Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣτΕ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ;;;;;;

Ερώτημα: Η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για την αντισυνταγματικότητα των περικοπών σε στρατιωτικούς και προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας είναι δεσμευτική για την κυβέρνηση. Να περιμένουμε εμείς οι στρατιωτικοί να πάρουμε όσα παράνομα μας έκοψαν από τους μισθούς και τις συντάξεις μας; Σχετικά με την εκτελεστότητα των αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ, σας παραθέτουμε τα... κάτωθι: Στο άρθρο 50 του Π.Δ. 18/89 ορίζονται τα εξής: «1. Η απόφαση που δέχεται την αίτηση ακυρώσεως απαγγέλλει την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης και συνεπάγεται νόμιμη κατάργησή της έναντι όλων, είτε πρόκειται για κανονιστική είτε πρόκειται για ατομική πράξη [...] 3. Στις περιπτώσεις παραλείψεων, όταν το Συμβούλιο δέχεται την αίτηση, παραπέμπει την υπόθεση στην αρμόδια αρχή για να εκτελέσει την οφειλόμενη ενέργεια. 4. Οι διοικητικές αρχές, σε εκτέλεση της υποχρέωσής τους κατά το άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος, πρέπει να συμμορφώνονται ανάλογα με κάθε περίπτωση, με θετική ενέργεια προς το περιεχόμενο της απόφασης του Συμβουλίου, ή να απέχουν από κάθε ενέργεια που είναι αντίθετη προς όσα κρίθηκαν από αυτό. Ο παραβάτης, εκτός από τη δίωξη κατά το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα, υπέχει και προσωπική ευθύνη για αποζημίωση. 5. Οι αποφάσεις της Ολομελείας, ακυρωτικές και απορριπτικές, καθώς και των Τμημάτων, αποτελούν μεταξύ των διαδίκων δεδικασμένο που ισχύει και σε κάθε υπόθεση ή διαφορά ενώπιον δικαστικής ή άλλης αρχής...». Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η Διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις ακυρωτικές αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων κατά τον τρόπο που έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Περαιτέρω, δε, όταν η Διοίκηση συμμορφώνεται προς ακυρωτική απόφαση του συμβουλίου της Επικρατείας, έχει υποχρέωση όχι μόνο να θεωρήσει ως ανίσχυρη και μη υφιστάμενη νομικώς τη διοικητική πράξη που ακυρώθηκε, αλλά να προβεί και σε θετικές ενέργειες για την αναμόρφωση της νομικής καταστάσεως που προέκυψε αμέσως ή εμμέσως από την ακυρωθείσα πράξη, ανακαλούσα ή τροποποιούσα τις σχετικές, εκδοθείσες εν τω μεταξύ πράξεις ή εκδίδουσα άλλες με αναδρομική ισχύ, για να αποκαταστήσει τα πράγματα στη θέση την οποία θα ευρίσκοντο αν εξαρχής δεν είχε εκδοθεί η ακυρωθείσα πράξη. Σε κάθε περίπτωση, και με πάσα επιφύλαξη ως προς το περιεχόμενο της απόφασης της Ολομέλειας του ΣτΕ δεδομένου ότι δεν έχει δημοσιευτεί ώστε να ξέρουμε την έκταση της αντισυνταγματικότητας των επίμαχων μέτρων του ν. 4093/2012, η επίμαχη απόφαση ως προς το μέρος που κρίνει αντισυνταγματικές τις ένδικες περικοπές δημιουργεί νομολογιακό δεδικασμένο. Συνεπώς, οι πληττόμενοι ως έχοντες έννομο συμφέρον μπορούν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη και με βάση την ως άνω απόφαση να δικαιωθούν. Χωρίς να προδικάζω για το περιεχόμενο της απόφασης, φοβάμαι ότι