Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Ιστορείται ότι οι φίλοι του Κολόμβου τον πείραζαν ότι δεν ήταν και κανένα σπουδαίο κατόρθωμα η ανακάλυψη της Αμερικής διότι το μόνο που απαιτείτο ήταν η χάραξη μιας ευθείας γραμμής σαν οδηγό, από τα Ατλαντικά παράλια της Ευρώπης με δυτική κατεύθυνση. Ωραία, τους απάντησε. Πάρτε τότε ένα αυγό και στηρίξτε το όρθιο. Προσπάθησαν αλλά όλοι απέτυχαν. Το παίρνει ο Κολόμβος του σπάει τη μια άκρη και το στήριξε πάνω σ´αυτήν. Οι φίλοι διαμαρτυρήθηκαν. Αλλά όπως και ο Αλέξανδρος με τον Γόρδιο Δεσμό, ο Κολόμβος τους απέδειξε ότι δεν υπήρχαν όρια στο πρόβλημα στήριξης του αυγού παρά μόνο αυτά που έβαζαν με το μυαλό τους.
Το κατόρθωμα του Κολόμβου αποδείχθηκε εύκολο εκ των υστέρων. Διότι ενώ οι φίλοι του Κολόμβου υπέθεταν ότι δεν ήταν δυνατή η πλεύση προς την Δύση, αυτός τους απέδειξε ότι ήταν, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι το πρόβλημα δεν ήταν παρά ένας κατά φαντασία περιορισμός.
Την φήμη του Κολόμβου αλλά και του αυγού του, ζήλεψε και ο Μεγάλος ( Βüyük) Ηγέτης της ισλαμικής Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν. Και στις 15 τρέχοντος, σε ομιλία του στο πρώτο συνέδριο κορυφής μουσουλμάνων ηγετών της Λατινικής Αμερικής που έγινε στην Κωνσταντινούπολη , τους “αποκάλυψε” ότι λανθασμένα και κακώς αναφέρεται ότι ο Κολόμβος πρώτος ανακάλυψε την Αμερική το 1492. Την ανακάλυψαν τους είπε, 314 χρόνια πριν, το 1178, οι μεγάλοι μουσουλμάνοι θαλασσοπόροι του τότε κυρίαρχου και ακμάζοντος ισλαμικού πολιτισμού. Και συνέχισε λέγοντας ότι αυτό το παραδέχεται και ο ίδιος ο Κολόμβος, αφού σε ένα από τα ημερολόγια του γράφει ότι πλέοντας τα παράλια της ( σημερινής) Κούβας, είδε στη κορυφή ενός λόφου ένα τζαμί με τον μιναρέ του!
Απευθυνόμενος δε στους λιγοστούς παρευρισκόμενους κουβανέζους μουσουλμάνους, ο Ερντογάν προσφέρθηκε να συζητήσει μαζί τους την (ανα)κατασκευή του τζαμιού με τουρκική χρηματοδότηση στον συγκεκριμένο λόφο. Ένα εκστασιασμένο ακροατήριο άρχισε να χειροκροτεί και ένας απτόητος Ερντογάν συνέχισε τις αποκαλύψεις, λέγοντας τους ότι πριν τον Κολόμβο το Ισλάμ είχε ξαπλωθεί σε ολόκληρη την Αμερικανική ήπειρο, βόρεια και νότια, αλλά χωρίς να λειτουργεί ως αποικιοκρατικό και ιμπεριαλιστικό εργαλείο. Αντίθετα με άλλες θρησκείες που χρησιμοποιήθηκαν για να θεσμίσουν την δουλεία, το Ισλάμ δεν υποδούλωσε κανένα, δεν κατανάγκασε κανένα, δεν καταπάτησε κανενός τα δικαιώματα. Το Ισλάμ, είπε, δεν κατέκτησε παρά μόνο τις ψυχές των ανθρώπων.
