Τι και γιατί συμβαίνει στην ΑΟΖ της Κύπρου;
Οι κινήσεις της Τουρκίας είναι όχι ένδειξη αλλά απόδειξη αδυναμίας σε πολιτικό, γεωπολιτικό και σε επίπεδο διεθνούς δικαίου - Η επίδειξη δύναμης γίνεται για να καλύψει την αδυναμία και το αδιέξοδό της
Σε άρθρο μας που δημοσιεύθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2012, στην παρούσα στήλη, κάναμε μια συνοπτική αναφορά στο γαϊτανάκι των προκλήσεων της Τουρκίας στις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες και αναφερθήκαμε στο αδιέξοδο που έχει περιέλθει η Τουρκία λόγω των συμφωνιών που υπέγραψε η Κύπρος με μεγάλες ενεργειακές εταιρείες, για την εκμετάλλευση της κυπριακής ΑΟΖ.
Επίσης αναφερθήκαμε στην απονενοημένη πράξη της Άγκυρας να αγοράσει εσπευσμένα από τη Νορβηγία το σκάφος «Polarcus Samur», έναντι 165 εκατ. δολαρίων, τη στιγμή μάλιστα που στα τουρκικά ναυπηγία κατασκευάζεται άλλο τουρκικό ερευνητικό σκάφος, το οποίο θα είναι έτοιμο μετά από μερικά χρόνια.Τότε, αφού υπογραμμίζαμε ότι η εσπευσμένη αγορά του «Polarcus Samur», που βαπτίστηκε σε «Μπαρμπαρός» έγινε για να μπορεί η Τουρκία να προβαίνει σε παράνομες ενέργειες στις ελληνικές θάλασσες, καταλήγαμε ως εξής στο άρθρο μας: «Άραγε έχει αξιολογηθεί σωστά η κίνηση αυτή της Αγκύρας και είναι έτοιμη η Ελλάδα να αντιμετωπίσει μονομερείς ενέργειες και τετελεσμένα που μπορεί να δημιουργήσει η Τουρκία;»
Τώρα, σχεδόν δυο χρόνια μετά, βλέπουμε την Τουρκία να χρησιμοποιεί το «Μπαρμπαρός» ακριβώς με τον τρόπο που είχαμε προβλέψει και θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε το λόγο που το κάνει.
Η Τουρκία έκανε το κλασσικό λάθος που κάνουν όσοι νομίζουν ότι είναι ισχυροί αλλά στην ουσία δεν είναι. Γιατί η Τουρκία, ειδικά στο Κυπριακό αλλά και απέναντι στην Ελλάδα, δεν είναι τόσο ισχυρή όσο νομίζει, απλά χρησιμοποιείται από το διεθνή παράγοντα αναλόγως της γεωπολιτικής συγκυρίας.
Οι κυβερνήσεις της Άγκυρας, λοιπόν, έκαναν το λάθος αυτά τα σαράντα χρόνια να οχυρωθούν πίσω από τα «κεκτημένα», δηλαδή τα κατεχόμενα της παράνομης εισβολής στην Κύπρο και ακολούθησε μια απολύτως άκαμπτη και στατική πολιτική στο Κυπριακό, τη στιγμή μάλιστα που οι εξελίξεις στην περιοχή τρέχουν με την ταχύτητα του… φυσικού αερίου, συμπαρασύροντας όσους δεν έχουν την ευελιξία και την ευκαμψία που απαιτούν οι καιροί.
Έτσι, ενώ η μικρή και διαμελισμένη Κύπρος κατάφερνε το ακατόρθωτο, δηλαδή να γίνει πλήρες μέλος της Ε.Ε., αποφεύγοντας ταυτοχρόνως τον ύφαλο του Σχεδίου Αννάν, που θα κατέστρεφε την υφιστάμενη Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ οι κυβερνήσεις της Λευκωσίας, ξεκινώντας με τον αείμνηστο Τάσο Παπαδόπουλο, συνεχίζοντας με τον Δημήτρη Χριστόφια και τώρα με τον Νίκο Αναστασιάδη, οριοθετούσαν την ΑΟΖ με τις γειτονικές χώρες και υπέγραφαν συμφωνίες με ενεργειακούς γίγαντες, η Τουρκία έβαφε κάθε τόσο την τεράστια και αποκρουστική ημισέλινο που πληγώνει σαράντα χρόνια τώρα τον υπερήφανο Πενταδάκτυλο και ενίσχυε τις στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής στο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου.
Και κάποια στιγμή η Άγκυρα ξύπνησε, για να διαπιστώσει ότι η Κύπρος, με τις προαναφερθείσες συμφωνίες με την Noble, Delek, Eni, Kogas, και Total, έβαζε στο «παιχνίδι» της υποστήριξης των θέσεων και τελικά και των εθνικών της συμφερόντων τις χώρες από τις οποίες προέρχονται οι εν λόγω εταιρείες.
Τότε που ξύπνησε, έσπευσε να αγοράσει το νορβηγικό πλοίο για να κάνει παράνομες ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ, αφού θα ήταν σχεδόν αδύνατον να ναυλώσει ξένα πλοία για αυτήν την πειρατική συμπεριφορά που γίνεται εις βάρος ενός κυρίαρχου κράτους.
Η Τουρκία, αφού ήδη είχε «πετάξει το πουλάκι», προσπάθησε να ασκήσει πιέσεις σε ΗΠΑ, Ισραήλ, Ιταλία, Γαλλία και Κορέα για να αποσυρθούν οι εταιρίες τους από το παιχνίδι της εκμετάλλευσης των υποθαλασσίων κοιτασμάτων της Κύπρου.
Και όταν δεν πέτυχε απολύτως τίποτα, έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό της, χρησιμοποιώντας το «Μπαρμπαρός» και τις φρεγάτες.
Ποιο είναι το σχέδιό της;
Με πειρατικές ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ και με την απειλή δημιουργίας τετελεσμένων από πλευράς της, να προκαλέσει ένταση, αν είναι δυνατόν και στρατιωτική. Ο στόχος είναι να δημιουργήσει σκηνικό που είναι πιθανόν να οδηγήσει τα πράγματα σε τέτοιο σημείο, που θα θέσει σε κίνδυνο την ειρήνη και τη σταθερότητα στη Μεσόγειο, για να παρέμβουν στη συνέχεια οι ΗΠΑ, να παγώσουν όλες οι διαδικασίες εκμετάλλευσης στην κυπριακή ΑΟΖ, μέχρι να βρεθεί τελική λύση στο Κυπριακό.
Στη συνέχεια, θα ξαναφέρει τα πράγματα στα μέτρα της, αφού στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα έχει και πάλι το ισχυρό χαρτί της κατοχής του 37% της Κύπρου, το οποίο θα χρησιμοποιήσει εκβιαστικά για μια λύση κομμένη και ραμμένη στα νεοοθωμανικά μέτρα του τουρκικού σωβινισμού στο Κυπριακό!
Τα μάτια μας και κυρίως τα μυαλά μας ανοιχτά, λοιπόν, σε Λευκωσία και Αθήνα!
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"