αφορά μόνον το μέρος των αναδρομικώς παρακρατηθέντων χρηματικών ποσών (σε έξι δόσεις). Αν αναφερόμαστε σ' αυτές τις περικοπές, είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση θα προστρέξει να εφαρμόσει την απόφαση της Ολομέλειας ελπίζοντας να εισπράξει χειροκροτήματα και ψήφους. Είναι μια μικρή νίκη, αρχίζει να ξηλώνεται το πέπλο της μνημονιακής νομοθεσίας. Τα μεγάλα ζητήματα των περικοπών δεν έχουν κριθεί ακόμη. Ερώτημα: Είμαι συνταξιούχος της Πολεμικής Αεροπορίας και είμαι 63 ετών. Η σύνταξή μου είναι 676 ευρώ τον μήνα. Εδώ και 14 χρόνια εργάζομαι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με σύμβαση αορίστου χρόνου και είμαι ασφαλισμένος στον ασφαλιστικό φορέα μου (14 χρόνια ασφαλίσεις στο οικείο ασφαλιστικό ταμείο από το 1999). Ρωτώ, λοιπόν, το εξής: Εργάζομαι νόμιμα; Και, κυρίως, πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις μπορώ να βγω στη σύνταξη; (εννοώ για τη δεύτερη σύνταξη). Με βάση τον νόμο, τίθενται περιορισμοί στην καταβολή της κύριας σύνταξης στις περιπτώσεις που οι συνταξιούχοι αναλαμβάνουν εργασία ως μισθωτοί ή αυτοαπασχολούνται Με την παρ. 1 του άρθρου 10 του ν.3865/2010 επεκτείνεται και στους εξ ιδίου δικαιώματος συνταξιούχους του Δημοσίου η εφαρμογή των διατάξεων της παρ. 1 του άρθρου 63 του ν. 2676/1999, με τις οποίες τίθενται περιορισμοί που αφορούν στην καταβολή της κύριας σύνταξης, στις περιπτώσεις που οι συνταξιούχοι αναλαμβάνουν εργασία ως μισθωτοί ή αυτοαπασχολούνται. Η ως άνω, όμως, διάταξη εξαιρεί εκείνους που αναλαμβάνουν εργασία στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Συγκεκριμένα, εξαιρεί όσους απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός έχει οριοθετηθεί με τις διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου 1 του ν. 1256/1982, για τους οποίους εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις της παρ. 14 του άρθρου 8 του ν.2592/1998, καθώς και οι διατάξεις των παρ. 1 έως και 7 του άρθρου 58 του π.δ. 169/2007. Σας παραθέτουμε και το κείμενο της παρ. 14 του αρ. 8 του ν. 2592/1998 που ορίζει ότι «οι συντάξεις των συνταξιούχων του Δημοσίου, γενικά, συμπεριλαμβανομένων όσων λαμβάνουν βουλευτική σύνταξη ή χορηγία, οι οποίοι υπηρετούν ή προσλαμβάνονται σε θέσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όπως αυτός ορίζεται στην παρ. 6 του άρθρου 1 του ν. 1256/1982 (Α' 65) και λαμβάνουν σύνταξη ή χορηγία, κατά περίπτωση και αποδοχές συγχρόνως, καταβάλλονται μειωμένες κατά 70%». Τέλος, ο χρόνος υπηρεσίας (με οποιαδήποτε νομική μορφή) των συνταξιούχων του Δημοσίου γενικά, καθώς και των συνταξιούχων του δημόσιου τομέα του άρθρου 1 παρ. 6 του ν. 1256/1982, οι οποίοι υπηρετούν ή προσλαμβάνονται σε θέσεις του τομέα αυτού και λαμβάνουν σύνταξη και αποδοχές συγχρόνως, δεν αναγνωρίζεται ως συντάξιμος ούτε από το Δημόσιο ούτε από άλλους ασφαλιστικούς φορείς (άρ. 58 του ν. 169/2007). Συνεπώς, δεν δικαιούστε δεύτερη σύνταξη. (ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ 25/01/2014 – ΛΟΥΚΑΣ Θ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ Δικηγόρος & πρώην υφυπουργός Εθνικής Άμυνας - Σ.Λ.) πηγη: ΣΤΑΡΑΤΑ ΛΟΓΙΑ