Ο Μικρός Όμηρος
Τα ψέματα τελειώνουν. Σε δεκαπέντε ημέρες έρχεται η ώρα για:
Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Να ψηφίσουμε για μια φορά, για πρώτη ίσως, με γνώμονα τα συμφέροντα της χώρας κι όχι τις ατομικές μας επιδιώξεις.
Να αλλάξουμε τα πάντα. Πρώτα-πρώτα τα 9/10 των βουλευτών. Τέτοια εκπροσώπηση δεν αξίζει κανένας λαός. Οι εκλογές του 2012 έφεραν στο Κοινοβούλιο ανθρώπους, που εκτός από τον εαυτό τους και την παρέα τους δεν εκπροσωπούν κανέναν άλλο.
Η θρασύτητα, η χυδαιότητα, ο οπορτουνισμός κυριάρχησαν.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε, πως αν τυχαία επιλέγαμε από τον τηλεφωνικό κατάλογο 300 άτομα, με τις κατ’ αντιστοιχία ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις, η σύνθεση αναμφίβολα θα είναι ποιοτικότερη.
Είναι η ώρα που τα προγράμματα και οι θέσεις κάθε κόμματος μπαίνουν στην άκρη. Οι περισσότεροι έχουν αποφασίσει. Οι αναποφάσιστοι θα το πράξουν μέσα στις επόμενες λίγες μέρες. Είναι αστικός μύθος ο ψηφοφόρος που αποφασίζει στην κάλπη, ενώ το πιτσιρίκι του τον τραβάει από τα ρούχα για να παίξει στο προαύλιο του σχολείου.
Προς τα πού θα κινηθούν οι αναποφάσιστοι είναι το ερώτημα.
Ένα σημαντικό τμήμα, όπως έχουν δείξει διαχρονικά όλες οι κοινωνικές έρευνες πηγαίνει με τον διαφαινόμενο νικητή. Μόνο και μόνο για να μην είναι με τους ηττημένους. Δίχως άλλο επιχείρημα.
Στη διαμάχη φόβου έναντι ελπίδας, είθισται να επικρατεί η δεύτερη.
Στην περίπτωση μας πολλοί ψηφοφόροι δεν αντέχουν άλλο φόβο. Τράφηκαν για χρόνια με διλήμματα.
Οπότε την κούρσα θα την κερδίσει όποιος δώσει πειστικά το όραμα του για την ελληνική κοινωνία του 2020, για το μέλλον των παιδιών αυτής της χώρας.
Και τα ονόματα ασφαλώς παίζουν το ρόλο τους, αλλά οι πολιτικές μεταγραφές από μόνες τους δεν έκριναν κανένα αποτέλεσμα.
Ούτε οι προεκλογικές καμπάνιες, ούτε τα ευφάνταστα σποτ.
Αυτά είναι επικοινωνιακά τεχνάσματα για λαούς πολύ λιγότερο πολιτικοποιημένους από τον δικό μας.
Τη μάχη θα την κρίνει ο λαός, με το δικό του αισθητήριο. Ο αγρότης, ο κάτοικος των μεγάλων πόλεων, ο «καθημερινός» άνθρωπος.
Όλοι εμείς που πριν ψηφίσουμε, οφείλουμε να σκεφτούμε τις επόμενες γενεές.
Οι οποίες ή θα μας αποθεώνουν ή θα μας καταριούνται.
Μέση λύση, μέση οδός, αυτή τη φορά δεν υπάρχει.
πηγή:antinews.gr,