«Δεν παραιτήθηκα, με απέμπεμψαν» έλεγε με παράπονο στα μέσα της εβδομάδας η Τσιγγάνα Σουλεϊμάν Σαμπιχά, μετά την πραξικοπηματική καρατόμησή της από τον Αλέξη Τσίπρα και το ηγετικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ. Η ακτιβίστρια των Ρομά από το Δροσερό Ξάνθης αποτελεί πλέον παρελθόν από τον ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα δίχως απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, που είναι το αρμόδιο όργανο, αλλά μιας δράκας ανθρώπων που κάνουν κουμάντο στην περιοχή.
Αν και έχει καταφέρει να τελειώσει μόλις το δημοτικό (μάλιστα ακόμη προσπαθεί να βελτιώσει τα ελληνικά της), εμφανίζεται με σημαντική κοινωνική προσφορά. Αλλωστε είναι ιδρύτρια του Πολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου Γυναικών Δροσερού «Η Ελπίδα», τον οποίο σύστησε μαζί με άλλες 25 συντοπίτισσές της το 2006 και, μαζί με άλλες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και συλλόγους βραβεύτηκε για την εθελοντική προσφορά του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια το 2007.
Η κυρία Σαμπιχά είναι γεννημένη και μεγαλωμένη στο Δροσερό της Ξάνθης, ενώ έχει άλλα τέσσερα αδέλφια. Οπως αρκετοί κάτοικοι της περιοχής, έτσι κι εκείνη είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, αφού εγκατέλειψε στη Δ΄ Δημοτικού το μειονοτικό σχολείο όπου είχε γίνει δεκτή. Εκεί την ανάγκασαν να μάθει και τουρκικά, παρά το γεγονός ότι ένιωθε Ελληνίδα. Αποτέλεσμα ήταν η προσωρινή μετακόμισή της στην Αθήνα, όπου εργάστηκε σε μικρή ηλικία σε νυχτερινά κέντρα, ωστόσο λίγα χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Ξάνθη, για να βρεθεί εργάτρια σε χωράφια της περιοχής. Λόγω της καταγωγής της παντρεύτηκε μόλις στα 14 χρόνια της, αλλά η ζωή της σίγουρα δεν άλλαξε προς το καλύτερο.
Γράφτηκε στο νυχτερινό σχολείο κρυφά απ' τον άντρα της και πήρε απολυτήριο δημοτικού, ενώ μια συνάντηση με τον Σύλλογο Γυναικών Λιβαδειάς τής έδωσε την ιδέα να δημιουργήσει το δικό της... καταφύγιο. Αυτό δεν ήταν άλλο από το Ιδρυμα «Η Ελπίδα», όπου με τις υπόλοιπες 24 γυναίκες του Δροσερού διεκδίκησαν ένα καλύτερο μέλλον για τους εαυτούς τους και κυρίως για τα παιδιά τους. Σκοπός τους, μικρά παιδιά τα οποία βρίσκονται στους δρόμους να επιστρέψουν στα θρανία, και μέσω της γνώσης, να αποκτήσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Αυτή, μάλιστα, η δράση της ήταν το επιχείρημα του τουρκογενούς βουλευτή Χουσεΐν Ζειμπέκ ώστε να στραφεί εναντίον της. Εξαιτίας του γεγονότος ότι είχε βραβευθεί παλαιότερα από τον Αμερικανό πρέσβη Ντάνιελ Σπέκχαρτ, κατηγορήθηκε ότι ήταν αφενός «πράκτορας» και αφετέρου «εθνικίστρια» και συνεργάτιδα του «Δικτύου 21» κατά το παρελθόν.
Τούτων δοθέντων, γίνεται ηλίου φαεινότερον γιατί η κυρία Σαμπιχά ήταν ανεπιθύμητη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα, αν και στην αρχή από την Κουμουνδούρου άφηναν να διαρρεύσει ότι η Ρομά υποψήφια θα παρέμενε και θα τοποθετούνταν ακόμα ένας μουσουλμάνος, το βέτο των τουρκογενών (και προφανώς η έκδηλη ικανοποίηση του τουρκικού προξενείου) οδήγησε τον Αλέξη Τσίπρα σε στροφή 180 μοιρών.
«Μας επιβάλλουν τα τουρκικά»
Σε ό,τι αφορά πάντως τις θέσεις για τις οποίες έγινε πολύς ντόρος, ενδεικτική είναι η ομιλία της στο 5ο Συνέδριο του ΟΗΕ για τις μειονότητες στη Γενεύη στις 27 και 28 Νοεμβρίου 2012. Η κυρία Σαμπιχά, φωτογραφίζοντας τη δράση των τουρκογενών της περιοχής (όπως των βουλευτών Ζεϊμπέκ Χουσεΐν και Αϊχάν Καραγιουσούφ), ανέφερε: «Επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης, υποχρεώθηκα να πάω σε σχολείο όπου διδάχθηκα μια τρίτη γλώσσα, τα τουρκικά. Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες Ελληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονότητας. Το ίδιο αίσθημα της μειονότητας μέσα στη μειονότητα το αισθανόμαστε σε κάθε βήμα μας μέσα στην κοινωνία». Και πρόσθεσε: «Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους. Ξοδεύουν πολλά λεφτά για να χτίσουν τζαμιά μέσα στους οικισμούς μας. Μας λένε ότι οι Τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι επειδή δεν είναι καλοί Τούρκοι και πιστοί μουσουλμάνοι. Εμείς, όμως, ξέρουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερα είναι σχολεία και νοσοκομεία, όχι τζαμιά, που άλλωστε η Θράκη έχει πολλά. Εδώ και χρόνια επιμένουν να φτιάξουν σωματεία και να τα ονομάσουν τουρκικά».
πηγή: dimokratianews.gr