Πέραν του “τεκμηρίου” από το Ημερολόγιο του Κολόμβου, είναι προφανές ότι το επιχείρημα του Ερντογάν αποδεικνύεται και με την λογική του αυγού του Κολόμβου. Αφού το Ισλάμ ήταν κυρίαρχο, ήλεγχε την Μεσόγειο και είχε κατακτήσει (και τις ψυχές ) των λαών της Ιβηρικής χερσονήσου που έβρεχε ο Ατλαντικός ( αλλιώς ονομαζόταν τότε ο ωκεανός αυτός αλλά αυτό πιθανό να μας το αποκαλύψει ο Ερντογάν όταν πάει να μιλήσει στις Αζόρες ή τις Καναρίους νήσους ) τί πιο απλό από την λογική του αυγού; Να μην είχαν, δηλαδή, και αυτοί στήσει όρθιο το αυγό τρεις αιώνες πριν, κάτι που προφανώς ο Κολόμβος απλά αντέγραψε;
Τώρα για να ξεκαθαρίσει και το “τεκμήριο” με το Ημερολόγιο, τα πράγματα έχουν ως εξής. Υπάρχει όντως μια εγγραφή στο Ημερολόγιο Οκτωβρίου 29, 1492 όπου περιγράφεται μια παραθαλάσσια περιοχή της Κούβας με ψηλά βουνά και μια βουνοκορφή τους παρομοιάζεται “να μοιάζει σαν ένα όμορφο τζαμί” (“a manera de una hermoza mesquita”). Και έτσι από την Κοζάνη πήγανε στην Λωζάνη, από εκεί σε τζαμί σε βουνοκορφή της Κούβας και στον Ερντογάν.
Σε απάντηση στον καταιγισμό επικριτικών και ειρωνικών σχολίων και γελοιογραφιών , κυρίως μέσα στη Τουρκία, ο Ερντογάν απάντησε ότι όσοι μουσουλμάνοι δεν πιστεύουν ότι οι ομόθρησκοί τους, που μεγαλουργούσαν, ανακάλυψαν και την Αμερική, δεν έχουν αυτοπεποίθηση και αδυνατούν έτσι να πιστέψουν, επίσης, ότι μουσουλμάνοι μπορούν να διακριθούν και να πετύχουν σε οτιδήποτε. Και προχώρησε παρά πέρα, λέγοντας ότι έδωσε οδηγίες στο Υπουργείο Παιδείας ώστε η ανακάλυψη της Αμερικής από μουσουλμάνους να ενταχθεί στη διδακτική ύλη των σχολείων μέσης εκπαίδευσης.
Ωστόσο δεν θα πρέπει να θεωρήσουμε το φαινόμενο αυτό, που οι αρχαίοι Έλληνες εύστοχα ονόμαζαν παραδοξογραφία, ως κάτι το περιστασιακό και περιοριζόμενο στον Ερντογάν και στο ισλαμικό του σινάφι. Εδώ ο Ερντογάν έρχεται να χτίσει ή καλύτερα να καλύψει συμπληρωματικά με μια ισλαμική ομπρέλα, 100 σχεδόν χρόνια τουρκικού εθνοφασισμού με μια αντίστοιχη παραδοξογραφία. Η παραδοξογραφία αυτή παρουσιάσθηκε επίσημα σε βιβλίο γραμμένο στα γαλλικά με την υπογραφή του Τούρκου πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ το 1998 με αφορμή την αίτηση της χώρας για ένταξη στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα, “La Turquie en Europe” ( στα αγγλικά κυκλοφόρησε το 1991, “Τurkey in Europe”). Στο βιβλίο , αφιερωμένο στους λαούς της Ευρώπης και στον Τουρκικό λαό που ανήκει στην Ευρώπη, υποστηρίζεται ότι δεν υπήρξε Ελληνικός ή Ρωμαϊκός πολιτισμός παρά μόνο πολιτισμός τη Ανατολίας, ταυτισμένος με αυτό των Σουμέριων, από τον οποίον προέκυψαν όλοι οι πολιτισμοί του κόσμου. Οι Σουμέριοι, κατά τον Οζάλ, είχαν καταγωγή από την Κεντρική Ασία και ήταν Τουρκογενείς. Άρα, όλοι οι πολιτισμοί έχουν τουρκικές καταβολές. Ιδού τι γράφει για τον Όμηρο ο Οζάλ . “Ο Όμηρος -ο συμπατριώτης μας, “notre compatriote “-προκάλεσε τον 9ο αιώνα π.χ., εκείνο που αργότερα ονομάστηκε ‘ελληνικό θαύμα’. (σελ. 242). Ως “Ανατολίτης”, λοιπόν , ο Όμηρος είναι “συμπατριώτης” του Οζάλ, άρα δεν είναι Έλληνας αλλά Τούρκος. Και έτσι πάει και πάνε λέγοντας οι Τούρκοι για τους προ-σωκρατικούς της Ιωνίας, για τον Ιπποκράτη και για όλα τα ελληνικά μνημεία της Μικράς Ασίας.
