγκαταλείψει το νησί. Στη θέση τους, η Τουρκία, έφερε εποίκους από την Ανατολία.
Από το 1974 η Τουρκία ασκεί μια πολιτική αποικισμού των κατεχομένων παραβιάζοντας τις διεθνείς συνθήκες, παρά τις εναντίον της καταδίκες από διεθνείς οργανισμούς. Η Τουρκία, με τον τρόπο αυτό αλλάζει τα δημογραφικά δεδομένα στο νησί, αλλά και κερδίζει τον πολιτικό έλεγχο, καθώς οι έποικοι νιώθουν Τούρκοι και ελέγχονται εύκολα. Αν όμως οι Τούρκοι είναι τόσο ευαίσθητοι με τις μειονότητες, γιατί δεν αγωνίζονται και για τα δικαιώματα των Κούρδων;
Για να συμφωνήσουν στην επανένωση του νησιού, Τουρκία και Τουρκοκύπριοι, επιθυμούν, ουσιαστικά, την επαναφορά σε ισχύ του Συντάγματος του 1960 και τη διατήρηση του εδαφικού διαχωρισμού που επιβλήθηκε με την εισβολή του 1974.
Υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και της ΕΕ οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων προχωρούν γοργά, με στόχο την κατάθεση ενός σχεδίου διζωνικής ομοσπονδίας, έως τις αρχές του 2016.
Τουρκία και Τουρκοκύπριοι ζητούν:
>Τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως νομικής οντότητας και την αντικατάστασή της από ένα νέο, ομόσπονδο κράτος, βασιζόμενο σε μια σχέση 50-50 μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
>Τη δημιουργία ενός αυτόνομου κράτους-ζώνης, στην κλεμμένη ελληνική, χριστιανική γη.
>Την εγγύηση ότι στο «τουρκικό» συστατικό κράτος θα υπάρχει μουσουλμανική πλειοψηφία.
>Την αναγνώριση ενός «τουρκοκυπριακού κράτους» με διεθνή αναγνώριση, ώστε, να είναι ευκολότερη, νομικά, η αποχώρησή του από την ομοσπονδία, αν αποφασιστεί.
>Καθολικό δικαίωμα Βέτο επί όλων των ομοσπονδιακών αποφάσεων.
>50-50 αντιπροσώπευση στη άνω ομοσπονδιακή βουλή.
>Αντιπροσώπευση 2,5 φορές περισσότερη από ότι επιβάλει ο αριθμός τους.
>Πλήρη και αποκλειστική εκπαίδευση στην τουρκική, χωρίς ούτε καν εκμάθηση της ελληνικής, γλώσσας της πλειοψηφίας.
>Το ήμισυ όλων των ενεργειακών πηγών της Κύπρου, περιλαμβανομένων των υδρογονανθράκων, τα κοιτάσματα των οποίων ελέγχονται από τη νόμιμη κυπριακή κυβέρνηση.
>Την αναγνώριση κυπριακής υπηκοότητας στους εποίκους.
>Αυτόματη εισδοχή του «τουρκικού συστατικού κράτους» στην ΕΕ.
>Μόνιμη παρουσία της Τουρκίας στα κυπριακά πράγματα.
Τι θα συνέβαινε όμως αν το 20% των Κούρδων της Τουρκίας ζητούσαν ανάλογα δικαιώματα; Θα θεωρούσαν οι Τούρκοι τέτοιες απαιτήσεις λογικές και αποδεκτές; Πως θα ένιωθε ο μέσος Τούρκος αν το κουρδικό κόμμα HDP, με το 10% των ψήφων στο ενεργητικό του, ζητούσε αναλογικά όλα αυτά;
Η αλήθεια είναι πως η Τουρκία θεωρεί την παραχώρηση πολιτικής και πολιτισμικής ισονομίας ως εθνική απειλή. Η Τουρκία δεν αρνείται στους Κούρδους πολιτικά ή πολιτισμικά δικαιώματα. Τους αρνείται ακόμα και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Οι Κούρδοι δεν μπορούν να διδαχτούν τη γλώσσα τους, δεν μπορούν να δώσουν στα παιδιά τους ονόματα που περιλαμβάνουν τα γράμματα Q, W ή Χ, που δεν υπάρχουν στο τουρκικό αλφάβητο.
Οι Τούρκοι θέλουν έναν λαό και ένα έθνος στη χώρα τους. Αλλά στην Κύπρο βλέπουν δύο λαούς, δύο γλώσσες, δύο κοινότητας και δύο κράτη. Η Τουρκία από τη δεκαετία του ’20 ακολούθησε πολιτική αφομοίωσης των μειονοτήτων, αλλά δεν ζητά τίποτα λιγότερο από την πολιτική ισότητα στην Κύπρο, δηλαδή μοίρασμα στη μέση της εξουσίας, των περιουσιών, των πολιτικών και πολιτισμικών δικαιωμάτων.
Στα κατεχόμενα όμως υπάρχει έναν Τούρκος στρατιώτης για κάθε δύο κατοίκους. Επίσης, τα κατεχόμενα κάθε χρόνο λαμβάνουν οικονομική βοήθεια ύψους 1 δισ. τουρκικών λιρών. Δυστυχώς δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι, τόσο για το μέλλον των Κούρδων στην Τουρκία, όσο και για επιτυχή κατάληξη στις επαφές για την επίλυση του Κυπριακού.
Το δε ΝΑΤΟ, η ισχυρότερη συμμαχία στον κόσμο, συμπεριφέρεται ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος, την ώρα που η τρίτη ισχυρότερη χώρα μέλος της χρησιμοποιεί τη στρατιωτική της ισχύ για να επιβάλει μια παράνομη εθνικιστική ατζέντα. Η Τουρκία πάντως μπορεί να μην κατορθώσει για πολύ ακόμα να συνεχίσει την ίδια πολιτική.