Εσκεμμένα αναφέρθηκα στον Οζάλ και σε βιβλίο έκδοσης 1988. Το βιβλίο δεν γράφηκε βέβαια από τον ίδιο αλλά από ομάδα διπλωματών του Τουρκικού ΥΠΕΞ υπό την εποπτεία του Τούρκου Πρέσβη Gündüz Aktan (υπηρέτησε και στην Αθήνα) και αργότερα σχολιαστή στον Τουρκικό τύπο, ενός ατόμου με φασίζουσα προσωπικότητα και πολιτική διαδρομή.
Το βιβλίο του Οζάλ βασίζεται και υιοθετεί ως εργαλείο ανάλυσης και ερμηνείας την περιβόητη “Τουρκική Ιστορική Θέση”–“Τürk Tarih Tezi”–και την προέκταση της, που είναι η “Γλωσσική Θεώρηση του Ήλιου”– “Güneş Dil Teorisi”. Και οι δυο αυτές θέσεις αναπτύχθηκαν με εντολές και την άμεση εποπτεία του Μουσταφά Κεμάλ, αργότερα Ατατούρκ και υποστηρίζουν ότι όλοι οι πολιτισμοί έχουν ως μήτρα τους την Ανατολία και τους Σουμέριους και ότι είναι στην ουσία…Τουρκικοί. Ίσως μια σύντομη περίληψη ειδικά της “Γλωσσικής Θεώρησης του Ήλιου” να διαφωτίσει αναφορικά με το κεμαλικό φαινόμενο της παραδοξογραφίας. Κατά την θέση αυτή ο πρώτος άνθρωπος στη γη ήταν …Τούρκος. Και όταν ο πρώτος αυτός άνθρωπος κάπου στην Κεντρική Ασία πρωτοαντίκρυσε τον Ήλιο, αναφώνησε ένα παρατεταμένο επιφώνημα δέους και θαυμασμού ……αααααα. Στα τουρκικά αυτό το επιφώνημα ήταν ο φθόγγος αğ. Kαι απο αυτή την συλλαβή προέρχονται όλες οι λέξεις και όλες οι γλώσσες του κόσμου. Παραδείγματα τέτοιων λέξεων είναι ο Θεός-God από την τουρκική “κut” που σημαίνει (ευλογία), η λέξη “electr ic” από το “yaltrık”( λάμψη), η λέξη “bulletin”, από το “belletten”( μαθαίνω), κλπ.
Επειδή πολλοί στον αυτοπροσδιοριζόμενο “προοδευτικό” Eλλαδικό και Kυπριακό χώρο ισχυρίζονται ότι αυτές οι ξεκάθαρα ρατσιστικές κεμαλικές θεωρήσεις δεν έχουν καμία σημασία και επίπτωση στηn κρατική συμπεριφορά της Άγκυρας έναντι των γειτόνων της, ότι δε πρέπει να λαμβάνονται στα σοβαρά και ότι έχουν, εξάλλου, εγκαταλειφθεί από το επίσημο τουρκικό κράτος , το βιβλίο του Πρωθυπουργού Οζάλ γραμμένο το 1988 δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Με αφορμή δε την περίπτωση του Προέδρου, πλέον, Ερντογάν και τον Κολόμβο, δείχνει ότι έχουν φορέσει και τον Ισλαμικό τους μανδύα.
Με τον Ερντογάν έχουμε , δηλαδή, την πραγματική εφαρμογή της “τουρκο-ισλαμικής σύνθεσης” στην Τουρκία, όχι όπως την οραματίστηκε και προσπάθησε να την επιβάλει η Χούντα του Εβρέν την δεκαετία του 1980, με τον κεμαλικό σοβινισμό να έχει το απάνω χέρι, αλλά με το Ισλάμ του Ερντογάν να διαδραματίζει αυτό τον ρόλο. Και για να τελειώσουμε από εκεί που αρχίσαμε, στη περίπτωση των Ινδιάνων της Αμερικής έχουμε τους κεμαλιστές με βάση την “Τουρκική Ιστορική Θέση” να τους διεκδικούν ως “Τούρκους” και τον Ερντογάν να τους διεκδικεί ως “μουσουλμάνους”. Έχουμε την απόλυτη συνέργεια. Αλλά και την απόλυτη παραδοξογραφία. Χωρίς, σε ότι αφορά τον Ερντογάν, να έχει καμία σημασία σε ποια τζαμιά προσεύχονταν οι Ινδιάνοι της Αμερικής. Ούτε και πώς προσεύχονταν, με δεδομένο τις ενδυματολογικές τους πρακτικές και συνήθειες.